Το Μαρόκο είναι ξακουστό για πολλά πράγματα: τσάι μέντας, κουσκούς, κάποια ταινία σχεδόν άσχετη με τη χώρα…Και φυσικά, για τις μεγάλες πόλεις του, μερικές από τις οποίες αποτελούν θέματα δημοσιεύσεων παρακάτω.
Για παράδειγμα η Φεζ. Το ιστολόγιο Dar Mystere, από δυο Βρετανούς που ανακαινίζουν μια κατοικία στην αρχαία πόλη της Φεζ, είχε μια δημοσίευση σχετικά με τα πέρα-δώθε στην “θετή” πατρίδα των συγγραφέων:
Από τότε που το σπίτι μας έγινε κατοικήσιμο, καλύψαμε το halqa (τρύπα στην οροφή), φτιάξαμε κουρτίνες, κουζίνα, μαξιλάρια, όλα αυτά – δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις προς τη Φεζ από το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι GB Airways εξακολουθούν να εκτελούν πτήσεις έως τις 29 Μαρτίου, αν και κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να πραγματοποιήσει κράτηση και όταν η Easyjet αναλάβει τη διαδρομή θα την πετσοκόψει.
Οι bloggers επίσης μοιράστηκαν φωτογραφίες του συνεχιζόμενου προγράμματος ανακαίνισης:
Το ιστολόγιο The View From Fez μοιράστηκε μια δημοσίευση που γράφτηκε αρχικά από ένα φοιτητή στο ιστολόγιο στο Αμερικανικό Γλωσσικό Κέντρο (Fez), που περιγράφει με λεπτομέρειες την μόλυνση που βιώνουν οι κάτοικοι της Φεζ:
Εκτός από αυτά, υπάρχουν πολλά εργοστάσια που περιβάλλουν τη Φεζ. Μερικά στο Sidi Brahim, άλλα βρίσκονται στη Bensouda, στο Bab Ftouh … κλπ. Ως αποτέλεσμα, αυτά τα εργοστάσια εκπέμπουν πολλούς καπνούς που μολύνουν τον αέρα και με τη σειρά τους βλάπτουν την υγεία των ανθρώπων, ιδιαίτερα τα παιδιά.
Επιπλέον, όλα τα μέσα μεταφοράς αυξάνουν το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ιδιαίτερα τα ταξί και τα λεωφορεία.
Δεδομένου ότι η πόλη μου είναι γνωστή για τα χειροτεχνήματά της, εκείνοι που εργάζονται στη Μεδίνα για να παράγουν αγαθά όπως κεραμικά, μωσαϊκά, ασημικά προϊόντα, χρησιμοποιούν ουσίες, χημικά προϊόντα, τροχούς για να κάνουν τα προϊόντα τους ξηρά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πράττοντας έτσι, παράγουν μαύρο καπνό με μια τρομερή μυρωδιά και κατά συνέπεια κάνουν τους ανθρώπους να πνιγούν.
Το χειρότερο από όλα είναι τα λύματα τα οποία τρέχουν σε κάθε μικρό ποτάμι στη Φεζ και όταν πέφτουν στον ποταμό Sbou, μολύνεται και γίνεται βρώμικος.
Ένα σχόλιο στη δημοσίευση λέει:
Πω πω, αυτό είναι αποκρουστικό! Είναι πραγματικά τόσο άσχημα; Ο συγγραφέας το κάνει να ακούγεται σαν το Λονδίνο στα μυθιστορήματα του Ντίκενς.
Το ιστολόγιο Everything Morocco θυμάται πώς ήταν η Φεζ λίγα χρόνια πιο πριν, προτού καταφτάσουν τα σουπερμάρκετ:
Θυμάμαι όταν ήρθα για πρώτη φορά στη Φεζ και σταματούσα στο γωνιακό hanout (οπωροπωλείο) στο δρόμο για το σπίτι μου κάθε βράδυ για να πάρω κάτι για φαγητό. Δεν είχαμε τότε Acima ή Marjane, έτσι τα καθημερινά ταξίδια στο hanout ήταν αρκετά τυποποιημένα. Αυτό που πραγματικά με ενοχλούσε είναι όταν ζητούσα κάποιο συγκεκριμένο πράγματα από το ράφι και μου έδιναν κάτι άλλο “ακριβώς το ίδιο”. Για παράδειγμα, υπάρχει η κρέμα σοκολάτας Nutella και μερικές που μοιάζουν πολύ με αυτή και υπάρχει αυτή η φρικτή σοκολατί-λευκή απομίμηση – κάτι από την Ισπανία που είναι συνήθως σκληρό και ξηρό. Καμία σύγκριση – ούτε καν κοντά. Οποιαδήποτε τυχαία μάρκα καφέ το ίδιο – ζητάτε Nescafe και σας δίνουν Σαμάρ. Το ίδιο με τα σαμπουάν. Είχαν συνήθως δύο είδη Pantene. Εάν δοκιμάζατε ένα άλλο hanout, πιθανότατα αντιμετωπίζατε την ίδια επιλογή. Πίστευα ότι, αρχικά, υπήρχε περιορισμένη διαθεσιμότητα προϊόντων στο Μαρόκο.
Πάμε στην Ταγγέρη, μια πόλη γνωστή για την ιστορία της ως πρώην διεθνής ζώνη, όπου η blogger Move it ή Lose It έχει αυτό να πει για τους ήχους της θετής του πόλης:
Ανάλογα με το πού στέκεστε, οι ήχοι της πόλης αλλάζουν πάντα και μεταφέρονται. Οι φωνές της γειτονιάς για το βραδινό ποδόσφαιρο είναι αρκετά τυποποιημένες και μπορούν να ακουστούν από οπουδήποτε. Η απαγγελία του Κορανίου διατηρείται από πωλητές DVD σε μερικούς δρόμους, ενώ Jojo παίζει σε άλλους. Τα αυτοκίνητα δεν κορνάρουν τόσο πολύ τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά περισσότεροι τύποι σκέφτονται ότι είναι αστείο να με ποδοπατούν σχεδόν σαν ένα τρόπο να προσελκύσουν την προσοχή μου. Ο καιρός αλλάζει με αστείους τρόπους, σαν να μην είναι βέβαιο τι θα τον έκανε πιο ευχάριστο. Έχει ταυτόχρονα δύο εκδοχές, περνάνε χτυπήματα ζεστού αέρα που κινούνται μέσα σε ένα κρύο μέτωπο. Όπως και οι τοιχογραφίες των πλοίων και ο ουρανός που περιβάλλει τα τείχη στον περίπατο μέχρι τη λεωφόρο.
Το Μαρακές είναι η επόμενη πόλη για συζήτηση. Το Σπίτι στο Μαρακές γράφει:
Όλοι οι τοίχοι στο Μαρακές, στη «ροζ πόλη», είναι ζωγραφισμένοι σε κάποιο είδος κόκκινου ή ροζ ή κοραλί. Πολύ περιστασιακά υπάρχει κάποιο είδος κίτρινου.
Ωστόσο, με το χρόνο, μερικά από τα χρώματα αρχίζουν να ξεφλουδίζουν και η επόμενη παρτίδα δεν ταιριάζει ακριβώς – αυτό έχει ένα είδος γοητείας.
Ο blogger επίσης μοιράζεται φωτογραφίες του φαινομένου αυτού:
Μια τελευταία φωτογραφία συνοψίζει τη δημοσίευση αυτή. Ο ταξιδιωτικός blogger Born into This στη Μεκνές τράβηξε αυτή τη φωτογραφία: