Εικόνα από το Canva Pro.
Λίγες μέρες αφότου η Ακτοφυλακή του Τρινιντάντ και Τομπάγκο (TTCG) ειδοποιήθηκε για την παρουσία μιας πιρόγας με πτώματα σε αποσύνθεση, που επέπλεε κοντά σε πλατφόρμα φυσικού αερίου στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής του Τρινιντάντ, ένα σκάφος με 13 πτώματα βρέθηκε στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις.
Το πλεούμενο ανακαλύφθηκε στο Τρινιντάντ στις 25 Ιανουαρίου, ενώ το άλλο σκάφος έγινε ορατό στα ύδατα των Σεντ Κιτς στις 30 Ιανουαρίου. Μέχρι στιγμής, οι Αρχές δεν έχουν αποκαλύψει εάν τα δύο περιστατικά συνδέονται, αν και ο υποδιευθυντής της Αστυνομίας των Σεντ Κιτς, Henry Cromwell, δήλωσε πως τα πτώματα ήταν σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης καθιστώντας έτσι δύσκολο τον καθορισμό της ηλικίας και του φύλου των νεκρών.
Περαιτέρω έρευνες ωστόσο, άρχισαν να αποκαλύπτουν κάποια στοιχεία:
A boat with decomposing bodies was discovered off Trinidad’s southeast coast. Local police concluded the vessel to be from Mauritania , a tragedy consequence of the securitisation of migration. #Trinidad #migration pic.twitter.com/gjofsKQxto
— Ali Zoubeidi (@DrAZoubeidi) January 26, 2025
Ένα πλεούμενο με σώματα σε αποσύνθεση ανακαλύφθηκε στα ανοικτά της ανατολικής ακτής του Τρινιντάντ. Η τοπική αστυνομία συμπέρανε πως το σκάφος προήλθε από την Μαυριτανία, ως μια τραγική συνέπεια της τιτλοποίησης της μετανάστευσης [ΣτΜ: η ακραία πολιτικοποίηση της μετανάστευσης και παρουσίαση του φαινομένου ως μια απειλή για την ασφάλεια]. #Trinidad #migration pic.twitter.com/gjofsKQxto
Στην περίπτωση του Τρινιντάντ, μια περιπολία της ακτοφυλακής εντόπισε τη βάρκα και, παρά την άσχημή της κατάσταση και την αγριεμένη θάλασσα, κατάφερε να προσδεθεί με αυτή με σκοινί ρυμούλκησης το πρωί της 26ης Ιανουαρίου. Στον δρόμο προς τη στεριά όμως, περίπου στις 4:00 π.μ. τοπική ώρα (UTC-4), το σκοινί αποκολλήθηκε και η βάρκα δεν κατέστη δυνατό να ανακτηθεί, παρά τις έρευνες.
Η Ακτοφυλακή του Τρινιντάντ ανέφερε πως το σκάφος είχε μια «εκπληκτική ομοιότητα» με τη βάρκα, που είχε βρεθεί στα ανοικτά των ακτών του Τομπάγκο τον Μάιο του 2021, γεγονός που τους οδήγησε να θεωρήσουν πως «οι περιστάσεις γύρω από αυτήν την υπόθεση μπορεί να είναι παρόμοιες». Εκείνη η βάρκα περιείχε πτώματα μεταναστών από τη Δυτική Αφρική, που είχαν προσπαθήσει να φτάσουν στα Κανάρια Νησιά, τα οποία συχνά είναι το ενδιάμεσο βήμα για τη μετάβαση στην Ευρώπη.
Ενώ όμως η επάρκεια της Ακτοφυλακής του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, όπως επίσης και κενά στην οργάνωση της ναυτικής ανταπόκρισης σε έκτακτες ανάγκες της χώρας αυτής, προκαλούσαν ερωτηματικά, ειδησεογραφικά ρεπορτάζ έσπευδαν να υπενθυμίσουν στο κοινό πως καταστάσεις σαν αυτές δεν είναι πρωτόγνωρες για την περιοχή της Καραϊβικής.
Τον Αύγουστο του 2024, ειδικοί ιατροδικαστές στην Δομινικανή Δημοκρατία βρέθηκαν να προσπαθούν να αναγνωρίσουν τις σορούς τουλάχιστον 14 σωμάτων σε αποσύνθεση, που βρέθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σκάφος στα ανοικτά των βόρειων ακτών της χώρας. Τον Μάρτιο του 2021, οι Aρχές της Νικαράγουας βρήκαν τα πτώματα έξι ανθρώπων, που θεωρήθηκε πως ήταν μετανάστες, σε ένα μικρό σκάφος στα ανοικτά της ακτής της χώρας προς την Καραϊβική και κάπου το 2006, στα Μπαρμπάντος εντοπίστηκε ένα παρόμοιο σκάφος, αυτή την φορά με τα πτώματα 11 ανδρών από τη Δυτική Αφρική, που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή για εκείνους και τις οικογένειες τους. Παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί με μετανάστες να τρέπονται σε φυγή από τη συνεχιζόμενη κοινωνικοοικονομική κατάσταση στη Βενεζουέλα.
Μέχρι και την 29η Ιανουαρίου, ένα πτώμα, που θεωρήθηκε πως ανήκε σε μια από τις σορούς που βρέθηκαν στην πιρόγα φάντασμα, ξεβράστηκε στην ακτή Μανζανίλα, κατά μήκος της ανατολικής ακτής του Τρινιντάντ.
Από τη Λιβύη έως την Ιταλία, την Τυνησία έως τη Γαλλία και τα Κανάρια Νησιά έως την ηπειρωτική Ευρώπη, αναρίθμητοι μετανάστες εξακολουθούν να χάνουν τις ζωές τους στην προσπάθειά τους να εισέλθουν στην Ευρώπη μέσω επικίνδυνων και συχνά φονικών διαδρομών.
Όπως σημείωσε ο ειδησεογραφικός ιστότοπος The Conversation, για τους θανάτους αυτών των μεταναστών ευθύνονται οι πολιτικές των ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία παραμένουν αποφασισμένα να περιορίσουν τη μετανάστευση, ακόμη και με το κόστος της παράβλεψης της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών. Το περασμένο έτος, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) υπέγραφε μια αμφιλεγόμενη συμφωνία για τη μετανάστευση με την Τυνησία, το Ηνωμένο Βασίλειο υπέγραφε μια επίσης αμφιλεγόμενη συμφωνία για τη μετεγκατάσταση ορισμένων αιτούντων άσυλο από τη Βρετανία στη Ρουάντα. Αυτή αργότερα ακυρώθηκε, αφού προηγουμένως το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου τη θεώρησε παράνομη με βάση το σκεπτικό πως η Ρουάντα δεν ήταν ασφαλής χώρα για τους αιτούντες άσυλο.
Η αφρικανική μετανάστευση είναι ένα μακροχρόνιο φαινόμενο ωθούμενο από διάφορους παράγοντες, που περιλαμβάνουν την αναζήτηση καλύτερων οικονομικών συνθηκών, την πολιτική αστάθεια, τις διαμάχες και τις περιβαλλοντικές προκλήσεις. Μια πρόσφατη δημοσίευση του The Conversation προέβλεψε πως αυτή η τάση θα μπορούσε κάλλιστα να συνεχιστεί, εφόσον οι συνθήκες που επιβάλλει η κλιματική κρίση είναι δυνατόν να εξαναγκάσουν έως και 113 εκατομμύρια ανθρώπους από την Αφρική να μεταφερθούν μέχρι και το 2050.
Ωστόσο, το μοτίβο της μετανάστευσης στα σύνορα της ΕΕ φαίνεται πως αλλάζει. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσίευση του ιστότοπου Frontex report, οι παράτυπες είσοδοι στα σύνορα της ΕΕ μειώθηκαν κατά 40% το 2024 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Όμως, οι διαβάσεις προσφύγων κατά μήκος της διαδρομής της Δυτικής Αφρικής ανήλθαν στο υψηλότερό τους επίπεδο από τότε που ξεκίνησαν οι σχετικές καταγραφές το 2009.
Παρά τις πολιτικές περιορισμού, η κινητικότητα παραμένει στενά συνδεδεμένη με την οικονομική ευμάρεια και ανάπτυξη. Καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει πρόβλημα γήρανσης του πληθυσμού της, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία για παρακίνηση της ανάπτυξης. Ωστόσο, όσο η Ευρώπη συνεχίζει να καθιστά πιο αυστηρές τις μεταναστευτικές της πολιτικές, προκαλώντας τους μετανάστες να καταφεύγουν στο να ρισκάρουν κατά μήκος παράνομων και φονικών διαδρομών, μένει να δούμε εάν η Ευρώπη μάλλον παρεμποδίζει παρά φροντίζει για την ίδια της την οικονομική ανάπτυξη.
