Φωτογραφία από τον Issam Hajjaj, εικονογραφημένη από την Zena El Abdallah, χρησιμοποιείται με άδεια.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τον Issam Hani Hajjaj και δημοσιεύτηκε αρχικά στα αραβικά από το UntoldMag την 1η Αυγούστου 2024 . Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Walid El Houri και δημοσιεύτηκε στο Global Voices με άδεια έγκρισης.

Η κατάσταση στη Γάζα είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ ό,τι φαντάζεσαι. Πριν από δύο εβδομάδες, κατανάλωσα πόσιμο νερό, υποτίθεται. Το στομάχι μου εξακολουθεί να με πονάει ακόμη και σήμερα. Όσο το νερό είναι πόσιμο, τόσο κι η Γάζα είναι βιώσιμη.

Μια εβδομάδα αργότερα αφότου εκτοπιστήκαμε από το Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο της Γάζας στην ανθρωπιστική περιοχή Αλ Μαουάσι, μια περιοχή όπου διαφημίζει στον κοσμο ο στρατός του Ισραήλ, ξύπνησα από το ουρλιαχτό ενός παιδιού: «Η Αμερική ρίχνει πυρηνικά στην Παλαιστίνη!».

Παρόλο που την Παλαιστίνη την χτυπούν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, με την στήριξη των ΗΠΑ, αναρωτιεμαι πώς σχηματίστηκαν τέτοιες απόψεις στον παιδικό νου. Πώς κατάφερε να αρθρώσει μια τέτοια πρόταση;

Η Αλ Μαουάσι είναι μια μεγάλη περιοχή στο Χαν Γιουνίς και στη Ράφα, τις οποίες οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής έχουν ορίσει ως ζώνη για τους εκτοπισμένους πολίτες, πριν εισέλθουν σε οποιοδήποτε κυβερνείο. Οι σκηνές εδώ είναι μαζεμένες όλες μαζί, μερικές από τις οποίες φέρουν τα ονόματα των δωρητριών χωρών. Οι σκηνές διαφέρουν σε σχήμα και υλικό κατασκευής , με μερικές να έχουν φτιαχτεί από δέρμα και οι υπόλοιπες από διαφορετικά υλικά. Οι πιο μεγάλες και εξέχουσες σκηνές προέρχονται από τα Ηνωμένα Αραβικά Ειμιράτα , τη Σαουδική Αραβία και τη Γερμανία λόγω του μεγέθους τους , συνοδευόμενες από πακιστανικές σκηνές γνωστές για το ξεχωριστό γεωμετρικό σχήμα και το ύφασμα τους.

Οι άνθρωποι εδώ ζουν σε μια συνεχή κατάσταση εκτοπισμού, αναγκασμένοι να μετακινούνται, όποτε ο στρατός αποφασίσει να εισέρθει σε μια νέα περιοχή, αφήνοντας κάθε φορά πίσω αμέτρητες αθώες ζωές.

Στην πραγματικότητα, η περιοχή  έχει γίνει η πιο επικίνδυνη περιοχή στη Λωρίδα της Γάζας εξαιτίας των συνεχόμενων βομβαρδιστικών επεισοδίων από τον Ισραηλινό στρατό. Αμέτρητοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα σε μια στιγμή χωρίς κανένα λόγο .

Το ταξίδι της εκτόπισης ξεκινάει τη στιγμή που ο στρατός ανακοινώνει την εκκένωση ενός μέρους. Οι άνθρωποι αγωνίζονται να βρούνε οχήματα για να μετακινηθούν οι ίδιοι, καθώς και για να μεταφέρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα, και η ταλαιπωρία των εκτοπισμένων ξεκινά από τους κερδοσκόπους του πολέμου, που απαιτούν υπέρογκες τιμές για τη μεταφορά. Δεν υπάρχει επιλογή παρά να πληρώσεις. Προτεραιότητα είναι η επιβίωση.

Μαζεύεις τη σκηνή σου, συγκεντρώνεις όλα όσα μπορείς και πηγαίνεις σε μια νέα τοποθεσία, όπου μπορείς να ξαναστήσεις τη σκηνή σου. Μόλις φτάσεις εκεί, αρχίζεις να ετοιμάζεις ένα μπάνιο. Το νερό είναι η πιο σημαντική πηγή, οπότε οι άνθρωποι ψάχνουν περιοχές κοντά σε πηγές νερού.

Αφού βρήκαμε ένα μέρος για να στήσουμε τη σκηνή μας στην περιοχή  Μαουάσι, συγκεκριμένα στην πόλη Ασντάα, αγοράσαμε μια σκηνή και την στήσαμε με την βοήθεια του πωλητή. Την επόμενη μέρα, σκάψαμε μια κυκλική τρύπα βάθους δύο μέτρων για να αποστραγγίσει το μπάνιο. Αγοράσαμε μια τσιμεντένια βάση για το μπάνιο, επεκτείναμε έναν πλαστικό σωλήνα στην τρύπα και έτσι συμπληρώσαμε την κατασκευή του υπόγειου μπάνιου γνωστού και ως «αραβικό μπάνιο». Είναι ένα μικρό, εσώκλειστο μέρος, με διαστάσεις 1,5 μέτρο επί 1,5 μέτρο, που περιβάλλεται από ύφασμα ή μουσαμάδες.

