- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Θύμα η ίδια διαδικτυακού εκφοβισμού, η Lindsey Kukunda μάχεται ενάντια στη διαδικτυακή βία κατά γυναικών στην Ουγκάντα

Κατηγορίες: Υπο-Σαχάρια Αφρική, Ουγκάντα, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Εκλογές, Ελευθερία του Λόγου, ΛΟΑΤΚΙΑ+, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Φύλο & ισότητα, Ψηφιακός ακτιβισμός, Γέφυρα, Pride 2021: Αύξηση ορατότητας, αλλά και επιθέσεων

Lindsey Kukunda, ακτιβίστρια από την Ουγκάντα. Η εικόνα χρησιμοποιείται με την άδειά της.

Γυναίκες δημοσιογράφοι, φεμινίστριες, ακτιβίστριες και υπερασπίστριες ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο έρχονται αντιμέτωπες με την διαδικτυακή παρενόχληση. Σε αυτό το πρόγραμμα, η συμμαχία CIVICUS της παγκόσμιας κοινωνίας πολιτών τονίζει την “του φύλου” φύση αυτού του είδους της παρενόχλησης μέσα από ιστορίες γυναικών, που εργάζονται για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Αυτές οι μαρτυρίες δημοσιεύονται εδώ μέσω της συνεργασίας ανάμεσα στην CIVICUS και το Global Voices.

Μια ρευστή εκλογική μάχη στην Ουγκάντα [1] τον Ιανουάριο οδήγησε τον Πρόεδρο Γιούερι Μουσέβενι στην έκτη του θητεία στην εξουσία. Στο δρόμο προς την ψηφοφορία, ηγέτες της αντιπολίτευσης στοχοποιήθηκαν, διαδηλωτές διαλύθηκαν βίαια και δημοσιογράφοι δέχτηκαν επίθεση.

Σε αυτό το πλαίσιο παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των γυναικών και των ατόμων ΛΟΑΤΚΙ+ παραμένουν επισφαλή. Ο Μουσέβενι χρησιμοποίησε αντι-γκέι ρητορική [3] κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για να καταστήσει την κοινότητα αποδιοπομπαίο τράγο, ενώ, την χρονιά που πέρασε, μια ομάδα νέων ΛΟΑΤΚΙ+ [4] περικυκλώθηκε, δάρθηκε, και κρατήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας με την πρόφαση ότι έπασχαν από τον ιό. 

Περισσότερες από τις μισές γυναίκες [5] στην Ουγκάντα βιώνουν σωματική βία, ενώ μία στις πέντε υπόκειται σε σεξουαλική βία. Πολλές επίσης αντιμετωπίζουν ψυχολογική βία, αναγκαστικό και πρώιμο γάμο και είναι θύματα κλειτοριδεκτομής. Το 2014, η Ουγκάντα εισήγε ένα νόμο κατά της πορνογραφίας [6], που χρησιμοποιείται για να στοχοποιήσει και εκδιώξει γυναίκες, ιδιαίτερα γυναίκες των οποίων γυμνές φωτογραφίες έχουν κοινοποιηθεί στο διαδίκτυο χωρίς την συγκατάθεσή τους.

Η Lindsey Kukunda είναι φεμινίστρια, συγγραφέας και υπερασπίστρια ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι επίσης διευθύντρια της Her Empire [7], μιας φεμινιστικής οργάνωσης που διενεργεί δύο προγράμματα: το Not Your Body, που επικεντρώνεται στην αμφισβήτηση του δικαιώματος της κοινωνίας πάνω στα γυναικεία σώματα και κατ’ επέκταση στις ζωές τους, και το The Mentor’s Network, που προωθεί την ψηφιακή ασφάλεια και τον αλφαβητισμό των γυναικών. 

Η Lindsey Kukunda αφηγείται την ιστορία της:

Κλαίω, όταν δεν κοιτάει κανείς

Είμαι υποκρίτρια.

