Ινδονήσια διαδηλώτρια με παραδοσιακό καμπάγια κρατά φωτογραφία της Μαχσά Αμινί. Φωτογραφία μέσω του Arab News YouTube [1]
Από τα μέσα Σεπτεμβρίου, το Ιράν έχει ταραχτεί από εξεγέρσεις και διαδηλώσεις μετά τον θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί [2] υπό κράτηση από την αστυνομία. Η Αμινί συνελήφθη, επειδή δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της, υποχρεωτική πρακτική για τις γυναίκες στο Ιράν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 [3] . Ο θάνατός της έχει πυροδοτήσει παγκόσμιες διαμαρτυρίες και συζητήσεις για την ελευθερία των γυναικών, τη λογοκρισία και την κρατική καταπίεση. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτές οι συζητήσεις έχουν απήχηση στην πιο πολυπληθή μουσουλμανική χώρα του κόσμου, την Ινδονησία, όπου ξεκίνησαν διαδηλώσεις υπέρ της Αμινί, των διαδηλωτριών και του αγώνα του Ιράν.
Στις 18 Οκτωβρίου, εκατοντάδες μέλη οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και μέλη της ιρανικής διασποράς συγκεντρώθηκαν μπροστά από την ιρανική πρεσβεία στην Τζακάρτα της Ινδονησίας για να διαμαρτυρηθούν για τη βάναυση καταστολή των διαδηλωτών από το Ιράν, τη σκληρή μεταχείριση των γυναικών και τη σύλληψη Ιρανών δημοσιογράφων. Μεταξύ των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που [4] παρευρέθηκαν ήταν εκπρόσωποι από το Galaruwa, το Indonesia Awakening, το United Betawi Forum, το Concern for the Nation People's Movement, το Nusantara Dai Forum, την National Dayak Traditional Community Brigade, και άλλοι.
Διαδηλωτές και διαδηλώτριες κυμάτισαν σημαίες του Ιράν, φωτογραφίες γυναικών που σκοτώθηκαν στην καταστολή και κρατούσαν πινακίδες, που έγραφαν “σταματήστε να σκοτώνετε αθώους ανθρώπους”, “Στην Ινδονησία, οι διαφορετικές θρησκείες και εθνότητες εξακολουθούν να είναι αρμονικές” και “γυναίκα, ζωή, ελευθερία [5]“, που έχει γίνει λαϊκό σύνθημα για διαδηλωτές παγκοσμίως προς υποστήριξη του Ιράν.
Περίπου 10 γυναίκες στη διαδήλωση έκοψαν τα μαλλιά τους σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τις γυναίκες στο Ιράν. Στο μεγαλύτερο μέρος της Ινδονησίας, οι χιτζάμπ και τα θρησκευτικά σύμβολα είναι προαιρετικά, με εξαίρεση την επαρχία Ατσέχ στη βόρεια Σουμάτρα, η οποία απαιτεί μαντίλες για τις μουσουλμάνες.
Διαδηλωτές και διαδηλώτριες και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών καλούν την Ινδονησία να χρησιμοποιήσει τη θέση της ως το έθνος με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στον κόσμο για να πιέσει την Τεχεράνη να σταματήσει τη βία και την καταπίεση. Η Ririn Sefsani, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και μία από τις διοργανώτριες της διαμαρτυρίας, είπε στο Arab News [1]:
Προτρέπουμε την κυβέρνηση της Ινδονησίας να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της ως η χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στον κόσμο, ώστε η ιρανική κυβέρνηση να σταματήσει κάθε μορφή βίας, συμπεριλαμβανομένης της απαγωγής και της δολοφονίας των ανθρώπων της, που ζητούν μεταρρυθμίσεις στο Ιράν.
Οι διαδηλωτές ζητούν επίσης την απελευθέρωση των δημοσιογράφων, που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στο Ιράν. Ο Andreas Harsono, ένας από τους ιδρυτές της Συμμαχίας Ανεξάρτητων Δημοσιογράφων (AIJ) και ερευνητής για το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ινδονησία, είπε στο Arab News [1]:
Θα είναι δύσκολο για οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, όταν η ελευθερία του Τύπου φιμώνεται και οι δημοσιογράφοι φυλακίζονται.
