Η εικόνα είναι ευγενική προσφορά της Ameya Nagarajan.

Τα αυταρχικά καθεστώτα είχαν από καιρό μια περίπλοκη σχέση με τα ΜΜΕ και τις τεχνολογίες επικοινωνιών. Το Παρατηρητήριο Ανελευθερίας είναι μια ερευνητική πρωτοβουλία του Global Voices Advox, που εξετάζει το αυξανόμενο φαινόμενο του δικτυωμένου ή ψηφιακού αυταρχισμού. Αυτό το απόσπασμα είναι της περίληψης της έκθεσης για τη Βενεζουέλα, από τη σειρά εκθέσεων που θα προκύψουν από την έρευνα στο πλαίσιο του Παρατηρητηρίου Ανελευθερίας. Διαβάστε το πλήρες ρεπορτάζ εδώ.

Από το 2007, η δημοκρατία και η ελευθερία της έκφρασης στη Βενεζουέλα έχουν διαταραχθεί μέσω αυστηρής λογοκρισίας και νομικών στρατηγικών κατά των παραδοσιακών και ανεξάρτητων ΜΜΕ και της μείωσης της διάκρισης των εξουσιών, σε σημείο που είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των ψηφιακών και κοινωνικών μέσων είναι θεμελιώδη στοιχεία για να ξεπεραστεί η κυριαρχία της κυβέρνησης στα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ και να αποφευχθεί η λογοκρισία, που καθιέρωσε το καθεστώς της Βενεζουέλας.

Ωστόσο, η χρήση ψηφιακών εργαλείων για την καταπολέμηση της καταστολής συνοδεύτηκε από ένα άλλο φαινόμενο: τη χρήση αυτών των εργαλείων ψηφιακών επικοινωνιών για την καταστολή των πολιτών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του «δικτυωμένου αυταρχισμού». Η χρήση ψηφιακών μέσων για την εξασφάλιση της πρόσβασης σε πληροφορίες αντιμετωπίστηκε από τις κυβερνητικές εκστρατείες παραπληροφόρησης, τον αποκλεισμό του Διαδικτύου και τη δικαστική δίωξη δημοσιογράφων και ακτιβιστών, που ερευνούν την κυβέρνηση του Μαδούρο ή μιλούν για την ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη. Οι αποκλεισμοί του Διαδικτύου και η λογοκρισία των ψηφιακών μέσων δεν επηρεάζουν μόνο δημοσιογράφους και υπέρμαχους ανθρωπίνων δικαιωμάτων: ελέγχουν και φιμώνουν επίσης τη γνώμη και τη δημόσια συζήτηση, τη διάδοση της ελεύθερης και διαφορετικής σκέψης και εμποδίζουν το έργο πολιτικών της αντιπολίτευσης, υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εργαζομένων στον ανθρωπισμό, ακτιβιστές και ακτιβίστριες, δημόσιες προσωπικότητες και πολίτες γενικότερα, που αμφισβητούν και αναφέρουν τις ενέργειες του καθεστώτος της Βενεζουέλας.

Η παρακολούθηση χωρίς νομική αιτιολόγηση, η αυθαίρετη παρακολούθηση των πολιτών και η χρήση τεχνολογίας για τη χειραγώγηση των εκλογικών αποτελεσμάτων έχουν επίσης αλλάξει το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο στη Βενεζουέλα και έχουν δημιουργήσει ένα κράτος επιτήρησης, που επικεντρώνεται στη δίωξη και την ποινικοποίηση των φωνών των αντιφρονούντων.

Τα βασικά κίνητρα για τον ψηφιακό αυταρχισμό στη Βενεζουέλα επικεντρώνονται στην καταστολή πολιτικών παραγόντων της αντιπολίτευσης και φωνών αντιφρονούντων, στη διανομή προπαγάνδας για να δικαιολογηθεί και να παραποιηθεί η υποστήριξη προς την κυβέρνηση του Μαδούρο και στη χρήση τεχνολογίας για την παραποίηση του όγκου αυτής της υποστήριξης. Υπό αυτή την έννοια, συστήματα αναγνώρισης έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για τη διάκριση μεταξύ των επικριτών και των υποστηρικτών του Μαδούρο.

Οι φωνές των αντιφρονούντων της Βενεζουέλας έχουν αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, παρά τον ουσιαστικό πολιτικό συντονισμό ενάντια στις αυταρχικές πρακτικές του Τσάβες και του Μαδούρο. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι πολιτικές δομές στιγματίζονται, ποινικοποιούνται και διώκονται εξίσου από φορείς ασφαλείας και νομικούς θεσμούς σε όλη τη χώρα.

Διαβάστε το πλήρες ρεπορτάζ εδώ.