Τα τρίτροχα οχήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας
Τουκ-τουκ, μπέκα, κούλιγκλιγκ, τρίσο, ποδηλαταξί, μπεκάκ, τρίκυκλο. Αυτά είναι τα διάσημα οχήματα με τρεις ρόδες κοινά στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας. Τα βλέπει κανείς στους δρόμους των αστικών κέντρων, αλλά οι κυβερνήσεις προσπαθούν να απαγορεύσουν αυτά τα πανταχού παρόντα “ποδηλαταξί” και μηχανοκίνητα ρίκσο σε μεγάλες διαδρομές.
Αγελάδα σε τουκ-τουκ στην Κάμποτ της Καμπότζης. Φωτογραφία: Tales from an Expat
Προστατευτικό κάλυμμα βροχής σε τουκ-τουκ. Φωτογραφία: Flickr, anuradhac, άδεια CC.
Τουκ-τουκ στην Ταϊλάνδη. Φωτογραφία: Flickr, Blue Funnies, άδεια CC
Τουκ-τουκ στο Λάος. Φωτογραφία: Flickr, Luluk, άδεια CC
Κουλιγκλίγκ ή μηχανοκίνητα ποδηλαταξί στη Μανίλα. Φωτογραφία από το Flickr του gino.mempin που χρησιμοποιείται υπό την άδεια CC
Η κυβέρνηση της πόλης της Μανίλα θέλει να απομακρυνθούν τα κουλιγκλίγκ από τους δρόμους. Φωτογραφία: Flickr, Siopao Master, άδεια CC
Τρίκυκλο στην πόλη Dumaguete, Φιλιππίνες. Φωτογραφία του συντάκτη
“Φτιαγμένο” τρίκυκλο προσαρμοσμένο στο ορεινό έδαφος της πόλης Pagadian στις Φιλιππίνες. Φωτογραφία του συντάκτη
Τα ηλεκτρονικά τουκτούκ, των οποίων τα ανταλλακτικά κατασκευάστηκαν στην Ταϊλάνδη, θα φτάσουν σύντομα στην Ευρώπη. Εν τω μεταξύ, ηλεκτρονικά τρίκυκλα έχουν κυκλοφορήσει ήδη στις Φιλιππίνες. Χρησιμοποιούν μπαταρίες ιόντων λιθίου, που χρησιμοποιούνται συνήθως σε φορητούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα. Παρακάτω είναι ένα ηλεκτρονικό τρίκυκλο στην πόλη Νταβάο στις νότιες Φιλιππίνες, το οποίο προωθείται για να μειωθεί η χρήση ορυκτών καυσίμων:
Φωτογραφία: Karlos Manlupig
Ο Jan Shim οδήγησε ένα μπέκα ή ρίκσο, όταν ταξίδεψε στην Πενάνγκ της Μαλαισίας:
THERE are many ways to see Penang, and one of the more interesting manners would be on a trishaw. Also known locally as the beca or rickshaw, it is a quaint mode of transport that ferries passengers through the streets of Penang at a leisurely pace. In Malaysia, pedestrian-pulled rickshaws were gradually replaced by cycle rickshaws (beca in Malay). Cycle rickshaws were ubiquitous up to the 1970s in cities. Since then, rapid urbanization has increased demand for more efficient public transport, resulting in dwindling cycle rickshaw numbers. Today, cycle rickshaws are operated mostly as a tourist attraction, with small numbers operating in Malacca, Penang, Kelantan and Terengganu.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείτε το Πενάνγκ και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες τρόπους είναι πάνω σε τρίσο. Γνωστό επίσης τοπικά ως μπέκα ή ρίκσο, είναι ένας γραφικός τρόπος μεταφοράς επιβατών στους δρόμους της Πενάνγκ σε χαλαρό ρυθμό. Στη Μαλαισία, χειροκίνητα ρίκσο αντικαταστάθηκαν σταδιακά από ρίκσο ποδήλατα (μπέκα στα μαλαισιανά). Τα ρίκσο ποδήλατα ήταν πανταχού παρόντα μέχρι τις δεκαετίες του '70 στις πόλεις. Έκτοτε, η ταχεία αστικοποίηση έχει αυξήσει τη ζήτηση για πιο αποτελεσματικές δημόσιες συγκοινωνίες, με αποτέλεσμα τον περιορισμό των αριθμών των ρίκσο. Σήμερα, τα ποδήλατα ρίκσο λειτουργούν ως τουριστικό αξιοθέατο, με ορισμένα να λειτουργούν στις πόλεις Μαλάκα, Πενάνγκ, Κελαντάν και Τερενγκάνου.
Μπεκάκ στην Ινδονησία. Φωτογραφία: Flickr, Original Nomad, άδεια CC
Ο M-Explorer γράφει για το Pedicab Siantar, μια αντίκα μοτοσικλέτα στην πόλη Siantar στην Ινδονησία. Ο Edwin περιγράφει τα μοναδικά σχέδια ποδηλαταξί στην Ινδονησία. Το Enchanting Eden σημειώνει ότι τα μπεκάκ αντικαθίστανται από μοντέρνα οχήματα:
Becaks are fast becoming a rare breed, as City Governments across the Archipelago ban them for their antiquated and inhumane nature, replacing them with motorized versions trikes similar to Thailand’s tuk -tuks. It’s ironic to think that while this is happening in Indonesia, the rest of the world, especially in the progressive countries who are pursuing anything labelled “green alternative everything” are re-introducing pedicabs in one form or another.
Τα μπεκάκ γίνονται γρήγορα σπάνιο είδος, καθώς οι κυβερνήσεις των πόλεων σε ολόκληρο το Αρχιπέλαγος τα απαγορεύουν για την απαρχαιωμένη και απάνθρωπη φύση τους, αντικαθιστώντας τα με μηχανοκίνητα τρίκυκλα παρόμοια με τα τουκ-τουκ της Ταϊλάνδης. Είναι ειρωνικό να σκεφτόμαστε ότι ενώ αυτό συμβαίνει στην Ινδονησία, ο υπόλοιπος κόσμος, ειδικά στις προοδευτικές χώρες που επιδιώκουν ο,τιδήποτε χαρακτηρίζεται “πράσινο και εναλλακτικό”, εισάγουν την ιδέα των ποδηλαταξί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.