Από παιδί πρόσφυγας, δημοσιογράφος: Πώς η Λιβεριανή Tecee Boley χάραξε το δικό της μονοπάτι στα ΜΜΕ

Η Λιβεριανή δημοσιογράφος Tecee Boley. Η φωτογραφία χρησιμοποιείται με άδεια.

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για τις γυναίκες δημοσιογράφους στη Λιβερία να αναλάβουν ηγετικές θέσεις ως συντάκτριες, διευθύντριες ειδήσεων και γενικές διευθύντριες. Οι αρχισυντάκτες συχνά τους έλεγαν: “Αυτός ο χώρος δεν είναι για γυναίκες” ή “Αυτή είναι δουλειά για έναν άνδρα (ανάθεση), δεν μπορούν να πάνε γυναίκες εκεί”, σύμφωνα με την 36χρονη Λιβεριανή δημοσιογράφο Tecee Boley, η οποία έχει εργαστεί σε έντυπα και ψηφιακά μέσα για περίπου δεκαέξι χρόνια.

Το 2016, οι γυναίκες ήταν μόνο το 13-16% των επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης, σύμφωνα με την έκθεση Internews “Γυναίκες και μέσα ενημέρωσης στη Λιβερία: Μια άνιση πορεία”.

Αρχικά, οι γυναίκες χρησιμοποιούνταν μόνο ως δημοσιογράφοι για ορισμένες αναθέσεις, όπως DJ ή ανάγνωση ανακοινώσεων μεταξύ διαλειμμάτων, μέχρι πρόσφατα, που οι γυναίκες άρχισαν να προχωρούν μορφωτικά και να αναλαμβάνουν προκλήσεις του να φτάσουν στα ίδια επίπεδα με τους άνδρες ομολόγους τους στις αίθουσες ειδήσεων και άλλους τομείς της κοινωνίας της Λιβερίας.

Η Boley είναι μία από τις πολλές γυναίκες δημοσιογράφους στη Λιβερία, που αντιμετώπισε αυτά τα εμπόδια. Έφτασε όμως στην κορυφή του επαγγέλματός της, όχι επειδή κάθισε να περιμένει κάποιον να την “κανακεύει”. Η Boley, η οποία ζει στη Μονρόβια της Λιβερίας, έχει γράψει άρθρα για το World Policy Journal, το Reuters, το World Vision Report και το Radio United Nations, τώρα το ECOWAS Radio.

Η Boley σπούδασε Δημοσιογραφία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο του Βιτβάτερσραντ. Το 2013, απέκτησε πτυχίο Οικονομικών από το Πανεπιστήμιο Ηνωμένων Μεθοδιστών (UMU). Κατέχει επίσης πτυχίο Λογιστικής από το Πολυτεχνείο Στέλα Μάρις.

Από παιδί πρόσφυγας, δημοσιογράφος

Γεννημένη στις 25 Δεκεμβρίου 1984, λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει η πολιτική αναταραχή, η Boley δεν απόλαυσε τα παιδικά της χρόνια όπως πολλά άλλα παιδιά σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ίδια και οι γονείς της έτρεχαν να σωθούν από ομάδες ανταρτών, που κατέστρεψαν τη χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

“Έχασα τον πατέρα μου στον πόλεμο”, είπε στο Global Voices στη Μονρόβια, καθώς θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της πέθανε λόγω της σύγκρουσης, που στόχευε ορισμένες φυλετικές ομάδες στη Λιβερία.

Η Λιβερία είχε δύο περιόδους εμφύλιων αναταραχών, οι οποίες οδήγησαν στη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Λιβεριανών και στη λεηλασία περιουσιών.

Ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος της Λιβερίας ήταν μια εσωτερική σύγκρουση από το 1989 έως το 1997. Οι εθνοπολιτισμικοί ανταγωνισμοί μεταξύ και εντός των εθνοτικών ομάδων Τζίο, Μάνο, Κραν και Μαντίνγκο οδήγησαν στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο σε αυτό το έθνος της Δυτικής Αφρικής.

