- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Η κληρονομιά μιας Παλαιστίνιας εκπαιδευτικού: Τιμώντας το ταξίδι της Saniya Nusseibeh

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Παλαιστίνη, Εκπαίδευση, Ιστορία, Μέσα των πολιτών, Μετανάστευση, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Πολιτική, Πρόσφυγες, Τοπικά, Φύλο & ισότητα, Φωτογραφία

Η Saniyeh έγραψε σε αυτή τη φωτογραφία: Στο κολέγιο Schmidt μετά την Νάκμπα, είμαι στην 7η δημοτικού. Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια

Αυτό το κείμενο από τη Sarah Dajani δημοσιεύθηκε αρχικά στις 25 Ιανουαρίου 2023 [1] από την Khazaen, μια ανεξάρτητη οργάνωση με έδρα την Ιερουσαλήμ, που δημιουργεί από κοινού ένα αραβικό αρχείο, που τεκμηριώνει την καθημερινή αραβική ζωή. Μια επεξεργασμένη έκδοση αναδημοσιεύεται εδώ με άδεια.

Η Saniyeh Saleh Nagy Nusseibeh δεν μπορούσε να καταλάβει ότι η διατήρηση αποκομμάτων χαρτιού, από απλούς λογαριασμούς νερού μέχρι επίσημη αλληλογραφία, φωλιασμένων μέσα στην τσάντα της και ανάμεσα στα βιβλία και τη βιβλιογραφία της για εβδομήντα χρόνια, θα αποκάλυπτε τόσα πολλά από όσα αγνοούμε σήμερα. Ακόμη και μετά το θάνατό της, η συλλογή της αποκαλύπτει ιδέες για μέρη, γεγονότα και ανθρώπους, των οποίων οι αναμνήσεις έχουν εξαφανιστεί με τον καιρό.

Η Saniyeh Nusseibeh ήρθε σε αυτόν τον κόσμο τον Μάρτιο του 1916, μόλις ένα χρόνο πριν από την πτώση της οθωμανικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη [2] . Η γενέτειρά της ήταν ένα υπέροχο σπίτι στο κατώφλι της Πύλης του Βασιλιά Φαϊζάλ [3], σε κοντινή απόσταση από το ιερό Τέμενος Αλ Άκσα. [4]

Η Saniyeh ήταν το νεότερο από τα επτά αδέρφια, μεταξύ των οποίων τρία ετεροθαλή αδέρφια. Δυστυχώς, η οικογένεια στερήθηκε τον πατέρα της, Saleh, πριν καν φτάσει στο δεύτερο έτος της ζωής της, αφήνοντας τη μητέρα της να επωμιστεί μόνη της την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών.

Το 1925, η Saniyeh ξεκίνησε το εκπαιδευτικό της ταξίδι στο σχολείο Almamonia [5] στην Ιερουσαλήμ. Ανάμεσα στα σχολαστικά διατηρημένα χαρτιά της, ήταν το πρόγραμμα σπουδών για την πρώτη και τη δεύτερη τάξη, το οποίο περιελάμβανε την κομψή τέχνη της αραβικής καλλιγραφίας, το σχέδιο και τη ζωγραφική, τις χειροτεχνίες και τη φύση.

Βαθμοί μαθήτριας Saniya Nusseibeh, 1928. Από την Παλαιστινιακή Κυβέρνηση, Σχολή Al-Ma'mouniyyah. Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Ολοκλήρωσε τα αρχικά της στάδια εκπαίδευσης στο Almamonia και αργότερα ξεκίνησε ένα νέο ταξίδι στο Κολέγιο Θηλέων Schmidt [6] στη δυτική Ιερουσαλήμ. Εκεί βελτίωσε τις ακαδημαϊκές της δεξιότητες και απέκτησε τις απαραίτητες γνώσεις για να κυνηγήσει το πάθος της: την εκπαίδευση.

Τα αρχεία της Saniyeh μαρτυρούν μια πληθώρα προσφορών εργασίας, που πλημμύρισαν τον δρόμο της προς τα τέλη της δεκαετίας του '30. Τελικά, ξεκίνησε την σταδιοδρομία της στο σχολείο Almalha [7] στις αρχές της δεκαετίας του '40, όπου σύντομα καθιερώθηκε ως μία από τις πρώτες δασκάλες, πριν προωθηθεί γρήγορα στη θέση της Διευθύντριας του σχολείου.

Παρέμεινε σε αυτή τη διακεκριμένη ιδιότητα μέχρι τον Οκτώβριο του 1947, όταν αποχαιρέτησε απρόθυμα το σχολείο. Τα αρχεία της Saniyeh αποκαλύπτουν ότι είχε ενημερωθεί για τον διορισμό της Widad Alayoby ως νέας διευθύντριας του σχολείου Al Maliha, μετά από χρόνια πιστής υπηρεσίας στην εκπαίδευση και τη διοίκηση. Αυτό το συγκλονιστικό γεγονός συνέβη μόλις εννέα μήνες πριν από τη Νάκμπα [8] και την πτώση του χωριού στις σιωνιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις [9].

