- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Η 14η Μαΐου θα καθορίσει το μέλλον της Τουρκίας

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Βραζιλία, Τουρκία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διαδηλώσεις, Διακυβέρνηση, Εκλογές, Ελευθερία του Λόγου, Κινηματογράφος, ΛΟΑΤΚΙΑ+, Λογοκρισία, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Μουσική, Νομικά, Οικονομικά & επιχειρηματικότητα, Πολιτική, Φύλο & ισότητα

Εικόνα από Element5 Digital. [1] Ελεύθερη χρήση μέσω άδειας Unsplash [2].

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Στις 14 Μαΐου του τρέχοντος έτους θα διεξαχθούν επίσης οι πολυαναμενόμενες γενικές εκλογές στην Τουρκία. Οι ειδήμονες [3], που παρακολουθούν την πολιτική αναταραχή της χώρας, που προκάλεσε το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), περιγράφουν την επερχόμενη ψηφοφορία του Μαΐου ως κρίσιμη ή, όπως περιέγραψε ο Bobby Ghosh στο πρόσφατο άρθρο του στο Bloomberg [4], “τις πιο σημαντικές εκλογές του 2023″. Πρόκειται για μια επιλογή μεταξύ της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου και της εκκοσμίκευσης και όλων όσων στέκονται ενάντια σε αυτές τις αξίες: αυταρχικές πολιτικές, έλλειψη ελευθεριών και αυξανόμενη επιρροή της θρησκείας στο κράτος.

Οι υποψήφιοι

Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης [5]και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών απαιτούσαν [6] πρόωρες εκλογές [6] για σχεδόν δύο χρόνια [7], εν μέρει λόγω της διαμάχης σχετικά με την προεδρική εκλογιμότητα του σημερινού προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. “Ένας από τους λόγους, για τους οποίους μιλάμε για πρόωρες εκλογές, είναι οι νομικές συζητήσεις σχετικά με την υποψηφιότητα του προέδρου. Η Λαϊκή Συμμαχία [συνασπισμός του κυβερνώντος ΑΚΡ και του εθνικιστικού MHP] υποστηρίζει ότι δεν πρόκειται για τρίτη θητεία. Αλλά αυτό δεν είναι ισχύει σύμφωνα με το 99% των συνταγματολόγων. Αυτή [θα ήταν] μια τρίτη θητεία και σύμφωνα με το ισχύον σύνταγμα δεν είναι σε καμία περίπτωση δυνατή”, εξηγεί ο [8] Edgar Şar, αναλυτής της Medyascope.

Σύμφωνα με το σύνταγμα, ο πρόεδρος μπορεί να είναι υποψήφιος μόνο για δύο θητείες. Αλλά υπάρχει μια παγίδα: μια τρίτη θητεία είναι θεωρητικά δυνατή ανάλογα [9] με το ποιος θα ζητήσει την ανανέωση των εκλογών κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας της προεδρίας:

Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας μπορεί να αποφασίσει την ανανέωση των εκλογών με πλειοψηφία τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των μελών της. Στην περίπτωση αυτή, οι γενικές εκλογές της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας και οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται μαζί.

Εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφασίσει να ανανεώσει τις εκλογές, οι γενικές εκλογές της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας και οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται μαζί.

Εάν η Συνέλευση αποφασίσει να ανανεώσει τις εκλογές κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτός μπορεί να είναι και πάλι υποψήφιος.

Οι παράγραφοι αυτές, όπως εξήγησε [9] ο δημοσιογράφος Michael [10] Sercan Daventry [10] στην ανάλυσή του, σημαίνουν ότι, αν η απόφαση για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών προέρχεται από τον ίδιο τον Ερντογάν, δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για άλλη μια θητεία, αλλά, “αν το κοινοβούλιο – η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας – προκηρύξει τις εκλογές, ο Ερντογάν μπορεί να είναι υποψήφιος”.

Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας αποτελείται από 600 μέλη. Το κυβερνών ΑΚΡ και ο σύμμαχός του, το Κόμμα Εθνικιστικό Κίνημα (MH), που εκπροσωπεί τη Λαϊκή Συμμαχία, ελέγχουν 335 έδρες. Ο πρόεδρος χρειάζεται 360 ψήφους από τα μέλη του κοινοβουλίου για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. “Αυτό σημαίνει ότι ο Ερντογάν θα πρέπει να βρει 25 ψήφους μεταξύ της αντιπολίτευσης, κάτι που μπορεί να είναι δύσκολο, καθώς τα περισσότερα κόμματα δεν θα τον υποστηρίξουν. Ή, το πιθανότερο, θα διαλύσει το κοινοβούλιο, θα προκηρύξει εκλογές και θα εξακολουθήσει να παρουσιάζεται, κάτι που είναι συνταγματικά αμφίβολη κίνηση. Ωστόσο, ο Ερντογάν και η νομική του ομάδα είναι ικανοί στο να βρίσκουν τρόπους να παρακάμπτουν τους κανόνες, όπως το επιχείρημα ότι η πρώτη του θητεία ήταν πριν από τις συνταγματικές αλλαγές του 2017 και δεν μετράει”, έγραψε [11] η δημοσιογράφος Nazli Ertan για τον τουρκικό ειδησεογραφικό ιστότοπο AlMonitor.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι πιθανότητες να εξασφαλίσει η κυβερνώσα Λαϊκή Συμμαχία τις απαιτούμενες 25 ψήφους ήταν ελάχιστες, εξηγεί [8] ο Şar.

Εκτός από την κοινοβουλευτική έγκριση, το εκλογικό συμβούλιο της χώρας έχει επίσης βαρύτητα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. “Εν τέλει, θα εναπόκειται στο Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο [YSK], να αποφασίσει για τις πρόωρες εκλογές και την υποψηφιότητα του Προέδρου Ερντογάν”, πρόσθεσε [8] ο Şar, κάτι ακόμη πιο προβληματικό δεδομένης της έλλειψης ανεξαρτησίας του. Κατά τη διάρκεια των δημαρχιακών εκλογών του 2019, το συμβούλιο ακύρωσε [12] τα αποτελέσματα των εκλογών στην Κωνσταντινούπολη έναν μήνα αφότου ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης Εκρέμ Ιμάμογλου εξασφάλισε τη νίκη. Η απόφαση θεωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό [12] ως μια κίνηση, που υπαγορεύτηκε από τη Λαϊκή Συμμαχία, η οποία ζήτησε επανειλημμένα να ακυρωθούν οι εκλογές λόγω “παρατυπιών”.

Εκτός από τη νομιμότητα της απόφασης και της υποψηφιότητας, η ίδια η ημέρα των εκλογών – 14 Μαΐου – είναι επίσης σημαντική. Το 1950, το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα με επικεφαλής τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας, Αντνάν Μεντερές, κέρδισε μια σαρωτική νίκη έναντι του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CH). Η νίκη αυτή έθεσε τέλος στην 22ετή διακυβέρνηση του CHP.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του προς τα μέλη του κόμματος στις 18 Ιανουαρίου [13], ο πρόεδρος Ερντογάν δεν απέφυγε να αναφερθεί σε αυτό το γεγονός: “Την ίδια ημέρα 73 χρόνια αργότερα [αναφορά στις εκλογές της 14ης Μαΐου 1950] το έθνος μας θα πει “αρκετά” σε αυτούς τους πραξικοπηματίες φαρσέρ και τους ανίκανους υποψήφιους, που έχουμε απέναντί μας. Καλώ το κοινοβούλιο μας να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο”.

Ποιοι είναι οι “πραξικοπηματίες φαρσέρ και ανίκανοι υποψήφιοι”; Η πρώτη ομάδα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το “Τραπέζι των Έξι”, ένας συνασπισμός έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, που ενώθηκαν πέρυσι για να αμφισβητήσουν την κυβερνητική κυβέρνηση στις επερχόμενες εκλογές. Έχουν υποσχεθεί να ενισχύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα της Τουρκίας, να θέσουν όρια στις προεδρικές εξουσίες και σχεδιάζουν να αντιμετωπίσουν οικονομικά και κοινωνικά παράπονα.