Επαγγέλλομαι τον αγώνα ενάντια στη διαδικτυακή βία και πολλές γυναίκες με βλέπουν ως έμπνευση. Μου λένε ότι τους δίνω κουράγιο, αυτοπεποίθηση και ότι τις εμπνέω να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Αλλά κλαίω, όταν δεν κοιτάει κανείς.

Η χειρότερη εμπειρία μου διαδικτυακής βίας ήταν, όταν ξεκίνησα μια εκστρατεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης [8] για να αλλάξει το ρατσιστικό κατεστημένο στην Ουγκάντα, κατεστημένο που βρίθει αποικιοκρατικών καταλοίπων και λευκής υπεροχής και διακρίσεων ενάντια στους Ουγκαντέζους.

Πίστευα πως ήταν φανερό ότι αυτό ήταν λάθος. Αλλά έκανα λάθος. Υπέστην κακομεταχείριση [9] και προσβολές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο ραδιόφωνο και στον Τύπο. Ήμουν σε ένα αυτοκίνητο ακούγοντας σ’ έναν ραδιοφωνικό σταθμό να γίνεται συζήτηση για την εκστρατεία μου, όταν μια παρουσιάστρια, με την οποία κάποτε συνεργάστηκα, αναφέρθηκε σε μένα ως “κάποια με κόμπλεξ κατωτερότητας”.

Δεν θα συγχωρήσω ποτέ αυτή τη γυναίκα.

Σήμερα, ένα από εκείνα τα μπαρ [ΣτΜ: στα οποία αναφερόταν πιθανώς η παραπάνω εκστρατεία] το έκλεισαν και το άλλο αναγράφει στην είσοδο “Απαγορεύεται ο ρατσισμός”. Πλήρωσα γι’ αυτή τη νίκη. Ω, πλήρωσα γι’ αυτή τη νίκη βαριά. Μου είπαν να “σταματήσω να προσπαθώ να λατρέψω τους λευκούς πηγαίνοντας στα μπαρ τους”. Μου είπαν να κοιτάω τη δουλειά μου. Κάποιος ανέβασε μια φωτογραφία μου και ξεκίνησε συζήτηση για τα το πόσο μικρό είναι το στήθος μου.

Είναι ένα μοναχικό, οδυνηρό ταξίδι και αισθάνομαι βαθύ φθόνο, όποτε βλέπω αναρτήσεις από ανθρώπους, που λένε πόσο πολύ είναι περήφανη η οικογένειά τους, για παράδειγμα, γι’ αυτούς και πώς δεν θα είχαν επιβιώσει χωρίς την στήριξή της. Δεν είναι ασυνήθιστο να βρεις ακτιβιστές αποξενωμένους από φίλους, οικογένεια και την κοινωνία γενικά. Εκτός κι αν, φυσικά, ο ακτιβιστής πεθάνει και δεχτεί τα εύσημα για την προσπάθειά του, τη σκληρή δουλειά και την επιμονή του μπροστά στις δυσκολίες και άλλα τέτοια. 

Lindsey Kukunda, ακτιβίστρια από την Ουγκάντα. Η φωτογραφία χρησιμοποιείται με άδεια.

Το ότι είμαι φεμινίστρια με έχει μετατρέψει σε “θυμωμένο άτομο”, για το οποίο δεν απολογούμαι πλέον. Όταν ένας άντρας εργάζεται για έναν σκοπό σχετικό με τους άντρες, χειροκροτείται. Όταν μια γυναίκα κάνει το ίδιο για τις γυναίκες, της επιτίθενται τόσο άντρες όσο και γυναίκες. Περί ορέξεως…Και ανακάλυψα ότι για μένα, το να είμαι αμετανόητη και να μένω πιστή στον εαυτό μου ήταν ο μόνος τρόπος να επιβιώσω. Τώρα σιγά-σιγά σβήνω από το Facebook “φίλους”, που δεν είναι στενοί φίλοι ή συνάδελφοι, διότι, ισχυριζόμενοι ότι με γνωρίζουν πολύ καλά, μου επιτίθενται σε αναρτήσεις.

