Αφγανοί πρόσφυγες στην Ινδονησία συναντώνται για να διαμαρτυρηθούν για την αδράνεια της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες ζητούν είτε ινδονησιακή υπηκοότητα είτε επανεγκατάσταση αλλού. Εικόνα μέσω YouTube.

Σημείωση περιεχομένου: Αυτό το άρθρο περιέχει αναφορές για κατάθλιψη, αυτοκτονία και αστυνομική βία.

Μια ειρηνική διαμαρτυρία Αφγανών προσφύγων διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία στις 17 Ιανουαρίου στο Πεκανμπαρού της Ινδονησίας, μια πόλη στο νησί της Σουμάτρα. Οι πρόσφυγες προσπαθούσαν να τραβήξουν τη διεθνή προσοχή στον εκτοπισμό, την κακομεταχείριση και την παραμέλησή τους από την ινδονησιακή κυβέρνηση και τη διεθνή κοινότητα. Η αστυνομία διέλυσε τη διαμαρτυρία ξυλοκοπώντας τους παρευρισκόμενους και χτυπώντας τους με ρόπαλα. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετοί παρευρισκόμενοι τραυματίστηκαν.

Η διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε έξω από το γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, επειδή ένα μέλος της κοινότητας των Αφγανών προσφύγων αυτοκτόνησε στις 16 Ιανουαρίου. Ήταν το 15ο άτομο που αυτοκτόνησε στην κοινότητα. Η Veronica Koman, εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας, ανέβασε στο Twitter ένα βίντεο της σύγκρουσης [σημείωση περιεχομένου: ορισμένοι θεατές μπορεί να βρουν το παρακάτω βίντεο δυσάρεστο]:

Dozens of Afghan refugees were subjected to violence during forced dispersal by Indonesian police today (17/1/22) in Pekanbaru.

They were protesting in front of the @UNHCRIndo office following the suicide of an Afghan refugee yesterday.

They are all desperate for resettlement. pic.twitter.com/NiLhZctoAR

— Veronica Koman 許愛茜 (@VeronicaKoman) January 17, 2022

Δεκάδες Αφγανοί πρόσφυγες δέχθηκαν βία κατά τη διάρκεια βίαιης διάλυσης από την ινδονησιακή αστυνομία σήμερα (17/1/22) στο Πεκανμπαρού.

Διαδήλωσαν μπροστά από το γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ινδονησία μετά την αυτοκτονία ενός Αφγανού πρόσφυγα χθες.

Όλοι είναι απελπισμένοι για επανεγκατάσταση.

Ορισμένοι Αφγανοί πρόσφυγες ζουν σε αδιέξοδο στην Ινδονησία για πάνω από μια δεκαετία, περιμένοντας είτε να λάβουν υπηκοότητα από την κυβέρνηση της Ινδονησίας είτε να λάβουν έγκριση και έγγραφα για να μετακομίσουν σε άλλη χώρα.

Ο Mohammad Juma Mohseni αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν το 2011 και ζει στην Ινδονησία για σχεδόν μια δεκαετία. Είπε στο Gandhara news, ένα παράρτημα του Radio Free Europe: “Δεκαπέντε άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει και δέκα έχουν αποτραπεί από το να αυτοκτονήσουν”. Πρόσθεσε: “Ούτε η Ινδονησία ούτε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες είχαν θετικό μήνυμα για εμάς”.

Η κυβέρνηση της Ινδονησίας δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1951 σχετικά με το καθεστώς των προσφύγων ή στο πρωτόκολλο του 1967, που αποσκοπεί στην εξάλειψη των περιορισμών σχετικά με το ποιος μπορεί να θεωρηθεί πρόσφυγας. Δεν διαθέτει επίσημους νόμους για το άσυλο και εκχωρεί όλη την εποπτεία στο γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ). Υπάρχουν πάνω από 13.700 Αφγανοί πρόσφυγες στην Ινδονησία, που βρίσκονται εκεί για πάνω από 10 χρόνια.

Σύμφωνα με την SUAKA, ινδονησιακή οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών για τα δικαιώματα των προσφύγων, οι αιτούντες άσυλο στην Ινδονησία δεν επιτρέπεται να εργάζονται, να λαμβάνουν κοινωνικά επιδόματα από την κυβέρνηση της Ινδονησίας, να έχουν αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα, να ταξιδεύουν εκτός των ορίων της πόλης ή να πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο.

