Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ και βρετανικός καπιταλισμός: Σχήματα λόγου και περισπασμοί

Πομπή από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ προς το Γουέστμινστερ Χολ, τόπο λαϊκού προσκυνήματος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Φωτογραφία από την Katie Chan ( CC BY-SA 4.0 )

Ενώ όλοι παρακολουθούμε και σκεφτόμαστε και συλλογιζόμαστε τον θάνατο της Ελισάβετ Β’ μετά από μια τόσο μακρά και σταθεροποιητική βασιλεία, ο βρετανικός καπιταλισμός τώρα κατρακυλά υπό την πραγματική ανεπάρκεια της Λιζ Τρας και της ομάδας της στο υπουργικό συμβούλιο των Συντηρητικών. Ο κοινωνικός περισπασμός της προσοχής, που ενυπάρχει σε ένα τόσο σημαντικό συναισθηματικό, πολιτιστικό και πολιτικό γεγονός, όσο και αν ήταν αναμενόμενο και προετοιμασμένο, είναι μάννα εξ ουρανού για τους παράγοντες εξουσίας και τους ωφελούμενους του σύγχρονου καπιταλισμού, είτε στη Βρετανία είτε αλλού.

Αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο για την κοινωνική υγεία της Μεγάλης Βρετανίας για πολλούς μήνες, πάνω που ο κόσμος αναμένει να ξεκινήσει την ανάρρωσή του από τον COVID-19 και ίσως ακόμη και την Ουκρανία. Εδώ βρισκόμαστε στη διαδικασία να θάψουμε τα πραγματικά μας προβλήματα στις έννοιες της οικογένειας, της συνέχειας, της πίστης και της απαλότητας της κυρίαρχης ιεραρχίας, δίνοντας στους Συντηρητικούς ένα δωρεάν γεύμα στις επόμενες εκλογές. Έτσι, ο Martin Kettle, με την ελαφρά αριστερότητα του The Guardian στις 9 Σεπτεμβρίου, έγραψε: “Με τον θάνατο στο Μπαλμόραλ της βασίλισσας Ελισάβετ Β’, ένα προετοιμασμένο, ωστόσο σοκαρισμένο έθνος βρίσκεται σε μια τέτοια στιγμή και είναι σημαντικό η ταραγμένη πολιτική μας και η πληγωμένη κοινωνία των πολιτών μας να το αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν πιο ήρεμα και λογικά γιατί αυτό το γεγονός θα έχει πολιτική και συνταγματική απήχηση για τα επόμενα χρόνια”.

Εάν θέλουμε ως έθνος να είμαστε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι, εάν θέλουμε η Κοινοπολιτεία να γίνει πραγματικά κοινός πλούτος, ένας πάροχος μεγαλύτερου βαθμού ασφάλειας και κατανόησης στον περίπλοκο κόσμο μας, θα πρέπει να κάνουμε το αντίθετο από το να επιτρέψουμε στους κοινοβουλευτικούς ηγέτες μας να κρυφτούν πίσω από ένα ψυχικό τραύμα, ο βαθμός του οποίου θα εξαρτηθεί από τις υπερβολές των βρετανικών ΜΜΕ.

Από την ανάγκη σωστής τόνωσης της παραγωγικότητας έως τη δημιουργία μιας πιο ανεξάρτητης και φωτισμένης εξωτερικής πολιτικής, η απόκρυψη πίσω από την εξαιρετικά κατασκευασμένη κληρονομιά της βασίλισσας θα οδηγήσει σε μια συνέχεια στασιμότητας, όπου η μόνη καινοτομία έρχεται στον χαρακτήρα της ανόητης γλώσσας των μαχών και της επιδείνωσης της προσωπικότητας, όπως, και επειδή, τα δύο μεγάλα κόμματα δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να αποκλίνουν δημιουργικά σε μεγάλες τροχιές πολιτικής.

Θεωρώ ότι τα σχήματα λόγου και τα μοτίβα περί του τέλους της βασιλείας της Ελισάβετ Β’ θα σφυρηλατηθούν σίγουρα ως εξής:

Η βασίλισσα ως σύμβολο και ενσάρκωση του “ηνωμένου” στον όρο Ηνωμένο Βασίλειο. Σπάνια υπήρξε μια σημαντική ομιλία από το Παλάτι τα τελευταία 70 χρόνια, που να μην έχει περιλάβει την κεντρική θέση της ενότητας “τέσσερα σε ένα” των Βρετανικών Νήσων. Για χάρη της “απολιτικής” ιδιότητας της βασίλισσας, αυτή ήταν ως επί το πλείστον μια πλάγια στάση, αλλά παρόλα αυτά μια σταθερά. Άλλοι μπορεί να συμφωνήσουν μαζί μου ότι η Σκωτία ήταν το ευνοούμενο έθνος με την Ελισάβετ Β’, για το οποίο υπάρχουν πολλοί λόγοι, και το Μπαλμόραλ από την εποχή της Βασίλισσας Βικτώριας συχνά λειτουργούσε ως καταφύγιο για την μονάρχι και την πιο άμεση οικογένειά της. Αλλά το πρωταρχικό “κλισέ” ήταν η ενότητα εντός των Νήσων και μια αδιαμφισβήτητη ειρήνη με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, που εδραιώθηκε στην έννοια της “οικογένειας” ως βασίλειο.

