[1]Στιγμιότυπο από το βίντεο του Kacey Wong “Θα ξανασυναντηθούμε”.
Η αρχική έκδοση της ακόλουθης ανάρτησης γράφτηκε από τον Tom Grundy και δημοσιεύτηκε [2] στο Hong Kong Free Press στις 3 Αυγούστου 2021. Η παρακάτω επεξεργασμένη έκδοση, με πρόσθετα αποσπάσματα από ρεπορτάζ από το Stand News [3], δημοσιεύεται στο Global Voices στο πλαίσιο μιας συμφωνίας συνεργασίας περιεχομένου.
Ο πολιτικός καλλιτέχνης Kacey Wong έφυγε από το Χονγκ Κονγκ για την Ταϊβάν, επικαλούμενος τη συρρίκνωση του χώρου για καλλιτεχνική έκφραση.
Ο 51χρονος έφυγε από την πόλη πριν από 17 ημέρες και δημοσίευσε ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα [4] και ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 3 Αυγούστου μετά την ολοκλήρωση της καραντίνας του COVID-19 στο Ταϊτσούνγκ.
“Όταν λάβετε αυτή την επιστολή, θα έχω ήδη φύγει. Το να φύγεις δεν είναι εύκολο, το να μείνεις είναι επίσης δύσκολο. Γνωριζόμαστε 51 χρόνια, δεν θα σας ξεχάσω. Ας κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας, αντίο Χονγκ Κονγκ”, έγραψε στο Facebook, με μουσική και αποσπάσματα από το «We'll Meet Again» της Vera Lynn.
Ο Wong είπε ότι έπρεπε να είναι στρατηγικός και τακτικός στην απόφασή του να φύγει: “Για μένα, η κρίσιμη στιγμή για την απόφαση να φύγω ήταν η σύλληψη των 47′, είπε σε σχέση με τη σύλληψη του Ιανουαρίου των υποψηφίων για τις εκλογές [5]. “Για μένα, αυτό είναι ένα σημάδι για την καταστροφή του νομικού συστήματος του Χονγκ Κονγκ όπως το ξέρουμε”.
Ανέφερε επίσης ένα άρθρο [6] στο πρωτοσέλιδο της κινεζικής εφημερίδας Ta Kung Pao τον Φεβρουάριο, το οποίο επέκρινε τον ίδιο και άλλες προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης. Είπε ότι αντιλήφθηκε το κείμενο ως “λίστα καταζητούμενων” για το Πεκίνο.
Το άρθρο ανέφερε 17 άτομα από τις ανεξάρτητες βιομηχανίες κινηματογράφου και τέχνης, που τους κατηγορούσαν ότι εξύμνησαν τις διαμαρτυρίες κατά της Κίνας το 2019 για την έκδοση και το κίνημα ανεξαρτησίας του Χονγκ Κονγκ. Το ρεπορτάζ σημείωσε ότι ο Wong παρακολούθησε μια ομιλία TED στη Βιέννη στις 21 Οκτωβρίου 2019, όπου παρουσίασε τις διαμαρτυρίες ως “επανάσταση” μέσα από το δημόσιο έργο τέχνης του για το κίνημα Occupy Central του 2014 και τις διαδηλώσεις του 2019.
Ο Wong περιέγραψε την αποχώρησή του ως μια επώδυνη διαδικασία παρόμοια με την αποχώρηση από μια μάχη ή την παρακολούθηση της δικής του κηδείας. Είπε ότι ήταν πολύ νευρικός, όταν βρισκόταν στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ, γιατί περίμενε ότι θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στη “λίστα καταζητούμενων” της Αστυνομίας Εθνικής Ασφάλειας. Είπε στο [3] Stand News:
最恐怖的是移居者好像要『以身試法』去闖關，究竟自己在不在黑名單上？會不會執好行李卻在關卡亮起紅燈？出境是否能夠過關是好大的賭博…決定離開就做好永遠不能回港的心理準備；同時也預備好萬一過不了關，將會被捕、坐監、面對長時間審訊，這都是必須準備。
Το πιο τρομακτικό είναι ότι δεν ήξερες αν ήσουν όντως στη λίστα σύλληψης. Θα άναβε το κόκκινο φως όταν ήσασταν μπροστά στο γραφείο μετανάστευσης; Το αν θα καταφέρεις να φύγεις από την πόλη είναι σαν στοίχημα… Ψυχολογικά πρέπει να προετοιμαστείς ότι δεν μπορείς να επιστρέψεις ποτέ πίσω στο Χονγκ Κονγκ και ότι, αν σε σταματήσουν κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης, μπορεί να συλληφθείς, να φυλακιστείς και να αντιμετωπίσεις μια πολύ μεγάλη δίκη.