Η σύγκρουση έληξε επίσημα το 1997 μετά από στρατιωτική παρέμβαση της Οικονομικής Κοινότητας των κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) και των Ηνωμένων Εθνών. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε εκεχειρία και ειρηνευτική συμφωνία, μετά από περίπου 150.000 θανάτους αμάχων και αφότου 850.000 πρόσφυγες εκτοπίστηκαν σε γειτονικές χώρες.

Ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος της Λιβερίας ξεκίνησε το 1999, όταν μια ομάδα ανταρτών, οι Ενωμένοι Λιβεριανοί για την Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία (LURD), εμφανίστηκαν στη βόρεια Λιβερία για να πολεμήσουν ενάντια στην κυβέρνηση του Τσαρλς Τέιλορ, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος στο τέλος της πρώτης σύγκρουσης. Στη συνέχεια, μια άλλη ομάδα ανταρτών, το Κίνημα για τη Δημοκρατία στη Λιβερία (MODEL), εμφανίστηκε στο νότο το 2003, άλλη μια πρόκληση για την εξουσία του Τέιλορ.

Χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν κατά τη γνωστή ως Πολιορκία της Μονρόβιας το 2003, όταν η ομάδα ανταρτών LURD πολέμησε με κυβερνητικές δυνάμεις στην πρωτεύουσα.

Γυναικόπαιδα χρησιμοποιήθηκαν ως μαχητές. Όσα άτομα ήταν τυχερά κι έφυγαν σε γειτονικές χώρες, δεν πέρασαν την παιδική τους ηλικία όπως τα κανονικά παιδιά κατά τη διάρκεια της περιόδου ειρήνης. Αυτή είναι η ιστορία της Boley.

“Ως παιδί, είδα φρικτά πράγματα”, συλλογίζεται, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξής μας στην πρωτεύουσα της Λιβερίας, Μονρόβια.

Αφηγήθηκε ότι κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων σε καταυλισμούς προσφύγων στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου πήγαινε από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, παρατήρησε ότι μόνο άνδρες μαζεύονταν γύρω από ένα “κουτί”, όπως το έλεγε τότε. Αργότερα συνειδητοποίησε ότι αυτό το “κουτί” ήταν ραδιόφωνο και ότι οι άντρες άκουγαν το BBC για να εξακριβώσουν τι συνέβαινε πίσω στην πατρίδα και σε άλλα μέρη του κόσμου.

Τότε, η Boley συνειδητοποίησε ότι το ραδιόφωνο ήταν ένα ισχυρό εργαλείο για την υπεράσπιση δικαιωμάτων και αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Παλιότερα, έλεγε πως θα ακολουθούσε διαφορετική καριέρα όπως τραπεζίτρια, γιατρός ή κάποιο άλλο επάγγελμα, που θα ονειρευόταν ένα παιδί, όταν θα ήταν μικρό ακόμα, πριν από τη σύγκρουση.

Η Boley είπε ότι αποφάσισε να γίνει δημοσιογράφος στο στρατόπεδο της Ακτής του Ελεφαντοστού, όταν η παιδική της φίλη βιάστηκε και πέθανε από τα τραύματα.

Τότε, η Boley καταπιάστηκε με τη δημοσιογραφία για να της δοθεί η δυνατότητα να αφηγείται ιστορίες για παιδιά όπως η φίλη της και να παρακινήσει τους ενδιαφερόμενους να αναλάβουν δράση.

“Πήγαινε παραπέρα από όσο σου λένε. Ερεύνησε βαθύτερα!”

Η Λιβεριανή δημοσιογράφος Tecee Boley. Η φωτογραφία χρησιμοποιείται με την άδειά της.

Κατά τη διάρκεια του περάσματός της από το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, προτού καταλήξει στις δημόσιες σχέσεις, η Boley συνεργάστηκε με το FrontPage Africa, μια από τις φημισμένες εφημερίδες της Λιβερίας ως υψηλόβαθμη δημοσιογράφος.

Πάντα ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της, αλλά, όταν πρέπει να είναι επαγγελματίας, τηρεί πάντα τις προθεσμίες της. Ως ρεπόρτερ, λατρεύει να ερευνά εις βάθος.

Η Boley εστιάζει την προσοχή της σε ενδελεχή έρευνα. “Είναι καλό να πηγαίνεις πάντα πέρα από ό,τι σου λένε οι ανώτεροι. Κάνε την έρευνά σου. Σκάψε βαθύτερα”, είπε.

Για δέκα χρόνια, η Boley υπήρξε συνεργάτις των Γυναικών Δημοσιογράφων για την Αφρική New Narratives (NN). Στο NN, καλλιέργησε περαιτέρω το ενδιαφέρον της για ρεπορτάζ για γυναίκες και νεαρές κοπέλες.

Με κίνητρο τις τραυματικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας, που οδήγησαν στο θάνατο της παιδικής της φίλης, έκανε ερευνητικά ρεπορτάζ για την αύξηση των παιδικών βιασμών και των επισφαλών αμβλώσεων, τα οποία ώθησαν έρευνες των Ηνωμένων Εθνών για τη χρήση παιδιών στην πορνεία από τους ειρηνευτές του ΟΗΕ.

Το έργο της συνηγορούσε για νομοθεσία σχεδιασμένη για την προστασία των γυναικών και των παιδιών κατά τη διοίκηση της πρώην Λιβεριανής Προέδρου Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ. Το 2011, οι προσπάθειές της απέδωσαν καρπούς, όταν ανακοινώθηκε από το Λιβεριανό Νομοθετικό Σώμα μια πράξη για τη θέσπιση του Παιδικού Δικαίου για την προστασία των γυναικών και των παιδιών από βιασμούς.

Το 2011, στην Boley απονεμήθηκε το Βραβείο Αναπτυξιακής Δημοσιογραφίας από την Ένωση Τύπου της Λιβερίας (PUL).

Το 2011, η Bolay έλαβε το Βραβείο Αναπτυξιακής Δημοσιογραφίας από την Ένωση Τύπου της Λιβερίας το 2011. Η εικόνα χρησιμοποιήθηκε με άδεια.

“Ακέραια, ευέλικτη, παθιασμένη και επαγγελματικά επιθετική”

Ο Frank Sainworla, εκπαιδευτής ΜΜΕ και ένας από τους εξέχοντες δημοσιογράφους της Λιβερίας, μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την Boley σε μια συνέντευξη για το πέρασμά τους από τον καθολικό ραδιοφωνικό σταθμό VERITAS, νυν Radio Maria.

“Η Tecee είναι ακέραια, ευέλικτη, παθιασμένη και επαγγελματικά επιθετική. Με ένα ισχυρό ακαδημαϊκό υπόβαθρο, είναι έξυπνη κι ικανή να συνδυάσει τη θεωρία με την πράξη”, δήλωσε ο Sainworla.

Φίλοι, που έχουν συνεργαστεί μαζί της, πάντα έλεγαν τα καλύτερα για αυτήν, ειδικά για τον τρόπο, με τον οποίο εκφράζεται ως δημοσιογράφος, σύμφωνα με τον Sainworla.

Ως καθολική, η Boley πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη, ισχυρότερη των πάντων. Ονειρεύεται έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον και όσοι έχουν διαπράξει αδικίες εναντίον άλλων πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.

Η Boley πιστεύει στο κράτος δικαίου ως πανάκεια για την επίλυση της ανισότητας στην κοινωνία της Λιβερίας. Για το λόγο αυτό, η Boley εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Louis Arthur Grimes για να υπηρετήσει τη χώρα της ως δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Boley θέλει δικαιοσύνη για τις καθημερινές γυναίκες και τα φτωχά κορίτσια στη Λιβερία για να φέρει εις πέρας την αναζήτηση δικαιοσύνης για τη φίλη της, που κακοποιήθηκε μέχρι θανάτου στο στρατόπεδο προσφύγων χρόνια πριν.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.