Δρ Mukwege της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό: “Πώς μπορεί κάποιος να παραμένει σιωπηλός” για την σεξουαλική βία;
Αφίσα του Δρ. Mukwege για την καταπολέμηση της σεξουαλικής βίας στην ΛΔ του Κονγκό
Είναι καιρός να αναγνωριστεί ο Δρ Denis Mukwege για αυτό το έργο. Ο 15χρονος ακτιβισμός του Mukwenge υπέρ θυμάτων σεξουαλικής βίας από ένοπλες φατρίες στην επαρχία Κίβου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό βραβεύτηκε πρόσφατα με πολλά βραβεία.
Ήδη αποδέκτης του βραβείου του Ιδρύματος Σιράκ το 2013 για την πρόληψη συγκρούσεων, έλαβε επίσης το βραβείο Ζαχάρωφ του 2014 για τη Διεθνή Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών. Ακολουθεί το βίντεο της ομιλίας του στην τελετή απονομής στο Στρασβούργο της Γαλλίας:
https://www.youtube.com/watch?v=Exza3uTOlZw
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, πολλά μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία της ομιλίας, που μεταγράφηκε από το κονγκολέζικο ιστολόγιο Kamoto centre:
Comme tout être humain, je voudrais tant ne plus évoquer ces crimes odieux dont mes
semblables sont victimes. Mais comment me taire quand, depuis plus de quinze ans, nous voyons ce que même un œil de chirurgien ne peut pas s’habituer à voir ? Comment me taire quand nous savons que ces crimes contre l’humanité sont planifiés avec un mobile bassement économique ? Chaque femme violée, je l’identifie à ma femme ; chaque mère violée à ma mère et chaque enfant violé à mes enfants.Comment pouvons-nous nous taire ?
Quel est cet être humain doué de conscience qui se tairait quand on lui emmène un bébé de six mois dont le vagin a été détruit soit par la pénétration brutale ?
Όπως και κάθε ανθρώπινο ον, η βαθύτερη ευχή μου θα ήταν να μην χρειάζεται να μιλάω για αυτά τα φρικτά εγκλήματα, για τα οποία ο λαός μου είναι πλέον θύμα. Αλλά πώς μπορεί κανείς να παραμείνει σιωπηλός όταν, για πάνω από 15 χρόνια, έχω δει πράγματα, που ακόμη και ένας χειρουργός δεν μπορεί να συνηθίσει να βλέπει; Πώς μπορεί κανείς να παραμείνει σιωπηλός, όταν γνωρίζουμε ότι αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καθοδηγούνται από μια σκληρή οικονομική ατζέντα; Κάθε γυναίκα που βιάστηκε, την ταυτίζω με τη γυναίκα μου. Κάθε μητέρα που βιάστηκε, τη βλέπω ως μητέρα μου και κάθε παιδί ως παιδί μου. Πώς μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί;
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος προικισμένος με συνείδηση να σιωπά, όταν βλέπει τον κόλπο ενός μωρού έξι μηνών κατεστραμμένο από βάναυση διείσδυση;
Ο Δρ. Mukwege στο νοσοκομείο Panzi στη ΛΔ του Κονγκό
Η κύρια δραστηριότητα του Δρ Mukwege με θύματα σεξουαλικής βίας βασίζεται στο νοσοκομείο Panzi στο Μπουκάβου, την κύρια πόλη της περιοχής Κίβου. Κατά μέσο όρο, το νοσοκομείο Panzi δέχεται 410 ασθενείς κάθε μήνα, με 200 κλίνες αποκλειστικά για επιζώντες σεξουαλικής βίας. Ένα από τα μέλη του προσωπικού στο Panzi, ο Prince Muhrula, περιγράφει ότι στο νοσοκομείο Panzi, οι γυναίκες μπορούν και πάλι να ζήσουν και να απολαύσουν μια φυσιολογική ζωή, εφόσον αποκαταστάθηκε η αξιοπρέπειά τους:
Les survivantes des violences sexuelles prises en charge à Panzi se réjouissent de l’attention portée sur elles par le Parlement européen à travers le Dr Denis Mukwege. Après la remise du Prix Sakharov au médecin-directeur de Panzi, celles-ci ont jubilé dans la cour de l’hôpital pour exprimer leur soutien au médecin. Pour ces femmes, il s’agit d’un grand réconfort : “ça prouve qu’on est pas oubliées, que le reste du monde ne ferme pas les yeux sur notre sort” a déclaré une survivante en poussant des cris de joie. Au son des tamtams et de chants de joie improvisés, ces femmes ont loué l’œuvre du Dr Mukwege qui ne se limite pas à soigner les blessures mais s’emploie aussi à faire valoir la cause de la femme pour que celle-ci recouvre sa dignité.