Μερικά άτομα μπορούν να χτίσουν ένα δυτικού τύπου μπάνιο, κυρίως σε καταυλισμούς που υποστηρίζονται από διάφορα μέρη. Ωστόσο, το αραβικό μπάνιο είναι πιο κατάλληλο για τους εκτοπισμούς, καθώς χρησιμοποιεί λιγότερο νερό και είναι πιο υγιεινό για τη στάση του σώματος. Αυτό όμως το είδος μπάνιου είναι δύσκολα προσβάσιμο σε κάποιον σαν τον πατέρα μου, ο οποίος έχει τραυματιστεί στο χέρι και στο πόδι του, που θα πρέπει να θεραπευτούν στο νοσοκομείο.

Ο πατέρας μου πάσχει από διπλά κατάγματα στο αριστερό του χέρι και στο δεξί του πόδι, στα οποία υπάρχουν πλέον εσωτερικές πλάκες. Έχει επίσης χάσει το αριστερό του μάτι, κάτι που κάνει τη ζωή του αβάσταχτη μέσα στη σκηνή κάτω από τον καυτό ήλιο, πράγμα το οποίο χειροτερεύει την κατάστασή του. Χρειάζεται τρεις άμεσες εγχειρήσεις, αλλά κανείς δεν βλέπει την ταλαιπωρία του πέρα από εμάς και, παρά την κρίσιμη κατάστασή του, δεν έχουμε καταφέρει να τον μεταφέρουμε έξω από την Γάζα για θεραπεία.

Για μια κάποια ιδιωτικότητα, περικλείεσαι με μουσαμάδες, καλύπτοντας τη μία πλευρά της σκηνής, και ορίζεις γωνίες για την κουζίνα και το πλυντήριο.

Στην πόλη Ασντάα, η διάθεση απορριμάτων είναι διαφορετική από τις περιοχές στην Γάζα. Οι άνθρωποι σκάβουν τρύπες για να καλύψουν τα απόβλητά τους, γιατί τα απορριμματοφόρα δεν μπορούν να φτάσουν την περιοχή και η κατασκευή χωματερής είναι αδύνατη εδώ.

Η σκηνή γίνεται αφόρητη από τη ζέστη κατά τη διάρκεια της ημέρας και παγωμένη τη νύχτα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, αισθάνεσαι πως θες να βγάλεις όλα σου τα ρούχα, ενώ τη νύχτα τρέμεις κάτω από τα σκεπάσματά σου. Ο ήλιος σε ξυπνάει το πρωί μούσκεμα στον ιδρώτα με τις μύγες να βουίζουν γύρω από το πρόσωπό σου. Άμμος παντού: στο σώμα σου, στα ρούχα σου, ακόμα και στο φαγητό σου.

Αρχικά, η ταλαιπωρία είναι μεγάλη, αλλά τελικά προσαρμόζεσαι. Στην περιοχή υπάρχει ένα μεγάλο πηγάδι που ονομάζεται «Αλ-Χαβούζ», το οποίο τροφοδοτεί με νερό ολόκληρη την περιοχή. Έρχεται κόσμος από διάφορες περιοχές για να γεμίσει τις δεξαμενές τους, μεταφέροντάς τες με κάρα με γαϊδούρια και αυτοσχέδια καρότσια ή μεταφέροντας το νερό με τα χέρια σε μεγάλες αποστάσεις.

Όσο για πόσιμο νερό, κάποιες φορές έρχεται ένα δωρεάν φορτηγό και οι άνθρωποι τρέχουν προς αυτό μαλώνοντας για να πάρουν νερό. Αυτή είναι η μόνη ευκαιρία για να βρουν κατά κάποιο τρόπο πόσιμο νερό χωρίς να πληρώσουν ένα δολάριο για δέκα λίτρα. Σε αυτή την αβάσταχτη ζέστη και με την μεγάλη ανάγκη για νερό, μια τόσο μικρή ποσότητα είναι ανεπαρκής.

Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες και επιβιώνουν με ό,τι ελάχιστο τους είναι διαθέσιμο. Αυτή η κατάσταση αναγκάζει τους ανθρώπους να πίνουν φυσικό νερό, το οποίο συχνά οδηγεί σε κολικούς και διάρροια. Με την έλλειψη κατάλληλης φροντίδας, η κατάστασή τους είναι επώδυνη.

Διαβάστε περισσότερα: Ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα

Για μια οικογένεια σαν τη δική μου, αποτελούμενη από οχτώ άτομα, χρειαζόμαστε 550 δολάρια τον μήνα μόνο για το φαγητό εξαιτίας των υψηλών τιμών. Άλλες αναγκαιότητες, όπως φόρτισμα κινητών, χρήση διαδικτύου και αμέτρητα άλλα πράγματα, έχουν πρόσθετο κόστος. Η ζωή σε αναγκάζει να βάλεις σε προτεραιότητα τι είναι πιο σημαντικό για εσένα και την οικογένεια σου σύμφωνα με το εισόδημά σου, όμως δεν τα καταφέρνεις πάντα.

Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους και έχουν στραφεί στην πώληση αγαθών. Το εμπόριο έχει γίνει το πιο σύνηθες επάγγελμα, επειδή όλα τα άλλα έχουν σταματήσει. Εκτός από το εμπόριο αγαθών και την κερδοσκοπία του πολέμου. Όσο άσχημη κι αν φαίνεται στην οθόνη η ζωή στη Γάζα, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.

Πριν δύο εβδομάδες, ήπια νερό και το στομάχι μου ακόμη πονάει. Το νερό υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ήταν πόσιμο όπως κι η Γάζα υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ήταν βιώσιμη.