Το Hong Kong Unison φιλοξένησε ενημέρωση Τύπου σχετικά με τις προκλήσεις, που αντιμετωπίζει η νεολαία του Νεπάλ στην πόλη στις 6 Ιουνίου 2024. Φωτογραφία: Hans Tse/HKFP. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τον Hans Tse και δημοσιεύτηκε αρχικά στο Hong Kong Free Press (HKFP) στις 20 Μαΐου 2024. Μια επεξεργασμένη έκδοση δημοσιεύεται παρακάτω ως μέρος συμφωνίας συνεργασίας περιεχομένου με τo HKFP.

Περίπου ένα στα πέντε νεαρά άτομα στο Χονγκ Κονγκ με καταγωγή από το Νεπάλ έχουν επαναπατριστεί από τους γονείς τους, με την πλειοψηφία να είναι υποχρεωμένη να το κάνει παρά τη θέλησή τους, ανέφερε μια ΜΚΟ, καθώς τόνισε ένα ανησυχητικό ποσοστό φοιτητικής εγκατάλειψης μεταξύ της κοινότητας των εθνοτικών μειονοτήτων.

Το Hong Kong Unison, μια ΜΚΟ που επικεντρώνεται στα ίσα δικαιώματα και την ενσωμάτωση των εθνικών μειονοτήτων στην πόλη, διεξήγαγε μια μελέτη σε 268 νεαρά άτομα από το Νεπάλ μεταξύ του περασμένου Απριλίου και Μαΐου και διαπίστωσε ότι περίπου 50 είχαν αναγκαστεί από τους γονείς τους να φύγουν και να περάσουν χρόνο στο Νεπάλ, δήλωσε την Πέμπτη ο εκτελεστικός διευθυντής John Tse. Η μέση ηλικία των ερωτηθέντων ήταν τα 22 έτη.

«Το μέγεθος του προβλήματος είναι ανησυχητικό, μιλάμε για ένα στα πέντε άτομα, δεν είναι μικρή μερίδα ανθρώπων», είπε ο Tse στο HKFP.

Ο Tse είπε ότι το 40% των ερωτηθέντων ατόμων ανέφεραν οικογενειακά προβλήματα και οικονομικές δυσκολίες ως τους λόγους που τους έστειλαν στο Νεπάλ, καθώς οι γονείς τους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για την εκπαίδευση του παιδιού τους στο Χονγκ Κονγκ.

Για τις νεαρές γυναίκες του Νεπάλ στην πόλη, όμως, μερικές στάλησαν πίσω στο Νεπάλ, επειδή οι γονείς τους αποδοκίμαζαν την προσωπική ζωή και τις ρομαντικές σχέσεις τους, είπε ο Tse. Σε ακραίες περιπτώσεις – περίπου το 15% – νεαρές Νεπαλέζες αναγκάστηκαν να κάνουν γάμους στο Νεπάλ, πρόσθεσε.

Ο Tse αναφέρθηκε σε μια περίπτωση, της οποίας οι γονείς την έστειλαν στο Νεπάλ αφού άρχισε να βγαίνει στα 18 της. Αυτή η γυναίκα, είπε ο Tse, μπόρεσε να επιστρέψει στην πόλη μόνο μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων με τους γονείς της και ήταν πλέον 24 ετών δευτεροετής φοιτήτρια, όταν τη γνώρισε.

«Ένιωθε πολύ πίκρα που την έστειλαν πίσω. Έχασε μερικά χρόνια από την εκπαίδευσή της», είπε ο Tse.

Η Limbu Eliza, μια 26χρονη Νεπαλέζα γεννημένη στο Χονγκ Κονγκ, είπε ότι ορισμένοι Νεπαλέζοι γονείς με «παραδοσιακή νοοτροπία» είχαν επιφυλάξεις, όταν οι κόρες τους άρχισαν ρομαντικές σχέσεις κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.

Τα νεαρά ζευγάρια θα μπορούσαν εύκολα να πυροδοτήσουν κουτσομπολιά, αν τα έβλεπαν μαζί, καθώς ο πληθυσμός από το Νεπάλ ζούσε κοντά, είπε. Αυτό θα μπορούσε να αυξήσει την απογοήτευση των Νεπαλέζων γονιών και να τους οδηγήσει στο να διώξουν τις κόρες τους, πρόσθεσε.

Για τους νεαρούς άνδρες από το Νεπάλ, ο Tse τόνισε τη χρήση ναρκωτικών ως κύριο λόγο για την αποστολή τους στο Νεπάλ. Από τους ερωτηθέντες, το 12,6% είχε παραδεχτεί τη χρήση ναρκωτικών, είπε, και το 70% θεώρησε την κατάχρηση ναρκωτικών ένα σοβαρό ζήτημα μεταξύ των Νεπαλέζων στην πόλη.

Η μέση ηλικία χρήσης ναρκωτικών για πρώτη φορά ήταν τα 17, με το νεότερο άτομο να φέρεται να είναι μόλις 12, πρόσθεσε.

Ο Tse είπε ότι το ποσοστό εγκατάλειψης των Νεπαλέζων φοιτητ(ρι)ών από το Νεπάλ στο Χονγκ Κονγκ ήταν 7,1%, σε σύγκριση με 0,4% για το συνολικό φοιτητικό πληθυσμό στην πόλη, περιγράφοντας τη διαφορά ως «ανησυχητική».

Ανέφερε, όμως, επίσης ότι, ενώ τα περισσότερα άτομα ήταν δυσαρεστημένα που στάλθηκαν στο Νεπάλ, ορισμένοι νέοι κατανοούσαν τις δυσκολίες των γονιών τους και ήταν θετικοί για τη ζωή εκεί.

Πρότεινε η κυβέρνηση να παράσχει βραχυπρόθεσμη οικονομική βοήθεια σε οικογένειες του Νεπάλ, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, κάτι που θα μπορούσε να αποτρέψει την αποπομπή των παιδιών τους λόγω εκπαιδευτικών δαπανών.

Ωστόσο, θα απαιτηθεί μακροπρόθεσμη αλλαγή αξίας για τους Νεπαλέζους γονείς, ώστε να μην καταφεύγουν στο να στέλνουν τα παιδιά τους πίσω στο Νεπάλ λόγω αποδοκιμασίας των επιλογών ζωής τους, είπε, προσθέτοντας ότι «δεν ήταν η αξία της κοινωνίας του Χονγκ Κονγκ».

Είπε ότι η νεολαία του Νεπάλ πρέπει να μάθει να ενδυναμώνει τον εαυτό της με το θάρρος να λέει «όχι» και ότι χρειάζονται εκστρατείες ευαισθητοποίησης.

Περίπου 29.700 Νεπαλέζοι ζουν στο Χονγκ Κονγκ ως το 2021 καθιστώντας τους την τέταρτη μεγαλύτερη κοινότητα εθνοτικών μειονοτήτων πίσω από Φιλιππινέζους, Ινδονήσιους και Ινδούς.

Μεταξύ της κοινότητας του Νεπάλ, περίπου το 31,6% ήταν κάτω των 24 ετών, σύμφωνα με στοιχεία απογραφής.