Οι κορυφές των Γαλάζιων Ορέων στην Τζαμάικα, μια από τις πιο γνωστές οροσειρές στην Καραϊβική. Φωτογραφία από τον Devin Crain στο Flickr, CC BY-NC 2.0.

Αν ζείτε στην Καραϊβική, μπορεί να βρεθείτε συχνά να ανεβαίνετε ανηφόρες και, φυσικά, να κατεβαίνετε ξανά. Ενώ πολλά άτομα επισκέπτονται την περιοχή και σκέφτονται μόνο τις παραλίες, το τοπίο στην ενδοχώρα είναι συχνά άγριο, με πολλά εντυπωσιακά βουνά και συστάδες λόφων που μπορείτε να απολαύσετε και να εξερευνήσετε. Για πρόσθετο ενθουσιασμό, υπάρχουν ακόμα και μερικά ηφαίστεια!

Το θέμα της της Παγκόσμιας Ημέρας Βουνού είναι «Βιώσιμος Ορεινός Τουρισμός», με την Οργάνωση για τη Διατροφή και τη Γεωργία (FAO) των Ηνωμένων Εθνών να σημειώνει ότι ο ορεινός τουρισμός αντιπροσωπεύει περίπου το 15-20% του παγκόσμιου τουρισμού:

Ο βιώσιμος τουρισμός στα βουνά μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία πρόσθετων και εναλλακτικών επιλογών βιοπορισμού και στην προώθηση της καταπολέμησης της φτώχειας, της κοινωνικής ένταξης, καθώς και της διατήρησης του τοπίου και της βιοποικιλότητας. Είναι ένας τρόπος για τη διατήρηση της φυσικής, πολιτιστικής και πνευματικής κληρονομιάς, την προώθηση της τοπικής χειροτεχνίας και προϊόντων υψηλής αξίας και τον εορτασμό πολλών παραδοσιακών πρακτικών, όπως τα τοπικά φεστιβάλ.

Η FAO έγραψε στο twitter:

#Sustainabletourism can help preserve the cultural heritage of mountain peoples and destinations.

Learn more about this year's International Mountain Day theme – Sustainable tourism in mountains!

?https://t.co/985r9buOER#MountainsMatter @UNmountains pic.twitter.com/m5CJVdh8WV

— FAO Forestry (@FAOForestry) December 8, 2021

Ο #βιώσιμοςτουρισμός μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς των ορεινών λαών και προορισμών.

Μάθετε περισσότερα για το φετινό θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Βουνού – Βιώσιμος τουρισμός στα βουνά!

Το Ταμείο Διατήρησης και Ανάπτυξης της Τζαμάικας, η μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) που διαχειρίζεται το Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και Εθνικό Πάρκο των Γαλάζιων Ορέων και των Ορέων Τζον Κρόου, θα γιορτάσει με διαδικτυακές ενημερώσεις αναφορικά με διάφορες δραστηριότητες που αντικατοπτρίζουν αυτό το θέμα, όπως Τουρισμός στις Κοινότητες των Maroon, Γνώση των Αυτόχθονων και Προστατευόμενες Περιοχές (ένα κοινό ερευνητικό έργο με τη Νότια Αφρική) και ένα Πρόγραμμα για τα Απειλούμενα Δέντρα.

Αν είστε έτοιμοι για αναρρίχηση —ή ακόμα και για πεζοπορία— θα κάνουμε μια γρήγορη περιήγηση στα βουνά της περιοχής ξεκινώντας με την υψηλότερη κορυφή της περιοχής, σε ένα από τα μεγαλύτερα νησιά, την Ισπανιόλα.

Πίκο Ντουάρτε. Φωτογραφία από El Serrano στο Flickr, CC BY-ND 2.0.

Το Ντουάρτε στη Δομινικανή Δημοκρατία έχει ύψος 3.098 μέτρα και πήρε το όνομά του από τον Χουάν Πάμπλο Ντουάρτε, έναν από τους ιδρυτές της χώρας. Για κάποιο διάστημα ονομαζόταν Πίκο Τρουχίγιο, από τον τυραννικό δικτάτορα, που δολοφονήθηκε το 1961. Θα χρειαστείτε δύο μέρες για να φτάσετε με πεζοπορία μέχρι την κορυφή.

Στη γειτονική Αϊτή, το Μακάγια είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της χώρας με ύψος 2.347 μέτρα. Βρίσκεται στο σημαντικό Εθνικό Πάρκο Μακάγια και είναι κοιτίδα βιοποικιλότητας και το τελευταίο πρωτογενές δάσος στην Αϊτή, το οποίο έχει υποστεί σημαντική αποψίλωση. Αποτελεί επίσης μέρος της Οροσειράς Οτ, που ανακηρύχθηκε από την UNESCO Απόθεμα Βιόσφαιρας το 2016.

Θερμική ομίχλη στα Γαλάζια Όρη της Τζαμάικας. Φωτογραφία από τον Liam Byrnes στο Flickr, CC BY-NC-ND 2.0.

Όπως τα Γαλάζια Όρη της Τζαμάικας, το Μακάγια και ο περιβάλλων χώρος του αποτέλεσαν καταφύγιο για τους Maroon και έχoυν σημαντική πολιτιστική και ιστορική αξία.

Τώρα ένα γρήγορο μάθημα γεωγραφίας: τα βουνά των μεγαλύτερων νησιών της Καραϊβικής (οι Μεγάλες Αντίλλες, που περιλαμβάνουν την Κούβα, την Τζαμάικα, την Ισπανιόλα και το Πουέρτο Ρίκο) είναι παλιά και «πτυχωμένα» βουνά, που σημαίνει ότι αποτελούνται από ιζηματογενή ή μεταμορφωσιγενή πετρώματα. Είναι μεγαλύτερα, ψηλότερα και πιο ήσυχα από τα αντίστοιχα βουνά της Ανατολικής Καραϊβικής.

Πάρτε για παράδειγμα τη Γρανάδα: το υψηλότερο σημείο της, το όρος Αγία Αικατερίνη, που υψώνεται στα 841 μέτρα (2.759 πόδια), είναι ηφαιστειακής φύσης, αν και δεν έχει εκραγεί πρόσφατα. Θεωρείται μια μακριά και δύσκολη πεζοπορία, αλλά με υπέροχους καταρράκτες κατά μήκος της διαδρομής.

Βράχοι έξω από το νησί Ροντ—Λίγα μίλια πίσω και αριστερά από αυτούς τους βράχους βρίσκεται το Κικ-εμ-Τζένι, ένα ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειο. Φωτογραφία από τον Jason Pratt στο Flickr, CC BY 2.0.

Οι Γρεναδίνες έχουν επίσης ένα ενδιαφέρον ορεινό χαρακτηριστικό, ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο γνωστό ως Κικ-εμ-Τζένι, που βρίσκεται μόλις οκτώ χιλιόμετρα βόρεια της Γρενάδας και υψώνεται στα 1.300 μέτρα από τον πυθμένα της θάλασσας. Οι βάρκες, συμπεριλαμβανομένου του πλοίου από τη Γρενάδα στο μικρό νησί Καριακού, αποφεύγουν αυτήν την περιοχή, καθώς τείνει να είναι άγρια. Το Κικ-εμ-Τζένι έγινε πρωτοσέλιδο το 2015, όταν εξερράγη, αλλά έχει κηρυχθεί και είναι πάλι «ανήσυχο» από το 2017.

Το ηφαίστειο Λα Σουφριέρ του Αγίου Βικεντίου. Φωτογραφία από τον David Stanley στο Flickr, CC BY 2.0.

Μια κορυφή της Καραϊβικής που έκανε αισθητή την παρουσία της το 2021 ήταν το Λα Σουφριέρ, ένα ενεργό ηφαίστειο στο νησί του Αγίου Βικεντίου. Επιστήμονες από το Κέντρο Σεισμικών Ερευνών του Πανεπιστημίου των Δυτικών Ινδιών με έδρα το Τρινιντάντ έφυγαν πρόσφατα από το νησί, καθώς το ηφαίστειο έχει ηρεμήσει μετά τη βίαιη έκρηξή του τον Απρίλιο του 2021.

Το Μεγάλο και το Μικρό Πιτόν στην Αγία Λουκία. Φωτογραφία από Alex Booker on Flickr, CC BY-NC 2.0.

Η Αγία Λουκία έχει επίσης μια ηφαιστειακή περιοχή Σουφριέρ με θειούχες πηγές, μαζί με τα εμβληματικά Πιτόν, τα οποία υψώνονται εντυπωσιακά από την ακτογραμμή του νησιού και είναι ουσιαστικά συνώνυμα της χώρας, που εμφανίζονται σχεδόν σε κάθε τουριστικό φυλλάδιο και καρτ-ποστάλ. Το Μεγάλο Πιτόν (798 μέτρα) και το Μικρό Πιτόν (743 μέτρα), Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, είναι ηφαιστειακά βύσματα ή λαιμοί.

Έχουν περάσει χρόνια από τότε που ένα άλλο ηφαίστειο, στο μικροσκοπικό νησί Μονσεράτ, αποφάσισε να προκαλέσει προβλήματα. Το ηφαίστειο Σουφριέρ Χιλς — να πάλι αυτό το όνομα — ξύπνησε το 1995 και ο αντίκτυπός του ήταν δραματικός, πνίγοντας την πρωτεύουσα, το Πλίμουθ, που παραμένει καλυμμένη με στάχτη. Η κορυφή Τσάνσις έχει ύψος 915 μέτρα. Παρέμεινε ενεργό για πέντε χρόνια μεταμορφώνοντας πλήρως τη ζωή στο νησί.

Άποψη της πόλης Σεν Πιερ στη Μαρτινίκα, που βρίσκεται στη βάση του ενεργού στρατο-ηφαιστείου, όρους Πελέ. Φωτογραφία από τον Larry Syverson στο Flickr, CC BY-SA 2.0.

Υπάρχουν πολλά βουνά στην Ανατολική Καραϊβική, που μπορεί να εκραγούν. Το όρος Πελέ (1.394 μέτρα) στη Μαρτινίκα αποτέλεσε τη φονικότερη ηφαιστειακή έκρηξη του 20ού αιώνα το 1902 θάβοντας τελείως την πόλη Σεν Πιερ και πρόσφατα ήταν λίγο πιο «ανήσυχο» από ό,τι συνήθως.

Το Ντιαμπλοτέν στη Δομινίκα. Φωτογραφία από την Alexandra Stevenson στο Flickr, CC BY-ND 2.0.

Το Ντιαμπλοτέν (1.430 μέτρα) στη Δομινίκα, ένα νησί γνωστό για τον φυσιολατρικό του τουρισμό, και το Νέβις Πικ (985 μέτρα) στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις είναι και τα δύο τα υψηλότερα σημεία στα νησιά αυτά. Είναι επίσης ηφαίστεια που είναι, προς το παρόν, ανενεργά.

Το μονοπάτι του τροπικού δάσους Γκίλπιν Τρέις στην Προστατευόμενη Δασική Περιοχή της Κύριας Κορυφογραμμής του Τομπάγκο. Φωτογραφία από τον Aivar Ruukel στο Flickr, CC BY-SA 2.0.

Λίγο νοτιότερα, το γραφικό νησί Τομπάγκο είναι άλλη μια προνομιακή περιοχή για οικοτουρισμό. H Προστατευόμενη Δασική Περιοχή της Κύριας Κορυφογραμμής του Τομπάγκο, όπως είναι επίσημα γνωστή, ιδρύθηκε για πρώτη φορά το 1776 και είναι Απόθεμα Βιόσφαιρας της UNESCO.

Το Οράνιεστατ στην Αρούμπα με το Χόιμπερχ (Θημωνιά) στο βάθος. Φωτογραφία από τον Roger W στο Flickr, CC BY-SA 2.0.

Τα νησιά της Καραϊβικής Ολλανδίας δεν έχουν εντυπωσιακά βουνά και είναι σε μεγάλο βαθμό επίπεδα. Η Αρούμπα έχει το Χόιμπερχ (Θημωνιά), έναν κωνικό σχηματισμό από γρανίτη που απλώς δεν μπορείτε να χάσετε στο νησί, ύψους 165 μέτρων. Στο Κουρασάο, είναι μια σύντομη πεζοπορία μέχρι το υψηλότερο σημείο, το όρος Κρίστοφελ (372 μέτρα ή 1.220 πόδια), που βρίσκεται σε ένα εθνικό πάρκο. Από τις κορυφές τους, η θέα είναι απολαυστική.

Αεροφωτογραφία των καταρρακτών Καγιατέρ, Γουιάνα, οι οποίοι αποτελούν μέρος της οροσειράς Πακαράιμα. Η υψηλότερη κορυφή της είναι το όρος Ροράιμα, που βρίσκεται περισσότερα από 2.800 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Φωτογραφία από amanderson2 στο Flickr, CC BY 2.0.

Η αντίθεση δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, ωστόσο, από το τοπίο ακόμη νοτιότερα, στην ηπειρωτική χώρα της Νότιας Αμερικής. Στη Γουιάνα, η υψηλότερη κορυφή είναι το όρος Ροράιμα, ένα εντυπωσιακό βουνό σε σχήμα τραπεζιού ύψους περίπου 2.800 μέτρων στα σύνορα με τη Βραζιλία και τη Βενεζουέλα. Οι εντυπωσιακοί καταρράκτες Καγιατέρ πέφτουν συνολικά για 251 μέτρα και είναι από τους πιο μεγάλους καταρράκτες στον κόσμο, από άποψη όγκου.

Με αυτή τη συγκλονιστική σημείωση, η εικονική περιήγησή μας στα βουνά της Καραϊβικής ολοκληρώνεται, αλλά την επόμενη φορά που θα επισκεφθείτε την περιοχή, θυμηθείτε να κοιτάξετε προς τον ορίζοντα —μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα. Χαρούμενη Παγκόσμια Ημέρα Βουνού!