- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Συνεχίζεται η εκμετάλλευση Ινδών μεταναστών στη Σερβία

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Ινδία, Σερβία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διεθνείς Σχέσεις, Εργασία, Μέσα των πολιτών, Μετανάστευση, Νομικά, Ταξίδια
Photo via Boobalan Dhanapal. Hunger strike of Indian migrant workers in front of the Kraljevo mayor's office

 Ινδοί μετανάστες εργάτες πραγματοποιούν απεργία πείνας μπροστά από το γραφείο του δημάρχου του Κράλιεβο. Φωτογραφία: Boobalan Dhanapal μέσω Unbias the News. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε αρχικά από την Yamuna Matheswaran υπό επιμέλεια της Ankita Anand και δημοσιεύτηκε στο Unbias The News [1]. Μια επεξεργασμένη έκδοση αναδημοσιεύεται σε δύο μέρη από το Global Voices ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου. Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ [2].

Ινδοί μετανάστες εργάτες στοχοποιούνται για να εργαστούν σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στην Σερβία, υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ομάδα εργαζομένων δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει τον αγώνα για τον μισθό της, παρά τα νομικά “παραθυράκια” που έχει χρησιμοποιήσει μια εταιρεία εγγεγραμμένη στην Αμερική για σύμβαση για εργασία στη Σερβία.

Το 2019, περισσότεροι από 150 άνδρες από διάφορες πολιτείες της Ινδίας άρχισαν να εργάζονται για την GP Nikolić [3], μια σερβική κατασκευαστική εταιρεία, σε μια σειρά έργων υποδομής σε όλη τη βαλκανική χώρα.

“Δουλεύαμε κάθε μέρα, δεν είχαμε ούτε μια μέρα άδεια”

Η διαδικασία μετανάστευσης για τους εργάτες από την Ινδία είναι μακρά και δύσκολη, ακόμη και πριν επιβιβαστούν σε πτήση. Για να εξασφαλίσει τη δουλειά στη Σερβία, ο Mukhtar Ahamad, εργαζόμενος από τη βόρεια ινδική πολιτεία Ουτάρ Πραντές, λέει ότι ξόδεψε περίπου 680 ευρώ για αμοιβές πρόσληψης σε ένα μη εγγεγραμμένο πρακτορείο, το “Shakti Tread Test Centre”, που διευθύνεται από τον Muktinath Yadav. Ο Yadav δεν απάντησε στις κλήσεις ή στα μηνύματα του Unbias the News για επιβεβαίωση.

Όταν έφτασαν στη Σερβία, οι Ινδοί εργάτες διαπίστωσαν ότι τα καταλύματά τους αποτελούνταν από προκατασκευασμένα κοντέινερ, με τέσσερα άτομα στριμωγμένα σε ένα μικρό δωμάτιο. “Δεν είχαμε κατάλληλη σίτιση και τα δωμάτια ήταν πολύ μικρά”, λέει ο Boobalan. “Ήταν πολύ δύσκολο να μείνω σε αυτό το μικρό μέρος. Μας επισκέφθηκαν οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τραβούσαν και βίντεο”. Εκτός από τις ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης, εργάτες και μέλη συνδικάτων δηλώνουν ότι υπήρχε ελάχιστη ή καθόλου θέρμανση στα καταλύματα.

Δεδομένου ότι οι περισσότεροι μετανάστες προέρχονταν από ζεστά μέρη στην Ινδία, όπως το Τσενάι, δεν ήταν προετοιμασμένοι για τους σερβικούς χειμώνες υπό του μηδενός και πλήρωναν από την τσέπη τους για κατάλληλη χειμωνιάτικη ένδυση.

Graphic via Unbias the news. Used with permission. [1]

“18 ώρες. Από τις έξι το πρωί ως τα μεσάνυχτα. Δουλεύαμε κάθε μέρα, δεν ειχαμε ούτε μια μέρα άδεια, λέει ο Boobalan, ο οποίος έφυγε από την Ινδία, επειδή έλαβε μια “καλή συμφωνία” για δουλειά στη Σερβία”. Γραφικό από το Unbias the News. Χρήση με άδεια.

