Οι Αρχές στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας κατηγορούνται ότι θάβουν μνημεία γενοκτονίας

Στιγμιότυπο οθόνης της ιστοσελίδας της τουριστικής οργάνωσης του Δήμου Βίσεγκραντ, που προωθεί το ξενοδοχείο Vilina Vlas, ένα πρώην στρατόπεδο βιασμών και τοποθεσία άλλων εγκλημάτων πολέμου, ως κορυφαία επιλογή διαμονής.

Το Vilina Vlas λίγο έξω από το Βίσεγκραντ στην ανατολική Βοσνία δεν είναι συνηθισμένο ξενοδοχείο, αλλά δεν θα το γνωρίζατε από τον τρόπο, με τον οποίο οι τουριστικές Αρχές της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας προωθούν τη διαμονή εκεί.

Αναζητήστε το συγκρότημα ξενοδοχείων και σπα στο TripAdvisor και θα βρείτε την ακόλουθη ειδοποίηση:

Due to a recent event that has attracted media attention and has caused an influx of review submissions that do not describe a first-hand experience, we have temporarily suspended publishing new reviews for this listing.

Λόγω ενός πρόσφατου γεγονότος που έχει προσελκύσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και έχει προκαλέσει εισροή υποβολών κριτικών, που δεν περιγράφουν εμπειρίες από “πρώτο χέρι”, έχουμε αναστείλει προσωρινά τη δημοσίευση νέων κριτικών για αυτήν την καταχώρηση.

Το μήνυμα αποτελεί πιθανότατα αναφορά σε μια διαδικτυακή αντίδραση από Βοσνίους, όταν οι Αρχές στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, μια ομοσπονδιακή οντότητα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης που κυριαρχείται από Σέρβους, άρχισαν να προωθούν το ξενοδοχείο ως μέρος ενός προγράμματος επιδοτούμενου τουρισμού.

Τα πραγματικά γεγονότα, όμως, που κάνουν το Vilina Vlas τόσο διαβόητο, συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Βοσνιακού Πολέμου (1992-1995), όταν το ξενοδοχείο έγινε θέατρο φριχτών εγκλημάτων πολέμου, που διαπράχθηκαν εναντίον Βοσνίων μουσουλμάνων και γυναικών ειδικότερα.

Όχι, δεν είναι το #TheHandmaidsTale [ΣτΜ: δυστοπικό μυθιστόρημα και ομώνυμη τηλεοπτική σειρά], είναι αληθινό: o Σερβοβόσνιος Οργανισμός Τουρισμού συνιστά το Vilina Vlas – ένα θέρετρο σπα / στρατόπεδο βιασμών, όπου βιάστηκαν γυναίκες και κορίτσια από το Βίσεγκραντ, μέχρι να μείνουν έγκυες, όπου πολλές σκοτώθηκαν και ελάχιστες μόνο έχουν επιβιώσει. Το 1992, στην Ευρώπη!

Αναφερόμενο τουίτ από το @VisitSrpska: Εάν η επιλογή σας για φέτος είναι να επισκεφθείτε το Višegrad Spa Complex, το ξενοδοχείο Vilina Vlas επιτρέπει τη χρήση τουριστικών κουπονιών της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, επιδοτώντας μέρος των δαπανών για διαμονή σε ξενοδοχεία …

Εδώ συνέβησαν δολοφονίες και βιασμοί

Το 1991, όταν η Γιουγκοσλαβία άρχισε να διαλύεται, οι εθνοτικοί Βόσνιοι μουσουλμάνοι αποτελούσαν περισσότερο από το μισό πληθυσμό του δήμου Βίσεγκραντ. Πογκρόμ εναντίον τους και εσωτερική μετανάστευση είχαν ως αποτέλεσμα την δραστική μεταβολή αυτών των δημογραφικών στοιχείων. Οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι επαναπατριζόμενοι τώρα αποτελούν λιγότερο από το 10% του πληθυσμού του δήμου.

Η πόλη βίωσε μερικές από τις χειρότερες βιαιοπραγίες γενοκτονίας, που διαπράχθηκαν εναντίον Βοσνίων κατά τη διάρκεια του πολέμου, συμπεριλαμβανομένων δύο νεκρικών πυρών, με μόλις δύο εβδομάδες διαφορά, τον Ιούνιο του 1992, οι οποίες σκότωσαν συνολικά 123 Βόσνιους μουσουλμάνους.

Αυτές οι φρικαλεότητες πραγματοποιήθηκαν από τα ξαδέλφια Μίλαν και Σρεντόγιε Λούκιτς. Και οι δύο άνδρες καταδικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) το 2009.

Το Vilina Vlas ήταν ένα από τα πιο διαβόητα στρατόπεδα βιασμών και κράτησης υπό σερβικό έλεγχο κατά τη βοσνιακή γενοκτονία. Εκατοντάδες Βόσνιες μουσουλμάνες κρατούνταν ως σκλάβες εκεί και δέχονταν σεξουαλικές επιθέσεις καθημερινά από Σέρβους στρατιώτες, καθώς και από Σέρβους και Ρώσους παραστρατιωτικούς.

Το ότι το Vilina Vlas παραμένει ένα πλήρως λειτουργικό θέρετρο καλωσορίζοντας τουρίστες κάθε χρόνο είναι αρκετά άσχημο για πολλούς, που γνωρίζουν τι συνέβη εκεί.

Όμως, η ειδική προσπάθεια του Οργανισμού Τουρισμού της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας για την προώθηση του ξενοδοχείου στο Twitter και το Instagram την τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου, προκάλεσε οργή μεταξύ των Βοσνίων μουσουλμάνων. Στο Twitter, πολλοί χρησιμοποίησαν τον όρο “γενοκτονικός τουρισμός” (genocidni turizam).

Υπογράψτε αυτό το ψήφισμα για να ζητήσετε από την Google να καταργήσει αυτό το στρατόπεδο βιασμών, που προωθείται ως τουριστικός προορισμός, από τους ιστότοπούς τους. – Υπογράψτε το ψήφισμα!

Τέτοιο “κουκούλωμα” δεν είναι κάτι καινούριο στο Βίσεγκραντ. Οι τοπικές τουριστικές Αρχές λατρεύουν να προωθούν την παλιά οθωμανική γέφυρα της πόλης – ένα στολίδι της αρχιτεκτονικής της οθωμανικής εποχής.

Ωστόσο, οι ξένοι τουρίστες σπάνια μαθαίνουν κατά τη διάρκεια επισκέψεων στην πόλη ότι η γέφυρα ήταν τόπος μαζικής σφαγής των Βόσνιων Μουσουλμάνων της πόλης.

Ούτε μαθαίνουν ότι τα τζαμιά της πόλης, που χτίστηκαν την ίδια εποχή, όλα καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της εφόδου των Σέρβων εθνικιστών.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η άρνηση γενοκτονίας έχει πάρει μια πιο ενεργή μορφή. Τον Ιανουάριο του 2014, οι αρχές της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας αφαίρεσαν με τη βία τη λέξη “γενοκτονία” από μνημείο στο βοσνιακό μουσουλμανικό νεκροταφείο του Βίσεγκραντ στο Στράζιστε. Και προσπάθησαν να κατεδαφίσουν μια κατοικία, όπου κάηκαν ζωντανοί άνθρωποι τον Ιούνιο του 1992. Ανακατασκευάστηκε από επαναπατρισθέντες και πλέον λειτουργεί ως μνημείο.

Μια κρυφή γενοκτονία, μακριά από τη διεθνή προσοχή

Η ακραία βία και εξαχρείωση, που παρατηρήθηκαν στο Βίσεγκραντ και σε όλη την κοιλάδα Ντρίνα, καθώς και σε πόλεις και χωριουδάκια στη βορειοδυτική Βοσνία-Ερζεγοβίνη κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ήταν όλα μέρος των γενοκτονικών πολιτικών, που εφάρμοσε ο στρατός της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες υπό διοίκηση του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, καταδικασμένου εγκληματία πολέμου.

Η επιτυχία τους βασίστηκε εν μέρει στο γεγονός ότι η διεθνής προσοχή είχε στραφεί στην πολιορκία του Σεράγεβο.

Κρατούμενοι του στρατοπέδου συγκέντρωσης Trnopolje κοντά στο Πριέντορ, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, 1992. Φωτογραφία: ευγενική προσφορά του ICTY μέσω της Wikipedia

Γράφοντας το 1996, ο πολεμικός ανταποκριτής Ed Vulliamy θυμόταν ότι συνάντησε τον Nikola Koljević, έναν κάποτε στενό συνεργάτη του καταδικασμένου εγκληματία πολέμου Ράντοβαν Κάρατζιτς, σε ένα λόμπι ξενοδοχείου στο Βελιγράδι το 1992.

Ο Koljević χλεύαζε τον δημοσιογράφο για το ότι σε αυτόν και στους συναδέλφους του χρειάστηκε πολύς χρόνος για να ανακαλύψουν ένα δίκτυο στρατόπεδων συγκέντρωσης υπό τον έλεγχο των Σέρβων στην περιοχή: Ομάρσκα, Τρνοπόλιε και Κερατέρμ.

Τα βρήκατε! Συγχαρητήρια! Σας πήρε πολύ χρόνο να τα βρείτε, έτσι δεν είναι; Τρεις μήνες! Και τόσο κοντά στη Βενετία! Το μόνο, που μπορούσατε να σκεφτείτε, ήταν το καημένο το εκλεπτυσμένο Σεράγεβο. Χαχα!

Χτίζοντας πάνω σε άσχημες αναμνήσεις

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα, ένας διεθνώς αναγνωρισμένος Σέρβος σκηνοθέτης, ο οποίος μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε επίσης πολλές τουριστικές επιχειρήσεις, βρήκε επίσης καταφύγιο στο Βίσεγκραντ μετά τη γενοκτονία.

Κύρια είσοδος του Αντρίτσγκραντ. Φωτογραφία: Wikipedia, χρήστης UkiUros, CC BY-SA 3.0.

Το 2011, ξεκίνησε ένα εγχείρημα ονόματι Αντρίτσγκραντ (πόλη του Άντριτς), που πήρε το όνομά του από τον Γιουγκοσλάβο συγγραφέα και βραβευμένο με Νόμπελ Ίβο Άντριτς, του οποίου το ιστορικό μυθιστόρημα “Η Γέφυρα του Δρίνα” επικεντρώνεται στην παλιά οθωμανική γέφυρα στο Βίσεγκραντ. Το συγκρότημα, επίσης γνωστό ως Κάμενγκραντ (Πέτρινη Πόλη) διαμορφώνεται ως ένα μεσαιωνικό φρούριο.

Το συγκρότημα Αντρίτσγκραντ χτίστηκε επίσης στην τοποθεσία ενός πρώην αθλητικού κέντρου, που χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο κράτησης για Βόσνιους μουσουλμάνους κατά τη γενοκτονία.

Η ένθερμη υπεράσπιση του σερβικού εθνικισμού του Κουστουρίτσα δεν ήταν και τόσο γνωστή εκτός της περιοχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Για όσους γνωρίζουν τις πολιτικές του δραστηριότητες, ωστόσο, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι θα έφτιαχνε μια εστία σε ένα μέρος, όπου ενώνονται η νέα και η παλαιά σερβική εθνικιστική μυθολογία.

Το 2012, το Συνταγματικό Δικαστήριο του Μαυροβουνίου απέρριψε την αγωγή δυσφήμισης του σκηνοθέτη εναντίον του Μαυροβούνιου συγγραφέα Αντρέι Νικολαΐδη. Ο Κουστουρίτσα μήνυσε τον Νικολαΐδη, επειδή επεσήμανε το 2004 ότι οι μεταπολεμικές ταινίες του Κουστουρίτσα χρηματοδοτήθηκαν είτε από τον κρατικό μηχανισμό του Μιλόσεβιτς είτε από το σερβικό κράτος μετά τον Μιλόσεβιτς με έναν μόνο στόχο: την προώθηση της σερβικής εθνικιστικής αφήγησης.

Στο Βίσεγκραντ μετά τη γενοκτονία, ο Κουστουρίτσα βρήκε ένα μέρος για να χαράξει την αφηγηματική αυτή γραμμή.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.