Όμως, ενώ ο συνασπισμός έχει επαινεθεί για την επίδειξη της ενότητάς του, συγκεντρώνοντας διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες που εκπροσωπούνται από έξι κόμματα, αντιμετωπίζει επικρίσεις για την αποτυχία του να ορίσει έναν μόνο υποψήφιο για να κατέβει στις εκλογές.

Απομένουν 116 ημέρες και η αντιπολίτευση δεν έχει συμφωνήσει για το ποιος θα είναι ο υποψήφιος πρόεδρός της. 🤡
https://t.co/spnP464RHm [14]

Ένας δημοσιογράφος βοηθά να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι πιθανοί υποψήφιοι, που θα αντιμετωπίσουν τον πρόεδρο στις δημοσκοπήσεις.

Ένα από αυτά τα τέσσερα άτομα είναι πιθανότερο να βρεθεί στο ψηφοδέλτιο για να αντιμετωπίσει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις πιο σημαντικές εκλογές της Τουρκίας από τότε που ξεκίνησε η πολυκομματική δημοκρατία πριν από 75 και πλέον χρόνια.

Αναλύουμε κάθε υποψήφιο σε περίπου 500 λέξεις. 🧵👇 pic.twitter.com/E3IysbmLQU [16]

Άλλοι, όπως ο ακαδημαϊκός Soli Ozel, επικρίνουν την έλλειψη πεποιθήσεων του συνασπισμού. Μιλώντας στον Economist, ο Ozel δήλωσε: [18] “Είτε δεν έχουν το θάρρος των πεποιθήσεών τους, είτε δεν έχουν πεποιθήσεις”.

Η κουρδική μειονότητα στο στόχαστρο

Οι Κούρδοι έχουν επίσης βρεθεί στο πολιτικό στόχαστρο του Ερντογάν.

Σε μια επιστολή του φυλακισμένου πολιτικού και πρώην συμπροέδρου του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HD), ο Selahattin Demirtas κάλεσε [19] τους ηγέτες του Τραπεζιού των Έξι να παραμερίσουν τις διαφορές τους. Την επιστολή δημοσίευσε ο ειδησεογραφικός ιστότοπος T24, αναφέροντας: “Ό,τι κι αν κάνει η κυβέρνηση, όποια τεχνάσματα κι αν χρησιμοποιεί, ο λαός έχει πάρει την απόφασή του. Αυτό που εναπόκειται στην αντιπολίτευση είναι να μετατρέψει αυτή την απόφαση του λαού σε δύναμη αλλαγής με ενότητα και αποφασιστικότητα. Η ιστορία δεν θα κοιτάξει με καλό μάτι μια αντιπολίτευση, που αποτυγχάνει σε αυτό το καθήκον”. Το ίδιο το κόμμα βρίσκεται αντιμέτωπο με διάλυση λόγω των υποτιθέμενων σχέσεων με Κούρδους στρατιωτικούς [20], κάτι που το κόμμα έχει αρνηθεί επανειλημμένα, η κρατική χρηματοδότησή του έχει παγώσει [21] από το Συνταγματικό Δικαστήριο και οι τραπεζικοί του λογαριασμοί έχουν δεσμευτεί, ενώ δεν έχει βρεθεί μια λύση στο Κουρδικό ζήτημα και τα δικαιώματά τους [20] στη χώρα.

Τα μέλη του HD έχουν ορκιστεί ότι ακόμη και αν το κόμμα κλείσει, είτε θα “σχηματίσουν ένα νέο μπλοκ” είτε “θα συμμετάσχουν στις εκλογές ανεξάρτητα”  σύμφωνα [22] με το ρεπορτάζ του Turkey Recap. Το κόμμα ανακοίνωσε [23] επίσης την απόφασή του να ορίσει τον δικό του υποψήφιο πρόεδρο στην ψηφοφορία του Μαΐου.

Η εκλογική βάση του κόμματος, η οποία αποτελεί περίπου το 10-13% του συνολικού αριθμού των ψήφων, είναι σημαντική, καθώς μπορεί να καθορίσει [23] εάν η ψηφοφορία του Μαΐου θα πάει σε επανάληψη. Ένας προεδρικός υποψήφιος πρέπει να εξασφαλίσει πάνω από το 50% των ψήφων για να αποφύγει την είσοδο σε δεύτερο γύρο εκλογών.