Μια έκθεση της Building and Wood Workers’ International [4] (BWI), μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας συνδικαλιστικών οργανώσεων, η οποία έχει εμπλακεί άμεσα σε αυτή την υπόθεση, επισημαίνει ότι οι μετανάστες εργάζονταν 10–12 ώρες την ημέρα και έξι ημέρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο. Ο Boobalan δηλώνει ότι το μέγιστο που δούλευε ήταν δεκαοκτώ ώρες την ημέρα, από τις 6 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα. “Δουλεύαμε κάθε μέρα, δεν είχαμε ούτε μια μέρα άδεια”, λέει, προσθέτοντας ότι, όταν τελικά προέκυψαν προβλήματα πληρωμής, η εταιρεία το ανέβαλε λέγοντας: “Ναι, θα τα πάρετε σύντομα τα χρήματα, θα τα λάβετε σύντομα. Και αυτό συνεχίστηκε για τέσσερις μήνες”.

Ο Jasmin Redzepović από το BWI περιγράφει πώς η οργάνωσή του έμαθε για τους Ινδούς εργάτες στα τέλη του 2019, όταν ένα μέλος ενός σερβικού συνδικάτου εργατών οδοποιίας παρατήρησε μια ομάδα αλλοδαπών, που εργάζονταν στο έργο οδοποιίας Σούρτσιν-Ομπρένοβατς και ειδοποίησε το σωματείο του. Τελικά, ενεπλάκη η ASTRA [5], μια σερβική οργάνωση που ασχολείται με υποθέσεις εμπορίου ανθρώπων και εργασιακής εκμετάλλευσης.

Πολλή δύναμη, λίγη ευθύνη

Στο γραφείο τους στο Βελιγράδι, η Srna Ignjatović της ASTRA εξηγεί ότι ο εργοδότης είχε επίσης κατασχέσει τα διαβατήρια της ομάδας, που εργαζόταν στο Σούρτσιν, έως ότου οι εργαζόμενοι πήγαν και διαμαρτυρήθηκαν στην αστυνομία. Τα μέλη της ASTRA επισκέφθηκαν επίσης τις εγκαταστάσεις φιλοξενίας και διαπίστωσαν ότι οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άθλιες. “Ήταν στενάχωρα και βρώμικα”, θυμάται.

Job advert from Shakti Tread Test Centre, an unregistered agency in Uttar Pradesh recruiting workers for Idea Capital. Originally published in news site Istinomer.

Αγγελία εργασίας από το Shakti Tread Test Centre, ένα μη εγγεγραμμένο πρακτορείο στο Ουτάρ Πραντές, που προσλαμβάνει εργαζομένους για την Idea Capital. Αρχικά δημοσιεύτηκε στον ειδησεογραφικό ιστότοπο Istinomer [6]. Εικόνα μέσω Unbias the News. Χρησιμοποιείται με άδεια.

“Κάθε μήνα, έπρεπε να παλεύουν για τον μισθό τους”, λέει ο Ponkumar από την Thamizhaga Kattida Thozhilalargal Mathiya Sangam (TKTMS), που συνδέεται με το BWI. Τελικά, οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε απεργία για να απαιτήσουν πληρωμή και “η εταιρεία έκοψε ρεύμα και νερό. Δεν μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιήσουν τουαλέτα”, προσθέτει.

