Πολιτική γελοιογραφία του Kianoush Ramazani, που χρησιμοποιείται με άδεια

Τρεις μήνες έχουν περάσει από τότε που η Μαχσά Αμινί δολοφονήθηκε από την Αστυνομία Ηθικής του Ιράν για παραβίαση του αυστηρού κώδικα ένδυσης της χώρας, προκαλώντας άνευ προηγουμένου πανεθνικές διαδηλώσεις.

Και παρόλο που το κράτος έχει αύξησε τη χρήση δρακόντειων τακτικών για να αποκαταστήσει τον έλεγχο, συμπεριλαμβανομένων βιαστικών δημόσιων εκτελέσεων νεαρών αντικυβερνητικών διαδηλωτών, φαίνεται ότι είχε μικρή επίδραση στην προθυμία του ιρανικού λαού να βάλει τέλος στις διαδηλώσεις.

Με αυτό το ζοφερό φόντο στο μυαλό, ο Kianoush Ramazani, ένας βραβευμένος ακτιβιστής και πολιτικός σκιτσογράφος, μίλησε στο Global Voices μέσω Zoom για την ανθεκτικότητα του ιρανικού λαού κατά τη διάρκεια αυτών των διαδηλώσεων, καθώς και για τη θέση των πολιτικών γελοιογραφιών μεταξύ άλλων μορφών έκφρασης για τον κόσμο του Ιράν.

Πολιτική γελοιογραφία του Kianoush Ramazani, που χρησιμοποιείται με άδεια

Ο Kianoush υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες διαδηλώσεις στο Ιράν διαφέρουν από προηγούμενες διαδηλώσεις, όπως το Ιρανικό Πράσινο Κίνημα, όπου κόσμος έβγαινε στους δρόμους για να αντιδράσει στις προεδρικές εκλογές του 2009 στο Ιράν, με αποτέλεσμα την αναγκαστική εξορία του ίδιου του Kianoush το 2009.

Διαφέρουν επίσης από τις εθνικές πολιτικές διαμαρτυρίες το 2019-2020 , συχνά γνωστές ως “Ματωμένος Νοέμβρης”, οι οποίες πυροδοτήθηκαν από μια αύξηση 50-200% στις τιμές των καυσίμων, προτού κλιμακωθούν σε βίαιες αντικυβερνητικές αναταραχές. Εξηγεί:

Πιστεύω ότι οι τρέχουσες διαμαρτυρίες είναι διαφορετικές αυτή τη φορά, επειδή επικεφαλής είναι οι γυναίκες. Η χιτζάμπ, η οποία έχει φτάσει να συμβολίζει την αγωνία και την καταπίεση για τις γυναίκες για περισσότερα από 43 χρόνια, βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των διαμαρτυριών.

Όταν βλέπεις γυναίκες να καίνε τις χιτζάμπ τους, παρόλο που έχουν επίγνωση των προεκτάσεων και γνωρίζουν ότι οι Μουλάδες δεν θα τους επιτρέψουν ποτέ να περάσουν αυτή την “κόκκινη γραμμή”, ξέρεις ότι είναι κάτι διαφορετικό.

Όταν είσαι μάρτυρας τέτοιας απίστευτης γενναιότητας, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι το 2009 ή το 2019. Κατά τη διάρκεια αυτών των διαδηλώσεων, οι άνθρωποι ήλπιζαν μόνο σε αυξημένα δικαιώματα, όχι σε ριζικές αλλαγές.

Αλλά τώρα, όταν βλέπεις πολύ νεαρά κορίτσια να ηγούνται του κινήματος και βλέπεις άντρες μικρούς και μεγάλους να αντέχουν την αιματοχυσία, θα έλεγες είναι “σεισμός”.

Πιστεύω ότι το καθεστώς γίνεται πιο βάναυσο, γιατί το γνωρίζουν αυτό.

