Παραδοσιακά παιχνίδια κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Πρωτοχρονιάς στους Χμονγκ. Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα του John Pavelka στο Flickr (CC BY 2.0)

Το άρθρο αυτό από τους Pimkamon Pichitsiri και Kunravee Sukhimoke μεταφράστηκε από τον Yiamyut Sutthichaya. Αρχικά δημοσιεύτηκε στο Prachatai, μια ανεξάρτητη ειδησεογραφική ιστοσελίδα στην Ταϊλάνδη, και μια επιμελημένη εκδοχή επαναδημοσιεύτηκε από το Global Voices υπό συμφωνία διαμοιρασμού περιεχομένου.

Κάποιες γυναίκες Χμονγκ χρησιμοποιούν TikTok για να αποκαλύψουν τις συνθήκες δουλείας που υφίστανται στα χέρια των οικογενειών των συζύγων τους. Οι ειδικοί λένε ότι αυτές οι γυναίκες συχνά πιέζονται να εργάζονται πολύ χωρίς να πληρώνονται και καταπατώνται τα δικαιώματά τους.

Σχεδόν δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο. Δουλεύουμε στα χωράφια κάθε μέρα. … Οπότε τα βίντεο που κάναμε είναι απλώς για το ότι πηγαίνουμε στα χωράφια κάθε μέρα, επειδή απλά είμαστε στα χωράφια, δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε κάτι άλλο.

Επειδή υπάρχει δουλειά να γίνει στα κρεμμύδια κάθε μέρα – να μαζεύουμε τους ανθούς των κρεμμυδιών – και μετά να πρέπει να ξεχορταριάσουμε, και μετά πρέπει να προσθέσουμε λίπασμα, το κάνουμε αυτό ξανά και ξανά όλο το χρόνο. … Δεν έχουμε χρόνο να ξεκουραστούμε.

Αυτά είναι τα λόγια της 20χρονης Pakkhom, νεαρής συζύγου Χμονγκ, της οποίας ο λογαριασμός στο TikTok ακολουθείται από περισσότερους από 470.000 ανθρώπους. Είναι μία από τις πολλές TikTokers Χμονγκ, που χρησιμοποιούν την πλατφόρμα για να πουν στον κόσμο όσα περνούν. Η ταλαιπωρία τους εντοπίζεται με τις ετικέτες #ลูกสะใภ้ม้ง #สะใภ้ม้ง (νύφη Χμονγκ) και #สาวม้ง (γυναίκα Χμονγκ).

Οι Χμονγκ είναι μια εθνοτική ομάδα στην Ανατολική και τη Νοτιοανατολική Ασία.

Αφότου ερευνήσαμε στο TikTok και πήραμε συνέντευξη από οχτώ γυναίκες Χμονγκ, το Prachatai βρήκε ότι πολλές κοπέλες Χμονγκ ηλικίας 15–16 ετών πιέστηκαν να προχωρήσουν σε κανονισμένους γάμους. Μετά τον γάμο, μετακομίζουν στο σπίτι του συζύγου τους, όπου υπόκεινται σε πολλές ώρες δουλειάς στην επιχείρηση της οικογένειας, όπως η διοίκηση ενός θερέτρου, μαγαζιού, ή αγροικίας, και στο νοικοκυριό. Οι συνεντευξιαζόμενες δούλευαν 12 ώρες την ημέρα για ένα έως τρία χρόνια, πληρώνονταν 500 ως 30.000 μπατ, κάτι σαν 15 ως 873 δολάρια. Πολλές αργότερα αποφάσισαν να χωρίσουν από τους συζύγους τους.

Κάποιοι ειδικοί νομικοί θεωρούν όσα περνούν οι γυναίκες αυτές εξαναγκαστική εργασία, όπως αυτή ορίζεται στο Νόμο περί Πρόληψης και Καταστολής της Εμπορίας Ανθρώπων B.E. 2551 (2008).

“Είναι πιθανό ότι αυτό ίσως αποτελεί σύγχρονη δουλεία, επειδή οι νύφες αυτές δεν έχουν καμία διαπραγματευτική δύναμη. … Δεν παίρνουν μεροκάματο, εργάζονται σκληρά από την αυγή ώς το σούρουπο και δεν λαμβάνουν καμία πρόνοια, επειδή αυτό φαίνεται σαν οικογενειακή εργασία, οπότε σύμφωνα με το νόμο, δεν μετράνε ως μέρος του εργατικού δυναμικού,” είπε η Suchart Trakoonhuthip, συντονίστρια του Ιδρύματος MAP, μιας οργάνωσης της κοινωνίας πολιτών που ασχολείται με ζητήματα εθνοτικής εργασίας.

