Στο Τόρχαμ, το πολυσύχναστο συνοριακό πέρασμα μεταξύ Πακιστάν-Αφγανιστάν στο Βορειοδυτικό Πακιστάν, ο αέρας είναι γεμάτος από τη συνεχή βουή φορτηγών και ρυμουλκούμενων, που μεταφέρουν αγαθά και βασικές προμήθειες διασχίζοντας τα σύνορα. Μέσα στη φασαρία, ξετυλίγεται μια εντυπωσιακή, αλλά ανησυχητική εικόνα μικρών παιδιών, που τρέχουν ανάμεσα σε μεγάλα φορτηγά, με τα μικροκαμωμένα τους σώματα φορτωμένα από σωρό πράγματα.

Πλοηγούνται επικίνδυνα με αξιοσημείωτη ευελιξία αποφεύγοντας την κίνηση και το άγρυπνο βλέμμα του προσωπικού ασφαλείας. Η παρουσία τους υπογραμμίζει κρίσιμες ανησυχίες για την επιβίωση, την εκμετάλλευση και το σκοτεινό οικονομικό υπόβαθρο αυτής της επισφαλούς περιοχής.

Στη συνοριακή περιοχή Γάζγκι, μια πόλη στο δυτικό Αφγανιστάν, παιδιά όπως ο δωδεκάχρονος Ahmar αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες. Ο Ahmar, μαζί με άλλα νεαρά αγόρια, μεταφέρουν ανταλλακτικά αυτοκινήτων στα σύνορα του Αφγανιστάν στο Πακιστάν ενσαρκώνοντας τους αγώνες μιας γενιάς, που βαρύνεται από σκληρή εργασία και απόγνωση.

Ντυμένος με φθαρμένα ρούχα και μπαλωμένο παραδοσιακό καπέλο Παστούν, ο Ahmar συμβάλλει στο οικογενειακό εισόδημα. Τον τελευταίο χρόνο, κουβαλούσε μια τσάντα πέντε κιλών γεμάτη με ανταλλακτικά αυτοκινήτων πέρα ​​δώθε μεταξύ Πακιστάν και Αφγανιστάν. Εξήγησε ότι η αδερφή του τον περιμένει στη συνοριακή διάβαση για να πάρει εμπορεύματα από έναν πράκτορα ή μια αποθήκη στο Πακιστάν ή το Αφγανιστάν και να περάσει τα σύνορα. Όταν ένα φορτίο σκραπ εμφανίζεται στα σύνορα, κατευθύνεται προς το σπίτι της για να παραλάβει τα εμπορικά αγαθά. Μερικές φορές, περνάει όλη τη νύχτα στην άκρη του δρόμου περιμένοντας την ευκαιρία να βοηθήσει τον αδερφό της συλλέγοντας υπολείμματα σκραπ για αυτόν. Υπάρχουν επίσης κάποια παιδιά, στα οποία οι γονείς τους αναθέτουν λαθρεμπόριο εμπορικών αγαθών και κάνουν μόνα τους το επικίνδυνο ταξίδι μέχρι τα σύνορα.

Ένας επόπτης αποθήκης, μιλώντας στην ομάδα του Global Voices υπό τον όρο της ανωνυμίας, αποκάλυψε ότι στην αποστολή και λήψη αγαθών πέρα ​​από τα σύνορα εμπλέκεται μια οργανωμένη μαφία, που συνεννοείται με τη συνοριακή διοίκηση. Εξήγησε περαιτέρω ότι πολλά από τα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτές τις δραστηριότητες δεν έχουν ενήλικα μέλη της οικογένειας να τα συνοδεύουν. Ωστόσο, μερικά παιδιά τα φέρνουν οι γονείς τους, που εργάζονται στην αποθήκη, για να βοηθήσουν στο λαθρεμπόριο αγαθών πέρα ​​από τα σύνορα. Αυτοί οι γονείς συχνά συντονίζονται με τους χειριστές αποθήκης στο Αφγανιστάν για τη μεταφορά αγαθών στο ταξίδι της επιστροφής τους. Σε αντάλλαγμα για τη συμμετοχή τους, οι γονείς λαμβάνουν αποζημίωση για την εργασία τους.

Ο Farman Shinwari, ο πρώην πρόεδρος του εργατικού συνδικάτου για εργάτες στο Τόρχαμ, αποκάλυψε σε συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο ότι περισσότεροι από 3.000 εργάτες ασχολούνται με εμπορικές δραστηριότητες στα σύνορα, το 70% των οποίων είναι παιδιά.

Η επτάχρονη Kashmala είναι επίσης από το Αφγανιστάν. Είναι εργάτρια στο Τόρχαμ του Πακιστάν, με τους συγγενείς της και άλλα παιδιά από τη γειτονιά. Το σπίτι της Kashmala βρίσκεται μια ώρα μακριά από το Τόρχαμ και επιστρέφει στο σπίτι κάθε λίγες μέρες για να δώσει στη μητέρα της 2.000–3.000 ρουπίες (7,2–10,8 δολάρια). Αυτά τα χρήματα χρησιμοποιούνται για τη στήριξη των πέντε αδελφιών της, δύο αγοριών και τριών κοριτσιών. Όταν ρωτήθηκαν για τη δουλειά της, οι γονείς της ομολόγησαν με πόνο ότι τα περιστατικά σεξουαλικής επίθεσης και βίας κατά των παιδιών είναι ανησυχητικά συνηθισμένα σε αυτόν τον τομέα εργασίας.

Σύμφωνα με τον Farman Shinwari, η παιδική εργασία δεν έχει περιοριστεί πλήρως από το νόμο στο Πακιστάν, επειδή, αν απαγορευόταν εντελώς, τα παιδιά θα προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα με τα πόδια μέσω επικίνδυνων περιοχών, να σκαρφαλώσουν πάνω από φράχτες ή να κρυφτούν σε οχήματα και ρυμουλκούμενα, κάτι που θα οδηγούσε σε ακόμη περισσότερα ατυχήματα. Κατά τις περιστασιακές συναντήσεις με τις συνοριακές Αρχές του Πακιστάν και του Αφγανιστάν, συμμετέχει επίσης ως εκπρόσωπος εργατικού σωματείου. Ισχυρίζεται ότι, σε κάθε συνάντηση, οι Αρχές τονίζουν έντονα την ανάγκη για περιορισμούς στα παιδιά, που φέρνουν και παίρνουν αγαθά, και μερικές φορές σταματούν την κυκλοφορία των παιδιών στα σύνορα για αρκετές ημέρες.

Με βάση τα στοιχεία του, τριάντα παιδιά έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία δύο χρόνια μετά από πτώση από φορτηγά οχήματα. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν έχει στοιχεία για αυτά τα παιδιά και δεν υπάρχει σύστημα για την οικονομική ενίσχυση των οικογενειών τους.

Η σεξουαλική κακοποίηση εργαζομένων παιδιών

Ο Azam Khan είναι 12 ετών και κατάγεται από την πόλη Λαντί Κόταλ του Πακιστάν. Πέρασε τα σύνορα με τα πόδια από το Αφγανιστάν και έφτασε σε μια αποθήκη, που βρίσκεται εντός των συνόρων του Πακιστάν κουβαλώντας στους ώμους του είκοσι χαρτοκιβώτια τσιγάρα. Τα μουσκεμένα από τον ιδρώτα ρούχα του βάραιναν από τη σκόνη και καθόταν κοντά σε ένα ψυγείο νερού για να ξεδιψάσει. Όταν ρωτήθηκε για τα σημάδια στο πρόσωπό του, αποκάλυψε ότι είχε υποστεί σωματική κακοποίηση πολλές φορές από πακιστανικό προσωπικό ασφαλείας στα σύνορα, καθώς και από Αφγανούς μαχητές Ταλιμπάν.

Ο Azam εξήγησε ότι, κατά τη διάρκεια της εργασίας, τα εργαζόμενα παιδιά γίνονται στόχοι σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Ανέφερε ένα περιστατικό, όπου μια φορά πήγε σε ένα μέρος, που του είχε παραχωρήσει ο υπεύθυνος της αποθήκης για να κοιμηθεί, και εκεί έγινε προσπάθεια κακοποίησης.

Ο Ferman Shinwari ανέφερε ότι ο αριθμός των παιδιών, που εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες στο Τόρχαμ, έχει αυξηθεί λόγω της άφιξης των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και των διεθνών κυρώσεων. Δέκα στα εκατό παιδιά είναι Πακιστανοί, ενώ τα υπόλοιπα είναι Αφγανοί. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά είναι οι μοναδικοί τροφοδότες των σπιτιών τους, των οποίων οι ηλικιωμένοι συγγενείς έχουν πεθάνει ή έχουν μείνει ανάπηροι από τις συγκρούσεις.

Χωρίς να αποκαλύψει το όνομά του, ένας υπάλληλος του Σωφρονικού Υποκαταστήματος Λαντί Κόταλ ανέφερε ότι στο Τόρχαμ τα παιδιά χρησιμοποιούνται για λαθρεμπόριο εμπορικών αγαθών και ναρκωτικών. Ανέφερε ότι τον περασμένο χρόνο συνελήφθησαν είκοσι παιδιά, αλλά λόγω έλλειψης συγκεκριμένου χώρου για τα παιδιά στη φυλακή, οι υποθέσεις τους αντιμετωπίζονται γρήγορα και κινούνται νομικά. Ανέφερε επίσης ότι ένας σημαντικός αριθμός συλληφθέντων παιδιών είναι Αφγανοί και αργότερα παραδίνονται στις αφγανικές Αρχές.

Πόσα είναι τα εργαζόμενα παιδιά;

Ο ακριβής αριθμός των παιδιών εργαζομένων στη Χίμπερ Παχτούνχβα δεν είναι διαθέσιμος, σύμφωνα με τον Lehaz Ali, δημοσιογράφο που συνεργάζεται με το Agence France Presse. Ανέφερε ότι δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα στοιχεία ή αποτελεσματικός σχεδιασμός από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν τα παιδιά εργάτες στην περιοχή, καθιστώντας δύσκολη την εξακρίβωση του ακριβούς αριθμού τους.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1996, περίπου 3,3 εκατομμύρια παιδιά στο Πακιστάν ασχολούνταν με διάφορες μορφές παιδικής εργασίας σε συγκεκριμένους τομείς. Από αυτά, ένας σημαντικός αριθμός, περίπου ένα εκατομμύριο παιδιά ήταν από τη Χίμπερ Παχτούνχβα. Ωστόσο, σε αυτή την έρευνα δεν συμπεριλήφθηκαν περιοχές φυλών, Αφγανοί πρόσφυγες και άτυποι τομείς.

«Οι επίσημες εργασίες συλλογής δεδομένων για την έρευνα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2022. Μετά τη φάση συλλογής δεδομένων τον Οκτώβριο του 2022, ξεκίνησε η διαδικασία επικύρωσης και διόρθωσης δεδομένων, η οποία ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2023. Χρειάστηκαν πέντε μήνες για τη σύνταξη της έκθεσης. Η επιτροπή εντόπισε παιδιά από το Αφγανιστάν, που ήταν θύματα διαφόρων ζητημάτων και, με τη βοήθεια των αναφερόμενων Αρχών, προσέγγισε τις οικογένειές τους στο Αφγανιστάν. Επί του παρόντος, περισσότερα από τριάντα Αφγανά παιδιά είναι παρόντα στα κέντρα αποκατάστασης της επιτροπής», δήλωσε ο Ajaz Muhammad Khan, επικεφαλής της Επιτροπής Προστασίας και Πρόνοιας του Παιδιού στη Χίμπερ Παχτούνχβα, σε συνέντευξή του στο Global Voices.

Νόμοι για την προστασία των παιδιών

Στην επαρχία Χίμπερ Παχτούνχβα, μετά από τροποποιήσεις στον νόμο για την προστασία των παιδιών και την πρόνοια του 2010, εγκρίθηκε εκ νέου το 2015, ο νόμος υποχρεωτικής πρωτοβάθμιας έως δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του 2017, ο νόμος τροποποίησης για την πρόληψη της παιδικής εργασίας θεσπίστηκε το 2015, όπου διευκρινίζονται οι όροι σχετικά με την παιδική εργασία. Μετά την αύξηση των περιπτώσεων σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών στη Χίμπερ Παχτούνχβα, υπήρξε αυξημένη πίεση από κοινωνικούς ακτιβιστές και το κοινό να επιφέρουν τροποποιήσεις στον νόμο περί προστασίας των παιδιών του 2010. Το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε στο επαρχιακό υπουργικό συμβούλιο το 2021 και το σχέδιο του νομοσχεδίου εγκρίθηκε ομόφωνα μετά την αφαίρεση ενός αμφισβητούμενου τμήματος. Η αμφισβητούμενη πρόταση αφορούσε τη δημοσιοποίηση ενός βίντεο απαγχονισμού παιδιών σεξουαλικών παραβατών, αλλά αποσύρθηκε από το νομοσχέδιο, αφού προέκυψαν αντίθετες απόψεις.

Σύμφωνα με τον τροποποιημένο νόμο, ένα άτομο που εμπλέκεται σε σεξουαλική κακοποίηση παιδιών θα τιμωρηθεί με ισόβια κάθειρξη, θανατική ποινή και πρόστιμο έως 5 εκατομμύρια πακιστανικές ρουπίες (18.000 δολάρια). Η δημιουργία βίντεο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών θα επισύρει 20 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 7 εκατομμυρίων πακιστανικών ρουπίων (25.222 δολαρίων), ενώ η κοινοποίηση του βίντεο θα επισύρει 10 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 2 εκατομμυρίων ρουπίων (7.200 δολαρίων). Το νομοσχέδιο καταργούσε τη θανατική ποινή και τον ακρωτηριασμό ως ποινές για έναν κατάδικο για σεξουαλική επίθεση.

Μένει να δούμε αν αυτός ο νόμος και άλλα μέτρα κατά της κακοποίησης παιδιών και της επικίνδυνης παιδικής εργασίας θα προστατεύσουν τα ευάλωτα παιδιά στα σύνορα, αλλά οι ακτιβιστές παραμένουν αισιόδοξοι και δεσμεύονται να συνεχίσουν τον αγώνα τους.