Η οδυνηρή αλήθεια είναι ότι τους ξέρω. Και ότι τους βλέπω να χρησιμοποιούν την όποια οικειότητά τους με μένα για να πουν στον κόσμο ότι με γνωρίζουν πολύ καλά και να με αποκαλέσουν “πουτάνα”, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μπορούσα να λάβω μέτρα. Άνοιξα μια επαγγελματική σελίδα, όπου ελπίζω να πάνε, μόλις τους διαγράψω.

Υπάρχουν πολλά πράγματα, που έχω κάνει για να καταπολεμήσω τη βία ενάντια στις γυναίκες στο διαδίκτυο, για τα οποία δεν υπάρχει αρκετός χώρος εδώ. Μπορώ να πω ότι χρησιμοποιώντας τη φωνή μου εμπνέω γυναίκες. Η οργάνωσή μου [7] στήνει τώρα μια ομάδα δράσης ανθρώπων, που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, που ξέρω ότι θα στηρίξει φεμινιστές, τόσο άντρες όσο και γυναίκες, μιας και είναι πιο δύσκολο να εκφοβίσεις μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων από ό,τι ένα μόνο πρόσωπο.

Είμαι σήμερα μια ριζοσπαστική αμετανόητη ακτιβίστρια που, αποδεχόμενη αυτό, έχω βελτιώσει την ψυχική μου υγεία κατά πολύ. Δεν αισθάνομαι πλέον την ανάγκη να εξηγήσω ή να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Η νέα μου ρήση είναι: “Αν έχεις ένα πρόβλημα με τις μεθόδους μου, πρόβλημά σου. Άσε με εκτός”.

Κατηγορώ τα ΜΜΕ [6] της Ουγκάντα ότι προωθούν τη βία ενάντια στις γυναίκες με την κάλυψη, που επιφυλάσσουν στα θέματά τους, και τις ειδήσεις, που υπονομεύουν. Ρεπορτάζ “εκδικητικού πορνό [10]” δε γράφονται για να στηρίξουν το θύμα αλλά προς τέρψη και ως κατηγορία. Τα ΜΜΕ δε μιλούν ανοιχτά για τους άντρες, που κακοποιούν γυναίκες, ούτε και καταδικάζουν ανοιχτά την κακοποίηση.

Η νομοθεσία δε βοηθά. Η Ουγκάντα έχει επιτρέψει στη θρησκεία να επηρεάζει την πολιτική, άρα δεν είναι αυτό αρκετό για να εξηγήσει πόση δουλειά πρέπει να κάνουν οι φεμινιστές; Ο αντιπορνογραφικός νόμος [11] χαρακτηρίζει τις γυναίκες εγκληματίες για τη σεξουαλική προσέλκυση αντρών παντοιοτρόπως και επαφίεται στους άντρες να αποφασίσουν πώς τους “ενοχλούμε” με την σεξουαλικότητά μας. Όταν ένας άντρας διαρρέει γυμνές φωτογραφίες μιας γυναίκας [12], αυτή γίνεται το κέντρο της συζήτησης, ενώ ο άντρας ζει τη ζωή του με το κεφάλι ψηλά. Πρέπει να μιλήσουμε με τους καταπιεστές μας σε μια γλώσσα, που καταλαβαίνουν.

Ξεκινώ ένα εγχείρημα, [13] όπου επικεντρώνομαι στους θύτες, τους εκθέτω και τους ντροπιάζω, ώστε να ζητήσουν συγγνώμη ή να παραμείνουν στο διαδίκτυο για πάντα ως θύτες, επειδή: “ως εδώ πλέον”. Για μένα, ξεκίνησε πόλεμος και ψάχνω για τους στρατηγούς μου.