Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά[3] στο Chaikhana Media. Μια επεξεργασμένη έκδοση έχει αναδημοσιευτεί εδώ στο πλαίσιο συμφωνίας συνεργασίας περιεχομένου.
Όμως σήμερα, εκατομμύρια άτομα από το Αζερμπαϊτζάν, που εργάζονται στη Ρωσία και την Ουκρανία, αναγκάζονται να αποφασίσουν μεταξύ δουλειάς και ασφάλειας, καθώς ο πόλεμος της Ρωσίας συνεχίζει να διαταράσσει την οικονομία και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης.
Ο 33χρονος Elvin Magsudov επέλεξε την ασφάλεια και μετακόμισε στη Μολδαβία από την Ουκρανία μετά την απρόκλητη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αλλά σε αντίθεση με τη ζωή του στην Ουκρανία, η Μολδαβία είναι ακριβή και οι μισθοί χαμηλοί. Είπε:
Οι συνθήκες εργασίας και τα έξοδα διαβίωσής μου στην Ουκρανία ήταν πολύ καλά σε σύγκριση με τη Μολδαβία. Η διαφορά στον μισθό που βγάζω στη Μολδαβία είναι σημαντικά χαμηλότερη, ενώ το κόστος ζωής είναι διπλάσιο από αυτό στην Ουκρανία.
Παρά τις προκλήσεις της εγκατάστασης στη Μολδαβία, ο Elvin δεν έχει σχέδια να επιστρέψει στο Αζερμπαϊτζάν, όπου είναι επίσης δύσκολο να βρει μια καλά αμειβόμενη δουλειά. Όχι όταν η οικογένειά του εξαρτάται από τα χρήματα που στέλνει.
Ο οικονομολόγος Natig Jafarli πιστεύει ότι πολλοί από τους εκτιμώμενους[5] δύο εκατομμύρια Αζέρους, που εργάζονταν στη Ρωσία, και μισό εκατομμύριο στην Ουκρανία, πριν από τον πόλεμο, είναι πιθανό να παραμείνουν εκεί παρά τις προκλήσεις και τους κινδύνους από τη σύγκρουση. Ειδικά καθώς οι οικογένειές τους στο σπίτι αισθάνονται ήδη τον αντίκτυπο των κυρώσεων, που επιβλήθηκαν στη Ρωσία, και την ασφάλεια της εργασίας.
“Το εργατικό δυναμικό, η αγοραστική δύναμη, τα εισοδήματα έχουν μειωθεί και υπάρχουν εμπόδια στα εμβάσματα”, είπε ο Jafarli σε συνέντευξή του στο Chaikhana, προσθέτοντας ότι οι Αζέροι στη Ρωσία δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν διεθνείς υπηρεσίες τραπεζικών μεταφορών για να στείλουν χρήματα στην πατρίδα τους λόγω κυρώσεων.
Ο οικονομολόγος Gubad Ibadoglu είπε στο[5] Voice of Ameica τον Απρίλιο ότι το 60% των εμβασμάτων στο Αζερμπαϊτζάν προήλθε από τη Ρωσία τους πρώτους εννέα μήνες του 2021, προσθέτοντας ότι “αναμένεται απότομη πτώση φέτος”.
Στο Bilajary, ένα προάστιο της πρωτεύουσας του Αζερμπαϊτζάν, του Μπακού, η 42χρονη Yegana Mamishova και τα δύο παιδιά της αισθάνονται ήδη τον αντίκτυπο. Η Yegana εργάζεται ως νηπιαγωγός, αλλά ο μισθός της μόλις φτάνει για να συντηρήσει την οικογένεια κι έτσι εξαρτώνται από τα χρήματα, που στέλνει από τη Ρωσία ο σύζυγός της, ο 48χρονος Hafiz Mamishov, πρώην στρατιώτης. Ο Hafiz έφυγε από το Αζερμπαϊτζάν για τη Ρωσία, επειδή δεν μπόρεσε να βρει δουλειά πίσω στην πατρίδα μετά την αποχώρησή του από τον στρατό.
