[1]Παιδιά του δρόμου στην πόλη Αχμενταμπάντ. Εικόνα από το Flickr από τον χρήστη Sandeep Chetan. CC BY-NC-ND 2.0
Μια εφημερίδα με βάση το Δελχί, που γράφεται και δημοσιεύεται από τα παιδιά του δρόμου, λέει τις ιστορίες τους με τις δικές τους φωνές και αγωνίζεται για τα δικαιώματά τους για πάνω από μια δεκαετία τώρα.
Η εφημερίδα ονομάζεται Balaknama [2], που σημαίνει ‘Η Φωνή των Παιδιών’ στα χίντι, και έχει δημιουργήσει μια σταθερή φήμη όλα αυτά τα χρόνια, σε μεγάλο βαθμό χάρη στα καυστικά αυθεντικά χαρακτηριστικά της.
Στην κυκλοφορία από το 2003, η οκτασέλιδη λαϊκή εφημερίδα καλύπτει επτά πόλεις και έχει γίνει μέρος της ζωής των περίπου δέκα χιλιάδων παιδιών του δρόμου.
#Balaknama [3]: an 8 page quarterly newspaper BY children, FOR children living and working on the streets @k_satyarthi [4]https://t.co/TRQBGp5NSN [5]
— Meena (@mgrg7) December 29, 2015 [6]
#Balaknama [3]: μια τριμηνιαία 8σέλιδη εφημερίδα ΑΠΟ παιδιά, ΓΙΑ τα παιδιά που ζουν και εργάζονται στους δρόμους @k_satyarthi [4] https://t.co/TRQBGp5NSN [5]
Balaknama has not only made the street children independent & aware of their rights. its a tabloid run by street children. @MadisonMondell [7]
— subhi madan (@subhi_madan) July 25, 2016 [8]
Η Balaknama όχι μόνο έκανε τα παιδιά του δρόμου ανεξάρτητα και γνώστες των δικαιωμάτων τους. Είναι μια λαϊκή εφημερίδα που διευθύνεται από τα παιδιά του δρόμου. @MadisonMondell [7]
Το άκουσες στο δρόμο
Τα θέματα που καλύπτει η Balaknama δεν είναι καινούρια, αλλά αντιμετωπίζονται από μια νέα οπτική γωνία. Ζητήματα όπως η σεξουαλική κακοποίηση, η παιδική εργασία και η αστυνομική βία, λέγονται από την πλευρά των θυμάτων της πραγματικής ζωής.
Οι άστεγους νέοι, λένε επίσης, ιστορίες ελπίδας για θετικά πράγματα που συμβαίνουν στο δρόμο.
Τα παιδιά που εργάζονται για τη δημοφιλή εφημερίδα προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα. Ο τωρινός συντάκτης για παράδειγμα, ο Shambhu, 17 ετών, πλένει αυτοκίνητα [9] κατά τη διάρκεια της ημέρας για να ζήσει.
Για τα παιδιά σαν κι αυτόν, η Balaknama είναι ένας τρόπος να πουν στους ανθρώπους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή.
Από την ίδρυσή της, η Balaknama έχει επιμεληθεί από εθελοντές της ΜΚΟ Παιδική Ενίσχυση μέσω της Εκπαίδευσης και της Δράσης (CHETNA), μίας οργάνωσης η οποία εργάζεται με παιδιά του δρόμου και με παιδιά που εξαναγκάζονται από τις περιστάσεις να εργαστούν.
Η CHETNA είναι ένα δημόσιο φιλανθρωπικό ίδρυμα που ιδρύθηκε το 2002, όταν βοήθησε να διαμορφωθεί μια ομοσπονδία παιδιών του δρόμου που ονομάζεται Badhte Kadam [10] (Προχωρώντας προς τα εμπρός).
Το επόμενο έτος η CHETNA διοργάνωσε ένα εργαστήριο [11] για τα παιδιά του δρόμου και για αυτά που εργάζονται, όπου οι συμμετέχοντες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλα είχαν υποστεί κακοποίηση και παραμέληση, αλλά πάντα έλειπε μια φωνή που θα ενίσχυε τα προβλήματά τους.
Έτσι, ετέθη ένα ερώτημα: “Μπορούμε να έχουμε τη δική μας εφημερίδα;”
Η δημοσιογράφος Bipasha Mukherjea [12] γράφει για το πως η εφημερίδα συνδέει τα παιδιά του δρόμου που εργάζονται, στις ιστορίες:
Μαζί εργάζονται για ιστορίες που μόνο ένα παιδί που ζει στο δρόμο μπορεί να βρει και να αναφέρει. Η εφημερίδα, τα συνδέει και τα υποστηρίζει.
Σχεδόν όλα τα παιδιά που εμπλέκονται στην Balaknama είναι φοιτητές σχολικών κέντρων ανοιχτής εκπαίδευσης [13] που διοικείται από την CHETNA.