Η σύγχρονη δουλεία είναι ένας όρος, που περιλαμβάνει τη διακίνηση ανθρώπων, την εξαναγκαστική εργασία, την παιδική εργασία, τη δουλεία, την πορνεία, και τον εξαναγκαστικό γάμο.

Δούλευε σκληρά με αντάλλαγμα το τίποτα

Η Pakkhom είπε ότι είναι υποχρεωμένη να σηκώνεται στις τέσσερις ή πέντε το πρωί για να κάνει το νοικοκυριό και να φέρει πρωινό. Έπειτα πηγαίνει στον αγρό των κρεμμυδιών για να ξεχορταριάσει, να μαζέψει σοδειά και να προσθέσει λίπασμα. Μένει στον αγρό μέχρι το σούρουπο πριν επιστρέψει σπίτι για να μαγειρέψει, να κάνει κι άλλες δουλειές του σπιτιού, να κοιμηθεί, και να επαναλάβει αυτό το πρόγραμμα την επόμενη μέρα. Δεν έχει καμία μέρα άδεια. Ο ελεύθερος χρόνος της ξοδεύεται στο φύτεμα λαχανικών στο σπίτι, στο μάζεμα ξύλων για φωτιά, και στο να φτιάχνει ρούχα Χμονγκ για να φοράει.

Όταν οι άντρες μας παίρνουν για συζύγους, δεν έχουμε καμία ελευθερία. Είναι ακριβώς σαν σκλαβιά. Οι νύφες Χμονγκ κάνουν αγροτικές δουλειές, δουλειές στον κήπο, και το νοικοκυριό — τα πάντα. Ασχέτως με το πού θέλουμε να πάμε, πρέπει να πάρουμε άδεια από την πεθερά μας.

Τουλάχιστον τρεις γυναίκες Χμονγκ είπαν σε συνεντεύξεις ότι ήταν υποχρεωμένες να δουλέψουν σκληρά, επειδή οι Χμονγκ πιστεύουν ότι, όταν οι γυναίκες παντρεύονται, τα σώματα και οι ψυχές τους μετακινούνται στις οικογένειες του συζύγου τους και ότι τα πνεύματα-φύλακες των γυναικών θα αντικατασταθούν επίσης από εκείνα των οικογενειών των συζύγων τους. Η πίστη αυτή κάνει το διαζύγιο δύσκολο.

Η 20χρονη Tawan (ψευδώνυμο), μια άλλη γυναίκα Χμονγκ, είπε ότι, ενώ δουλεύει στο θέρετρο που διατηρεί ο σύζυγός της, που είναι παράλληλα και αγρός με κινέζικο λάχανο στην Επαρχία Φετσαμπούν, όταν τελειώσει όλη η δουλειά, όλα τα έσοδα θα τα πάρει ο σύζυγός της.

Εκείνο τον καιρό, ήμουν ξεκάθαρα σαν σκλάβα, μια υπηρέτρια. … Όλοι οι άλλοι εργάζονταν για δεκάδες χιλιάδες [μπατ] το μήνα. Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν το καθάρισμα. Δεν χρειαζόταν να μαγειρέψουν τη νύχτα. … [Οι εργάτες] δούλευαν μόνο 8–5 και μετά μπορούσαν να πάνε σπίτι να ξεκουραστούν.

Άλλη μια ανάρτηση από την καθημερινότητα των γυναικών Χμονγκ ζωντανά από την @adipa19. Η λεζάντα λέει “Ενώ άλλοι ζουν τη νεότητά τους πλήρως”. Εικόνα από την/τον Prachatai

Όρια στην ελευθερία

Πολλές γυναίκες Χμονγκ, που έδωσαν συνέντευξη, είπαν ότι έπρεπε να πάρουν άδεια για να βγουν έξω ή να ξοδέψουν χρήματα, πράγμα που τους στερεί την ελευθερία να διασκεδάσουν στη ζωή τους ή να ταξιδέψουν για να δουν τις οικογένειές τους.

