Φωτογραφία της πορείας για τα δικαιώματα των γυναικών στις 8 Μαρτίου 2023, από τη Maria Paz Ismael PH. Χρησιμοποιήθηκε με την άδειά της
Ο Διεθνής Μήνας της Γυναίκας τον Μάρτιο εστιάζει στα αιτήματα των γυναικών για τα δικαιώματά τους και στους αγώνες τους να συμμετέχουν στην κοινωνία με ίσους όρους με τους άνδρες. Αυτό κορυφώνεται με μεγάλες πορείες στις 8 Μαρτίου, οι οποίες σταμάτησαν το 2021 λόγω των περιορισμών για την πανδημία του COVID-19, αλλά συνεχίστηκαν στη Λατινική Αμερική φέτος. Στην Αργεντινή φέτος, αντιπροσώπευαν μια ευκαιρία να αξιολογηθούν όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι τώρα, αλλά και οι ελλείψεις, που δημιουργούν νέες προκλήσεις για τις γυναίκες.
Τα τελευταία χρόνια, τα φεμινιστικά κινήματα στη Λατινική Αμερική έδωσαν μεγάλη ώθηση στον εορτασμό της Ημέρας της Γυναίκας, γνωστός στην καθομιλουμένη στη Λατινική Αμερική ως «8M». Για παράδειγμα, το 2020, πριν από τους περιορισμούς λόγω της πανδημίας COVID-19, εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν στις πορείες 8M στη Χιλή, το Μεξικό, την Αργεντινή και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ειδικότερα, το φεμινιστικό κίνημα στην Αργεντινή ήταν μια σημαντική κινητήρια δύναμη στο άνοιγμα της συζήτησης για το δικαίωμα στην άμβλωση [1] και τα δικαιώματα των τρανς ατόμων [2] στην ήπειρο.
Φωτογραφία της πορείας για τα δικαιώματα των γυναικών στις 8 Μαρτίου 2023, από τη Maria Paz Ismael PH. Χρησιμοποιήθηκε με την άδειά της
Στην Αργεντινή, η 8Μ άρχισε να γιορτάζεται το 1983, όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία μετά από επτά χρόνια στρατιωτικής χούντας [3] . Η φετινή 8Μ ήταν εξαιρετικά σημαντική, καθώς περιλάμβανε έναν ειδικό εορτασμό για την 40ή επέτειο της επιστροφής στη δημοκρατία μετά από μια από τις πιο αιματηρές δικτατορίες στη Λατινική Αμερική. Σήμερα η 8Μ είναι μια αναμνηστική ημερομηνία και έχει και πρόγραμμα αιτημάτων.
Οι κύριες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη, 8 Μαρτίου στο κέντρο του Μπουένος Άιρες, όπου χιλιάδες άνθρωποι [4] παρέλασαν, αλλά υπήρχαν προγραμματισμένες δραστηριότητες καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας και σε διάφορες επαρχίες. Το πρόγραμμα περιελάμβανε πορεία και εθνική απεργία, καθώς και συναντήσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, εργαστήρια, συνέδρια και συναυλίες. Το ζήτημα του φύλου έχει μεταμορφωθεί και έχει ανοίξει την ατζέντα σε άλλα ουσιαστικά ζητήματα, όπως τα δικαιώματα των ατόμων ΛΟΑΤΚ+.
Φωτογραφία της πορείας για τα δικαιώματα των γυναικών στις 8 Μαρτίου 2023, από τη Maria Paz Ismael PH. Χρησιμοποιήθηκε με την άδειά της
Φέτος, ήταν μια ευκαιρία να αξιολογηθούν τα επιτεύγματα των τελευταίων ετών. Το 2017, οι νομοθέτες ψήφισαν υπέρ της υποχρεωτικής ισότητας [5] στην πολιτική εκπροσώπηση και, αργότερα, ο αγώνας επικεντρώθηκε στο δικαίωμα στην άμβλωση, το οποίο αποκτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 [6]. Το 2021, υπήρξαν δύο σημαντικά επιτεύγματα: το σχέδιο των 1.000 ημερών [7] (ένα σύνολο δημόσιων πολιτικών για τη βοήθεια των εγκύων και την υποστήριξη των παιδιών τους έως τριών ετών) και ο νόμος για τις ποσοστώσεις εργασίας τρανς [8], που εγκρίθηκε τον Ιούλιο του 2021. Στην Αργεντινή, τα τρανς άτομα απέκτησαν το νόμο περί ταυτότητας φύλου το 2019, ο οποίος δεν παθολογεί τις τρανς ταυτότητες και επιτρέπει να αλλάζουν την ταυτότητά τους σε επίσημα έγγραφα.
Επί του παρόντος, υπάρχουν ποικίλα αιτήματα: η καταπολέμηση των γυναικοκτονιών και των τρανς γυναικοκτονιών [9] και των διακρίσεων ΛΟΑΤΚ+, η κατανομή της εργασίας φροντίδας, [10] η παρενόχληση στο δρόμο, η τομή μεταξύ καπιταλισμού και πατριαρχίας (η οποία έχει δημιουργήσει έναν σεξουαλικό καταμερισμό εργασίας) και το γυναικείο κίνημα εντός των συνδικαλιστικών οργανώσεων [11], το οποίο φέρνει μισθολογικά και κοινωνικά αιτήματα για τις γυναίκες, ειδικά σε ό,τι αφορά τα διπλά μέτρα και σταθμά στην εργασία και τη μητρότητα. Είναι ένα μακροχρόνιο θέμα, που συνεχίζει να παρουσιάζει δυσκολίες. Η δημοσιογράφος Luciana Peker έγραψε [12] ότι το 2022 οι γυναίκες της Αργεντινής κέρδιζαν 27,7% λιγότερα από τους άνδρες.
Φωτογραφία της πορείας για τα δικαιώματα των γυναικών στις 8 Μαρτίου 2023, από τη Maria Paz Ismael PH. Χρησιμοποιήθηκε με την άδειά της
Ιστορικά, τα κοινωνικά κινήματα, που συνδέονται με τον φεμινισμό στην Αργεντινή και τη Νότια Αμερική, έχουν τρεις πτυχές [13]. Η πρώτη σχετίζεται με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (που προωθείται από τις μητέρες και τις γιαγιάδες όσων «εξαφανίστηκαν [14]» από τις δικτατορίες του περασμένου αιώνα, που τις περισσότερες φορές συμβολίζονται [15] από τις Αργεντινές γιαγιάδες της Πλατείας Μαΐου [16]). Η δεύτερη αντιπροσωπεύεται από τους αγώνες των γυναικών της εργατικής τάξης για να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσής τους και η τρίτη περιλαμβάνει τον στόχο των φεμινιστριών να επιτύχουν νομικές μεταρρυθμίσεις και κρατικά προγράμματα.
Το 2023, οι φεμινιστικοί αγώνες στην Αργεντινή συνεχίζουν να διαφοροποιούνται, καθώς οι διαφορετικές πραγματικότητες των γυναικών λαμβάνονται υπόψη τόσο στις δραστηριότητές τους όσο και στην ταυτότητά τους (για παράδειγμα, μητέρες και εργαζόμενες, cis και τρανς). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση και των απαιτήσεών τους. Αυτός είναι ο λόγος που οι αγώνες του φεμινιστικού κινήματος αντιπροσωπεύουν μια ισχυρή κινητήρια δύναμη για μεγάλες κοινωνικές αλλαγές για πολλούς ανθρώπους.
Η 8M είναι επίσης μια χαρούμενη γιορτή, που επαναλαμβάνεται χρόνο με το χρόνο στους δρόμους των πόλεων της Αργεντινής, σε μπαρ, πλατείες και στο ύπαιθρο μετά την πορεία. Χαρακτηρίζεται από τη χαρά ενός ταξιδιού για να προχωρήσουμε στους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος.