- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Οι διαμαρτυρίες GotaGoGama ως διαδικασία μάθησης για τη Σρι Λάνκα

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Σρι Λάνκα, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διακυβέρνηση, Ελευθερία του Λόγου, Μέσα των πολιτών, Νομικά, Γέφυρα, Η Σρι Λάνκα σε κρίση
Image taken at the GotaGoGama Library - via Pranith Wirasinha/Groundviews. Used with permission. [1]

Η εικόνα τραβήχτηκε στη Βιβλιοθήκη GotaGoGama μέσω του Pranith Wirasinha/Groundviews. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Αυτό το άρθρο [1] του Pranith Wirasinha δημοσιεύθηκε αρχικά στο Groundviews, έναν βραβευμένο ιστότοπο μέσων ενημέρωσης πολιτών. Μια επεξεργασμένη έκδοση δημοσιεύεται εδώ ως μέρος μιας συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου με το Global Voices.

Οι διαμαρτυρίες GotaGoGama έφυγαν [2]. Ο Γκότα επέστρεψε [3].

Τα πράγματα έχουν υποχωρήσει τους τελευταίους πέντε μήνες περίπου. Ο πυρήνας των λαϊκών διαδηλώσεων της Σρι Λάνκα έπαψε να υπάρχει. Οι τελευταίες του μέρες ήταν μια σκιά αυτού που ήταν κάποτε. Η τελευταία παρτίδα διαδηλωτών, που κατέλαβαν τις σκελετικές κατασκευές, που αποτελούσαν τα απομεινάρια των GotaGoGama [4] ήταν ακόμα ανθεκτική [5]. Ένας διαδηλωτής πίστευε σταθερά ότι, αν τα ίδια πλήθη που συγκεντρώθηκαν [6] στις 9 Ιουλίου, είχαν έρθει για να υποστηρίξουν τις διαδηλώσεις GotaGoGama στις αρχές Αυγούστου, θα τα είχε καταφέρει και θα συνέχιζε τον αγώνα του. Δυστυχώς, όμως, η σιωπή του κοινού ήταν εκκωφαντική. Απογοητευτική ήταν η ιδέα της δημιουργίας ενός αυτοσχέδιου οικισμού με “αλήτες και άστεγους” απέναντι από τον πλέον πλήρη χώρο στάθμευσης στο ξενοδοχείο Kingsbury.

Διαβάστε το ειδικό μας αφιέρωμα: Η Σρι Λάνκα σε κρίση [7]

Η Διεθνής Ημέρα Αλφαβητισμού [8] είναι μια ημέρα, που συνήθως γιορτάζεται στη Σρι Λάνκα. Είναι μια χώρα, που μπορεί να διεκδικήσει εξαιρετικά υψηλό ποσοστό [9] αλφαβητισμού. Αλλά τι θα μπορούσε να δείξει αληθινά ο αλφαβητισμός σε μια χώρα, όπου ξεσπά μια οικονομική κρίση  [10]της κλίμακας, που βιώνουμε αυτή τη στιγμή; Τι θα μπορούσε να υποστηρίξει την υπερβολική έλλειψη πολιτικού αλφαβητισμού, που βλέπει μεγάλα τμήματα του κοινού να δίνουν την ψήφο τους σε όσους δεν έχουν ολοκληρώσει καν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Ή αδυναμία των εκλεγμένων αντιπροσώπων να διορθώσουν ή να αναγνωρίσουν χρόνια συστημικών και δομικών ζητημάτων, που έχουν χρεοκοπήσει τόσο ηθικά όσο και οικονομικά αυτή τη χώρα; Ο γραμματισμός στον πιο βασικό του ορισμό είναι η ικανότητα ανάγνωσης και γραφής, αλλά τι ωφελεί, όταν όσα διαβάζονται και γράφονται δεν χρησιμοποιούνται για βελτίωση ή εκπαίδευση; Τι ωφελεί ο αλφαβητισμός, αν δεν είναι η μάθηση, η επικοινωνία και η πρόοδος στην αναζήτηση της βασικής ανθρώπινης ανάπτυξης;