Μετά από παρέμβαση εργατικών συνδικάτων, της ASTRA και Ινδών κυβερνητικών αξιωματούχων, η πρώτη ομάδα εργαζομένων από το Σούρτσιν επαναπατρίστηκε στην Ινδία τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2020. Σύμφωνα με τον Ponkumar, περίπου 50–70 άλλοι, συμπεριλαμβανομένου του Boobalan, έμειναν πίσω. Όταν ρωτήθηκε γιατί επέλεξαν να μείνουν, ο Boobalan εξηγεί ότι, σε αντίθεση με την ομάδα που εργαζόταν στο Σούρτσιν, εξακολουθούσαν να λαμβάνουν τους μισθούς τους σε αυτό το σημείο. Ωστόσο, τα προβλήματά τους με την πληρωμή άρχισαν αμέσως μετά, επιδεινωμένα από τη σκληρή πραγματικότητα της πανδημίας COVID-19.

Ο Boobalan αφηγείται τους τρόπους, με τους οποίους αυτός και οι συνάδελφοί του προσπάθησαν να ακουστεί η φωνή τους. “[Η εταιρεία] δεν καταλάβαινε την οικονομική μας δυσπραγία. Απλά δεν μας απαντούσαν καταλλήλως”, λέει. “Κάναμε απεργία – καθίσαμε στα δωμάτιά μας για πέντε ημέρες. Μετά, πήγα στο γραφείο του δημάρχου του Κράλιεβο και παραπονέθηκα στο αστυνομικό τμήμα”.

Letter from Boobalan Dhanapal to Kraljevo Police. Image via Unbias the News. Used with permiossion. [1]

Επιστολή του Boobalan Dhanapal στην Αστυνομία του Κράλιεβο. Φωτογραφία μέσω Unbias the News. Χρήση με άδεια.

“Τέλος, πραγματοποιήσαμε απεργία πείνας μπροστά από το γραφείο του δημάρχου. Τότε τηλεφώνησε η Ινδική Πρεσβεία και μας είπε να σταματήσουμε την απεργία μας και ότι θα διευθετήσουν το θέμα”. Οι εργαζόμενοι ζήτησαν να πληρωθούν και να τους στείλουν στα σπίτια τους. Τελικά, επαναπατρίστηκαν τον Αύγουστο–Σεπτέμβριο 2020, αλλά χωρίς τους εκκρεμείς μισθούς τους.

Σε μια απάντηση στο BBC τον Αύγουστο του 2020 [7], η ιδιοκτήτρια της GP Nikolić, Nina Nikolić, ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχαν προβλήματα με τα καταλύματα, ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τερμάτισαν τις συμβάσεις τους τον Μάρτιο και ότι η εταιρεία δεν τους χρωστάει χρήματα. Η Nikolić δήλωσε επίσης ότι, παρά το γεγονός αυτό, η εταιρεία εξακολουθούσε να φροντίζει την ασφάλιση υγείας τους. Ωστόσο, ο Boobalan και τα μέλη του BWI σημειώνουν ότι ένας εργαζόμενος, που είχε τραυματιστεί στο πόδι, [7] δεν είχε πρόσβαση στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης ούτε έλαβε καμία υποστήριξη από τον εργοδότη. “Το σωματείο των δρόμων κάλεσε το σωματείο εργαζομένων στον τομέα της υγείας και έβαλαν ένα από τα μέλη του να περιθάλψει τον εργαζόμενο”, λέει [7] ο Redzepović της BWI.

Μια έκθεση του Ιανουαρίου 2020 [8] από τη σερβική Danas ανέφερε την Nikolić να λέει ότι μόνο ο μισθός του Νοεμβρίου καθυστέρησε, επειδή “οι επιχειρηματικοί μας εταίροι μας χρωστούσαν χρήματα” και ότι η εταιρεία αγόρασε αεροπορικά εισιτήρια των εργαζομένων και τους πλήρωσε 5.000 σερβικά δηνάρια στον καθένα (περίπου 42 ευρώ) για έξοδα μετακίνησης. Η Nikolić δεν απάντησε σε κλήσεις και πολλαπλές ερωτήσεις μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σχετικά με τις κατηγορίες εναντίον της εταιρείας της.

