- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Νομοθετική καταστολή: Η νέα νομοθεσία της Λιβύης για το ηλεκτρονικό έγκλημα

· Σύνταξη SMEX Μετάφραση Veroniki Bacharidi-Krikoni

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Λιβύη, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Μέσα των πολιτών, Νομικά, Πολιτική

Οι νόμοι, που ψηφίστηκαν από τους νομοθέτες στις 26 Οκτωβρίου, θεωρείται ότι περιορίζουν τα ψηφιακά δικαιώματα. Πηγή: SMEX.

Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στις 12 Νοεμβρίου [1] από το SMEX [2]. Αυτή η επεξεργασμένη έκδοση δημοσιεύεται ως μέρος συνεργασίας με το Global Voices.

Στις 26 Οκτωβρίου 2021 [3], η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης ψήφισε έναν “νόμο για το ηλεκτρονικό έγκλημα”, μία ημέρα μετά την έγκριση του “νόμου για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές”.

Στην πράξη, οι νόμοι για το ηλεκτρονικό έγκλημα στην περιοχή εξυπηρετούν μόνο όσους βρίσκονται στην εξουσία. Αυτοί οι νόμοι είναι συχνά κατασταλτικοί και επιβάλλουν πολλούς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης, ενώ νομιμοποιούν τον κυβερνητικό έλεγχο και τη λογοκρισία.

Αυτός ο νέος νόμος της Λιβύης για το ηλεκτρονικό έγκλημα δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπονομεύει κατάφωρα την ελευθερία της έκφρασης στον κυβερνοχώρο επιβάλλοντας διφορούμενες διατάξεις, που επιτρέπουν τον πλήρη έλεγχο του κοινού και του Τύπου χωρίς καμία δικαστική άδεια. Ορισμένοι Λίβυοι [4] θεωρούν αυτόν τον νόμο κατασταλτικό, ειδικά εφόσον τιμωρεί όσους δημοσιεύουν περιεχόμενο στο διαδίκτυο.

Under the new Libyan Cybercrime Law, the National Information Security and Safety Authority is granted the freedom to block websites and “unwanted” content in the absence of any judicial authorization.

In several articles, the Law mentions general expressions that leave judges with a lot of room for interpretation and a broad discretionary power in relation to evidence and criminalization.

Libyan legislators have also expanded the law’s scope of enforcement to include crimes committed outside the country “if their impact and consequences extend to Libya.” This forces a form of self-censorship on citizens outside Libya, especially if they are considering returning to their homeland.

The timing of promulgation, with the presidential elections just around the corner, has left many people wondering about the purpose behind such a move. After the law was passed, the media advisor of the House Speaker announced [5] that “the Cybercrime Law is concerned with cybercrimes that affect the State, among other aspects, but it does not contradict freedom of expression. The Law tackles crimes or the wrongful use of electronic technology in relation to the State, the person, or any other entity, including counterfeiting and spreading rumors.”

Libyans fear that with the approach of the elections, this Law will be used to restrict freedom of expression and stifle new political voices, especially amidst the many doubts around its promulgation and adoption. It is important to note that in the past two years, the Libyan House of Representatives has only passed what it deemed as highly necessary legislation, which makes their current efforts to impose this law even more suspicious. In a blog post [6], Libyan digital tights activist Amjad Badr raised the the concerns of Libyans regarding this Law and their weariness about its timing, stating that the Law is being weaponized to criminalize rights, such as the encryption of conversations, and to repress free speech under the pretext of protecting intellectual property and combating terrorism.

We call on countries and governments in the region to work towards protecting the privacy of citizens and their data, rather than criminalizing online speech and legislating repressive censorship.

This page is available in a different language العربية (Arabic) [10] هذه الصفحة متوفرة بلغة مختلفة

Σύμφωνα με το νέο νόμο, η Εθνική Αρχή Ασφάλειας και Ασφάλειας Πληροφοριών εξουσιοδοτείται να αποκλείει ιστότοπους και “ανεπιθύμητο” περιεχόμενο ελλείψει δικαστικής εξουσιοδότησης.

Σε πολλά από τα άρθρα του, ο νόμος για το ηλεκτρονικό έγκλημα χρησιμοποιεί γενικευμένη γλώσσα, που αφήνει στους δικαστές πολλά περιθώρια ερμηνείας και ευρεία διακριτική ευχέρεια σε σχέση με αποδεικτικά στοιχεία και ποινικοποίηση.

Οι Λίβυοι νομοθέτες έχουν επίσης επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής του νόμου για να συμπεριλάβει εγκλήματα, που διαπράχθηκαν εκτός της χώρας, “εάν οι επιπτώσεις και οι συνέπειές τους επεκτείνονται στη Λιβύη”. Αυτό επιβάλλει μια μορφή αυτολογοκρισίας σε πολίτες εκτός Λιβύης, ειδικά εάν σκέφτονται να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Η συγκυρία της ανακοίνωσης με τις προεδρικές εκλογές προ των πυλών έχει δημιουργήσει σε πολύ κόσμο ερωτηματικά για τον σκοπό πίσω από μια τέτοια κίνηση. Μετά την ψήφιση του νόμου, ο σύμβουλος μέσων ενημέρωσης του Προέδρου της Βουλής ανακοίνωσε [11] ότι “ο νόμος για το ηλεκτρονικό έγκλημα αφορά τα εγκλήματα στον κυβερνοχώρο, που επηρεάζουν το κράτος, μεταξύ άλλων πτυχών, αλλά δεν έρχεται σε αντίθεση με την ελευθερία της έκφρασης. Ο Νόμος αντιμετωπίζει τα εγκλήματα ή την αθέμιτη χρήση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας σε σχέση με το κράτος, το πρόσωπο ή οποιαδήποτε άλλη οντότητα, συμπεριλαμβανομένης της παραποίησης/απομίμησης και της διάδοσης φημών”.

Οι Λίβυοι φοβούνται ότι, πλησιάζοντας προς τις εκλογές, ο νόμος για το ηλεκτρονικό έγκλημα θα χρησιμοποιηθεί για να περιορίσει την ελευθερία της έκφρασης και να καταπνίξει νέες πολιτικές φωνές, ειδικά εν μέσω πολλών αμφιβολιών σχετικά με τη δημοσίευση και την έγκρισή του.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, τα τελευταία δύο χρόνια, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης ψήφισε μόνο ό,τι έκρινε ως άκρως απαραίτητο νόμο, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο ύποπτες τις τρέχουσες προσπάθειές τους να επιβάλουν αυτόν τον νόμο.

Σε μια ανάρτηση ιστολογίου [6], ο Λίβυος ακτιβιστής για τα ψηφιακά δικαιώματα, Amjad Badr, εξέφρασε τις ανησυχίες των Λίβυων σχετικά με αυτόν τον νόμο και τις υποψίες τους για το χρονοδιάγραμμά του, συμπεριλαμβανομένων ανησυχιών ότι ο νόμος χρησιμοποιείται για να ποινικοποιήσει δικαιώματα, όπως η κρυπτογράφηση των συνομιλιών, και να καταστείλει την ελευθερία του λόγου υπό το πρόσχημα της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.