Αυτή η ιδέα όχι μόνο της μάθησης, αλλά της καθηλωτικής μάθησης, ήταν μια ιδέα κεντρική στις διαδηλώσεις της Aragalaya [11]. Το κίνημα GotaGoGama δεν παρείχε απλώς ένα εφαλτήριο για την εκδίωξη ενός προέδρου εδραιωμένου από αυταρχική εξουσία, αλλά ενθάρρυνε ανθρώπους που ασχολήθηκαν ακόμα και μόλις επισκέφτηκαν το GotaGoGama να κατανοήσουν τη δύσκολη θέση στην οποία βρισκόταν  – και, πράγματι, βρισκόταν από την ανεξαρτησία και μετά – το σκηνικό και ο σκοπός του χώρου διαμαρτυρίας.

Οι συζητήσεις ήταν ο κανόνας, όπως και η καλλιτεχνική έκφραση. Η ανάγνωση βιβλίων μερικές φορές θεωρείται ως κάτι του παρελθόντος, μια συνήθεια που πολλοί από τη σημερινή γενιά δεν έχουν την υπομονή να εμβαθύνουν, αλλά η βιβλιοθήκη GotaGoGama ήταν σε μεγάλο βαθμό η καρδιά του μικρού χωριού, που δημιουργήθηκε στις πρώτες μέρες του Κινήματος #OccupyGalleFace [12] και επεκτάθηκε μέχρι τις τελευταίες ημέρες του αγώνα στο Galle Face. Η βιβλιοθήκη δημιουργήθηκε μέσα από μια συλλογική προσπάθεια εθελοντών και διαδηλωτών. Όταν η προεδρική γραμματεία καταλήφθηκε από τους διαδηλωτές, το λόμπι του φιλοξενούσε βιβλία, που κυριολεκτικά μεταβιβάζονταν από τη βιβλιοθήκη GotaGoGama [13] μέσα από μια ανθρώπινη αλυσίδα. Ήταν μια συμβολική στιγμή στο πλαίσιο του Aragalaya, που έδωσε έμφαση και τοποθέτησε τη μάθηση και τη γνώση στο επίκεντρο του λαϊκού αγώνα. Περιλάμβανε ένα είδος πολιτικής αφύπνισης μεταξύ των Σριλανκέζων όχι μόνο ως κατοίκων της χώρας αλλά ως πολιτών της χώρας. Η εντολή τους δεν πραγματοποιείται μόνο μέσω της ψηφοφορίας σε εκλογές, αλλά ως εμπλεκόμενοι σε μια πολιτική σύμβαση [14].

Το GotaGoGama προσέφερε όχι μόνο εκπαίδευση στις πολιτικές επιστήμες, τα οικονομικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ιστορία, αλλά και σε έννοιες όπως η επικοινωνία και η αποδοχή, όλα χαρακτηρισμένα από μια καθηλωτική εμπειρία, απαραίτητη σε κάθε εκπαιδευτικό χώρο.

Καθώς η λογοτεχνική εκπαίδευση μέσω της βιβλιοθήκης ήταν ένα σημαντικό μέρος όλων αυτών, έγιναν επίσης βήματα για να εμφυσήσουν και να ενθαρρύνουν τους πολίτες να σκέφτονται κριτικά και να συμμετέχουν μέσω της κινηματογραφικής εκπαίδευσης. Ο κινηματογράφος TearGas του GotaGoGama [15] παρουσίαζε τακτικά διαχρονικά κλασικά έργα και ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ τοπικής παραγωγής. Για πολλούς, αυτή ήταν η πρώτη τους εμπειρία στο να δουν ταινία σε μεγάλη οθόνη, η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος ήταν περισσότερο προβληματικός και προκλητικός παρά εμπορικός. Ήταν, πράγματι, ένα θέαμα να δει κανείς πώς ο κινηματογράφος, ακόμη και μια βροχερή νύχτα, προσέλκυσε δεκάδες θεατές που αμφισβήτησαν τη δεισιδαιμονία και την ικανότητά του να εξαπατά συνεχώς τον πληθυσμό. Ο κινηματογραφιστής Nayomi Apsara, σε συνομιλία με το Groundviews [16], μίλησε για το πώς το μέσο πρόσφερε έναν νέο τρόπο αμφισβήτησης των ζητημάτων, που έσκισαν τον πυρήνα της χώρας μας σε ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν αντικειμενικά δει αυτά τα ερωτήματα.