Όπως σημειώνει ο Kianoush, αυτή η άσβεστη λαχτάρα για ριζική αλλαγή οδηγεί δυστυχώς σε μεγαλύτερη καταπίεση και θάνατο, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων που ονειρεύονται ένα νέο μέλλον, όπου θα έχουν περισσότερο έλεγχο στις δικές τους αφηγήσεις.

Η ταχύτητα, με την οποία το Ιράν εκτέλεσε τη θανατική ποινή του 23χρονου παλαιστή Majidreza Rahnavard, ο οποίος απαγχονίστηκε στις 12 Δεκεμβρίου, λιγότερο από ένα μήνα μετά τη σύλληψή του, επικυρώνει τον ισχυρισμό του Kianoush. Αναλυτικά αναφέρει:

Λόγω των πρόσφατων γεγονότων, φοβάμαι τα χειρότερα. Δεδομένου ότι αυτό έχει επεκταθεί σε μια πανεθνική διαμαρτυρία, το κράτος θα δολοφονήσει μεγάλο αριθμό ανθρώπων, επιβεβαιώνοντας ότι η εκστρατεία για αλλαγή δεν περιορίζεται σε καμία ομάδα, εθνότητα, θρησκεία ή περιοχή. Έχει εξαπλωθεί παντού.

Οι εκτελέσεις έχουν ήδη ξεκινήσει, κάτι που είναι μια τραγική αντίδραση από ένα αδύναμο Κράτος, που καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να σπείρει τον τρόμο. Αυτό μόνο εξοργίζει τη νέα γενιά. Είναι τόσο διαφορετικοί από τη γενιά μας. Ήμασταν μάλλον συντηρητικοί, αυτή η νέα γενιά δεν έχει τίποτα να χάσει και είναι πιο συνειδητή, γενναία και εκτεθειμένη ως αποτέλεσμα της χρήσης τεχνολογίας, που ενεργοποιείται από το Διαδίκτυο.

Το κράτος έχει επίσης μεγάλη επίγνωση της σημασίας του Διαδικτύου για αυτή τη νέα γενιά, ιδιαίτερα σε περιόδους αναταραχών, όταν το χρησιμοποιούν για να οργανώσουν διαδηλώσεις, να τεκμηριώσουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να μοιραστούν ό,τι συμβαίνει επί τόπου με τον υπόλοιπο κόσμο.

Ως αποτέλεσμα, οι Ιρανοί αξιωματούχοι μπλόκαραν επανειλημμένα τις συνδέσεις στο Διαδίκτυο μέσω κινητού τηλεφώνου και έχουν διακόψει τις υπηρεσίες του Instagram και του WhatsApp, δύο από τις πιο δημοφιλείς υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης στη χώρα. Αυτή η ενέργεια θυμίζει τον εθνικό τερματισμό του διαδικτύου της ιρανικής κυβέρνησης το 2019, με αποτέλεσμα ένα σχεδόν ολικό μπλοκάρισμα για έξι ημέρες, πριν δολοφονηθούν 1.500 άνθρωποι στο σκοτάδι του διαδικτυακού μπλοκαρίσματος.

Παρά τις ανησυχίες του, ο Kianoush έχει πίστη στην ανθεκτικότητα του ιρανικού λαού και παραμένει αισιόδοξος ότι θα βρουν έναν τρόπο να πουν στον κόσμο τι συμβαίνει στη χώρα:

Οι άνθρωποι έχουν καταλάβει πώς να αντιμετωπίσουν τα μπλοκαρίσματα και τις διακοπές λειτουργίας του Διαδικτύου. Παρά τις καλύτερες προσπάθειες της κυβέρνησης, οι άνθρωποι εκτός Ιράν μπορούν ακόμα να επικοινωνούν με όσα άτομα ζουν στο Ιράν. Εξακολουθώ να λαμβάνω αρκετή έμπνευση από τους ανθρώπους επί τόπου για να δημιουργώ γελοιογραφίες.

