Ο Σοχρέτ Χοσούρ μιλάει σε μια εκδήλωση του Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης το 2013, όπου έλαβε μετάλλιο για κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2012 στο Radio Free Asia, με τίτλο «Ακούστε τα παιδιά να κλαίνε για ελευθερία». Φωτογραφία που παρέχεται από τον συγγραφέα, χρησιμοποιείται με άδεια.

Τον Μάιο του 2022, την παραμονή της επίσκεψης αντιπροσωπείας των Ηνωμένων Εθνών με επικεφαλής τη Μισέλ Μπατσελέτ, Ύπατη Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στη Σιντζιάνγκ, την αυτόνομη περιοχή στα βορειοδυτικά της Κίνας, ένας Ουιγουροαμερικανός δημοσιογράφος, ο Σοχρέτ Χοσούρ, μας προέτρεψε να δημοσιεύσουμε την ανοιχτή επιστολή του προς την επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΟΗΕ. Καθώς αυτή είναι η πρώτη επίσκεψη επιτρόπου ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα τα τελευταία 17 χρόνια, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω της εν μέσω καταγγελιών για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εναντίον των Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών μειονοτικών ομάδων στη Σιντζιάνγκ.

Όπως προκύπτει από την επιστολή του Χοσούρ, έντεκα μέλη της άμεσης οικογένειάς του είτε έχουν συλληφθεί είτε έχουν κρατηθεί είτε δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πού βρίσκονται, μια κοινή ιστορία για πολλές οικογένειες Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών οικογενειών στη Σιντζιάνγκ. Απευθύνει έκκληση στην Μισέλ Μπατσελέτ για δικαιοσύνη, διαφάνεια και αποφασιστικότητα, όπως ακριβώς πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων την παροτρύνουν να τηρήσει τις αρχές:

Αγαπητή κα Μπατσελέτ,

Ο αδερφός μου, Σαουκέτ Χοσούρ, είχε ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο κατά τη διάρκεια της πρώτης του κράτησης στο Ουρουμτσί, την πρωτεύουσα της Αυτόνομης Περιοχής των Ουιγούρων «Σιντζιάνγκ»: «Πάντα ονειρευόμουν ότι μια ομάδα ξένων μπήκε στο κελί μας και με ρώτησε: “Είσαι ο αδερφός του Σοχρέτ Χοσούρ, του Ουιγουροαμερικανού δημοσιογράφου;”»

Είπε στη μητέρα μου, την Τουχάν Μούσα, για αυτό το όνειρο στις 31 Δεκεμβρίου 2015, όταν αφέθηκε ελεύθερος λόγω της εμπλοκής της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην υπόθεσή του. Βρίσκεται ξανά υπό κράτηση από τον Σεπτέμβριο του 2017, μαζί με άλλα έντεκα μέλη της οικογένειάς μου. Πιστεύω ότι όλοι οι συγγενείς μου είχαν το ίδιο όνειρο τα τελευταία πέντε χρόνια. Δυστυχώς, η 82χρονη μητέρα μου είναι τώρα ανάμεσά τους. Το ονειρεύτηκαν αυτό, επειδή γνώριζαν ότι φυλακίστηκαν λόγω της δουλειάς μου στο Radio Free Asia (RFA) στις ΗΠΑ. Περίμεναν ότι οι ΗΠΑ και τα Ηνωμένα Έθνη θα τους βοηθούσαν να αφεθούν ελεύθεροι, αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχουν κάνει. Ελπίζω η επίσκεψή σας να μπορέσει τουλάχιστον να κάνει το όνειρο της μητέρας μου για απελευθέρωση πραγματικότητα.

Τουχάν Μούσα, μητέρα του Σοχρέτ Χοσούρ. Φωτογραφία που παρέχεται από τον συγγραφέα, χρησιμοποιείται με άδεια.

Ως αποτέλεσμα μιας παρέμβασης της κυβέρνησης των ΗΠΑ, τον Ιανουάριο του 2016, η μητέρα μου είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί μαζί μου τηλεφωνικά, εφόσον δεν μιλούσε για τίποτα άλλο εκτός από οικογενειακά ζητήματα. Στη συνέχεια, άρχισα να μιλάω «νόμιμα» με τη μητέρα μου και ενημερωνόμουν για την κατάσταση με τους άλλους συγγενείς μου. Έμαθα ότι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2017, ο μεγαλύτερος αδελφός μου, Σαουκέτ, και ο μικρότερος αδελφός μου, Ραχίμ, συνελήφθησαν ξανά και μεταφέρθηκαν σε ένα λεγόμενο «κέντρο επαγγελματικής κατάρτισης». Η μητέρα μου είπε ότι επιλέχθηκαν για «εκπαίδευση» λόγω ενός τηλεφωνήματος που είχα κάνει στην κομητεία Γκούλια (Γινίνγκ). Όταν ρώτησα πώς το έμαθε αυτό, είπε: «Με προειδοποίησαν, “θα προκύψουν περισσότερα προβλήματα αν ο γιος σας στις ΗΠΑ δεν σταματήσει να προκαλεί προβλήματα”».