Ένα γράμμα από τη Widad Al-Ayoubi, τη διευθύντρια του σχολείου θηλέων Al-Malha, που αναγνώριζε ότι είχε λάβει όλα τα βιβλία και τα χαρτικά για τον Επιθεωρητή της Εκπαίδευσης της Ιερουσαλήμ το 1947. Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Τα έγγραφα της Saniyeh περιλαμβάνουν επιστολές και έγγραφα, που αποκαλύπτουν μια πλούσια κατανόηση της ιστορίας του χωριού. Μέσα από τη διάσωσή τους, μπορούμε να αποκαλύψουμε τα μοναδικά χαρακτηριστικά του σημειώνοντας ότι η σημερινή άποψη του κατεχόμενου χωριού απέχει πολύ από τη συνηθισμένη. Ο λαός του έχει υποστεί εθνοκάθαρση και εκτοπισμό [10] ως αποτέλεσμα της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ.

Πρόσκληση στην ετήσια λογοτεχνική εκδήλωση στο σχολείο Malha για το έτος 1946. Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Ένα αξιοσημείωτο στοιχείο της συλλογής είναι μια πρόσκληση του 1946 σε λογοτεχνική εκδήλωση, που παρέχει πληροφορίες για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνταν κάποτε στο χωριό. Δυστυχώς, η θέση του σχολείου εντός του χωριού παραμένει άγνωστη, καθώς το σχολείο δεν υπάρχει πια.

Τον Νοέμβριο του 1947, έναν μόλις μήνα αφότου άφησε την προηγούμενη θέση της, η Saniyeh διορίστηκε ως διευθύντρια του Σχολείου Θηλέων Deir Ghassana στην Κάντα Ραμάλα. [11] Ανάμεσα στα χαρτιά της από εκείνη την εποχή, ανακαλύφθηκε μια επίσημη επιστολή, που έστειλε στον Επιθεωρητή της Ιερουσαλήμ. [12]

Στην επιστολή της, η Saniyeh εξέφρασε τις ανησυχίες της για την προκλητική κατάσταση, που αντιμετωπίζει το σχολείο, τονίζοντας την απομακρυσμένη θέση του από το κέντρο του χωριού, την έλλειψη βασικών ανέσεων όπως τουαλέτες και την απουσία επίπλων ή εξοπλισμού. Ζήτησε επειγόντως βοήθεια από αξιωματούχους του χωριού για να διασφαλίσει ότι το σχολείο θα μπορούσε να εφοδιαστεί επαρκώς με βασικούς πόρους.

Επιστολή της Saniyeh Nusseibeh προς τον Επιθεωρητή Παιδείας στην Ιερουσαλήμ. “Ξεκίνησα τη δουλειά μου μαζί με την αδερφή μου την 1η Νοεμβρίου 1947. Όταν είδα το σχολείο, που ήταν μακριά από το κέντρο του χωριού και δεν είχε έπιπλα, εξοπλισμό, ούτε καν τουαλέτες, με κυρίευσε η απόγνωση. Δεν υπήρχε επιστάτης για να καθαρίσει το σχολείο και ο χώρος ήταν σε δύσκολη θέση. Σας παρακαλώ να με βοηθήσετε ζητώντας βοήθεια από τους υπαλλήλους του χωριού. Περαιτέρω, ζητώ να μεταφερθεί η θέση του σχολείου στο χωριό ή να μεταφερθώ αλλού, καθώς δεν μπορώ να εκτελέσω την εργασία μου υπό αυτές τις συνθήκες. Με σεβασμό. Υπογράφεται: “Διευθύντρια του σχολείου, Saniyeh Nusseibeh”. Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Ο ρόλος της Saniyeh ως διευθύντριας του Παρθεναγωγείου Deir Ghassana ήταν τραγικά σύντομος, καθώς η Νάκμπα [8] ανέτρεψε τις ζωές αμέτρητων Παλαιστινίων. Μετά τον Μάιο του 1948, δεν μπόρεσε να συνεχίσει τη δουλειά της στο σχολείο.

Επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ, η Saniyeh έλαβε καταστροφικά νέα ότι η οικογένειά της έχασε το εξοχικό της στο χωριό Qalunya  [13]από το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ. Το σπίτι, με τον όμορφο κήπο με οπωροφόρα δέντρα, ήταν ένα αγαπημένο οικογενειακό καταφύγιο για τη Saniyeh, την αδελφή της, Monira, και τη μητέρα τους. Η σκληρή πραγματικότητα της Νάκμπα βάραινε πολύ τη Saniyeh και την οικογένειά της, καθώς προσπαθούσαν να συμβιβαστούν με τον εκτοπισμό και την απώλειά τους.

Παρά τις καταστροφικές απώλειες και τη φρίκη της Νάκμπα, η Saniyeh συνέχισε την αποστολή της να εκπαιδεύει τη γενιά “μετά τη Νάκμπα”. Ξεκίνησε εκ νέου με τα κορίτσια του Beit Reema στο σχολείο Qada Ramallah [14] υπό τη διοίκηση της ιορδανικής κυβέρνησης. Αργότερα, μετακόμισε στα κορίτσια του Ντέιρ Ντιμπουάν [15] στο σχολείο Qada Ramallah, όπου εργάστηκε ως δασκάλα πριν προαχθεί σε διευθύντρια το 1949.