Οι επιζώντες σεξουαλικής βίας στο Panzi χαιρετίζουν την προσοχή, που τους έδωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω του Δρ Denis Mukwege. Μετά την απονομή του Βραβείου Ζαχάρωφ στον γιατρό-διευθυντή του Panzi, γιορτάζουν στην αυλή του νοσοκομείου για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στον γιατρό. Για αυτές τις γυναίκες, αυτό είναι μια μεγάλη άνεση: “Αποδεικνύει ότι δεν μας ξεχνάνε, ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν κλείνει τα μάτια στα δεινά μας”, είπε μια επιζήσασα, ουρλιάζοντας με χαρά. Υπό τον ήχο των ταμ-ταμ και αυτοσχέδιων τραγουδιών χαράς, αυτές οι γυναίκες επαίνεσαν το έργο του Δρ Mukwege, ο οποίος δεν περιορίζεται σε θεραπείες πληγών, αλλά επίσης εργάζεται για την προώθηση της ανάκτησης της αξιοπρέπειας των γυναικών.
Εδώ είναι ένα τρέιλερ ενός ντοκιμαντέρ για το έργο του Mukwenge στην Κίβου:
Ωστόσο, το έργο του δεν είναι αποδεκτό από όλους στην περιοχή. Οι ένοπλες φατρίες τον έχουν απειλήσει πολλές φορές. Στις 25 Οκτωβρίου 2012, δέχτηκε επίθεση στο σπίτι του και ο φρουρός του πέθανε κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Τον Ιούνιο του 2013, μια νοσοκόμα από το νοσοκομείο του δέχθηκε επίθεση. Ακολουθούν οι λεπτομέρειες από τη σελίδα του νοσοκομείου Panzi στο Facebook:
Madame Furaha Lugumire, infirmière à l'Hôpital Général de Référence de Panzi à Bukavu a été retrouvée la nuit du 21 au 22 Juin 2013 à minuit 3 minutes, immobilisée sur un mur d'une maison à côté de la Cité de la joie (City of Joy), toujours à Panzi. Selon l'un des policiers chargés de l'enquête, la victime a été retrouvée mains menottées derrière, elle respirait mais ne parlait pas. Il affirme qu'à côté de la victime on a retrouvé un sachet contenant de l'alcool. Madame Furaha Lugumire est présentement admise à l'hôpital de Panzi, elle est en train d'être examinée par divers médecins spécialistes de cette institution hospitalière.
Η κυρία Furaha Lugumire, νοσοκόμα στο Γενικό Νοσοκομείο Panzi στο Μπουκάβου βρέθηκε τη νύχτα της 21ης έως 22 Ιουνίου 2013 ακινητοποιημένη σε έναν τοίχο σπιτιού δίπλα στην Πόλη της Χαράς στο Panzi. Σύμφωνα με έναν από τους αστυνομικούς, που ήταν επιφορτισμένοι με την έρευνα, το θύμα βρέθηκε με χειροπέδες, ανέπνεε, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Ισχυρίζεται ότι δίπλα στο θύμα βρέθηκε τσάντα με αλκοόλ. Η Furaha Lugumire εισήχθη επί του παρόντος στο νοσοκομείο Panzi και θα εξεταστεί από διάφορους ειδικούς γιατρούς του νοσοκομείου.
Στο Cafe Babel, ένα ιστολόγιο της γαλλόφωνης κοινότητας, η Clara Fajardo Trigueros εξηγεί γιατί η περιοχή Κίβου είναι μια τέτοια πηγή οικονομικής και πολιτικής έντασης:
La colombite-tantalite ou coltan est une des clefs qui expliquent ce qu'est aujourd'hui l'enfer du Congo, car le pays compte 80% de la réserve mondiale de cette ressource minière. Mais cela pourrait aussi être son salut. Un minerai qui n'était en d'autres temps qu'une curiosité géologique est devenue une pièce fondamentale de nos dispositifs technologiques.
Ο κολομβοτανταλίτης (κόλταν) είναι ένα από τα κλειδιά, που εξηγούν γιατί το Κονγκό είναι τόσο σκληρό μέρος στις μέρες μας. Η χώρα διαθέτει το 80% των παγκόσμιων αποθεμάτων για αυτόν τον ορυκτό πόρο. Θα μπορούσε όμως να είναι κι η σωτηρία της. Ένα ορυκτό, που σε άλλους καιρούς αποτελούσε γεωλογική περιέργεια, έχει γίνει θεμελιώδες κομμάτι των τεχνολογικών μας συσκευών.
Πολλοί χρήστες του Διαδικτύου θα ήθελαν να δουν το έργο του Mukwege να επιβραβεύεται με Νόμπελ. Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε μια σελίδα στο Facebook: “Θέλουμε βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για τον Δρ Denis Mukwege“.