Η ιρανική Πρεσβεία στην Τζακάρτα δεν έκανε κανένα δημόσιο σχόλιο αντίληψης της διαμαρτυρίας έξω από τις πόρτες της, αν και, από τότε που ξεκίνησαν οι αναταραχές στα μέσα Σεπτεμβρίου, η Πρεσβεία του Ιράν στην Ινδονησία μοιράζεται συνεχώς φιλοκρατικό υλικό, που αποσκοπεί στην ενίσχυση της φήμης του Ιράν σχετικά με το φύλο και τα δικαιώματα των γυναικών μέσω του λογαριασμού στο Twitter [6] .
Απειλές για την ελευθερία στην πατρίδα
Ορισμένοι ακτιβιστές και ακτιβίστριες προειδοποιούν ότι ο αυξανόμενος συντηρητισμός σε μέρη της Ινδονησίας σημαίνει ότι οι γυναίκες στην Ινδονησία μπορεί να χάσουν το δικαίωμα επιλογής τους. Αν και η εθνική κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την υποχρεωτική θρησκευτική ενδυμασία [7] σε σχολεία σε τοπικό επίπεδο, γίνεται ολοένα και πιο σύνηθες [8] για τα δημόσια σχολεία της Ινδονησίας να απαιτούν από τα κορίτσια να φορούν χιτζάμπ στην τάξη – είτε άμεσα [9] είτε μέσω έντονης κοινωνικής πίεσης [10].
Η Donna Swita, ακτιβίστρια στο Ινστιτούτο για την Ενδυνάμωση των Γυναικών στην επαρχία Ατσέχ της Ινδονησίας, μια από τις πιο συντηρητικές περιοχές της χώρας και η μόνη περιοχή που εφαρμόζει το νόμο της Σαρία, λέει ότι έχει συλληφθεί, παρενοχληθεί και εκφοβιστεί από την αστυνομία, επειδή δε φοράει μαντίλα.
“Δεν γίνεται μόνο στο Ατσέχ. Εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα”, είπε στην Telegraph με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο [11].
Μια έκθεση του 2021 του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων [12] (HRW) περιγράφει λεπτομερώς την αύξηση του συντηρητισμού και του φονταμενταλισμού στην Ινδονησία. Η έκθεση, με τίτλο “Ήθελα να φύγω μακριά: Καταχρηστικοί ενδυματολογικοί κώδικες για γυναίκες και κορίτσια στην Ινδονησία”, συζητούσε τον αυξανόμενο συντηρητισμό, ιδιαίτερα στα αγροτικά χωριά: περιπτώσεις κακοποίησης και παρενόχλησης κατά γυναικών και κοριτσιών, που επέλεξαν να μην φορούν θρησκευτικά ή συντηρητικά ρούχα· και ασυνεπείς απαντήσεις από τον Πρόεδρο Τζόκο Γουιντόντο (Τζοκόουι) και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Η έκθεση γράφτηκε από τον Andreas Harsono, ανώτερο ερευνητή στο Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ινδονησία. Έγραφε:
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, γυναίκες και κορίτσια στην Ινδονησία αντιμετώπισαν άνευ προηγουμένου νομικές και κοινωνικές απαιτήσεις να φορούν ρούχα θεωρούμενα ισλαμικά ως μέρος ευρύτερων προσπαθειών επιβολής των κανόνων της Σαρία ή του ισλαμικού νόμου σε πολλά μέρη της χώρας. Οι πιέσεις αυτές έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Ομοίως, η συντακτική επιτροπή μιας από τις κορυφαίες εφημερίδες της Ινδονησίας, της Jakarta Post, δημοσίευσε άρθρο [13] στις 28 Σεπτεμβρίου, εκφράζοντας ανησυχίες ότι, εάν δεν περιοριστεί ο ανερχόμενος ισλαμικός φονταμενταλισμός, η Ινδονησία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει παρόμοιες απειλές με το Ιράν. “Τα ΜΜΕ, ωστόσο, έχουν αποτύχει να υπενθυμίσουν στο ινδονησιακό κοινό πως τα συμβάντα στο Ιράν μπορούν να συμβούν και στην Ινδονησία”. Συνέχισε λέγοντας:
Η Ινδονησία, η πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο, είναι γνωστή ως εκπρόσωπος του μετριοπαθούς Ισλάμ. Αλλά η τραγωδία στο Ιράν θα μπορούσε να συμβεί και εδώ, εάν το κράτος δεν αντέξει τον πειρασμό να ελέγχει την ιδιωτική ζωή των πολιτών του στο όνομα της θρησκείας ή της ιδεολογίας.