Μέσα από την αλληλογραφία της Saniyeh, αποκτούμε μια εικόνα για την κατάσταση της εκπαίδευσης στις αγροτικές περιοχές και την αξιοσημείωτη γενναιοδωρία των κοινοτήτων των χωριών προς τους εκπαιδευτικούς. Λόγω της απόστασης από την Ιερουσαλήμ και των συγκοινωνιακών προκλήσεων, η Saniyeh και η αδερφή της, Monira, η οποία επίσης δίδασκε στα τρία χωριά, έτυχαν θερμής υποδοχής και φιλοξενίας από τους χωρικούς. Εκτός από το ότι τους παρείχαν ένα σπίτι κοντά στο σχολείο, οι μητέρες των μαθητριών τους ήταν στοργικές και ευγνώμονες, όπως αποδεικνύεται από τις μαρτυρίες τους.

Τα έγγραφα της Saniyeh περιέχουν επιστολές από συναδέλφους εκπαιδευτικούς, που επαινούν την εξαιρετική ηγεσία της στο σχολείο Deir Dibwan και αναγνωρίζουν τη σημαντική πρόοδο που έκανε στην εκπαίδευση των κοριτσιών. Αυτές οι επιστολές εκφράζουν επίσης συγχαρητήρια για την προαγωγή της, μια περίφημη αναγνώριση που της απονεμήθηκε από τις ιορδανικές Αρχές.

Επιστολή από το Υπουργείο Παιδείας της Ιορδανίας το 1954, που ενημερώνει τη Saniyeh για την προαγωγή της στη δέκατη τάξη στον τομέα της εκπαίδευσης και της διοίκησης.  Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Μετά το 1948, η Saniyeh, μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της, Monira, έκαναν ένα ταξίδι στη Δαμασκό για να επισκεφτούν την αδελφή της, Soad, και την ανιψιά της, Alia Nasibah, που είχαν εγκατασταθεί εκεί για δύο χρόνια μετά τη Νάκμπα. Αργότερα, η Saniyeh ταξίδεψε στην Αίγυπτο με συναδέλφους της εκπαιδευτικούς, καθώς είχαν λάβει πρόσκληση από την αιγυπτιακή κυβέρνηση.

Το 1958, η Saniyeh ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της, αυτό της οικογενειακής ζωής. Παντρεύτηκε τον Fawzy Abdallah Aldajany. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της έπρεπε να αφήσει πίσω την σταδιοδρομία της φτάνοντας στο τέλος της επαγγελματικής της διαδρομής.

Η Saniyeh Nasibah, η οποία είχε ζήσει πολλές ιστορικές εποχές που πέρασε η Παλαιστίνη, πέθανε το 2005 σε ηλικία σχεδόν 90 ετών. Είχε βιώσει οθωμανική κυριαρχία, βρετανική κυριαρχία, ισραηλινή κατοχή, ιορδανική κυριαρχία και τον πλήρη ισραηλινό έλεγχο στην Παλαιστίνη.

Η Saniyeh Nusseibeh στη δεκαετία του '90 του περασμένου αιώνα. Συλλογή Saniyeh Nusseibeh, Αρχείο Khazaen. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Η ιστορία της Saniyeh επανεμφανίστηκε μέσα από αποκόμματα σάπιων χαρτιών, που λένε για την αφοσίωσή της στην εκπαίδευση των κοριτσιών στην παλαιστινιακή ύπαιθρο. Έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενίσχυση της θέσης τους στην κοινωνία και στην ενίσχυση της θέσης των σχολείων στα χωριά. Η διαρκής κληρονομιά της ως παιδαγωγός και υπέρμαχος της εκπαίδευσης των κοριτσιών τιμά την ανθεκτικότητα και το σθένος των Παλαιστινίων γυναικών. Η ιστορία της χρησιμεύει ως ισχυρό παράδειγμα της αδυσώπητης επιθυμίας της παλαιστινιακής κοινωνίας να εκπαιδεύει και να ενδυναμώνει τα κορίτσια υπογραμμίζοντας τον ζωτικό ρόλο, που διαδραματίζουν οι γυναίκες στην εκπαίδευση και τη διοίκηση.

Αυτή η ιστορία δημοσιεύεται για τον εορτασμό της Ημέρας της Γης, που πραγματοποιείται στις 30 Μαρτίου κάθε χρόνο. [16]Η ημέρα έχει μεγάλη σημασία τόσο για τους Παλαιστίνιους πολίτες όσο και για τη διασπορά παγκοσμίως, καθώς σηματοδοτεί μια κομβική στιγμή στην παλαιστινιακή ιστορία. Την ημέρα αυτή, έξι άτομα έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κατά της δήμευσης γης από το Ισραήλ. Ωστόσο, η ημέρα δεν είναι μόνο ανάμνηση αυτού του τραγικού γεγονότος, αλλά και εορτασμός της ανθεκτικότητας του παλαιστινιακού λαού.