- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ταξιδιωτική φούσκα μεταξύ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας φέρνει δάκρυα και χαρά, αλλά και φόβους

· Σύνταξη Kevin Rennie Μετάφραση Sofia Toumanidou

Κατηγορίες: Ωκεανία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Διεθνείς Σχέσεις, Καλά Νέα, Μέσα των πολιτών, Ταξίδια, COVID-19
Families reunite as Jetstar flight from Australia lands in NZ [1]

Στιγμιότυπο από βίντεο: Οικογένειες επανασυνδέονται, καθώς η πτήση της Jetstar από την Αυστραλία καταφθάνει στην Νέα Ζηλανδία | Stuff.co.nz

Σε μια παγκόσμια πρωτιά, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία έχουν δημιουργήσει μια “ταξιδιωτική φούσκα”, που επιτρέπει στους ανθρώπους να μετακινούνται μεταξύ των δύο χωρών, χωρίς να υπόκεινται σε καραντίνα λόγω του COVID-19. Θα επιτρέπει σε οικογένειες να επισκέπτονται τους συγγενείς τους, ενώ θα τονώσει και τον τουρισμό. Περίπου 500.000 [2] Νεοζηλανδοί ζουν στην Αυστραλία, ενώ 60.000 [3] Αυστραλοί ζουν στη Νέα Ζηλανδία.

Τον Μάρτιο του 2020, και τα δύο κράτη έκλεισαν τα σύνορά τους σε μη πολίτες και μη κατοίκους. Εφαρμόστηκαν όμως ορισμένες εξαιρέσεις. Οι Νεοζηλανδοί μπορούσαν να εισέλθουν σε ορισμένες αυστραλιανές πολιτείες από τον Οκτώβριο του 2020, αλλά αυτή η ελευθερία κυκλοφορίας δεν ανταποδόθηκε [4] λόγω των τοπικά μεταδιδόμενων κρουσμάτων Covid-19 στην Αυστραλία. Αυτή η τελευταία εξέλιξη ακολούθησε μετά την σχεδόν ολοκληρωτική εξάλειψη των κρουσμάτων, που μεταδίδονται τοπικά στη χώρα. Η Βικτώρια, η πολιτεία που επλήγη περισσότερο πέρυσι, η οποία υποβλήθηκε σε τετράμηνο lockdown, δεν έχει καμία τοπική μετάδοση για περισσότερο από επτά εβδομάδες.

Οι δύο χώρες χωρίζονται από τη θάλασσα της Τασμανίας, που αποκαλείται χαϊδευτικά ως “το χαντάκι” [5]. Ο όρος “δια-τασμανικός” [6] ισχύει συνήθως για τις σχέσεις μεταξύ των κρατών ή των λαών τους. Στην περίπτωση αυτή, είναι μια κοινή ταξιδιωτική ζώνη.

Γίνονται τώρα απευθείας πτήσεις μεταξύ μεγάλων πόλεων και στις δύο χώρες. Μέχρι το τέλος Απριλίου, αναμένεται να ξεκινήσουν 400 πτήσεις την εβδομάδα από και προς Όκλαντ.

Πτήσεις από Αυστραλία προς Νέα Ζηλανδία άρχισαν στις 19 Απριλίου, με ζητωκραυγές και δάκρυα στα σημεία αναχώρησης και άφιξης.

Η δημοσιογράφος Sophie Trigger, Αυστραλιανή που ζει στη Νέα Ζηλανδία, δημοσίευσε για το ταξίδι της στο Twitter [7]:

‘Έχω πετάξει στο Αεροδρόμιο του Σίδνεϊ περισσότερες φορές από ό,τι μπορώ να μετρήσω, πολλές από αυτές μετά από μακρά διαστήματα στο εξωτερικό. Αλλά καμία άφιξη δεν ήταν όπως αυτή σήμερα το πρωί, μετά από πάνω από ένα χρόνο, από τότε που όλος ο κόσμος κατέβασε διακόπτες.

Η απάντηση της Jessica Avery, κατοίκου Γουέλινγκτον, στις σκηνές στα αεροδρόμια, είναι αντιπροσωπευτική για πολλούς:

‘Στέκομαι απλά μπροστά από την τηλεόραση του γραφείου μας κλαίγοντας με αναφιλητά γιατί για πάρα πολλούς ανθρώπους αυτή είναι μια συγκλονιστικά όμορφη μέρα

Το hashtag #transtasmanbubble [13] στο Twitter δεν μπορεί να μεταδώσει καμία σπαρακτική στιγμή, όπως αυτή που μαρτυρεί ο ανταποκριτής του Australian Associated Press της Νέας Ζηλανδίας, Ben McKay:

Επτάχρονη δεν έχει δει τη μαμά της για 15 μήνες.

Ωστόσο, υπήρξε μια ένδειξη επιφύλαξης από τουλάχιστον έναν χρήστη του Twitter:

Μου αρέσει!

Αλλά πιστεύουν ότι είναι ασφαλές να το κάνουμε αυτό;

Σύμφωνα με τον TheGuardian, αυτή ήταν μια ανησυχία, που μοιράζονταν ευρέως [17] στη Νέα Ζηλανδία:

Despite that upbeat mood, the bubble still represents a risk for New Zealand’s Covid-free haven – and a political risk for Ardern’s government. It has been greeted with trepidation by the wider New Zealand public, with polling finding only around half of New Zealanders, or 49%, were in favour of opening the trans-Tasman bubble.

