Ένας σταθμός του προαστιακού στο Τόκιο. Στις 6 Αυγούστου 2021, ένας άνδρας επιτέθηκε σε 9 άτομα σε τρένο στο Τόκιο. Φωτογραφία από τον Nevin Thompson, ελαφρώς θολωμένη για την προστασία του απορρήτου.

Προειδοποίηση περιεχομένου: Αυτό το κείμενο περιέχει λεπτομέρειες στοχευμένης βίας κατά γυναικών.

Μια επίθεση με μαχαίρι σε τρένο στο Τόκιο τον Αύγουστο ανέδειξε μια κουλτούρα μισογυνισμού στην Ιαπωνία, ενώ κάποιες γυναίκες φοβούνται για την ασφάλειά τους στις καθημερινές τους μετακινήσεις.

Στις 6 Αυγούστου, ένας 36χρονος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας, αφού φέρεται να επιτέθηκε σε επιβάτες με μαχαίρι σε ένα τρένο στη γραμμή προαστιακού Οντάκιου του Τόκιο. Από την επίθεση τραυματίστηκαν τέσσερις γυναίκες και πέντε άνδρες, ενώ μία γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα.

Όταν συνελήφθη, ο ύποπτος φέρεται να δήλωσε ότι το κίνητρό του για την επίθεση ήταν ότι στόχευε γυναίκες:

6年ほど前から幸せそうな女性を見ると殺してやりたいと思うようになった […] 誰でもよかった。

Τα τελευταία έξι χρόνια, όποτε έβλεπα γυναίκες, που φαίνονταν χαρούμενες, ήθελα να τις σκοτώσω… Ο καθένας το ίδιο θα έκανε.

Οι γυναίκες στην Ιαπωνία βιώνουν τακτικά σεξουαλικές επιθέσεις σε καθημερινές καταστάσεις, όπως η μετακίνηση με ΜΜΜ. Μετά την επίθεση, πολλές γυναίκες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξέφρασαν φόβο για τις δικές τους μετακινήσεις με ΜΜΜ στο Τόκιο και σε άλλα μέρη της Ιαπωνίας.

In the last year alone I’ve had a man grope himself on the train in my face, multiple men approach me on the street for sex, several follow me through stations and on roads, a man rub his genitalia on me on the crowded train. 14 years of stories I don’t have enough characters.

— Ebby (Spooky Baphomet Prophetess ) (@anitapam22) August 8, 2021

Μόνο τον τελευταίο χρόνο, ένας άντρας αυνανιζόταν μπροστά μου στο τρένο, πολλοί άνδρες με πλησίασαν στο δρόμο και μου ζήτησαν σεξ, αρκετοί με πήραν από πίσω σε σταθμούς και δρόμους, ένας άντρας έτριψε τα γεννητικά του όργανα πάνω μου σε γεμάτο τρένο. 14 χρόνια ιστορίες. Δεν έχω αρκετό χώρο εδώ να γράψω.

Διάφορα ειδησεογραφικά μέσα, συμπεριλαμβανομένης της ενσύρματης υπηρεσίας Kyodo και των Japan Times, ανέφεραν ότι ο φερόμενος ως δράστης “υπέφερε” απόρριψη σε προηγούμενες σχέσεις με γυναίκες. Τις ημέρες μετά την επίθεση, περισσότερα στοιχεία ήρθαν στο φως ότι ο ύποπτος φέρεται να είχε σκεφτεί ή σχεδίαζε ακόμη περισσότερες επιθέσεις, πριν συλληφθεί.

This is the guy certain publications wanted us to feel sorry for yesterday. hm. https://t.co/0aCrFRVP6y

— B² (@whocares876) August 10, 2021

Αυτός είναι ο τύπος, που ορισμένα δημοσιεύματα ήθελαν να λυπόμαστε για χθες. Χμ.

Αντί να επικεντρωθούν στην έλλειψη επιτυχίας του υπόπτου στις ανθρώπινες σχέσεις, ορισμένοι σχολιαστές των ΜΜΕ χαρακτήρισαν την επίθεση ως “έγκλημα μισογυνισμού” (ミソジニー犯罪) και ως “έγκλημα μίσους κατά των γυναικών”.

Γράφοντας για το Yahoo! Japan News, ο Ito Kazuko, δικηγόρος και Γενικός Γραμματέας της Human Rights Now με έδρα την Ιαπωνία, χαρακτήρισε την επίθεση ως (απόπειρα) “γυναικοκτονίας“.

被疑者が逮捕され、これから真相が究明されることになりますが、報道される被疑者の発言を前提とすれば、女性を狙った憎悪犯罪(ヘイトクライム)、フェミサイドという性格が色濃いことが懸念されます。

Αν και περισσότερες λεπτομέρειες θα γίνουν σαφείς, αν υποθέσουμε ότι τα σχόλια του υπόπτου είναι όπως αναφέρθηκαν, υπάρχουν έντονες ανησυχίες ότι πρόκειται για έγκλημα μίσους κατά των γυναικών και για [απόπειρα] γυναικοκτονίας. Οι γυναίκες φοβούνται όλο και περισσότερο.

“Το κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των οπλοφόρων, των κατά συρροή δολοφόνων και άλλων κατά συρροή δραστών έμφυλης βίας είναι το έντονο μίσος για τις γυναίκες”, δήλωσε η Julia DeCook σε συνέντευξή της στο Global Voices. Η DeCook είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στη Σχολή Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Λογιόλα του Σικάγο, του οποίου η ερευνητική εστίαση περιλαμβάνει διαδικτυακές ομάδες μίσους, τη φυλή και το φύλο, ιδιαίτερα την ανδρική υπεροχή και την αρρενωπότητα.

“Δεν νομίζω ότι [η επίθεση στο τρένο στο Τόκιο] είναι παράδειγμα ακροδεξιού εξτρεμισμού προς τις γυναίκες, αλλά μάλλον ένα τρομακτικό παράδειγμα του πόσο βίαιος και θανατηφόρος είναι για τις γυναίκες ο μισογυνισμός και η αντίδραση κατά του φεμινισμού και των δικαιωμάτων των γυναικών”, είπε η DeCook. “Ο βίαιος μισογυνισμός, τον οποίο υφίστανται οι γυναίκες στις καθημερινές συνθήκες και την καθημερινότητα, είναι ένα παράδειγμα του πώς η πατριαρχία ασκεί πολιτικό έλεγχο μέσω αυτών των (συχνά ιδιωτικών) τακτικών φόβου και τρόμου”.

Η Ιαπωνία γενικά απολαμβάνει μια φήμη για προσωπική ασφάλεια, με το 73% των ανθρώπων να απαντούν σε πρόσφατη έρευνα ότι αισθάνονται ασφαλείς περπατώντας μόνοι τους τη νύχτα.

Ωστόσο, η ιστορικός Sayaka Chatani αμφισβήτησε αυτήν την κατηγοριοποίηση:

日本は治安大国だと思ってるのは、大概なmythなので。女性が毎日のように痴漢や変態行為や殺傷被害にビクビクしながら生きる社会で、どの口が治安良いって言うん。

— Sayaka Chatani (@SayakaChatani) August 8, 2021

Νομίζω ότι είναι κυρίως μύθος πως η Ιαπωνία είναι “ασφαλής χώρα”. Στην κοινωνία μας, καθημερινά, οι γυναίκες πρέπει να ζουν με τον φόβο του χουφτώματος, της σεξουαλικής παρενόχλησης και της απειλής της δολοφονίας. Ποιος ακριβώς λέει ότι “η Ιαπωνία είναι ασφαλής;”

Σε μια έκθεση του 2019 της ιαπωνικής κυβέρνησης, το 65% των γυναικών, που απάντησαν, ανέφεραν ότι βίωσαν χούφτωμα, ανεπιθύμητα αγγίγματα και παρόμοια είδη σεξουαλικής επίθεσης συνήθως σε γεμάτα τρένα.

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, πάνω από το 95% των περιστατικών σεξουαλικής βίας στην Ιαπωνία δεν αναφέρονται στην αστυνομία. Μια έκθεση του 2019 από την ιαπωνική κυβέρνηση διαπίστωσε ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα συνεχίζουν να υποβιβάζονται σημαντικά στην Ιαπωνία, με μόλις το 14% των γυναικών, που υπέστησαν σεξουαλική επίθεση, να αναφέρουν το περιστατικό στην αστυνομία.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν το 2021 από την Εθνική Υπηρεσία Πολιτικής της Ιαπωνίας, ο αριθμός των αναφορών για εγκλήματα με βάση το φύλο, όπως η καταδίωξη και η ενδοοικογενειακή βία, έχει αυξηθεί στην Ιαπωνία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αυτή η αύξηση του αναφερόμενου εγκλήματος σημειώθηκε, από τότε που θεσπίστηκε νομοθεσία για την αντιμετώπιση της παρακολούθησης κα καταδίωξης το 1999 και της ενδοοικογενειακής βίας το 2001.

Για παράδειγμα, υπήρξαν 2.280 καταγγελίες για καταδίωξη το 2000, έναντι 20.189 το 2020. Η κορύφωση αυτών των καταγγελιών ήταν το 2017 με 23.079 αναφερόμενες περιπτώσεις. Το 2000, υπήρξαν 3.608 επίσημες καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία στην αστυνομία στην Ιαπωνία, σε σύγκριση με 82.643 επίσημες καταγγελίες και σχεδόν 120.000 κλήσεις σε τηλεφωνικές γραμμές ενδοοικογενειακής βίας το 2020.

Ορισμένες μορφές βίας κατά των γυναικών εξακολουθούν να μην καταγγέλλονται επίσημα από την Εθνική Αστυνομική Υπηρεσία — από το 2021 δεν υπάρχει ακόμη νόμος, που να ποινικοποιεί το μη συναινετικό σεξ (αντίθετα, η “βίαιη σεξουαλική επαφή” και παρόμοια αδικήματα αναγνωρίζονται ως τέτοια στο ιαπωνικό ποινικό δίκαιο, μόνο εάν διαπράττονται μέσω “επίθεσης ή εκφοβισμού”).

Επίσης, δεν θα καταγγείλουν όλες οι γυναίκες τις εμπειρίες τους στην αστυνομία.

“Στην Ιαπωνία, οι γυναίκες τείνουν να μην αναφέρουν την κακοποίηση, την οποία υποφέρουν, και η αστυνομία είναι γνωστό ότι δεν είναι τόσο χρήσιμη σε τέτοιου είδους περιπτώσεις”, δήλωσε η DeCook.

Αυτό δεν είναι μοναδικό στην Ιαπωνία, αλλά μάλλον μια εμπειρία, που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την DeCook.

“Μπορούμε να το δούμε αυτό σε περιπτώσεις βιασμού και ενδοοικογενειακής βίας, όπου στους δράστες επιβάλλονται γελοιωδώς μικρές ποινές, αντιμετωπίζουν απλώς πρόστιμα ή και εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση σε όπλα και πυροβόλα ακόμη και μετά την κατηγορία της ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας”, είπε. “Όλα αυτά επηρεάζονται από τη λογική και τον τρόμο του μισογυνισμού. Όλα αυτά συνδυαστικά αποτρέπουν τις γυναίκες από το να μπορούν να ζήσουν πλήρως και να συμμετέχουν σε όλους τους τομείς της ζωής.”