Νεπάλ: Από τη γυναικεία εμβρυοκτονία στο ποδόσφαιρο

Srijana Singh Thakuri in 2008 as a student in Surkhet. Photo: Kopila Valley via Nepali Times. Used with permission.

Srijana Singh Thakuri το 2008, μαθήτρια στο Surkhet. Φωτογραφία: Kopila Valley μέσω Nepali Times, δημοσιεύθηκε κατόπιν άδειας.

Το παρόν άρθρο της Srijana Singh Thakuri δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Nepali Times. Μια τροποποιημένη έκδοση αναδημοσιεύεται από το Global Voices ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου.

Ο μπαμπάς μου επιθυμούσε ένα γιο.

Ήμουν η πρωτότοκη και μετά από μένα ακολούθησαν τρεις μικρότερες αδελφές. Έπειτα, η μητέρα μου έμεινε έγκυος άλλες τρεις φορές, όλες με κορίτσια.

Όλες τερματίστηκαν σε παράνομες κλινικές, όπου οι γονείς μπορούν να μάθουν το φύλο του μωρού τους και να επιλέξουν την άμβλωση, αν είναι κορίτσι. Γνωρίζω τώρα ότι η πρακτική ονομάζεται γυναικεία εμβρυοκτονία και είναι συνήθης, ιδιαίτερα στη Νότια Ασία.

Οι γονείς μου συνέχισαν να προσπαθούν για ένα γιο ελπίζοντας ότι τελικά θα ερχόταν. Ήμουν ήδη αρκετά μεγάλη και αντιλαμβανόμουν τη θλίψη και την ανησυχία στα μάτια της μητέρας μου, κάθε φορά που ανακάλυπτε ότι κυοφορούσε άλλο ένα κορίτσι.

Η μητέρα μου κατηγορήθηκε ότι ήταν καταραμένη και “λειψή”. Γιατί δεν ήμουν εγώ αρκετή; Γιατί εμείς οι κόρες δεν ήμαστε αρκετές;

Τελικά, ο μπαμπάς μας εγκατέλειψε. Ένα βράδυ, χωρίς να πει λέξη, εξαφανίστηκε αφήνοντάς ένα διαλυμένο σπίτι, ραγισμένες καρδιές, και ένα πλήθος εισπρακτόρων να μας επισκέπτονται όλες τις ώρες της ημέρας.

Η υγεία της μητέρας μου επιδεινώθηκε. Σχεδόν ποτέ δεν την έβλεπα να χαμογελάει. Άρχισα να δουλεύω ως μαγείρισσα σε ένα σταθμό λεωφορείων για να απαλύνω τον πόνο της. Πουλούσαμε μπανάνες, φρούτα και προσπαθούσαμε να τα βγάλουμε πέρα όσο καλύτερα γινόταν. Της υποσχέθηκα βλέποντας τα δάκρυα της ότι θα ήμουν τόσο καλή, όσο ένας γιος, που τόσο απεγνωσμένα ήθελαν με τον πατέρα μου.

Δεν κατηγορώ τον μπαμπά μου. Βασικά, τον λυπάμαι. Θύμα της πατριαρχίας, ποτέ δεν γνώρισε κάτι διαφορετικό. Η κοινωνία τον είχε πείσει ότι τα κορίτσια δεν αξίζουν καμία επένδυση, ότι το μόνο που κάνουν είναι να παντρεύονται και να καταλήγουν στο σπίτι κάποιου άλλου, ότι οι οικογένειες χρειάζονται γιους για να συνεχιστεί το όνομα και να κληρονομήσουν την πατρογονική περιουσία.

Αλλά η ειρωνεία είναι ότι δεν είχαμε γη για να κληρονομήσει κανείς. Δεν είχαμε τίποτα. Ενώ προσπαθούσανε για τον γιο, η οικογένειά μας είχε βυθιστεί στη φτώχεια, στα χρέη και την κατάθλιψη.