Η βασίλισσα ως πνεύμα και παρουσία και επικεφαλής της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Με τους όρους της βασίλισσας και με τις μακροχρόνιες επαναλαμβανόμενες ενέργειες και συμπεριφορά της, η Κοινοπολιτεία επέκτεινε την έννοια της “οικογένειας” από τη διατήρηση της ενότητας μεταξύ των τεσσάρων “εθνών” του Ηνωμένου Βασιλείου, στη συντήρηση των σύνεργων των 14 “βασιλείων” της Κοινοπολιτείας. Για τη βασίλισσα, οι αρχηγοί των εθνών της Κοινοπολιτείας ήταν “ένας νους”, σχήμα λόγου που απαιτούσε τεράστια ποσότητα πίστης και μια απαίτηση να ξαναγραφεί η ιστορία περί αρμονίας και σταθερότητας. Απαίτησε επίσης από το ευρύτερο έθνος να αγνοήσει τις ύπουλες εντάσεις μέσα στην οικογένειά του.

Η βασίλισσα ως το πρόσωπο πίστης. Φυσικά, η Ελισάβετ Β’ ήταν Επικεφαλής της καθιερωμένης Εκκλησίας της Αγγλίας και σαφώς ειλικρινούς θρησκευτικής πίστης σε όλη της τη ζωή. Αλλά εδώ αναφέρομαι στην έννοια της ισχυρής, αλλά “ήπιας” φύσης της κοινωνικής δύναμης της πίστης και της πίστης γενικά, ως διάκριση από τη σκληρότερη δύναμη, που αποκτάται από τις γενικές εκλογές, ή τη στρατιωτική ισχύ. Η βασίλισσα αντιπροσώπευε την αλήθεια της πίστης στο καλό και ότι κάτι τέτοιο θα έκανε τον κόσμο καλύτερο. Όσο κι αν μια λογική διάνοια αντιμετώπιζε την “Κοινοπολιτεία ως οικογένεια” με τις λεπτομερείς ιστορίες της δουλείας και της αποικιοκρατίας, η πρώτη παρέμεινε ανέπαφη ως κύριο σχήμα λόγου της βρετανικής κοινωνικής ζωής, απόδειξη ότι οι έντονοι ασυμβίβαστοι μπορεί να διατηρούνται στο μυαλό εκατομμυρίων με τα χρόνια. Αυτό που θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι αν η κορυφή της βασιλικής κυριαρχίας στο πρόσωπο του βασιλιά Καρόλου Γ’ θα μπορέσει να εξυπηρετήσει ισότιμα. Πόσες δοκιμασίες ατόμου έναντι θέσης μπορούμε να έχουμε;

Αυτά τα μάλλον μακροοικονομικά σχήματα λόγου για την εποχή μας στηρίζονται σε μια στιβαρή πλατφόρμα περισσότερων τοπικών αντιλήψεων, όπως και η καλή μακροοικονομία εξαρτάται από μικροπαραδοχές σχετικά με τη συμπεριφορά ως απάντηση σε οικονομικά ερεθίσματα. Έτσι:

Η φιλοσοφία της καλής κοινωνικής συμπεριφοράς είναι μια εξαιρετικά σημαντική πτυχή ολόκληρης της βασιλείας της Βασίλισσας Ελισάβετ. Όσο κι αν αμφισβητηθεί τόσο από τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορικές κρίσεις μέσα στη δική της, πολύ ορατή οικογένεια, όσο και από σημαντικούς κοινωνικούς αποσταθεροποιητές, όπως ο COVID-19, όλων των μεμονωμένων μελών της βρετανικής ελίτ, η Ελισάβετ Β’ επέδειξε μια σίγουρη σταθερότητα πολιτισμού και αξιών για μια περίοδο 70 ετών, μια ισορροπία που παρέμεινε απολιτική, αλλά εκτεινόταν βαθιά στην απόσβεση τόσο των δεξιών όσο και των αριστερών άκρων στη βρετανική κοινωνία. Οι συνδυασμένες εικόνες της βασίλισσας και της οικογένειάς της, τα πολλά βασιλικά περιουσιακά στοιχεία από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ μέχρι το Μπαλμόραλ, οι ενέργειες και οι σαφείς και απλές παραδοχές της βασιλικής οικογένειας παρέμειναν ελάχιστα αλλαγμένες παρά το “annus horribilis», η μεθυστική εμπορευματοποίηση της ζωής των βασικών μελών της οικογένειάς της, η διαμάχη του COVID-19 και όλα αυτά τα πράγματα πέρα ​​από τον έλεγχό της. Η δύναμη του Παλατιού του Μπάκιγχαμ ως εικονογραφικού “κλισέ” θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμα, αλλά ήταν εξασφαλισμένη από τα πρώτα χρόνια της βασιλείας της καθώς τα ηλεκτρονικά μέσα εισήλθαν απευθείας στα βρετανικά σπίτια. Στις 3:00 μ.μ., το Βασιλικό Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα θα μπορούσε να εμποτιστεί μαζί με τη χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα.