Παρά την ανεβασμένη αυτή διάθεση, η φούσκα εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο για την απαλλαγμένη από Covid Νέα Ζηλανδία – και έναν πολιτικό κίνδυνο για την κυβέρνηση της Άρντερν. Το ευρύτερο κοινό της Νέας Ζηλανδίας την έχει υποδεχτεί με δισταγμό, με τις δημοσκοπήσεις να διαπιστώνουν ότι μόνο περίπου οι μισοί Νεοζηλανδοί, το 49%, τάχθηκαν υπέρ της έναρξης της δια-τασμανικής “φούσκας”.

Υπήρξε μια ώθηση στο διαδίκτυο για κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να ανοίξει μια ευρύτερη ταξιδιωτική φούσκα με τα κράτη του Ειρηνικού Ωκεανού, που περιόρισαν τον κορονοϊό:

Προτρέπουμε τους πλησιέστερους γείτονές μας Αυστραλία & Νέα Ζηλανδία να εξετάσουν το ενδεχόμενο επίσπευσης της έγκρισης των Φίτζι και άλλων κρατών του Ειρηνικού, ώστε να αποτελούν μέρος της ταξιδιωτικής φούσκας του Ειρηνικού. Αυτός είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να ορθοποδήσει η οικονομία του #Ειρηνικού [18] και να πάρουν οι άνθρωποί μας τις θέσεις εργασίας και τα μέσα διαβίωσης, που χρειάζονται

#Πολιτική [21]: καθώς η κυβέρνηση ανοίγει τελικά τη δια-τασμανική ταξιδιωτική φούσκα με την Αυστραλία, τίθεται το ζήτημα υπό πολιτική πίεση για να γίνει το ίδιο με τα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού.️

Δεν ήταν όλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σίγουροι για αυτή την ιδέα:

Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι.

…Καιιιιιι, όχι.

Σε μια πολύ κακή χρονικά στιγμή, αυτή την εβδομάδα τα Φίτζι κατέγραψαν το πρώτο τους κρούσμα Covid-19 εκτός καραντίνας από τον Μάρτιο του 2020:

Τα Φίτζι αντιμετωπίζουν σοβαρό, υπαρκτό κίνδυνο

Εν τω μεταξύ, ένας εργαζόμενος στα σύνορα έχει διαγνωστεί θετικός στη Νέα Ζηλανδία, ενισχύοντας έτσι τις ανησυχίες για τα διεθνή ταξίδια:

Εργαζόμενος στα σύνορα της Nέας Zηλανδίας διαγιγνώσκεται θετικός στον Covid τη δεύτερη ημέρα της φούσκας https://t.co/xHLATkHHdn [31] μέσω @Yahoo [32] #transtasmanbubble [8] #NZ [33] #COVID19 [34] Πήρε περισσότερο χρόνο από ό,τι νόμιζα.

Ο Tony Blakely, καθηγητής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, εξέτασε τους κινδύνους [36], που αφορούν τα διεθνή ταξίδια και τις ταξιδιωτικές φούσκες σε σχέση με την Αυστραλία, στο The Conversation:

Here I propose three things we must consider:

  • the prevalence of the virus in the country from where travellers are coming, including the strain of virus
  • measures taken for the people travelling, including home quarantine and whether travellers are vaccinated
  • the percentage of our population who are immune.

Importantly, all these factors matter. It’s not simply a case of needing to ensure all travellers are vaccinated.

…we need a national framework to assess the risk. Focusing on one measure alone isn’t wise — you have to look at the whole system.

Εδώ προτείνω τρία πράγματα που πρέπει να εξετάσουμε:

  • τη συχνότητα του ιού στην χώρα, από την οποία προέρχονται οι ταξιδιώτες, συμπεριλαμβανομένου του στελέχους του ιού
  • τα ληφθέντα μέτρα για τους ταξιδιώτες, συμπεριλαμβανομένης της απομόνωσης στο σπίτι και εάν οι ταξιδιώτες είναι εμβολιασμένοι
  • το ποσοστό του πληθυσμού μας που έχει ανοσία

Ουσιαστικά, όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν σημασία. Δεν είναι απλώς μια περίπτωση ανάγκης να διασφαλιστεί ότι όλοι οι ταξιδιώτες είναι εμβολιασμένοι.

… χρειαζόμαστε ένα εθνικό πλαίσιο για την εκτίμηση του κινδύνου. Η εστίαση σε ένα μόνο μέτρο δεν είναι σοφή — πρέπει να εξετάσουμε ολόκληρο το σύστημα.

Είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξουν πιέσεις για την ταξιδιωτική φούσκα, όταν η κοινοτική μετάδοση του COVID-19 συμβαίνει και στις δύο χώρες. Τα ταξίδια χωρίς καραντίνα από τη Νέα Ζηλανδία ανεστάλησαν [37] από την Αυστραλία τον Ιανουάριο του 2021 εξαιτίας ενός κρούσματος μίας νοτιοαφρικανικής παραλλαγής του Covid-19 σε όλη την Τασμανία.

Το αμφίδρομο σύστημα έχει δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας του. Η Νέα Ζηλανδία έχει σταματήσει [38] τα ταξίδια από το Περθ, την πρωτεύουσα της Δυτικής Αυστραλίας, ως αποτέλεσμα ενός τριήμερου lockdown [39] εκεί. Ένας από την Βικτώρια διαγνώστηκε θετικός, αφού ολοκλήρωσε 14 ημέρες καραντίνας σε ξενοδοχείο του Περθ και αφού μετέβη στη Μελβούρνη. Περιορισμοί εφαρμόστηκαν επίσης από τις Αρχές της Νέας Ζηλανδίας σε όλα τα άτομα της πτήσης του και σε χώρους έκθεσης [40] στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης.