Αφίσα της ταινίας «Beyish enenenin tamanynda» (Ο Παράδεισος είναι κάτω από τα πόδια της μητέρας). Στιγμιότυπο από το βίντεο “Эрлан Андашев – Апа (“OST БЕЙИШ-ЭНЕНИН ТАМАНЫНДА”)” στο κανάλι του Erlan Andashev στο YouTube. Δίκαιη χρήση.

Την 1η Μαρτίου, μια νέα κιργιζική ταινία με τίτλο «Beyish enenin tamanynda» (Ο Παράδεισος είναι κάτω από τα πόδια της μητέρας) έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στο Κιργιστάν. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του 35χρονου Adil, του οποίου η πνευματική ανάπτυξη έχει σταματήσει στο επίπεδο ενός 8χρονου, και της 75χρονης μητέρας του, Raykhan. Οι θεατές καλούνται να παρακολουθήσουν το ταξίδι τους, καθώς ο Adil τραβά τη μητέρα του σε ένα κάρο για να την πάει από το Κιργιστάν στη Σαουδική Αραβία για να κάνει χατζ, ένα θρησκευτικό προσκύνημα στη Μέκκα.

Ακολουθεί το τρέιλερ της ταινίας στο YouTube.

Ο Adil ανατρέφεται από τη μαμά του, η οποία προσπαθεί να τον προστατεύσει από τη γελοιοποίηση λέγοντάς του ότι είναι από τους αγαπημένους ανθρώπους του Θεού και θα πάει στον παράδεισο. Αφού έμαθε από έναν από τους φίλους του ότι οι μαμάδες, των οποίων οι γιοι τους πηγαίνουν στη Μέκκα για χατζ, μπορούν να πάνε στον παράδεισο, ο Adil αποφασίζει να το κάνει για να εξασφαλίσει ότι η μαμά του μπορεί επίσης να φτάσει στον παράδεισο και να έρθει μαζί του εκεί.

Στο μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι τους, ταξιδεύουν σε πολλές χώρες και πλοηγούνται στις πολυάριθμες προκλήσεις του ταξιδιού με τα πόδια με τη βοήθεια καλόκαρδων αγνώστων. Η ταινία είναι γεμάτη με στιγμές που αισθάνονται καλά, όταν άγνωστοι βοηθούν ανιδιοτελώς τον Adil και τη μαμά του. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της ταινίας Ruslan Akun, ο κύριος στόχος της είναι να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι ελεήμονες μεταξύ τους και να κάνουν καλές πράξεις.

Ακολουθεί ένα βίντεο στο YouTube με συνεντεύξεις με τον σκηνοθέτη και τους κύριους ηθοποιούς.

Για να αναδημιουργηθεί η διαδρομή προσκυνήματος που διανύθηκε με τα πόδια, η ταινία γυρίστηκε σε επτά διαφορετικές χώρες: Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Συρία και Σαουδική Αραβία, καθιστώντας την το μεγαλύτερο κινηματογραφικό εγχείρημα στην ιστορία του Κιργιστάν από άποψη παραγωγής. Σύμφωνα με τον πρωταγωνιστικό ηθοποιό και συν-σεναριογράφο, Emil Esenaliev, η συμβολή του προέδρου του Κιργιστάν, Σαντίρ Τζαπάροφ, ήταν ουσιαστική στην υπέρβαση των διοικητικών και υλικοτεχνικών εμποδίων σχετικά με τα γυρίσματα της ταινίας σε τόσες πολλές τοποθεσίες.

Η υποστήριξη της ταινίας από τον Τζαπάροφ δεν είναι τυχαία και εντάσσεται στην ευρύτερη πολιτική του για την προώθηση των παραδοσιακών αξιών. Το 2022, για παράδειγμα, υπέγραψε το διάταγμα «Περί Εθνικής Παράδοσης» και ζήτησε από τους ενδιαφερομένους να πραγματοποιήσουν εργασία ενημέρωσης μεταξύ του πληθυσμού για τη διάδοση των κιργιζικών παραδόσεων, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης του σεβασμού και της εξυπηρέτησης των γονιών κάποιου σε μεγάλη ηλικία, που προωθεί η ταινία.

Οι ισλαμικοί θρησκευτικοί ηγέτες του Κιργιστάν έχουν επίσης υποστηρίξει την ταινία εμφανιζόμενοι στην πρεμιέρα της και την επαίνεσαν στη συνέχεια. Η ταινία μπορεί να θεωρηθεί ως προώθηση του Ισλάμ, καθώς επικεντρώνεται γύρω από έναν από τους πυλώνες του, το Χατζ, και δανείζεται το όνομά της από τη ρήση του Προφήτη Μωάμεθ, ο οποίος είπε ότι ο παράδεισος βρίσκεται κάτω από τα πόδια των μητέρων. Αναμφίβολα, αντανακλά όλο και μεγαλύτερο ρόλο που διαδραματίζει το Ισλάμ στην κοινωνία του Κιργιστάν από τότε που η χώρα έγινε ανεξάρτητη το 1991, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Για παράδειγμα, ο αριθμός των τεμενών στη χώρα έχει εκτοξευθεί από 39 το 1991 σε 2.669 το 2020.

Με σχέδια να μεταφραστεί η ταινία σε πέντε άλλες γλώσσες και να προβληθεί σε κινηματογράφους σε τουλάχιστον άλλες τρεις χώρες, είναι μακράν το μεγαλύτερο επίτευγμα της κιργιζικής κινηματογραφικής βιομηχανίας στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Ωστόσο, απέχει πολύ από τα πρωτοφανή ύψη που έφτασε αυτή η βιομηχανία μεταξύ της δεκαετίας του '60 και της δεκαετίας του '70 και κέρδισε το εύστοχο παρατσούκλι «Το θαύμα του Κιργιστάν».

Ακολουθεί ένα βίντεο στο YouTube σχετικά με την επιτυχία της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Κιργιστάν μεταξύ της δεκαετίας του '60 και του '70.

Από αυτή την άποψη, η νεότερη ταινία του Ruslan Akun ακολουθεί τα βήματα των μεγάλων κιργιζικών ταινιών της προηγούμενης εποχής, που ήταν δημοφιλείς πέρα ​​από το Κιργιστάν, κερδίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στο box office και μάλιστα υποψηφιότητα για Όσκαρ.