Τελικά, τα πράγματα άρχισαν να καλυτερεύουν. Έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για το σχολείο Kopila Valley στο Surkhet, το οποίο σχολείο αναγνωρίζεται ως η πιο “πράσινη” σχολική μονάδα στο Νεπάλ. Οι δάσκαλοι πληροφορήθηκαν την ιστορία μου και με λίγη τύχη βρήκα μία θέση από τις λίγες διαθέσιμες για την ηλικία μου. Στη συνέντευξη, εξήγησα ότι, με μια ευκαιρία στην εκπαίδευση, θα μπορούσα να βοηθήσω τη μητέρα μου να φροντίσει τις τρεις μικρές αδελφές μου και επίσης να βοηθήσω στην εκπαίδευσή τους.

Προσπάθησα να διοχετεύσω τη θλίψη μου και τον θυμό μου σε αποφασιστικότητα. Ήθελα να είμαι η καλύτερη σε όλα. Έγινα πρόεδρος της τάξης. Μπήκα στη Λέσχη Ενδυνάμωσης Κοριτσιών. Παρακολουθούσα μαθήματα παραδοσιακού χορού.

Έγραφα ποίηση και συμμετείχα σε αγώνες ρητορικής. Δανειζόμουν βιβλία από τη βιβλιοθήκη. Μελετούσα τα βράδια μέχρι αργά και ολοκλήρωνα όλες τις εργασίες μου για να προφτάσω τους συμμαθητές μου. Άρπαζα κάθε ευκαιρία, που μου εμφανιζόταν.

Μια μέρα υπήρξε μια ανακοίνωση ότι το σχολείο Kopila Valley ίδρυε την πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα θηλέων. Εμφανίστηκα στην πρώτη προπόνηση σε ένα χωματένιο γήπεδο χωρίς αθλητικά παπούτσια, ο ιδρώτας έσταζε στο μέτωπό μου, έτοιμη να δοκιμάσω κάτι νέο. Δεν είχα ξαναδεί γήπεδο, δεν είχα δει αγώνα ούτε είχα φορέσει ποτέ σορτς.

Στο χωριό μου, κάθε τετραγωνικό γης χρησιμοποιούνταν για καλλιέργεια τροφίμων και τα αθλήματα ήταν για τα αγόρια σε εκτάσεις για αγρανάπαυση μεταξύ των καλλιεργήσιμων εποχών.

Κάθε μέρα πήγαινα για προπόνηση με τον προπονητή Gopi. Μου φερόταν ακριβώς όπως στα αγόρια. Μου φώναζε, αλλά επίσης με ενθάρρυνε. Θυμάμαι ακόμα το πρώτο μου παιχνίδι και πως ήταν όταν έβαζα την στολή, κυνηγώντας την μπάλα στο γήπεδο.

Με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να γίνομαι καλή στο ποδόσφαιρο και η ομάδα μας άρχισε να κερδίζει αγώνες. Σκόραρα γκολ και ήμουν ιδιαίτερα δυνατή στην άμυνα, τις κεφαλιές και τα κόρνερ. Επίσης, όμως, παρακολουθούσα και τα μαθήματά μου, ώσπου άρχισαν να με προσέχουν ως μαθήτρια και ως αθλήτρια.

Μπήκα σε καλύτερες ομάδες και συμμετείχα και σε τουρνουά. Ακολούθησαν επίσης φήμες. Οι γείτονες με κουτσομπόλευαν λέγοντας τη μία ότι γύριζα σπίτι πολύ αργά ή ότι έφευγα πολύ νωρίς. Με αποκαλούσαν εγωίστρια και ότι πετούσα στα σύννεφα. Χειροτέρεψε όταν ξεκίνησε η περίοδός μου, ο κόσμος μου έλεγε πού μπορούσα να πάω και πού δεν μπορούσα, τι μπορούσα να κάνω και τι δεν μπορούσα.

Srijana SIngh Thakuri with her senior national team members. Photo: via Nepali Times. Used with permission.

Srijana SIngh Thakuri ανάμεσα στην εθνική ομάδα εφήβων Φωτογραφία: Kopila Valley μέσω Nepali Times, δημοσιεύθηκε κατόπιν άδειας.