Δημοσιογράφοι εκτός και εντός του Ιράν έχουν επίσης κάνει φανταστική δουλειά, αφιερώνοντας τον χρόνο τους για να γράφουν, να διαδίδουν πληροφορίες και να ευαισθητοποιούν για το τι συμβαίνει χρησιμοποιώντας όποιες πηγές μπορούν, συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης πολιτών.

Ακούμε κάτι νέο κάθε λεπτό τώρα, τα νέα δεν σταματούν ποτέ.

Μια έκρηξη δημιουργικότητας…και ελπίδας

Πολιτική γελοιογραφία του Kianoush Ramazani, που χρησιμοποιείται με άδεια

Πέρα από τον απίστευτο όγκο των διαθέσιμων πληροφοριών για το Ιράν και από το Ιράν, ο κόσμος συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο την εξαιρετική τέχνη, που παράγουν Ιρανοί και Ιρανές τόσο εντός του Ιράν όσο και στη διασπορά. Όπως επισημαίνει ο Kianoush, οι πολιτικές γελοιογραφίες πάντα ξεχώριζαν μεταξύ άλλων μορφών έκφρασης στο Ιράν:

Τα πολιτικά καρτούν ήταν παραδοσιακά πολύ δημοφιλή στους Ιρανούς. Σκιτσογράφοι έδιναν πάντα το παρόν σε κάθε κομβική στιγμή της πρόσφατης ιστορίας του Ιράν για να απηχήσουν τη φωνή του λαού, για να πουν ιστορίες, που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πουν εξαιτίας του τι τους συνέβαινε και πού βρίσκονταν.

Για τους Ιρανούς και τις Ιρανές, ήταν πάντα σημαντικό να βλέπουν τους σκιτσογράφους τους, οι περισσότεροι από τους οποίους δυστυχώς ζουν στην εξορία, να μιλούν τη γλώσσα τους και να ενημερώνουν τον κόσμο για όσα πρέπει να ειπωθούν. Είναι μια επίδειξη αλληλεγγύης, αλλά έχει γίνει και ευθύνη.

Επίσης, οι γελοιογραφίες έχουν και την άλλη όψη τους, είναι σχετικά και οι άνθρωποι μπορούν να τα κατανοήσουν χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζουν άλλες γλώσσες. Τα σκίτσα μπορούν εύκολα να διανεμηθούν και να χρησιμοποιηθούν σε εκστρατείες. Θα ήθελα να επεκταθώ σε αυτό.

Οι πολιτικές γελοιογραφίες, που αντικατοπτρίζουν τον αγώνα των Ιρανών να ξεπεράσουν τον φόβο, έχουν αντίκτυπο στα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα, που εκτείνεται πέρα ​​από την ευθύνη τους να ενημερώνουν τον υπόλοιπο κόσμο για το τι συμβαίνει. Καλλιεργούν την ελπίδα, όπως επισημαίνει ο Kianoush:

Όταν δημιουργώ ένα σκίτσο για το Ιράν, προσθέτω άλλο ένα “μπαχαρικό”: την ελπίδα.

Όταν υπάρχει ένα κίνημα στο Ιράν, δεν αρκεί απλώς η απεικόνιση του τι συμβαίνει. Δίνοντας στους ανθρώπους ελπίδα, πιστεύω, θα τους δώσει περισσότερη ενέργεια και κίνητρο για να συνεχίσουν.

Μετά τον τραγικό θάνατο της Μαχσά Αμινί και το ξέσπασμα των διαδηλώσεων στο Ιράν, οι άνθρωποι άρχισαν να έχουν όνειρα, ελπίδες και επιθυμίες. Η συμβολή μου, πιστεύω, είναι να απεικονίσω αυτές τις ελπίδες και τα όνειρα με τη μορφή γελοιογραφιών.

Εν τέλει, και παρ’ όλο το σκοτάδι, είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, γιατί οι άνθρωποι του Ιράν δεν τα παράτησαν. Επίσημα ξεπέρασαν τον φόβο τους.