#balaknana [14] team in action. New issue of Balaknama news paper in making. RT@chetnango [15]pic.twitter.com/0KHXZyoLps [16]
— CHETNA NGO (@chetnango) July 24, 2016 [17]
Η ομάδα της #balaknana [14] σε δράση. Φτιάχνοντας τη νέα έκδοση της εφημερίδας Balaknama. RT@chetnango [15] pic.twitter.com/0KHXZyoLps [16]
Βρίσκοντας φωνή
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ινδικής κυβέρνησης, υπάρχουν πάνω από 400.000 παιδιά του δρόμου [18] στην Ινδία, με 314.700 παιδιά του δρόμου να κατανέμονται σε πόλεις όπως η Βομβάη, η Καλκούτα, το Μαντράς, η Κανπούρ, η Μπανγκαλόρ και το Χιντεραμπάντ και περίπου 100.000 παιδιά του δρόμου [19] στο Δελχί και μόνο.
Οι περισσότεροι ειδικοί, ωστόσο, βλέπουν αυτά τα στοιχεία ως πολύ συντηρητικά.
Πολλά από τα παιδιά των οποίων οι ιστορίες γράφονται στην Balaknama δεν μπορούν να διαβάσουν ή να γράψουν μόνα τους [20]. Οι φίλοι και συνάδελφοί τους μεταγράφουν τις ιστορίες τους για λογαριασμό τους για την εφημερίδα.
Λόγω της έλλειψης πρόσβασης στο διαδίκτυο ή στο φαξ, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι [21] αφηγούνται το αντίγραφό τους στους συναδέλφους στο γραφείο του Δελχί μέσω τηλεφώνου.
Έχουν μια συντακτική συνέλευση δύο φορές το μήνα για να συζητήσουν τι ιστορίες θα δημοσιευθούν.
Ο Arijit Bose [22] παρέχει περισσότερες πληροφορίες για την Balaknama στο ιστολόγιό του:
Η κάθε εφημερίδα διατίθεται στην συμβολική τιμή των 2 ρουπιών και πάνω από 8.000 αντίτυπα, τα περισσότερα από αυτά στα Χίντι, δημοσιεύονται κάθε μήνα. Η εφημερίδα δεν βγάζει κέρδος και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από την ΜΚΟ.
Η πρώην εκδότρια της εφημερίδας Chandni μελετούσε για τις εξετάσεις της δεκάτης τάξης της, όταν μίλησε σε εκδήλωση TEDx στην Μπανγκαλόρ πέρυσι.
Έλαβε παρατεταμένο χειροκρότημα μετά την 18λεπτη ομιλία της για το πως η εφημερίδα διαμόρφωσε τη ζωή της.
[23]Η Chandni μιλάει για την αντισυμβατική #δημοσιογραφία. Η ιστορία του πως από παιδί που εργάζονταν έγινε μία επιτυχημένη δημοσιογράφος για την #balaknama στο #tedxbangalore 2015 (κάντε κλικ στην εικόνα για να παίξει το βίντεο)
Η ιστοσελίδα RegalUnlimited [24] αντέγραψε μερικά σημεία της ομιλίας της Chandni:
Άραγε, τα ΜΜΕ σκέφτονται τι σκέφτεται ένα παιδί; Ξέρετε τι θέλουν τα παιδιά; Εξετάζετε ποτέ αυτά τα ερωτήματα; Θέλουν την κατανόησή μας, όχι την συμπάθεια...
This is our workplace @balaknama1 [25]. Our journey not that easy. It took us 13 years to establish Balaknama newspaper pic.twitter.com/mUXybmP7ts [26]
— balaknama (@balaknama1) September 14, 2016 [27]
Αυτό είναι το εργαστήριό μας στη @balaknama1 [25]. Το ταξίδι μας δεν είναι τόσο εύκολο. Μας πήρε 13 χρόνια να δημιουργήσουμε την εφημερίδα pic.twitter.com/mUXybmP7ts [26]
Πολλά από τα παιδιά που λένε τις ιστορίες τους για την Balaknama μαζεύουν σκουπίδια ή κάνουν δουλειές του ποδαριού σε καφετέριες στην άκρη του δρόμου, σε σταθμούς λεωφορείων και σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Η εφημερίδα τους επισκέπτεται [21] στο χώρο εργασίας τους, για να ακούσει και να συλλέξει τις ιστορίες τους.
RT MinistryWCD: #Balaknama [3], set up in 2003, is a monthly newspaper run by street children.… pic.twitter.com/OrlYdVp4UX [28]pic.twitter.com/fTbuW1LTJc [29]
— Swapnil Pathre (@iSwapnilpathre) May 9, 2016 [30]
RT MinistryWCD:. Η #Balaknama, που συστάθηκε το 2003, είναι μια μηνιαία εφημερίδα που διευθύνεται από παιδιά του δρόμου… pic.twitter.com/OrlYdVp4UX [28] pic.twitter.com/fTbuW1LTJc [29]
Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα, η ιστορία της Balaknama είναι στο YouTube [31], σε ένα βίντεο που ανέβηκε από την δημοσιογράφο Bipasha Mukherjea: