Στιγμιότυπο από το ρεπορτάζ του Abzas Media για τον Telman Huseynov.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Abzas Media. Μια επεξεργασμένη έκδοση αναδημοσιεύεται εδώ στο πλαίσιο συμφωνίας συνεργασίας περιεχομένου. 

Το όνομά του είναι Telman Huseynov. Κοσκινίζοντας σκουπίδια στους δρόμους της πρωτεύουσας του Αζερμπαϊτζάν, Μπακού, εντοπίστηκε από τοπικό δημοσιογράφο της διαδικτυακής πλατφόρμας ειδήσεων του Αζερμπαϊτζάν Abzas Media, ο οποίος στη συνέχεια γύρισε μια μέρα στη ζωή του. Η αρχική ιστορία βίντεο έχει προβληθεί περισσότερες από ένα εκατομμύριο φορές από τότε που δημοσιεύτηκε πριν από έναν μήνα. Ο Telman δεν ήξερε ότι το ρεπορτάζ θα του άλλαζε τη ζωή. Το Global Voices μετέφρασε μέρη της συνέντευξης και της ιστορίας του στα αγγλικά (η αρχική δημοσίευση είναι στα αζέρικα).

Ο Telman Huseynov είναι 50 ετών και μεγάλωσε ορφανός, κοιμούμενος κυρίως στους δρόμους του Μπακού σε όλη του τη ζωή. Έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κοσκινίζοντας σκουπίδια, συλλέγοντας δοχεία και πλαστικά, τα οποία στη συνέχεια πουλά για ό,τι χαρτζιλίκι μπορεί να βρει. Πολλές φορές, ο Telman προσπάθησε να βρει δουλειά, αλλά δεν τα κατάφερε. Στη συνέντευξή του στην Abzas Media, δείχνει στην κάμερα και στον δημοσιογράφο την τακτοποιημένη και διατηρημένη άδεια οδήγησης, προσθέτοντας ότι δεν έχει ωφελήσει. Το υψηλό κόστος ενοικίου εμποδίζει τον Telman να νοικιάσει ακόμη και ένα δωμάτιο. Αντίθετα, ο Telman κοιμάται στους δρόμους, τρώει και ντύνεται από ό,τι βρίσκει στα σκουπίδια. Αρνείται να κλέψει γιατί, σύμφωνα με τα λόγια του, αυτό θα ήταν «ντροπή».

Μερικές φορές ο Telman επισκέπτεται μια εκκλησία, όπου περνάει χρόνο προσευχόμενος. Εύχεται να είχε ένα μεγάλο αυτοκίνητο να οδηγεί και να δουλεύει, να έχει σπίτι και γυναίκα. «Αλλά χωρίς αποτέλεσμα», λέει ο Telman και ξεσπά σε κλάματα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. 

Εκτός από όσα χρήματα παίρνει από την πώληση των ανακυκλώσιμων σκουπιδιών που μαζεύει, τρώει κυρίως ό,τι βρει στα σκουπίδια. Σε ένα σημείο του βίντεο, ο Telman γυρίζει προς την κάμερα και λέει: «Το δείπνο είναι έτοιμο. Βρήκα λουκάνικο, λίγο κέτσαπ και ψωμί», λέει στον ανταποκριτή των μέσων ενημέρωσης Abzas χαμογελώντας. Βρίσκει αλλού κέικ, αλλού ψωμί και κομμάτια κρέας που περίσσεψαν (που τα μοιράζεται απλόχερα με μια γάτα του δρόμου) και αλλού ένα βάζο γεμάτο σούπα. Απογοητεύεται, όταν βρίσκει ένα κουτί με τσάι και το κουτί αποδεικνύεται άδειο. «Δεν έχω πιει τσάι σχεδόν είκοσι μέρες», λέει στον δημοσιογράφο και στον οπερατέρ.

Ο Telman προσπάθησε να κάνει αίτηση σε οίκους ευγηρίας, αλλά, σύμφωνα με τον 50χρονο, είναι πολύ νέος για να πληροί τις προϋποθέσεις. «Εν τω μεταξύ, θα πρέπει να περάσω στα σκουπίδια για άλλα 15 χρόνια μέχρι να φτάσω σε ηλικία συνταξιοδότησης και να δικαιούμαι σύνταξη».

«Δεν διαφέρω από ένα σκυλί του δρόμου, που περνάει όλη μέρα έξω ψάχνοντας τα σκουπίδια», λέει ο Telman. «Είναι δύσκολο να ζεις. Είμαι πολύ κουρασμένος», προσθέτει και δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό του.

Εκτός από τους καθημερινούς του αγώνες, συχνά τον διώχνουν οδοκαθαριστές, που απασχολεί ο τοπικός δήμος, οι οποίοι του λένε να φύγει από την περιοχή. Αυτό τον αφήνει με άδεια χέρια, οπότε κατευθύνεται σε μια διαφορετική γειτονιά.

Ο Telman δέχθηκε επίσης επίπληξη, επειδή μίλησε στον δημοσιογράφο από την Abzsas Media. Στο βίντεο, εξηγεί πώς οι αστυνομικοί της περιοχής σε μια από τις γειτονιές, αφού τον εντόπισαν να τριγυρίζει με έναν δημοσιογράφο, τον συνέλαβαν. Στο αστυνομικό τμήμα ξυλοκοπήθηκε από τους αστυνομικούς. Ο Telman το λέει στον δημοσιογράφο την επόμενη μέρα, αφού τον βρήκε το πλήρωμα. «Είπαν ότι ασκούσα κριτική στο κράτος. Και ότι δήθεν σου είπα ότι δεν υπήρχε κράτος. Ορκίστηκα στον αρχηγό στο τμήμα ότι δεν είπα κάτι τέτοιο. Είπαν ότι έλεγα ψέματα και συνέχισαν να με χτυπούν στο κεφάλι», εξηγεί ο Telman. Κρατήθηκε μια νύχτα στο τμήμα και αφέθηκε ελεύθερος την επόμενη μέρα, με προειδοποίηση ότι την επόμενη φορά που κάποιος δημοσιογράφος θα τον πλησιάσει για συνέντευξη, θα πρέπει να τους διώξει και να μην τους μιλήσει. Ίσως, σε μια προσπάθεια να δώσει στον Telman ένα μάθημα, η αστυνομία κατέσχεσε επίσης ό,τι χρήματα βρήκαν πάνω του και τα τσιγάρα του.

«Δεν θέλω να ζήσω», λέει ο Telman την επόμενη μέρα, όταν ο ανταποκριτής της Abzas Media επιστρέφει για να μιλήσει μαζί του για άλλη μια φορά, ξεσπώντας σε κλάματα.

Η ιστορία του Telman έφτασε σε λίγους γενναιόδωρους πολίτες. Ένας επιχειρηματίας του πρόσφερε δουλειά και ένα μέρος να ζήσει σε διαφορετική πόλη. Την τελευταία φορά που η Abzas Media μίλησε στον Telman μέσω τηλεφώνου, είπε ότι ήταν χαρούμενος εκεί που βρισκόταν. Τώρα ζει σε ένα δάσος, έχει στέγη πάνω από το κεφάλι του και δουλειά.