Τίποτα από αυτά δεν σημαίνει ότι το GotaGoGama ήταν τέλειο και χωρίς ιδεολογικές αδυναμίες και ελαττώματα. Από την έλλειψη σαφήνειας του Aragalaya που υπογραμμίζεται από το θέμα του adare aragalaya [17] («ο αγώνας της αγάπης»), που επέδειξε αλληλεγγύη με τις ένοπλες δυνάμεις [17], μέχρι τις μερικές φορές υπερβολικά πρόθυμες και συμβολικές στάσεις ενότητας [18], το GotaGoGama δεν είχε μια συνεκτική ταυτότητα, που θα μπορούσε να έχει ειπώθηκε ότι είχε ρίξει το κακό, ενώ υποστήριζε το καλό. Ωστόσο, ασχολήθηκε, προκάλεσε, επικοινώνησε και επέτρεψε σε αυτές τις ιδέες να αναμειχθούν και να μείνουν στο μυαλό των ανθρώπων. Οι Σριλανκέζοι, όπως έχει γραφτεί και ειπωθεί, έχουν τη συνήθεια να ξεχνούν [19]. Ήταν ένα σημείο συζήτησης, που συνόδευσε την επιστροφή του Γκοταμπάγια Ραγιαπάκσε πίσω στη χώρα. Υπογραμμίζει ακόμη και τις εκπαιδευτικές ελλείψεις, που έχει ενσταλάξει μέσα μας το σύστημά μας, όπου μια εκπαίδευση συνίσταται στην καλύτερη παράφραση όσων έχουν απομνημονευτεί ως ένδειξη μάθησης, για να ξεχάσουμε στη συνέχεια τη χρήση τους ως εξέταση που έχει δοκιμάσει το σκοπό αυτής της γνώσης.

Υπάρχει ακόμη και μια ποιητική ποιότητα στο πώς, πριν από την επιστροφή του έκπτωτου πρώην προέδρου, το πολιτικό κόμμα της Σρι Λάνκα Podujana Peramuna [20], υπό την αιγίδα του μελλοντικού του προσώπου, ίδρυσε την Ακαδημία Πολιτικής Ηγεσίας [21] για να “ενδυναμώσει τους πολιτικά συνειδητοποιημένους πολίτες με καλύτερες γνώσεις και δεξιότητες”.

Ιδού η δοκιμασία για τη Σρι Λάνκα τώρα, ένα μήνα μετά το τέλος του GotaGoGama. Εγείρει το ερώτημα πώς οι ιδέες του έχουν ριζώσει στο μυαλό των χιλιάδων, που ασχολήθηκαν με αυτόν τον χώρο μάθησης και πόση σκέψη έχει γίνει για αυτήν τη μάθηση. Είναι ένα σημαντικό ερώτημα, που πρέπει να συλλογιστούμε, όταν γιορτάζουμε ένα ποσοστό αλφαβητισμού πάνω από 90%. Πώς έχει επηρεάσει η ικανότητα ενασχόλησης με τη μάθηση (με την ανάγνωση και τη γραφή κυρίως) την άποψή μας σχετικά με τη δέσμευση στη χώρα, που θα θέλαμε να δούμε στο τέλος αυτού του τούνελ;