Οικονομική ύφεση και οικονομία του Ερντογάν

Το αποτέλεσμα των εκλογών θα επηρεάσει σημαντικά και την οικονομία της Τουρκίας [24], η οποία έχει στιγματιστεί από την εκτίναξη [25] του πληθωρισμού, τη διψήφια ανεργία, τη νομισματική κρίση και την αύξηση του κόστους διαβίωσης [26]. Ενόψει των εκλογών και σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει τη λαϊκή υποστήριξη, το κυβερνών κόμμα “έχει αναπτύξει πρωτοφανείς [27] δαπάνες κοινωνικής βοήθειας αξίας περίπου 1,4% του ετήσιου προϋπολογισμού, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών επιδοτήσεων, του διπλασιασμού του κατώτατου μισθού επιτρέποντας [28] σε περισσότερους από 2 εκατομμύρια Τούρκους να συνταξιοδοτηθούν άμεσα”, ανέφερε [29] το Reuters. Αλλά όπως ακριβώς και με την ανορθόδοξη άποψη του προέδρου Ερντογάν για τα επιτόκια, τέτοιες μαζικές επιδοτήσεις θα ασκήσουν πίεση στα κρατικά ταμεία και αποτελούν προσωρινές λύσεις. Σύμφωνα [30] με το ρεπορτάζ του FT, ο ιλιγγιώδης πληθωρισμός της Τουρκίας “θα καταναλώσει τις μισθολογικές αυξήσεις μέχρι το καλοκαίρι”. Η τοπική πλατφόρμα ελέγχου γεγονότων Dogruluk Payi [31] κοινοποίησε μία ανάλυση των δεδομένων των τελευταίων έξι ετών από τις αυξήσεις, που έγιναν στον κατώτατο μισθό, η οποία δείχνει ότι ο κατώτατος μισθός το 2022 ήταν μόνο 74 τουρκικές λίρες (3,9 δολάρια ΗΠΑ) υψηλότερος από τον κατώτατο μισθό το 2017 ως αποτέλεσμα του πληθωρισμού.

Δικαιώματα και ελευθερίες

Στην έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του 2023 [32], που δημοσιεύθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023, οι συντάκτες έγραψαν: “Η κυβέρνηση της Τουρκίας αύξησε τις εξουσίες λογοκρισίας της και στοχοποίησε αντιληπτούς επικριτές και αντιπάλους με ψευδείς ποινικές διαδικασίες και ποινές φυλάκισης ενόψει των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών του 2023″. Το πιο θρασύ και πρόσφατο παράδειγμα τέτοιας λογοκρισίας και στοχοποίησης εξελίσσεται γύρω από τον εκλεγμένο δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος αντιμετωπίζει [33] ποινή φυλάκισης με πολιτικά κίνητρα και απαγόρευση άσκησης πολιτικής.

Πέρυσι, σε κάτι που οι επικριτές χαρακτήρισαν [34] ως ώθηση στη συστηματική λογοκρισία και απειλή για την ελευθερία του λόγου, οι Τούρκοι νομοθέτες ενέκριναν [35] νόμο για την παραπληροφόρηση. Στις 15 Δεκεμβρίου 2022, ο, Sinan Aygül έγινε ο πρώτος δημοσιογράφος, [36] που διώχθηκε βάσει του νέου νόμου.

Οι τέχνες και ο πολιτισμός έχουν επίσης βρεθεί στο στόχαστρο του κυβερνώντος κόμματος. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα [37] περιλαμβάνει την τουρκική ταινία “Φλεγόμενες Μέρες” [Kurak Gunler], η οποία έχει κερδίσει βραβεία παγκοσμίως από την πρεμιέρα της. Η ταινία λογοκρίθηκε [38] από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας. Πολλές μουσικές εκδηλώσεις ακυρώθηκαν [39] επίσης πέρυσι. Οι προσπάθειες λογοκρισίας του Spotify [40] μπορεί να απέτυχαν, αλλά οι απαγορεύσεις μουσικών βίντεο [41] και οι συλλήψεις [42] μουσικών συνεχίστηκαν. Η ρητορική μίσους, που στοχεύει τις γυναίκες [43] και τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, [44] έχει επίσης αυξηθεί.