Πατέρας, Χοσούρ και αδελφοί του Σοχρέτ Χοσούρ, Τουνταξούν και Ρεξίμ. Φωτογραφία που παρέχεται από τον συγγραφέα, χρησιμοποιείται με άδεια.

Είχα τηλεφωνήσει στους αξιωματούχους στην κομητεία Γκούλια τον Αύγουστο του 2017 και είχα αποκαλύψει το τέταρτο κέντρο αναμόρφωσης της επαρχίας. Αυτές ήταν οι πρώτες σαφείς και λεπτομερείς πληροφορίες που αναφέρθηκαν για ένα από τα μαζικά στρατόπεδα κράτησης, συμπεριλαμβανομένης της τοποθεσίας, του ονόματος, του αριθμού των μαθητών και των λεγόμενων «εγκλημάτων» των μαθητών. Η μητέρα μου με ενημέρωσε αργότερα ότι οι δύο ανιψιοί μου και οι δύο κουνιάδοι μου μεταφέρθηκαν στο κέντρο εκπαίδευσης μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 2018. Όταν μίλησα τελευταία φορά με τη μητέρα μου τον Απρίλιο του 2018, οι κρατούμενοι συγγενείς μου ήταν έντεκα και εκείνη είπε: «Τώρα, φαίνεται ότι θα είμαι η επόμενη που θα με πάρουν, επειδή είπαν: “Πέρασες τα όρια όταν μίλησες με τον Σοχρέτ”· σε παρακαλώ μην με πάρεις τηλέφωνο για δύο μήνες».

Την προηγούμενη εβδομάδα, η μητέρα μου είχε πει: «Έκλαψα πολύ την προηγούμενη φορά (όταν συνελήφθησαν οι δύο αδερφοί μου). Φέτος, παρόλο που έχουν συλληφθεί δέκα άτομα από την οικογένειά μου, δεν έκλαψα πολύ, γιατί αυτή τη φορά συνέβαινε σε όλες τις οικογένειες της γειτονιάς μας. Νιώθω ότι το να μοιράζεσαι το ίδιο πρόβλημα με άλλους σε παρηγορεί». Η δήλωσή της για τη γειτονιά μπορεί να θεωρήθηκε από τους αξιωματούχους ως «υπέρβαση των ορίων» και διαρροή κρατικού μυστικού. Όταν τηλεφώνησα στη μητέρα μου δύο μήνες αργότερα, το εγγόνι της σήκωσε το τηλέφωνο και είπε ότι η μητέρα μου είχε κληθεί από την αστυνομία την προηγούμενη εβδομάδα και δεν είχε επιστρέψει ποτέ από τότε.

Τουχάν Μούσα στην επαρχία Κόργκας, στην Αυτόνομη Περιοχή των Ουιγούρων «Σιντζιάνγκ». Φωτογραφία που παρέχεται από τον συγγραφέα, χρησιμοποιείται με άδεια.

Έτσι, έντεκα μέλη της οικογένειάς μου αγνοούνται και η τύχη κανενός δεν έχει εξακριβωθεί. Έχω αναφέρει αυτήν την κατάσταση με την οικογένειά μου στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ από τα τέλη του 2017 και έχω ζητήσει από την Κίνα να παράσχει πληροφορίες για τους συγγενείς μου, αλλά δεν έχω λάβει καμία απάντηση από καμία από τις δύο οντότητες.

Το καλοκαίρι του 2021, άκουσα ότι η μητέρα μου είχε καταδικαστεί σε οκτώ χρόνια φυλάκισης στα τέλη του 2018 για διαρροή κρατικών μυστικών και παρεμπόδιση νομικής διαδικασίας. Η επιστολή μου προς την κινεζική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον για να επιβεβαιώσω τις κατηγορίες της μητέρας μου δεν έχει απαντηθεί.

Πριν από μια εβδομάδα, τηλεφώνησα σε μερικούς κατοίκους της πόλης μας, στην επαρχεία Κόργκας, για να ρωτήσω πού βρίσκεται η μητέρα μου. Ένας από τους κατοίκους είπε ότι το σπίτι όπου έμενε η μητέρα μου δεν είχε καθαριστεί από το χιόνι για αρκετά χρόνια, γεγονός που αντικατοπτρίζει την απουσία ενηλίκων στην οικογένειά μας.

Πιστεύω ακράδαντα ότι όλοι οι αγνοούμενοι συγγενείς μου φυλακίστηκαν ως αντίποινα για το δημοσιογραφικό μου έργο στο RFA. Η μητέρα μου είναι 82 ετών, ο μεγαλύτερος αδελφός μου είναι 62 ετών και οι μικρότεροι αδελφοί μου, ο Τουνταχούν και ο Ρεχίμ, έχουν προβλήματα υγείας (στομάχου και πνεύμονα, αντίστοιχα). Επομένως, ανησυχώ εξαιρετικά για την κατάσταση της υγείας τους. Καλώ το προσωπικό του ΟΗΕ να βοηθήσει στη συλλογή πληροφοριών σχετικά με το εάν οι έντεκα συγγενείς μου είναι ζωντανοί και, εάν ναι, πού βρίσκονται και γιατί και πώς τιμωρήθηκαν. Πιστεύω ότι η διερεύνηση της τύχης τους θα μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα του ΟΗΕ να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση των Ουιγούρων. Η Κίνα δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι συγγενείς μου είναι αιχμάλωτοι. Όλες οι πληροφορίες σχετικά με την κράτησή τους θα πρέπει να είναι διαθέσιμες στο κοινό στα διεθνή ΜΜΕ. Επιπλέον, οι συγγενείς μου μπορεί να έχουν το θάρρος να πουν την αλήθεια επειδή έχουν επωφεληθεί από τα αποτελέσματα μιας ξένης έρευνας το 2015.

Οι γονείς του Σοχρέτ Χοσούρ με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Σαουκέτ. Φωτογραφία που παρέχεται από τον συγγραφέα, χρησιμοποιείται με άδεια.

Η Κίνα όχι μόνο ανταποδίδει τιμωρώντας τους συγγενείς ενός Αμερικανού δημοσιογράφου, αλλά προσπαθεί επίσης να σβήσει κάθε σημάδι ελπίδας για εκατομμύρια ανθρώπους στην περιοχή, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι ο έξω κόσμος δεν νοιάζεται και δεν είναι πρόθυμος να τους βοηθήσει. Ως εκ τούτου, καλώ την ερευνητική ομάδα του ΟΗΕ να συμπεριλάβει όλους τους συγγενείς μου, ή τουλάχιστον τη μητέρα μου (Τουχάν Μούσα, 82 ετών), τα τρία αδέρφια μου (Σαουκέτ, 62 ετών, Τουνταξούν, 48 ετών, και Ρεξίμ, 46 ετών) και την πρώην σύζυγό μου (Περιντέμ Αμπντουρουσούλ) στον κατάλογο των ατόμων, που πρέπει να απελευθερωθούν από στρατόπεδα στην Κίνα.

Το 2002, η πρώην σύζυγός μου, Περιντέμ Αμπντουρουσούλ, και τα δύο παιδιά μας κρατήθηκαν στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Σαγκάης, ενώ ταξίδευαν προς τις ΗΠΑ με έγγραφα μετανάστευσης για την οικογενειακή μονάδα. Δεν μπόρεσαν να λάβουν διαβατήρια λόγω των άρθρων μου, που δημοσιεύθηκαν σε ουιγουρικά έντυπα στο εξωτερικό. Το 2009, το κινεζικό κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο CCTV με αποκάλεσε προβοκάτορα για το  περιστατικό της 5ης Ιουλίου στο Ουρούμτσι λόγω του ρεπορτάζ μου. Μόλις φέτος, ο εκπρόσωπος της Κίνας Ζάο Λιζιάν με αποκάλεσε ψεύτη για την κατάθεσή μου στο Δικαστήριο των Ουιγούρων.

Γνωρίζω ότι η Κίνα δεν θα με συγχωρέσει ούτε θα τερματίσει τα αντίποινα εναντίον της οικογένειάς μου, αλλά ελπίζω ότι η εμπειρία σας και η υψηλού επιπέδου διεθνής ομάδα της οποίας ηγείστε, μαζί με την ουσιαστική έρευνα που έχετε προτείνει, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον τερματισμό των ετών άδικης τιμωρίας των μελών της οικογένειάς μου.

Σας ευχαριστώ,

Σοχρέτ Χοσούρ