Ο ΔΟΜ καλύπτει τα βασικά έξοδα διαβίωσης, ενώ περιμένουν επαναπατρισμό ή επανεγκατάσταση.

Διεθνής έλλειψη έγνοιας και τραγωδία

Ορισμένοι Αφγανοί πρόσφυγες στην Ινδονησία έχουν κατασκηνώσει έξω από το κτίριο της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες εδώ και μήνες. Στιγμιότυπο οθόνης από το YouTube.

Το περιστατικό της Δευτέρας είναι το τελευταίο σε μια σειρά από σπαραχτικά περιστατικά τους τελευταίους μήνες, καθώς οι Αφγανοί πρόσφυγες προσπαθούν απεγνωσμένα να επιστήσουν την προσοχή στα δεινά τους στην Ινδονησία. Μερικοί πρόσφυγες κατασκηνώνουν συνεχώς έξω από τα γραφεία της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες περιμένοντας νέα για την επανεγκατάστασή τους και προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν για την κατάστασή τους.

Μια ομάδα Αφγανών προσφύγων οργάνωσε 24ωρη διαμαρτυρία έξω από το γραφείο του ΔΟΜ στο Μεντάν στις 30 Νοεμβρίου 2021. Ένας παρευρισκόμενος, ο 22χρονος Ahmad Shah, αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο κτίριο. Βρισκόταν στην Ινδονησία περιμένοντας μόνιμη επανεγκατάσταση, χωρισμένος από την οικογένειά του και τα αγαπημένα του πρόσωπα και δεν μπορούσε να φύγει από τη χώρα από το 2016.

Υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού και φέρεται να μεταφέρθηκε σε κοντινό ιδιωτικό νοσοκομείο, μέχρι να μεταφερθεί σε δημόσιο την ίδια μέρα.

Ο Dwi Prafitria Juma, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ινδονησία, είπε στην Jakarta Post ότι η υπηρεσία “ανησυχεί βαθιά” και διερευνά το περιστατικό.

Τουλάχιστον δώδεκα Αφγανοί πρόσφυγες είχαν αυτοπυρποληθεί στο παρελθόν. Έξι επέζησαν.

“Είναι το έβδομο άτομο που σώσαμε, που βίωνε αδικαιολόγητο άγχος και καταπολεμούσε την κατάθλιψη από το να ζούσε στο μεταίχμιο για περίπου επτά χρόνια”, είπε ο Jumaσε συνέντευξη Τύπου μπροστά από το γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Τους τελευταίους μήνες, πολλοί πρόσφυγες στην Ινδονησία έχουν ράψει τα στόματά τους ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής και διαμαρτυρίας.

Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Voice of America, ο Ali Yusef, ιδρυτής του Solidarity Indonesia for Refugees (SIR), εξήγησε ότι οι πρόσφυγες της Ινδονησίας αισθάνονται αναγκασμένοι να λάβουν τέτοια ακραία μέτρα, επειδή νιώθουν φιμωμένοι και ότι δεν ακούγονται. Ανησυχεί για την ψυχική τους υγεία και προέτρεψε τους εκπροσώπους της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες να λάβουν άμεσα μέτρα.

Τα γεγονότα επί τόπου είναι ότι η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ανταποκρίνεται λιγότερο στην τύχη των προσφύγων στην Ινδονησία. Η απόδειξη είναι ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, όταν θέλουν. […] Μην αφήσετε την καθυστέρηση τους να σημαίνει ότι οι πρόσφυγες, που ράβουν το στόμα τους, μπορεί να τραυματιστούν ή ακόμα και να αυτοκτονήσουν. Στο όνομα της ανθρωπότητας, Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, παρακαλώ συναντήστε τους. Εξηγήστε ότι η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναζητά λύση για αυτούς.

Πρόσθεσε ότι “ο κόσμος θα κρίνει την Ινδονησία ως αδιάφορη για τους διεθνείς πολίτες”.

Τόσο η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες όσο και ο ΔΟΜ είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση των προσφύγων στην Ινδονησία, μέχρι να μπορέσουν να μεταφερθούν σε άλλη, πιο μόνιμη τοποθεσία. Αμφότεροι έχουν κατηγορηθεί για παραμέληση και κακοδιαχείριση προσφυγικών υποθέσεων στο παρελθόν.

Πριν ανέλθουν στην εξουσία οι Ταλιμπάν τον Αύγουστο του 2021, η Ινδονησία φιλοξενούσε τον τέταρτο μεγαλύτερο όγκο Αφγανών προσφύγων στον κόσμο – πίσω από το Ιράν, το Πακιστάν και την Ινδία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους πρόσφυγες σκόπευαν να σταματήσουν στην Ινδονησία μόνο προσωρινά, μέχρι να φτάσουν στην Αυστραλία. Ωστόσο, το 2013, η Αυστραλία έκλεισε τα σύνορά της σε πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο. Πολλοί έμειναν απάτριδες και εγκλωβισμένοι στην Ινδονησία χωρίς προσφυγή.

Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την πτώση της Καμπούλ τον Αύγουστο του 2021. Οι ειδικοί λένε ότι η κατάσταση στο Αφγανιστάν πιθανότατα ερεθίζει το αίσθημα, που νιώθουν ήδη πολλοί Αφγανοί πρόσφυγες, ότι είναι αβοήθητοι. Έχει επίσης συντρίψει τις ισχνές ελπίδες τους για πιθανή επιστροφή στην πατρίδα τους και έχει κάνει ακόμη πιο απίθανο να στεγαστούν λόγω της πρόσθετης εισροής νέων προσφύγων, που έχουν φύγει για να γλιτώσουν από τους Ταλιμπάν.

Επιπλέον, πολλές χώρες έχουν μειώσει τον αριθμό των προσφύγων, που δέχονται τα τελευταία χρόνια, και, κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ο αριθμός των επανεγκατασταθέντων προσφύγων έφτασε σε χαμηλό 20 ετών, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ο οργανισμός διαπίστωσε ότι 160 χώρες είχαν κλείσει τα σύνορά τους κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της πανδημίας το 2020, με 99 κράτη να μην κάνουν εξαιρέσεις για άτομα, που αναζητούν προστασία.

Ως αποτέλεσμα, πολλοί πρόσφυγες θεωρούν ότι είναι αδύνατο να μετεγκατασταθούν σε τρίτη χώρα ή να επιτύχουν σταθερότητα.

Για χρόνια, οι οργανώσεις υπεράσπισης προσφύγων ζητούν τη βελτίωση των συνθηκών στην Ινδονησία, αν και αυτές οι εκκλήσεις δεν έχουν λάβει μεγάλη έλξη. Στο μεταξύ, οι πολίτες κάνουν ό,τι μπορούν και χρησιμοποιούν την ετικέτα #HelpRefugees_Indonesia στο Twitter και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως κάλεσμα συγκέντρωσης για τη στήριξη των προσφύγων.

Freedom and a peaceful life are the right of refugees in Indonesia#HelpRefugees_Indonesia pic.twitter.com/L3JV8onO5t

— Nabizada Habib (@NabizadaHabib) January 15, 2022

Η ελευθερία και η ειρηνική ζωή είναι δικαίωμα των προσφύγων στην Ινδονησία

Σε ψήφισμα στο change.org, συζητώντας την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Αφγανοί πρόσφυγες στην Ινδονησία, ο Musa Zafar έγραψε:

Their most basic fundamental rights, which are emphasized in international instruments such as the Universal Declaration of Human Rights, are systematically infringed on a daily basis. Their freedom of movement, education, employment, and political and social rights have been ignored. These people have been forgotten and the world has turned a blind eye to their crisis.

Τα βασικότερα θεμελιώδη δικαιώματά τους, τα οποία τονίζονται σε διεθνή κείμενα όπως η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παραβιάζονται συστηματικά σε καθημερινή βάση. Η ελευθερία μετακίνησης, η εκπαίδευση, η απασχόληση και τα πολιτικά και κοινωνικά τους δικαιώματα έχουν αγνοηθεί. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ξεχαστεί και ο κόσμος έχει κάνει τα στραβά μάτια απέναντι στην κρίση, που βιώνουν.