Ντόπιοι από την περιοχή Κουτσχαβέλι, που απειλείται από καταπατήσεις. Στιγμιότυπο από βίντεο YouTube από το Groundviews Sri Lanka.

Αυτή η ανάρτηση του Pranith WiraSinha εμφανίστηκε αρχικά στο Groundviews, έναν βραβευμένο ιστότοπο μέσων ενημέρωσης πολιτών στη Σρι Λάνκα. Μια επεξεργασμένη έκδοση δημοσιεύεται εδώ ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου με τo Global Voices.

Οι απογραφές πολλών ετών από την περιφέρεια Τρινκομαλί στην ανατολική επαρχία της Σρι Λάνκα υποδεικνύουν μια ελαφρά αριθμητική πλειοψηφία και μειοψηφία στις διάφορες κοινότητές της. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι, από τη δεκαετία του '40, καμία εθνότητα δεν αποτελεί την πλειοψηφία του 50% στην περιοχή. “Είναι το πιο εθνοθρησκευτικό πλουραλιστικό κομμάτι της Σρι Λάνκα”, έγραψε η πολιτική σχολιάστρια Tisaranee Gunasekara σε μια από τις στήλες της. Μιλάει για την ταυτότητα και το πνεύμα της πόλης, και μάλιστα της συνοικίας, ως πολυδιάστατη και πολύπλευρη, ζωντανή. Μιλάει για τη σύνθεση των κοινοτήτων, που είναι διάσπαρτες στην περιοχή, και αποτελούν τον κοινωνικοπολιτιστικό ιστό της. Αν και πατρίδα Ταμίλ, Μουσουλμάνων και Σιναλέζων, είναι μια πόλη, της οποίας η ταυτότητα έχει έντονες ρίζες Ταμίλ και Σαϊβιστών.

Αυτή η ταυτότητα είναι φυσικά μια ταυτότητα, που προορίζεται να διαγραφεί και να θεωρηθεί άσχετη και στη συνέχεια να ερμηνευθεί εκ νέου ως ξένα αντικείμενα, που αντικατέστησαν μια χιλιετία βουδιστικού δόγματος ταξινομημένο σε κάθε γωνιά και σχισμή της Σρι Λάνκα. Όπως το άγαλμα του Βούδα που στήθηκε αυθόρμητα μια νύχτα στο κέντρο της πόλης το 2005 (το οποίο υποστήριξε μαχητικά ένας λιγότερο γνωστός τότε βουδιστής μοναχός, ο Galagoda Aththe Gnanasara Thero), τα βήματα που έκανε το κράτος μετά το 2019, με την υποστήριξη μιας Προεδρικής Ομάδας για την Αρχαιολογία στην Ανατολική Επαρχία, δείχνουν μια συντονισμένη και δυναμική προσπάθεια αλλαγής των διαστάσεων, της δημογραφίας και της ταυτότητας της επαρχίας.

Μια ειδική ομάδα με επικεφαλής κανέναν ιστορικό που να γνωρίζει τη γλώσσα των αρχαίων Ταμίλ και περιορίζεται μόνο στην ανατολική επαρχία και έχει σκοπό να τεκμηριώσει ίχνη βουδιστικών ερειπίων και μόνο βουδιστικών ερειπίων μέσα σε μια ιστορικά ποκιλόμορφη και ευαίσθητη επαρχία είναι τουλάχιστον περίεργη. Μόλις στα τέλη του 2021, η ειδική ομάδα είχε εκπροσώπηση Ταμίλ και Μουσουλμάνων: μόνο δύο μέλη από τα 18 μέλη της επιτροπής, που εκπροσωπούσαν το 70% της Ανατολικής Επαρχίας.

Ενώ στρατιωτικοί και μεγιστάνες των μέσων ενημέρωσης κάνουν αμφισβητούμενους διορισμούς στην ειδική ομάδα, το κύριο μέλημα των κοινοτήτων στις περιοχές Κινίγια, Κουτσχαβέλια ή Κανέιρι είναι οι εξουσίες, που έχει παραχωρήσει η ομάδα εργασίας, που έχει διοριστεί από το κράτος, σε άτομα όπως ο Σεβασμιότατος Panamure Thilakawansha Thero, επικεφαλής του βουδιστικού ναού Αρισιμάλε, ένας ιερέας που βρέθηκε στο επίκεντρο της παράνομης καταπάτησης και των βίαιων εποικισμών στην περιοχή Κουτσχαβέλι. Ο βιχαράγια Αρισιμάλε και ο κύριος υφιστάμενός του διεκδίκησαν τη γη, όταν στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 ο Cyril Mathew, ως υπουργός Βιομηχανιών, προσπάθησε να εγκαταστήσει μια σειρά από κοινότητες Σιναλέζων και να χτίσει βουδιστικούς ναούς στην περιοχή, ιχνηλατώντας έτσι τον εποικισμό τους μέχρι το 1977. Καθώς η προφανής εκ νέου ανακάλυψη των βουδιστικών ερειπίων σε αυτές τις περιοχές οδήγησε στον αποκλεισμό περισσότερων τμημάτων από το Τμήμα Αρχαιολογίας, έχει παραχωρηθεί περισσότερη γη στους βιχαράγια (βουδιστικούς ναούς), όπως ο βιχαράγια Πιτσχαμάλ, με εκτιμήσεις 320-400 στρέμματα. σύμφωνα με έναν κάτοικο. Ο ναός Αρισιμάλε έχει επεκτείνει έτσι την εμβέλειά του και την παρουσία του προωθώντας μέσω ενός εξαιρετικά λεπτομερούς και επαγγελματικού ιστότοπου τις ιστορικές του αξιώσεις στην περιοχή.