Πήγαινα αντίθετα στο κατεστημένο, στο πώς έπρεπε τα κορίτσια στο χωριό μου να συμπεριφέρονται: μείνετε ήσυχες, κρατήστε το κεφάλι σας σκυμμένο, προσπαθήστε να μην τραβάτε την προσοχή και, όταν έρθει η ώρα, να είστε έτοιμες για γάμο.

Απέβαλα κάθε κριτική και επικεντρώθηκα στο όνειρό μου. Συνέχισα την εκπαίδευσή μου και αποφοίτησα με έπαινο. Ήμουν υποψήφια για υποτροφίες και εγγράφηκα σε ένα κολέγιο στο Κατμαντού. Συνέχισα να παίζω ποδόσφαιρο και να συμμετέχω σε τουρνουά, καθώς προπονούμουν όλη μέρα και νύχτα.

Η ιστορία μου δεν είναι η μοναδική. Είναι ακριβώς ό,τι συμβαίνει, όταν δίνεται στα κορίτσια και στις γυναίκες μια ευκαιρία, μια δυνατότητα, μια αξία.

Μόλις έκλεισα τα 20, την περασμένη εβδομάδα μπήκα στην τελική εντεκάδα της Εθνικής Ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών του Νεπάλ. Υπέγραψα συμβόλαιο και το όνομά μου ανακοινώθηκε στις εφημερίδες. Είμαι πλέον επίσημα μια επαγγελματίας ποδοσφαιρίστρια, που εκπροσωπεί τη χώρα μου.

Ποτέ δεν ένιωσα τόσο περήφανη, που ήμουν μία κόρη από το Νεπάλ, παρόλο που υπήρχαν στιγμές που δεν ένιωθα ότι η χώρα μου ήταν περήφανη για μένα.

Μου αρέσει να βάζω την κόκκινη εθνική φανέλα και να μπαίνω στο γήπεδο. Μπορώ ακόμα να αισθανθώ τη συγκίνηση του να κλωτσάς μια μπάλα και ένα γκολ να χτυπάει στο πίσω μέρος του διχτυού.

Αγαπώ το ποδόσφαιρο, γιατί με κάνει να νιώθω ελεύθερη, δυνατή και δυναμική. Το επόμενο μεγάλο μου όνειρο είναι η γυναικεία ομάδα του Νεπάλ να παίξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο ή να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Srijana Singh Thakuri on 9 September at her national team debut in a match against Bangladesh in Kathmandu. Nepal won 2-1. Photo: via Nepali Times. Used with permission.

Srijana Singh Thakuri στις 9 Σεπτεμβρίου στο ντεμπούτο της με την εθνική ομάδα σε αγώνα με το Μπανγκλαντές στο Κατμαντού. Το Νεπάλ κέρδισε με 2-1. Φωτογραφία: Kopila Valley μέσω Nepali Times, δημοσιεύθηκε κατόπιν άδειας.

Μετά από πολλά χρόνια, ο μπαμπάς μου επέστρεψε σε μας. Θα ήθελα πολύ να έλεγα ότι είχε μια μεγάλη αφύπνιση και ότι είχε συνειδητοποιήσει τα λάθη του, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Αντ’ αυτού, προσπάθησε ξανά για ένα γιο και, τελικά, γεννήθηκε ο μικρός μου αδερφός.

Αγαπώ τον μικρό μου αδερφό και ελπίζω ότι θα μεγαλώσει βλέποντας με να παίζω, έτσι ώστε να έχει μια διαφορετική άποψη για το τι είναι ικανά να κάνουν τα κορίτσια.

Ο μπαμπάς μου απέκτησε αυτό που πάντα ήθελε και εγώ πέτυχα τα όνειρά μου. Του τηλεφώνησα όταν μπήκα στην ομάδα και ξέρω ότι ήταν περήφανος για μένα.

Συνειδητοποίησα επίσης πρόσφατα ότι δεν έχω τίποτα να του αποδείξω πια. Τα όνειρά μου αφορούν τα άλλα κορίτσια σαν εμένα, των οποίων οι πατεράδες θέλουν μόνο γιους. Τα όνειρά μου αφορούν τις αδερφές μου και τη μητέρα μου. Αλλά πάνω απ’ όλα, τα όνειρά μου είναι για μένα.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.