Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Τυνησιακή Επανάσταση 2011.

Το 2011 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για την Τυνησία – μια ιστορική χρονιά, που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη κάθε Τυνήσιου. Αυτό που ξεκίνησε ως μια αυθόρμητη πράξη απελπισίας στην ξεχασμένη και περιθωριοποιημένη περιοχή Sidi Bouzid, εξελίχθηκε σε μια λαϊκή εξέγερση που παρέσυρε τη χώρα, ανέτρεψε την 23ετή εξουσία του Zine El Abidine Ben Ali και άλλαξε το τοπίο όλης της περιοχής, καθώς ο επαναστατικός πυρετός μεταδόθηκε από τη μία αραβική χώρα στην άλλη.

Αιματηρή η έναρξη της χρονιάς

Νεκρός νεαρός Τυνήσιος στην Tala (Μεσοδυτική Τυνησία), 10 Ιανουαρίου, 2011. Φωτογραφία του Nawaat.

Η έναρξη του νέου έτους υπήρξε αιματηρή και βίαιη. Οι αρχές απάντησαν στα αιτήματα των διαδηλωτών για “εργασία, ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια” με πραγματικές σφαίρες και δακρυγόνα, αφήνοντας πάνω από 300 διαδηλωτές νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες.

Η μέρα που ο πρώην πρόεδρος διέφυγε στη Σαουδική Αραβία

Photo by Talel Nacer, copyright Demotix (14/01/2011).

Στις 14 Ιανουαρίου 2011, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο του υπουργείου Εσωτερικών στην πρωτεύουσα Τύνιδα, φωνάζοντας συνθήματα όπως “Το υπουργείο Εσωτερικών είναι υπουργείο Τρομοκρατίας” και “Μπέν Άλι φύγε”. Η διαδήλωση, ενώ ξεκίνησε ειρηνικά, κατέληξε να διαλυθεί βίαια από την αστυνομία. Αργότερα, την ίδια ημέρα, ο Μπέν Άλι έφυγε για τη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.

Η αστυνομία χρησιμοποιεί δακρυγόνα για να διαλύσει τους διαδηλωτές έξω από το υπουργείο Εσωτερικών στις 14 Ιανουαρίου. Φωτογραφία του Wassim Ben Rhouma στο Flickr (CC BY-NC-ND 2.0).

Ο δικτάτορας έφυγε, αλλά η δικτατορία;

Διαδήλωση της 25ης Φεβρουαρίου κατά της μεταβατικής κυβέρνησης που ηγείτο ο Mohamed Ghannouchi, στενός σύμμαχος του Μπέν Άλι. Την επόμενη ημέρα, ο Ghannouchi παραιτήθηκε. Φωτογραφία του Kahled Nciri.

Οι τυνήσιοι, πρόθυμοι να σπάσουν όλους τους δεσμούς με το παρελθόν τους,  δεν σταμάτησαν τη μάχη για δημοκρατία στη χώρα τους με τη φυγή του Μπέν Άλι. Η πλατεία Kasbah, όπου και βρίσκεται το κτίριο της κυβέρνησης, έγινε το επίκεντρο διαδηλώσεων και διαμαρτυριών με στόχο την ανατροπή του μισητού πρώην κυβερνώντος κόμματος (πλέον έχει διαλυθεί), του RCD (από το γαλλικό ακρωνύμιο Le Rassemblement Constitutionnel Démocratique, Συνταγματικό Δημοκρατικό Κίνημα), που είχε συνδεθεί με τη διαφθορά και την καταπίεση.

Οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές

Πολίτες στην ουρά για να ψηφίσουν. Φωτογραφία του Erik (@kefteji).

Η 23η Οκτωβρίου 2011, ήταν ημέρα ιστορικής σημασίας για την Τυνησία. Οι ψηφοφόροι περίμεναν επί ώρες για να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους, στις πρώτες ελεύθερες εκλογές της επονομαζόμενης Αραβικής Άνοιξης.

Η άνοδος των ισλαμιστών

Το πλακάτ αναγράφει: "Ισότητα και δικαιοσύνη για όλους τους Τυνήσιους". 21 Νοεμβρίου, 2011, σε διαδήλωση έξω από την εθνοσυνέλευση. Φωτογραφία του Soukaina W Ajbetni Rouhi στο Facebook.

Το ισλαμικό κόμμα Ennahdha συγκέντρωσε το 41% των ψήφων, και πήρε 89 από τις 217 θέσεις της συντακτικής συνέλευσης. Για τους φιλελεύθερους, η άνοδος των ισλαμιστών στην Τυνησία είναι απειλή για τους κοσμικούς θεσμούς του κράτους και τα δικαιώματα των γυναικών, που θεωρούνται τα πιο διευρυμένα της αραβικής χερσονήσου.

Moncef Marzouki – Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Ο νέος Πρόεδρος της Τυνησίας, Moncef Marzouki. Εικόνα του Hamideddine Bouali, copyright του Demotix (13/12/11)

Στις 12 Δεκεμβρίου η εθνική συντακτική συνέλευση εξέλεξε για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τυνησίας τον Moncef Marzouki, ακτιβιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που είχε φυλακιστεί και εξοριστεί από το καθεστώς του Μπέν Άλι.

Καθώς η χρονιά έφτανε στο τέλος της, στην Τυνησία βρίσκονταν σε εξέλιξη διαδηλώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες για δημοκρατία, απασχόληση και αξιοπρέπεια, καθώς ένθερμες συζητήσεις κυριαρχούν στην εθνοσυνέλευση και μια μεταβατική κυβέρνηση υπό την προεδρία του Hamadi Jebali (από την Ennahdha) αναλαμβάνει τα καθήκοντά της.

Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερη κάλυψη από την Τυνησία στο 2012.

Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Τυνησιακή Επανάσταση 2011.