Ο σύζυγός μου αυτή τη στιγμή εργάζεται στον κατασκευαστικό κλάδο στη Ρωσία. Δουλεύει στη Ρωσία τα τελευταία 5 χρόνια και μας στέλνει χρήματα, αλλά αυτό δεν γίνεται πλέον.
Τώρα περιορίζονται για να ζήσουν με τα 400 μανάτ (235 δολάρια), που βγάζει τον μήνα η Yegana.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας[6], η ανεργία στο Αζερμπαϊτζάν ήταν 6,6% το 2021. Φέτος, σύμφωνα[7] με ορισμένα στατιστικά στοιχεία, είναι λίγο κάτω από 6%.
Αλλά μετανάστες εργατικού δυναμικού, όπως ο 24χρονος Aliheydar Azimzade, σημειώνουν ότι μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν θέσεις εργασίας.
Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο στην Ουκρανία το 2015, ο Aliheydar έμεινε, αγόρασε ένα σπίτι και άνοιξε μια επιχείρηση. Πέρασε μια εβδομάδα μετά την εισβολή, πριν αποφασίσει να εγκατασταθεί στο Αζερμπαϊτζάν. Αλλά η μετάβαση δεν ήταν εύκολη. Είπε στο Chaikhana Media:
Αν και ψάχνω αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ ακόμα να βρω δουλειά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ανεργία. Σκοπεύω να επιστρέψω στην Ουκρανία, αν τελειώσει ο πόλεμος, γιατί η δουλειά μου και το σπίτι μου παραμένουν εκεί.
Ο 29χρονος Asaf Mishiyev αγωνίστηκε επίσης να ξαναφτιάξει τη ζωή του στο Αζερμπαϊτζάν μετά την επιστροφή από τη Ρωσία πέντε ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου.Μουσικός στο επάγγελμα, ο Asaf πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 11 ετών ζώντας και εργαζόμενος στη Μόσχα. Προσπάθησε μια φορά στο παρελθόν να εγκατασταθεί στο Μπακού, αλλά τελικά επέστρεψε στη Ρωσία λόγω καλύτερων αμοιβών και περισσότερων ευκαιριών να ακολουθήσει μουσική σταδιοδρομία.
Υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες [στη Ρωσία] τόσο σε επίπεδο εισοδήματος όσο και σε επίπεδο μουσικής. Μπορώ να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα ότι είναι δύσκολο να βρεις μουσικά όργανα στο Αζερμπαϊτζάν. Επίσης, αν με ικανοποιούσε το Αζερμπαϊτζάν, θα έμενα στη χώρα μου. Όσον αφορά τη δουλειά, αυτό είναι λίγο δύσκολο.
Ο Asaf επέστρεψε στο Αζερμπαϊτζάν το 2017 και άνοιξε ένα καφέ για νέους, όπου μπορούσαν να ακούσουν ζωντανή μουσική και να παρακολουθήσουν ταινίες. Αλλά η επιχείρηση κράτησε μόνο δύο χρόνια. “Έκλεισα το καφέ και επέστρεψα στη Ρωσία για δουλειά. Όλοι πρέπει να δουλέψουν για να επιβιώσουν, γι’ αυτό επέλεξα τη Ρωσία”, είπε στο Chaikhana Media.
Σήμερα ο Asaf διδάσκει μαθήματα φωνητικής και κιθάρας για να βγάλει τα προς το ζην.Για τον 57χρονο Sevdiyar Hadiyev, η επιλογή είναι απλή: μόλις τελειώσει ο πόλεμος, θέλει να επιστρέψει στη ζωή του στο Χάρκοβο της Ουκρανίας, όπου έζησε για 30 χρόνια.Ο Sevdiyar, γέννημα θρέμμα του χωριού Λέρικ του Αζερμπαϊτζάν, δεν κατάφερε να βρει δουλειά στην γενέτειρα, από τότε που επέστρεψε για μια επίσκεψη τον Σεπτέμβριο. Μετά από μια ζωή στην Ουκρανία, βρέθηκε κολλημένος στο χωριό του μετά τον πόλεμο.
