Τέχνη του Ιρανού πολιτικού σκιτσογράφου Kianoush Ramezani , με άδεια.

Οι ιρανικές Αρχές δεν περίμεναν ότι ο θάνατος της Μαχσά Αμινί, ή Ζίνα Αμινί, όπως ήταν περισσότερο γνωστή στην οικογένεια και τους φίλους της στην επαρχία του Κουρδιστάν, θα πυροδοτούσε μια σχεδόν άνευ προηγουμένου δημόσια αντίδραση. Η 22χρονη Αμινί συνελήφθη από την Αστυνομία Ηθικής της χώρας κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Τεχεράνη, επειδή φέρεται να μην κάλυψε σωστά τα μαλλιά της κάτω από την χιτζάμπ της.

Λόγω της αυξανόμενης καταστολής, της διαφθοράς και των οικονομικών δυσκολιών, οι διαδηλώσεις ήταν συχνές στο Ιράν. Ωστόσο, ο θάνατος της Αμινί φαίνεται να ενδυνάμωσε τις γυναίκες να πρωτοστατήσουν σε αυτές τις διαμαρτυρίες και ενέπνευσε κύματα υποστήριξης σε όλο τον κόσμο. Σε απάντηση, η κυβέρνηση ξεκίνησε μια ολοκληρωμένη καταστολή ασφαλείας και διέκοψε το διαδίκτυο και τα τηλέφωνα, σε μια προσπάθεια να καταπνίξει την αυξανόμενη διαφωνία. Αυτά τα κανάλια επικοινωνίας παραμένουν σε μεγάλο βαθμό χωρίς αποκατάσταση.

Σύμφωνα με μάρτυρες, η Αμινί συνελήφθη από την Αστυνομία Ηθικής του Ιράν στις 13 Σεπτεμβρίου και δέχτηκε επίθεση με επανειλημμένα χτυπήματα στο κεφάλι κατά την σύλληψή της και την μεταφορά της στο κέντρο κράτησης Βοζάρα. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου, αφού έπεσε σε κώμα ως αποτέλεσμα εγκεφαλικού τραύματος στο κέντρο κράτησης. Ιρανοί αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι πέθανε μετά από “έμφραγμα”, το οποίο διέψευσε ο πατέρας της, κατηγορώντας τις Αρχές ότι είπαν ψέματα για τον θάνατό της.

Κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται γύρω από το νοσοκομείο λίγο μετά την αναγγελία του θανάτου της Αμινί από τη δημοσιογράφο της Shargh, Nilufar Hamedi, η οποία και δημοσίευσε φωτογραφία των συντετριμμένων γονιών της 22χρονης στον διάδρομο του νοσοκομείου. Η είδηση ​​διαδόθηκε γρήγορα στο διαδίκτυο, εκθέτοντας την υπόθεση στον κόσμο. Η Hamedi συνελήφθη αργότερα και τέθηκε σε απομόνωση.

Χιλιάδες άνθρωποι παρευρέθηκαν στην κηδεία της Αμινί στο Σακέζ, επαρχία του Κουρδιστάν, την επομένη του θανάτου της. Ο κουρδικός πληθυσμός αντιμετωπίζει εδώ και καιρό διακρίσεις από την ιρανική κυβέρνηση. Εικάζεται μάλιστα ότι της φέρθηκαν τόσο σκληρά, επειδή ήταν γυναίκα κουρδικής καταγωγής.

Κατά τη διάρκεια της κηδείας, γυναίκες έβγαλαν τις μαντίλες τους μπροστά στα μάτια των αστυνομικών και φώναζαν συνθήματα κατά των υποχρεωτικών χιτζάμπ. Πολλά άτομα από την διαδήλωση ξυλοκοπήθηκαν και τουλάχιστον 13 άτομα πυροβολήθηκαν. Στο Ιράν, η χιτζάμπ έγινε υποχρεωτική για τις γυναίκες το 1983 στον απόηχο της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979.

Τις επόμενες ημέρες, το κίνημα κέρδισε έλξη μεταξύ των νέων, που γεννήθηκαν μετά την Ισλαμική Επανάσταση και δεν πιστεύουν ότι πρέπει να τηρήσουν συντηρητικές ιδεολογίες. Περισσότερες γυναίκες άρχισαν να κόβουν τα μαλλιά τους και να δημοσιεύουν βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να βγάζουν τις μαντίλες τους και στη συνέχεια να τις καίνε δημόσια.

Διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης, με αιχμή του δόρατος σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες, ξέσπασαν σε περισσότερα από δώδεκα μέρη και στις πανεπιστημιουπόλεις στην Τεχεράνη μέχρι τη Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου. Μέχρι το Σάββατο, 1 Οκτωβρίου, υποστηρικτές πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο.

Οι διαδηλωτές φώναζαν πολλά συνθήματα, όπως “Jin – Jiyan – Azadi: Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία”, ένα δημοφιλές κουρδικό πολιτικό σύνθημα που χρησιμοποιείται στο κουρδικό κίνημα ανεξαρτησίας, αναγνωρίζοντας τον ρόλο των γυναικών ακτιβιστριών.

Η ιρανική κυβέρνηση έχασε λίγο χρόνο κινητοποιώντας τους Φρουρούς της Επανάστασης, τη Διοίκηση Επιβολής του Νόμου της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, τα ΜΑΤ και το προσωπικό ασφαλείας με πολιτικά για να συντρίψουν τις διαδηλώσεις. Η Διεθνής Αμνηστία προσκόμισε στοιχεία για ευρεία χρήση θανατηφόρου βίας και όπλων από το ιρανικό προσωπικό ασφαλείας. Αποκάλυψε επίσης μοτίβα βασανιστηρίων, σεξουαλικής επίθεσης και άλλων μορφών έμφυλης και σεξουαλικής βίας, όπως περιπτώσεις, όπου πράκτορες ασφαλείας άρπαζαν το στήθος γυναικών ή τραβούσαν τα μαλλιά τους, αφού αφαιρούσαν την μαντίλα τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ιρανοί αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι έχουν συλλάβει περισσότερα από 1.200 άτομα στις πανεθνικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Ενώ οι πληροφορίες για τον αριθμό των νεκρών στο Ιράν εξακολουθούν να είναι περιορισμένες, σύμφωνα με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ιράν, τουλάχιστον 92 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την ιρανική Αστυνομία κατά τη διάρκεια του κινήματος και άλλοι 41 σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις στις 30 Σεπτεμβρίου στο Ζαχεντάν, στην επαρχία του Σιστάν-Μπαλουχιστάν, μια άλλη περιοχή που αποτελεί σταθερά στόχο διακρίσεων της ιρανικής κυβέρνησης, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των νεκρών σε τουλάχιστον 133 από τις 2 Οκτωβρίου 2022.

Ταυτόχρονα, η ιρανική κυβέρνηση υιοθέτησε την πολύ κοινή τακτική της παρεμπόδισης της διαδικτυακής επικοινωνίας, σε μια προσπάθεια να βάλει τέλος στο αυξανόμενο κίνημα διαμαρτυρίας, το οποίο βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να τεκμηριώσει τη διαφωνία και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαδραματίζουν συχνά βασικό ρόλο στην οργάνωση διαμαρτυριών, στον συντονισμό συγκεντρώσεων, στην προειδοποίηση του κοινού των διαδηλώσεων για την αντίδραση της αστυνομίας και στην ενίσχυση των πράξεων αντίστασης.

Επιπλέον, ένα ελεύθερο και αξιόπιστο Διαδίκτυο θεωρείται ως η τελευταία γραμμή άμυνας ανάμεσα σε όσα άτομα διαδηλώνουν και τις κρατικά υποστηριζόμενες σφαγές, όπως στην περίπτωση της καταστολής του 2019, που κόστισε σχεδόν 1.500 ζωές .

Οι ειδικοί επιβεβαιώνουν μια μερική διακοπή της πρόσβασης στο Διαδίκτυο στην Τεχεράνη και σε άλλα μέρη της χώρας, αρχής γενομένης από την Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου 2022. Την Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2022, η πρόσβαση στο Instagram και το WhatsApp, δύο από τις τελευταίες διεθνείς πλατφόρμες που επιβίωσαν στο Ιράν, ήταν περιορισμένη σε όλους τους μεγάλους παρόχους διαδικτύου.

Το Global Voices και οι συνεργάτες μας θα καλύψουν τις τρέχουσες εξελίξεις της κατάστασης στο Ιράν και θα παρέχουν αναλύσεις της σκηνής επί τόπου. Εάν έχετε οποιεσδήποτε προτάσεις ή θέλετε να συνεισφέρετε κείμενα, επικοινωνήστε με την Mariam Abu Adas, αρχισυντάκτρια Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής του Global Voices.