Η 26χρονη Waew (ψευδώνυμο), μια ακόμα γυναίκα Χμονγκ, είπε ότι τα πεθερικά της τής απαγόρευσαν να φοράει φούστα ή να σχετίζεται με φίλες στις διάφορες κοινωνικές συγκεντρώσεις. Η πεθερά της την κακομεταχειριζόταν λεκτικά, καταστρέφοντας την αυτοπεποίθησή της. Και όταν ήθελε να πει τη γνώμη της ή να μιλήσει για το άγχος της, την παραμέριζαν, σαν κάτι τέτοιο να μην ήταν σημαντικό.

Αισθανόμουν στα αλήθεια άχρηστη. Μερικές φορές ήθελα να βάλω τα κλάματα και να γυρίσω σπίτι μου να δω τη μητέρα μου. Πότε δεν μαγείρεψα για τη μητέρα μου, άρα γιατί με επαινεί ακόμα ως καλό, ικανό και εργατικό άτομο; Αλλά τώρα που είμαι με αυτούς, ό,τι κι αν κάνω, δεν είναι ευχαριστημένοι.

Ενδοοικογενειακή βία και καταναγκαστική εργασία

Τρεις ειδικοί νομικοί είπαν ότι ο τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες Χμονγκ εξαναγκάζονται να δουλέψουν πιθανότατα να αποτελεί παραβίαση του νόμου κατά της διακίνησης ανθρώπων της Ταϊλάνδης αποτελώντας εξαναγκαστική εργασία ή παροχή υπηρεσίας. Οι παραβάτες μπορεί να τιμωρηθούν με μέχρι έξι μήνες φυλάκιση ή πρόστιμο 50.000 μπατ (1.506 δολάρια). Αν το θύμα της εξαναγκαστικής εργασίας χάσει τη ζωή του, ο παραβάτης μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει θανατική ποινή.

Η Raporn Pongpanitanon , ειδική από το Γραφείο Γυναικείων Υποθέσεων και Οικογενειακής Ανάπτυξης του Υπουργείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Ανθρώπινης Ασφάλειας, είπε ότι όσα έχουν περάσει οι γυναίκες αυτές ισοδυναμεί με ενδοοικογενειακή βία και ότι οι παραβάτες θα μπορούσαν να διωχθούν υπό το Νόμο για την Προστασία των Θυμάτων Ενδοοικογενειακής Βίας, B.E.2550 (2007).

Η Raporn, ωστόσο, είπε ότι πρέπει να ερευνηθούν οι λεπτομέρειες περαιτέρω για να προχωρήσουμε σε απαγγελία κατηγοριών, και ότι ο νόμος έχει συνήθως χρησιμοποιηθεί σε υποθέσεις που σχετίζονται με επιχειρήσεις παρά σε οικογενειακές διαμάχες.

Χωρίς αλυσίδες

Η Waew θυμάται τη μέρα που μετακόμισε στο σπίτι του συζύγου της στην Επαρχία Μάε Χονγκ Σον. Η οικογένεια του συζύγου της σκόπευε να αντικαταστήσει τρεις εργάτες, που είχε προσλάβει με 250 μπατ (75 δολάρια) την ημέρα, με εκείνην. Δούλευε πάνω από 14 ώρες την ημέρα για να ολοκληρώσει τη δουλειά τριών ανθρώπων. Η οικογένεια του συζύγου της κρατούσε όλα τα χρήματα.

Ήμουν έγκυος, αλλά και πάλι δεν με λυπούνταν. Ακόμα και τότε με χρησιμοποιούσαν για να σηκώνω βαριά αντικείμενα… Τα σήκωνα μέχρι που το στομάχι μου έγινε σκληρό. Πονούσε. Πήγα να ξαπλώσω για μια στιγμή και με φώναξαν πίσω στη δουλειά.

Μετά από αυτό, αποφάσισε να χωρίσει από το σύζυγό της το 2019 για να ζήσει τη δική της ζωή.

Έκανα ένα λάθος κάποτε. Το μεγάλο λάθος της ζωής μου. Δεν θα το κάνω ξανά. Κάποτε παντρεύτηκα, αλλά αποδείχτηκε άχρηστο. Αλλά σήμερα βλέπω τη δική μου αξία. Έχω το δικαίωμα να επιλέξω. Ακούω την καρδιά μου όσο καλύτερα μπορώ, και προχωράω μπροστά.

Δίπλα στην Waew, η Tawan επίσης πήρε το δίχρονο παιδί της από το σπίτι του συζύγου της και μετακόμισε σε μια αγροικία με φράουλες στο Ουντόν Τάνι. Ωστόσο, αυτός ο δρόμος δεν είναι ούτε εύκολος ούτε πρακτικός για όλες τις γυναίκες Χμονγκ.