Ο γνωστός φιλάνθρωπος της Τουρκίας Οσμάν Καβάλα καταδικάστηκε [45] σε ισόβια κάθειρξη, έχοντας ήδη περάσει τεσσεράμισι χρόνια πίσω από τα κάγκελα. Η απόφαση ήρθε σε αντίθεση με τις εκκλήσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 2019 [46] να αποφυλακιστεί ο Καβάλα λόγω “ανεπαρκών αποδεικτικών στοιχείων”, καθώς και με τη δήλωση του Συμβουλίου της Ευρώπης από πέρυσι που ανέφερε [47] ότι θα ξεκινούσε διαδικασία επί παραβάσει κατά της Τουρκίας στα τέλη Νοεμβρίου [2021], εάν ο Καβάλα δεν απελευθερωνόταν. Εκτός από τον Καβάλα, επτά συγκατηγορούμενοι του προφυλακίστηκαν [48]. Οι κατηγορίες τους περιλάμβαναν μεταξύ άλλων κατασκοπεία και απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης.

Τα ίδια δικαστήρια που έστειλαν τον Καβάλα και δεκάδες ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών πίσω από τα κάγκελα απέτυχαν να τιμωρήσουν τους δράστες κακοποίησης παιδιών και παιδεραστίας [49]τους υποστηρικτές μίσους και βίας [44] και τους ενόχους για τον θάνατο ενός νεαρού φοιτητή [50]. Κανένα μέτρο δεν ελήφθη κατά των αστυνομικών που χρησιμοποίησαν βία, δακρυγόνα και σφαίρες από καουτσούκ κατά των διαδηλωτών, που βγήκαν στους δρόμους για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης για παράδειγμα της ετήσιας νυχτερινής παρέλασης [51] που διοργανώθηκε από γυναίκες, της παρέλασης Υπερηφάνειας [52] και μιας διαδήλωσης για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών [43].

Η κυβέρνηση απέτυχε επίσης να αντιμετωπίσει τα δικαιώματα και τα αιτήματα των ιατρών της χώρας, οι οποίοι απεργούν [53] από το 2021, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και προστασία [54] από τη βία [55]. Ο Τουρκικός Ιατρικός Σύλλογος (TBB) έχει ταχθεί σθεναρά υπέρ των καλύτερων συνθηκών, αλλά πρόσφατα δέχθηκε έντονη κριτική [53] από το κράτος και κατηγορήθηκε [56] για διάδοση προπαγάνδας. Η πρόεδρος του συλλόγου Δρ Sebnem Korur Fincanci συνελήφθη [57] με ψευδείς κατηγορίες. Στις 11 Ιανουαρίου 2023, το 24ο Ανώτατο Ποινικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης καταδίκασε [58] τη Fincancı σε φυλάκιση άνω των δύο ετών και οκτώ μηνών, αλλά την άφησε ελεύθερη εν αναμονή της έφεσης.

Μεταεκλογικά σενάρια

Η έφοδος στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ πριν από δύο χρόνια και μια παρόμοια εξέγερση στη Βραζιλία αυτόν τον μήνα εγείρουν το ερώτημα: μπορεί ένα παρόμοιο σενάριο να λάβει χώρα στην Τουρκία, σε περίπτωση που ο νυν πρόεδρος Ερντογάν χάσει τις εκλογές; Αναλυτές, που ερωτήθηκαν από το Global Voices, λένε ότι αυτό το σενάριο είναι εξαιρετικά απίθανο, αλλά το να το απορρίψουμε θα ήταν επίσης μυωπικό.