Παραβιάσεις σύμβασης και νομικά “παραθυράκια”

Η GP Nikolić, η σερβική εταιρεία, στην οποία εργάζονταν οι Ινδοί μετανάστες, είναι θυγατρική της Idea Capital LLC, εγγεγραμμένη στο Μαϊάμι της Φλόριντα, με υποκατάστημα στο Κράλιεβο. Έγγραφα [9] διαθέσιμα μέσω του ιστότοπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ της Φλόριντα δείχνουν ότι η Nikolić ίδρυσε την Idea Capital το 2013. Είναι επίσης ιδιοκτήτρια της GP Nikolić, μιας οικογενειακής επιχείρησης που ιδρύθηκε το 1991 από τον αποβιώσαντα Dragan Nikolić.

Παρά το γεγονός ότι εργάζονταν για την GP Nikolić, οι εργαζόμενοι είχαν υπογράψει συμβάσεις με την Idea Capital. Μεταφέρθηκαν στη Σερβία μέσω τεχνικής συνεργασίας, που συντάχθηκε μεταξύ των δύο εταιρειών της Nikolić.

“Αυτό ήταν το σημαντικότερο πρόβλημα στην περίπτωση των Ινδών εργαζομένων στη Σερβία, επειδή το συμβόλαιό τους ήταν με μια λεγόμενη εταιρεία με έδρα τις ΗΠΑ», λέει η Jasmin Redzepović από την BWI.

Επικαλούμενη αυτό ως λόγο, η Επιθεώρηση Εργασίας δήλωσε ότι, καθώς οι συμβάσεις υπογράφηκαν με εταιρεία εγγεγραμμένη στο Μαϊάμι, η υπόθεση εμπίπτει στην αρμοδιότητα των Αρχών και των κανονισμών εκεί. Το άρθρο 2 του Εργατικού Νόμου [10] της Σερβίας, ωστόσο, ορίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι, που εργάζονται στη σερβική επικράτεια, προστατεύονται από την εργατική νομοθεσία της χώρας.

Ψεύτικες υποσχέσεις, σπασμένες συμφωνίες

Κατά τη διαδικασία επαναπατρισμού τον Αύγουστο του 2020, ορισμένοι εργαζόμενοι υπέγραψαν συμφωνίες με τον εργοδότη με τη μεσολάβηση της ινδικής πρεσβείας. Το Unbias the News έχει δει τη συμφωνία. Η Jasmin Redzepović της BWI λέει ότι η εταιρεία συμφώνησε να παράσχει ένα μικρό χρηματικό ποσό (“πολύ μικρό”), ένα τεστ COVID-19 και ένα αεροπορικό εισιτήριο στους εργαζόμενους για επιστροφή στην πατρίδα. Σε αντάλλαγμα, οι εργαζόμενοι παραιτήθηκαν από όλες τις αξιώσεις κατά της εταιρείας.

Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους εργαζόμενους δεν έλαβαν ολόκληρο το ποσό (400 δολάρια), που αναφέρεται στη συμφωνία.

Ακολουθεί ένα βίντεο, που παρουσιάζει μια συνομιλία με τον δικηγόρο Raavi Birbal σχετικά με τους σχετικούς ινδικούς νόμους για τους Ινδούς μετανάστες εργάτες και εάν υπάρχουν διατάξεις για την προστασία των δικαιωμάτων τους, εάν αντιμετωπίζουν παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους εκτός Ινδίας:

Επαναλαμβανόμενα μοτίβα εκμετάλλευσης

Εν τω μεταξύ, στο Ταμίλ Νάντου, υπάρχει νέα πρόσκληση [11], με ημερομηνία Ιουλίου 2021, για εργαζόμενους, που χρειάζονται στη Σερβία. Οι όροι της εργασίας περιλαμβάνουν 10ωρα ανά ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα, συν υπερωρίες. Όταν ρωτήθηκε για την ταυτότητα της εταιρείας, που θέλει να προσλάβει εργαζομένους, το πρακτορείο, που διαφήμισε τη θέση εργασίας, το Rainbow Consultant, αρνήθηκε να πει ποια ήταν.

Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ εδώ [1].