Ένας δημοσιογράφος της Apple Daily, ο Fung Wai Kong, συνελήφθη [7] στις 28 Ιουνίου 2021 στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ, όταν προσπάθησε να φύγει από την πόλη κατά τη διάρκεια της αστυνομικής καταστολής του ειδησεογραφικού πρακτορείου.
[3]Η δημόσια καλλιτεχνική παράσταση του Kacey Wong κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά της έκδοσης κατά της Κίνας το 2019. Φωτογραφία από τον Kacey Wong μέσω του Stand News.
Τον περασμένο Ιούνιο, ο καλλιτέχνης ήταν πιο αισιόδοξος για τον νόμο ασφαλείας, που θεσπίστηκε από το Πεκίνο, λέγοντας στο HKFP [8] ότι η νομοθεσία θα ενισχύσει τη δημιουργικότητα στο Χονγκ Κονγκ.
Ωστόσο, είπε ότι δεν προέβλεψε τη σοβαρότητα της καταστολής: “Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι τι χρειάζομαι; Γιατί φεύγω; Και είναι πολύ προφανές… Ελευθερία καλλιτεχνικής έκφρασης”, είπε. “Θέλω και απαιτώ 100% ελευθερία, χωρίς συμβιβασμούς”.
Από το φιλοδημοκρατικό Κίνημα Ομπρέλα του 2014, ο Wong προσπάθησε να ξεπεράσει τα όρια της τέχνης ως μέσο πολιτικής διαφωνίας στους δρόμους και εμφανίστηκε συχνά στις διαδηλώσεις για τη δημοκρατία της 1ης Ιουλίου. Η περφόρμανς του 2018 “The Patriot” τον δείχνει να παίζει τον κινεζικό εθνικό ύμνο σε ένα ακορντεόν μέσα από ένα κόκκινο κλουβί έξω από το συγκρότημα της κινεζικής κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ.
[9]Φωτογραφία “The Patriot” από τον Kacey Wong μέσω CitizenNews
Ενώ πολλοί κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ μεταναστεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Wong είπε ότι επέλεξε συγκεκριμένα την Ταϊβάν για τη ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή της, που προσφέρει ευκαιρίες για ανάπτυξη: “Πάντα εκτιμούσα τον πολιτισμό και την τέχνη της Ταϊβάν, νομίζω ότι είναι πολύ ώριμη και βαθιά και η κοινωνία είναι εκλεπτυσμένη και ωμή ταυτόχρονα, κάτι που μου αρέσει”.
Είπε στο Stand News ότι θα το θεωρούσε καθήκον του να εκφράσει τη φωνή του στους Χονγκ Κονγκ και συμβούλεψε όσους συνεχίζουν να μένουν στο Χονγκ Κονγκ να κρατήσουν χαμηλό προφίλ και να είναι πιο δημιουργικοί στην έκφρασή τους:
所謂香港的新時代，將會有新方法，舊方法已經不再有效。如果我們繼續迷戀以往的舊方法，其實是一種偏執。我們必須要有創意去面對政治的潰壞的新時代。
Κάτω από τη λεγόμενη Νέα Εποχή, πρέπει να προσαρμοστούμε σε έναν νέο τρόπο [εκφρασιμότητας], ο παλιός τρόπος δεν μπορεί πια να λειτουργήσει. Δεν μπορούμε να έχουμε εμμονή με τις παλιές καλές εποχές. Πρέπει να είμαστε δημιουργικοί για να αντιμετωπίσουμε τη σάπια πολιτική της Νέας Εποχής.
Τον Μάρτιο, η διευθύνουσα σύμβουλος Κάρι Λαμ υποσχέθηκε να θέσει την πόλη σε “πλήρη συναγερμό” [10] ενάντια στα έργα τέχνης, που θεωρείται ότι θέτουν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια της πόλης σε χώρους, που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση.
Τον Ιούνιο του 2020, το Πεκίνο εισήγαγε νομοθεσία για την εθνική ασφάλεια [11] απευθείας στο μίνι σύνταγμα του Χονγκ Κονγκ – παρακάμπτοντας το τοπικό νομοθετικό σώμα – μετά από ένα χρόνο διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας και αναταραχών. Ποινικοποιούσε την ανατροπή, την απόσχιση, τη συμπαιγνία με ξένες δυνάμεις [12] και τις τρομοκρατικές ενέργειες, οι οποίες ορίστηκαν σε γενικές γραμμές ότι περιλαμβάνουν τη διακοπή των δημόσιων συγκοινωνιών και άλλων υποδομών. Η κίνηση έδωσε στην αστυνομία σαρωτικές νέες εξουσίες, ανησυχώντας [13] τους Δημοκρατικούς, τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και τους εμπορικούς εταίρους, καθώς τέτοιοι νόμοι έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως για να φιμώσουν και να τιμωρήσουν τους αντιφρονούντες στην Κίνα. Ωστόσο, οι Αρχές λένε ότι έχει αποκαταστήσει τη σταθερότητα και την ειρήνη στην πόλη.