Στιγμιότυπο οθόνης από την αρχική σελίδα του Arisimale Viharaya

Μια επιμελημένη επιλογή οπτικοακουστικού περιεχομένου υψηλής ευκρίνειας αποκαλύπτει μια καλά μελετημένη στρατηγική για την εξυπηρέτηση και την έκκληση σε δράση της σιναλέζικης βουδιστικής κοινότητας να συσπειρωθεί για τον ευγενή σκοπό του ναού, αποσπώντας μια επωνυμία προσκυνηματικού τουρισμού στη διαδικασία.

Στο παρακάτω βίντεο του GroundViews, δύο μέλη των τοπικών κοινωνιών περιγράφουν πώς απειλούνται από τα βήματα που κάνει η Ομάδα για τη Διαχείριση Αρχαιολογικής Κληρονομιάς για την Ανατολική Επαρχία.

Ο τοπικός τουρισμός, για αυτό το θέμα, παίζει μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι θα περίμενε κανείς στην αμφισβήτηση του καθιερωμένου πολιτιστικού αποτυπώματος, που είχαν άλλες κοινότητες από τότε που εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά κατά μήκος της ανατολικής ακτογραμμής στις αρχές του 19ου αιώνα. Μετά τη μετανάστευσή τους σε ασφαλέστερες περιοχές κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών του 30χρονου εμφυλίου πολέμου στη Σρι Λάνκα, που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '80, κατά την επιστροφή τους μετά το τέλος του πολέμου διαπίστωσαν ότι τα εδάφη τους είχαν καταλάβει. Αν όχι από τον Στρατό, τότε από τα δάση και έτσι αποκλεισμένη ως προστατευόμενη περιοχή από το Τμήμα Δασών. Όταν αυτό αποδείχθηκε ανεπαρκές, η προοπτική των τεχνουργημάτων και των ερειπίων σκορπισμένων στην περιοχή, που προϋπήρχε αυτών των οικισμών, φαινόταν ελκυστική σε ορισμένα μέρη. Δημιουργήθηκε μια ομάδα εργασίας. Ταξιδιωτικά ιστολόγια με βίντεο από την παρθένα ανατολική ακτή τείνουν να σημειώνουν συχνά “ξένους εξτρεμιστές”, που καταστρέφουν τη λιγότερο γνωστή βουδιστική πολιτιστική κληρονομιά στην Ανατολή. Ο στρατός της Σρι Λάνκα, ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί την κυριαρχία του στην περιοχή, αν όχι μέσω των δεκάδων επανδρωμένων οδοφραγμάτων και βάσεων, στη συνέχεια μέσω μιας πρόσοψης στρατιωτικών ξενοδοχείων και γηπέδων γκολφ της Πολεμικής Αεροπορίας, έχει τώρα επίσης παρουσία σε σημαντικές αλλά αμφιλεγόμενες τοποθεσίες όπως την παραλία Αρισιμάλε ή το Kuchchaveli Pichchamal Raja Maha Viharaya, η είσοδος στην οποία απαιτείται προηγούμενη άδεια από το Πολεμικό Ναυτικό.

Ενώ οι κοινότητες της περιοχής παραδέχονται ότι ορισμένα τμήματα της γης και της ακτογραμμής κατά μήκος της οδού Pulmoddai έχουν ιστορική και πολιτιστική αξία για τη βουδιστική ταυτότητα και επομένως θα πρέπει να έχουν προστασία βάσει του νόμου, δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται τίποτα από όσα έχουν συμβεί. Μια διεκδίκηση για εδάφη, που βασίζεται στην πεποίθηση ότι λουλούδια γιασεμιού από μια βιχαράγια προσφέρθηκαν στη στούπα Ruwanweliseya τον 1ο αιώνα π.Χ. δεν θα πρέπει να υποκαθιστά τις υπάρχουσες κοινότητες, που έχουν εγκατασταθεί και διεκδικούν τη γη για δύο αιώνες.

Η βουδιστική φιλοσοφία δεν βασίζεται σε ιστορικά ακίνητα. Στο παρακάτω βίντεο από το GroundViews, ο Asik Mohamed Ibrahim από τη μουσουλμανική κοινότητα στο Κουτσχαβέλι εξηγεί ότι οι πρόγονοί του άρχισαν να ζουν εκεί πριν από δύο αιώνες, αλλά απειλούνται από αυτές τις βίαιες καταπατήσεις.

Σε μια περιοχή όπως το Κουτσχαβέλι, που είναι και ήταν ιστορικά μια περιοχή με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό, οι περισσότερες εκτάσεις στους ναούς τελικά θα οδηγήσουν σε εγκατάσταση των πιστών, που ασκούν την πίστη τους στους ναούς, αλλάζοντας τους υπάρχοντες κοινωνικούς ιστούς. Αυτά έρχονται να προστεθούν και στην ιδιωτική γη, που έχει αποκλειστεί από το Τμήμα Δασών, το Τμήμα Άγριας Ζωής και Διατήρησης και τις αρχές του Mahaweli για διάφορους και μερικές φορές παράλογους λόγους.

Οι εντάσεις είναι υψηλές, καθώς ο ισχυρισμός του Trincomalee ότι βρίσκεται στο επίκεντρο της πλουραλιστικής και πολυπολιτισμικής ταυτότητας της Σρι Λάνκα συνεχίζει να ερμηνεύεται εκ νέου ως ένα μέρος ομοιογενές σε μια φυλή, μια θρησκεία, μια εθνότητα.