“Είμαι λίγο επιφυλακτικός ως προς αυτό το σενάριο”, δήλωσε ο Ziya Meral, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Royal United Services for Defence and Security Studies. “Αν η αντιπολίτευση καταφέρει να πιάσει την πολιτική δυναμική, εντοπίζοντας τον κατάλληλο μεμονωμένο υποψήφιο, μπορεί να κερδίσει με διαφορά. Αν συμβεί αυτό, ίσως όχι στη Βραζιλία ή στις ΗΠΑ, αλλά περισσότερο αυτό που είδαμε ήδη στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές του 2019 εδώ – η κυβέρνηση να αρνείται να αποδεχθεί τα αποτελέσματα των εκλογών και να απαιτεί επανακαταμέτρηση. Δεν θα χρειαστούν φυσική έφοδο/εξέγερση του λαού. Η δύναμη του Ερντογάν και η εμβέλειά του διαφέρουν από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τραμπ και τον πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας Μπολσονάρου στο ότι καθοδηγούνται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική της ταυτότητας”, δήλωσε ο Meral στο Global Voices.

Ένας άλλος εμπειρογνώμονας της Τουρκίας, ο οποίος μίλησε στο Global Voices υπό τον όρο της ανωνυμίας, δήλωσε ότι “η παράκαμψη των σεναρίων των ΗΠΑ ή της Βραζιλίας θα ήταν εγγενής. Αλλά οι κίνδυνοι είναι σημαντικοί”. Αναφερόμενος στις δημαρχιακές εκλογές του 2019, ο εμπειρογνώμονας είπε ότι αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για την κατανόηση της εσωτερικής πολιτικής δυναμικής στην Τουρκία σήμερα. “Εάν ο αγώνας είναι σκληρός, όπως ήταν στη Βραζιλία, μπορούμε να περιμένουμε σοβαρές συνέπειες σε περίπτωση που το AKP χάσει. Η ακύρωση, η επανακαταμέτρηση είναι πιθανές. Κανένας θεσμός δεν μπορεί να αντέξει αυτές τις απαιτήσεις”. Το εκλογικό συμβούλιο θα αποφασίσει και, δεδομένης της επιρροής της κυβέρνησης στο συμβούλιο, οποιοδήποτε από τα αιτήματα του ΑΚΡ πιθανότατα θα υλοποιηθεί. “Αυτό που διαφοροποιεί την Τουρκία και τις ΗΠΑ είναι η θεσμική ικανότητα. Στην Αμερική, η επανακαταμέτρηση δεν έγινε δεκτή αψηφώντας πιθανή παρέμβαση”, εξήγησε ο εμπειρογνώμονας. Ο εμπειρογνώμονας είπε, επίσης, ότι η μετάβαση της εξουσίας θα είναι πιο ομαλή, εάν το περιθώριο είναι μεγάλο. Μα, για να συμβεί αυτό, η αντιπολίτευση πρέπει να δημιουργήσει εκλογική ασφάλεια και να εδραιώσει τις κουρδικές ψήφους.

Ο πολιτικός αναλυτής Selim Koru, από την άλλη πλευρά, δεν πιστεύει ότι τα γεγονότα στις ΗΠΑ και τη Βραζιλία ήταν πιθανό να λάβουν χώρα στην Τουρκία, δεδομένης της διαφοράς των ηγετών. “Και στις δύο, ΗΠΑ και Βραζιλία, οι ακροδεξιοί ηγέτες έχασαν την εξουσία και έπαιξαν το παιχνίδι τους. Στην Τουρκία, ο ηγέτης βρίσκεται στην εξουσία τα τελευταία είκοσι χρόνια, οπότε η κατάσταση είναι διαφορετική”, εξήγησε ο Koru. “Θα υπάρξουν διαμαρτυρίες, αν η κυβέρνηση εξασφαλίσει τη νίκη, αλλά θα είναι περισσότερο σαν αυτό που έχουμε δει στο παρελθόν, όπως πορείες και διαμαρτυρίες όπως στη Βραζιλία, αλλά η Τουρκία έχει τον δικό της μοναδικό τρόπο διαμαρτυρίας, χτυπώντας κατσαρολικά”.

Ενώ μεγάλο μέρος των θεσμών της χώρας έχει συνεταιριστεί [4] από το κυβερνών κόμμα και έχει γίνει κρατικό φερέφωνο, οι εκλογές εξακολουθούν να παίζουν κυρίαρχο ρόλο και παραμένουν από τα λίγα προπύργια της δημοκρατίας. Οι δημαρχιακές εκλογές του 2019 αποτελούν απόδειξη αυτού. Ίσως οι γενικές εκλογές στις 14 Μαΐου να ακολουθήσουν το παράδειγμα.