Στην αρχή, πρότεινα ότι τέτοιου είδους κλισέ και αποτελέσματα είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό πέρασμα. Κάθε άλλο παρά τυχαίο, ο τρόπος με τον οποίο εκφράζοντσαι σημαντικά γεγονότα, ακόμη περισσότερο η αποτελεσματικότητα αυτών, είναι ίσως το πιο μοναδικό χαρακτηριστικό του πλανήτη κατά τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο ύπουλος χαρακτήρας του καπιταλισμού διάσπασης της προσοχής και ο τρόπος, με τον οποίο έχει ενσωματωθεί σε όλο μας τον λόγο, είναι σχεδόν σίγουρα αποτέλεσμα δυνάμεων τόσο από την πλευρά της ζήτησης όσο και από την πλευρά της προσφοράς. Στο τελευταίο, στην κορυφή του καταλόγου είναι σίγουρα η ευκολία και το χάος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς μπορεί να γίνει viral, με την πτώση ενός κουταβιού σε μια πισίνα. Και ανάμεσα στις ανοησίες είναι η αυξανόμενη συχνότητα και κυριαρχία των περισπασμών μακριά από τις μελετημένες αναλύσεις πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών γεγονότων και διαδικασιών.

Αλλά είναι καλό να θυμόμαστε την πλευρά της ζήτησης. Η αναποτελεσματική διακυβέρνηση, που αγκαλιάζει τόσο την κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, απαιτεί περισπασμούς που είναι βασικά καλοήθεις, απολαυστικοί, σχετικά απλοί ή άμεσοι και επαρκής δύναμη και αξιοπιστία, ώστε να συγκαλύπτουν τις υποκείμενες οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες. Σε αυτήν την κατάσταση, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε, εάν τα διάφορα σχήματα λόγου, που σχετίζονται με τη βασιλεία της Ελισάβετ Β’, δεν ενθαρρυνθούν και δεν χρησιμοποιηθούν ως αναδιατυπωμένα στοιχεία συμμόρφωσης και αποδοχής.

Επομένως, υπάρχουν σοβαρά πράγματα να πούμε για τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’ και τον θάνατό της, αλλά τα περισσότερα από αυτά δεν θα ειπωθούν ή δεν θα συζητηθούν εύκολα μέσα στις συνήθεις κουλτούρες της κοινωνίας των πολιτών.

Το επιχείρημά μου είναι ότι τέτοια ονομαστικά καλοήθη σχήματα λόγου μετατρέπονται εύκολα σε χρήσιμους περισπασμούς μέσα στην κουλτούρα του δημοκρατικού καπιταλισμού. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επόμενοι μήνες και μετά θα είναι μια περίοδος ακραίων δυσκολιών, που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε μια περίοδο σφοδρών συγκρούσεων από τη μια και πολύ πιο μελετημένη κριτική της αναποτελεσματικότητας της βρετανικής διακυβέρνησης από την άλλη. Στηριζόμενο στις δάφνες των πολύ πρώτων χρόνων της βασιλείας της Ελισάβετ Β’, το έθνος παραμένει πολύ ψηλά στην κατάταξη των παγκόσμιων οικονομιών και των ξένων επενδυτών, πιθανώς η δεύτερη ή τρίτη στρατιωτική δύναμη και σε στενή συμμαχία με τις ΗΠΑ ως μακράν η μεγαλύτερη ισχυρά όλων των συστημάτων και ένα πολύ σημαντικό κέντρο διπλωματίας, οικονομικής ευημερίας και πολιτιστικής παραγωγής. Η πρώτη δουλειά του σημερινού στυλ βρετανικής διακυβέρνησης είναι να ταυτιστεί με τέτοια μακροπρόθεσμα πλεονεκτήματα της μακροχρόνιας βασιλείας της βασίλισσας, όσο σπάταλα κι αν είναι τώρα, και να προσαρτήσει στα σημερινά εθνικά συναισθήματα τα παραπάνω κλισέ, τα οποία όλα εξυπηρετούν τη συνεχιζόμενη αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της απόσπασης της προσοχής. Θα συνεχιστεί έτσι η αποτυχία της κοινωνίας των πολιτών να αναλάβει τη διακυβέρνηση για την αδυναμία της να διατηρήσει τουλάχιστον, αν όχι να αναπτυχθεί, τα μέσα, με τα οποία το έθνος θα μπορούσε να αυξηθεί τόσο στην οικονομική όσο και στην κοινωνική υγεία, σε μια περίοδο που ο χαρακτήρας της επικείμενης παγκόσμιας ανάκαμψης δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.