Οι Oralbai, άλλη μια οικογένεια, που καταστράφηκε από την καταστολή της Κίνας στο Σιντσιάνγκ. Φωτογραφία που χρησιμοποιείται με άδεια

Όταν ήταν παιδιά, η Bagilla και η Baktygul Oralbai συχνά κολυμπούσαν. Το χωριό τους βρισκόταν στις όχθες του ποταμού Ιλί και οι παιδικές αναμνήσεις τους διαμορφώθηκαν από το μεγάλο σώμα νερού, που ρέει από την Αυτόνομη Νομαρχία του Ιλί Καζακστάν στην περιοχή του Σιντσιάνγκ της Κίνας στην επαρχία Αλμάτι στο γειτονικό Καζακστάν.

Ο μεγαλύτερος αδελφός τους, ο Dilshat, συμμετείχε συχνά μαζί τους. Τους ζεστούς μήνες, ο Dilshat ψάρευε στον ποταμό, και το χειμώνα, όταν πάγωνε, έκανε σκι εκεί. Και τα έξι παιδιά των Oralbai αγαπούσαν τη μουσική, αλλά η Bagilla και η Baktygul τραγουδούσαν και χόρευαν, κάθε φορά που ο Dilshat έπαιζε το dombra του, ένα παραδοσιακό καζακικό έγχορδο όργανο.

Η ειδυλλιακή τους παιδική ηλικία, που ξαναθυμήθηκε η αδερφή των τριών, η Gulaisha Oralbai, θυμίζει την οικογενειακή ιστορία πολλών άλλων Καζάκων από το Σιντσιάνγκ. Αλλά αυτός ο τρόπος ζωής, μαζί με τις άλλες τουρκικές και πλειοψηφικά μουσουλμανικές ομάδες που ζουν στην περιοχή (Ουιγούροι, Κιργίζιοι, Χούι και Τάταροι), εξαφανίζεται γρήγορα υπό μια καταστολή, που κατευθύνεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, που πολλοί υποστηρίζουν ότι ισοδυναμεί με πολιτιστική γενοκτονία.

Τη στιγμή της συγγραφής αυτού, η Gulaisha, μία 47χρονη πολίτης του Καζακστάν, δεν έχει καμία επαφή με τις αδερφές της Bagila, 38 ετών, και Baktygul, 42 ετών, ή τον αδερφό της Dilshat, 57 ετών, και έχει μάθει από πολλές πηγές ότι και οι τρεις φυλακίστηκαν. Η μητέρα της, Auahan Kurmankyzy, και ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Zhurat, είναι επί του παρόντος υπό κατ’ οίκον περιορισμό στην περιοχή.

Αν και δεν είναι σαφές ποιος από τους τρεις ήταν ο πρώτος που κρατήθηκε, η Gulaisha είχε ακούσει ότι οι Dilshat, Baktygul και Bagila βρίσκονταν υπό κράτηση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι τα τέλη Μαΐου του 2018.

Από τότε που το ΚΚΚ άρχισε να μετασχηματίζει την περιοχή σε μια δυστοπία του 21ου αιώνα πριν από τρία χρόνια, πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη κοινοτήτων με μουσουλμανική πλειοψηφία βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με την οικογένεια Oralbai.

Ποιοι ριζοσπάστες;

Οι αξιωματούχοι του ΚΚΚ υπερασπίστηκαν επανειλημμένα τις μαζικές αυθαίρετες φυλακές στο Σιντσιάνγκ ως μέρος των μέτρων “κατά της ριζοσπαστικοποίησης” και περιέγραψαν τα στρατόπεδα ως “κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης“, εν μέσω επικρίσεων από διεθνείς ομάδες δικαιωμάτων και δεκάδες ξένων κυβερνήσεων.

Η Baktygul Oralbai με τα τρία παιδιά της.

Η δίωξη των Oralbai, μιας κυρίως κοσμικής, μορφωμένης οικογένειας, που δεν έχει ιστορία αντίθεσης στο κόμμα, καταδεικνύει την αδυναμία του ισχυρισμού αυτού.

Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Zhurat, ένας υπάλληλος τραπέζης που γεννήθηκε το 1959, κρατήθηκε στην πόλη Kulja περίπου την ίδια περίοδο, αλλά απελευθερώθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό για ιατρικούς λόγους πέρυσι μετά από εννέα μήνες σε στρατόπεδο.

Μετά την απελευθέρωσή του, έκανε βιντεοκλήση από το κρεβάτι του νοσοκομείου με συγγενείς, οι οποίοι παρατήρησαν ότι ο Zhurat αιμορραγούσε από τη μύτη του.

Άνθρωποι των γραμμάτων

Τα αδέλφια Bagilla, Baktygul και Dilshat εγκατέλειψαν τελικά τη ζωή τους στις όχθες του ποταμού Ιλί και μετακόμισαν στο Κουιτούν, μια μικρή πόλη στην Αυτόνομη Νομαρχία του Ιλί Καζακστάν του Σιντσιάνγκ. Η πλειοψηφία των φίλων του τρίο ήταν Κινέζοι Χαν, και οι τρεις μιλούσαν άπταιστα μανδαρινικά.

Από όλα τα αδέλφια Oralbai, ήταν ο Dilshat του οποίου το αστέρι έλαμπε φωτεινότερα.

Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο το 1985, έγινε μέλος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, μια μακρά διαδικασία που απαιτούσε πολλαπλές επαληθεύσεις, και βρήκε εργασία ως δημοσιογράφος και συντάκτης τόσο σε εφημερίδες σε επίπεδο πόλης όσο και σε νομαρχιακό επίπεδο. Αργότερα εισήλθε στον ακαδημαϊκό χώρο και έγινε ένα αξιοσημείωτο όνομα μεταξύ της καζακικής διανόησης στο Σιντσιάνγκ, δημοσιεύοντας πολλά άρθρα στα καζάκικα και στα κινέζικα.

Ο Dilshat ήταν επίσης ένας παραγωγικός μεταφραστής, μεταφράζοντας 15 βιβλία και πάνω από 30 ιστορίες από τα κινέζικα στα καζάκικα μέσα σε διάστημα μόλις δύο δεκαετιών.

Μεταξύ των μεταφράσεών του είναι το “Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ” από τον Ιούλιο Βερν και το “Ρωσικός Χαρακτήρας” του Αλεξέι Τολστόι. Κέρδισε πάνω από δώδεκα βραβεία για τα ακαδημαϊκά και δημοσιογραφικά του έργα πριν μετακομίσει στο Καζακστάν, όπου ίδρυσε μια επιχείρηση το 2008.

Η Baktygul έγινε δημοσιογράφος στην εφημερίδα Kuitun City — την ίδια εφημερίδα στην οποία ξεκίνησε ο Dilshat — προτού δημιουργήσει μια μικρή εκδοτική εταιρεία. Έμεινε πάντα κοντά στην Bagila, που διηύθυνε ένα μικρό σαλόνι ομορφιάς έξω από το ίδιο κατάστημα, όπου η Baktygul εκτύπωνε τα βιβλία της.

Αυτό το κατάστημα βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο Kuitun, όπου ο σύζυγος της Baktygul εργάστηκε ως διευθυντής της τραπεζαρίας του κρατικού πανεπιστημίου.

Η τυραννία της άγνοιας

Καθώς έχει αυξηθεί ο διεθνής έλεγχος των στρατοπέδων επανεκπαίδευσης του Σιντσιάνγκ, ορισμένοι κρατούμενοι έχουν απελευθερωθεί με περιορισμένη ελευθερία, σε κατ’ οίκον περιορισμό ή σε καταναγκαστική εργασία. Άλλοι απλώς μεταφέρθηκαν στις φυλακές.

Η Gulaisha σε κάποιο σημείο πίστευε ότι αυτή η τελευταία, φοβερή μοίρα ήταν που βίωναν οι δύο αδερφές της και ο Dilshat, αφού μία πηγή της είπε ότι είχαν λάβει ποινές που κυμαίνονταν από 7 έως 15 χρόνια.

Τώρα νομίζει ότι είναι πιθανότερο ότι το τρίο παραμείνει στα στρατόπεδα. Η Gulaisha ανησυχεί ιδιαιτέρως για τον Dilshat, ο οποίος είχε υποβληθεί σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις, προτού συλληφθεί αυθαίρετα.

Ο Dilshat είναι ένας από τους δεκάδες Καζάκους, που γεννήθηκαν στην Κίνα και κατείχαν άδειες διαμονής στο Καζακστάν κατά τη διάρκεια της κράτησής του. Σε αντίθεση με τον αδερφό του Kabyt Oralbai και την αδερφή του Gulaisha, δεν είναι πλήρης κάτοικος Καζακστάν.

Το Καζακστάν έχει μια πολιτική, που επιτρέπει στους Καζάκους, ανεξάρτητα από την αρχική τους ιθαγένεια, να ζουν ή να μεταναστεύουν στο Καζακστάν. Αυτοί οι άνθρωποι, που ονομάζονται “Οραλμάν” από τις αρχές του Καζακστάν, μπορούν τελικά να υποβάλουν αίτηση για ιθαγένεια. Υπάρχουν τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια Καζάκοι που ζουν στο Σιντσιάνγκ. Η στοχοποίηση των κατοίκων με ξένους συνδέσμους, ακόμη και σε χώρες όπως το Καζακστάν, με τις οποίες η Κίνα έχει φαινομενικά φιλικές σχέσεις, αποτελεί μεγάλο μέρος της καταπίεσης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην περιοχή.

Αρκετοί πρώην κρατούμενοι από το Καζακστάν έχουν διηγηθεί το πώς ανακρίθηκαν σε φυλακές σχετικά με τους δεσμούς τους με την ιστορική πατρίδα τους.

Ο Dilshat είχε προγραμματίσει να επισκεφτεί σύντομα την οικογένειά του στην Κίνα μόνο όταν ταξίδεψε εκεί τον Νοέμβριο του 2016. Όμως, εκείνες οι αρχές του Σιντσιάνγκ άρχισαν να κατάσχουν όλα τα έγγραφα ταυτοτήτων από τους μειονοτικούς πολίτες, αφήνοντας πολλούς Καζάκους που ταξίδευαν μεταξύ των δύο χωρών να βρεθούν παγιδευμένοι στη δίνη του Σιντσιάνγκ.

Από την άλλη πλευρά των κρατικών συνόρων που περνούν από το ποτάμι της παιδικής τους ηλικίας, η Gulaisha και ο Kabyt ζητούν από τη διεθνή κοινότητα να μην ξεχνά τη δυσχερή κατάσταση της οικογένειάς τους.