Άρθρα για Ιρανική εξέγερση "Γυναίκες, ζωή, ελευθερία"

Το Ιράν σημειώνει αύξηση 80% στις εκτελέσεις δύο χρόνια μετά τις διαδηλώσεις

Από τον Οκτώβριο του 2022 έως τον Σεπτέμβριο του 2024, τουλάχιστον 1.452 άνθρωποι εκτελέστηκαν, μια σημαντική αύξηση από 779 άτομα τα δύο χρόνια πριν από τις διαδηλώσεις του 2022.

Το ταξίδι επιβίωσης ενός ομοφυλόφιλου Ιρανού φωτογράφου

Παρόλα αυτά, ο Shabani παραμένει αποφασισμένος να αγωνιστεί για την ελευθερία και την ισότητα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ στο Ιράν και σε όλο τον κόσμο. Προσβλέπει σε ένα μέλλον, όπου θα μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του δίχως φόβο.

Πορτρέτα εξορίας: Μουσική αντίσταση στην καταπίεση από την Ιρανή τραγουδίστρια Faravaz

H Faravaz αψήφησε τα σύνορα και τους κοινωνικούς κανόνες. Ξεκίνησε από πρώιμη αναγνώριση στο Ιράν καταλήγοντας σε αντιμετώπιση αντιδράσεων, εξορίας και ακτιβισμού στη Γερμανία, απόδειξη της ανθεκτικότητας των Ιρανών γυναικών.

Πορτρέτα εξορίας: Η Ιρανή «στρατιώτης της δικαιοσύνης» Sholeh Pakravan

Σε μια ανατριχιαστική στιγμή φυλακισμένη στο Ιράν, η Sholeh μαθαίνει για την εκτέλεση της κόρης της, Reyhaneh, επειδή σκότωσε πρώην υπάλληλο του υπουργείου Πληροφοριών, που είχε προσπαθήσει να τη βιάσει.

Γυναίκες του Ιράν, ψηφιακά δικαιώματα και ανθρώπινες ελευθερίες

Ενώ οι τακτικές της ιρανικής κυβέρνησης αντικατοπτρίζουν ένα παγκόσμιο ζήτημα, ο κόσμος πρέπει να θυμάται και να τιμά το μοναδικό θάρρος των γυναικών του Ιράν, που ορθώνουν ανάστημα στις αντιξοότητες.

Πορτρέτα εξορίας: Η Ιρανή δημοσιογράφος Maryam Mirza

Η δημοσιογράφος Maryam Mirza αντλεί έμπνευση από τις γενναίες γυναίκες του Ιράν, ωθώντας την να μοιραστεί τη δική της ιστορία και να εξιστορήσει τις εμπειρίες άλλων Ιρανισσών εξόριστων στο Βερολίνο.

Καθώς η αντίσταση στο Ιράν συνεχίζεται, το καθεστώς αντεπιτίθεται

Προωθούμενο από τη μετατόπιση δυναμικής στη σχέση του με τη Δύση, το ιρανικό καθεστώς έχει καταφύγει σε επιθέσεις εναντίον ακτιβιστών και αντιφρονούντων, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Σκέψεις από την ιρανική διασπορά: Οργή κατά του «λόμπι του Ιράν», Μέρος Β’

Έχουν αποκαλυφθεί στοιχεία που συνδέουν το NIAC και τον ιδρυτή του, Trista Parsi, με προσπάθειες λόμπι υπέρ του ιρανικού καθεστώτος, όπως εσωτερικά email, δικαστικές αποφάσεις και κατηγορίες από Ιρανούς αντιφρονούντες.

Σκέψεις από την ιρανική διασπορά: Οργή κατά του «λόμπι του Ιράν»

Το κίνημα διαμαρτυρίας του Ιράν έχει τροφοδοτήσει την κριτική για το «λόμπι του Ιράν», έναν όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει όσους υποστηρίζουν την Ισλαμική Δημοκρατία και τις πολιτικές της.

Kianoush Ramezani: Το ταξίδι ενός εξόριστου πολιτικού σκιτσογράφου

«Για να γίνεις πολιτικός σκιτσογράφος, πρέπει να είσαι φιλόσοφος, ένας παρατηρητής της δικής σου κοινωνίας και όλου του κόσμου. Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο κάτι συμβαίνει κάθε στιγμή».