Αυτό το άρθρο αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Διαδηλώσεις στη Συρία 2011.
Από το Μάρτιο του 2011, όταν ξεκίνησε από την Τυνησία και την Αίγυπτο η εξέγερση κι έφτασε στη Συρία, χιλιάδες σκοτώθηκαν και δεκάδες χιλιάδες συνελήφθησαν και εξαφανίστηκαν στη χώρα. Οι Σύριοι ακτιβιστές αντιμετωπίζουν κτηνωδία άνευ προηγουμένου και έναν επικοινωνιακό πόλεμο καταστολής κάθε μορφής αντιλόγου. Ωστόσο, περιεχόμενο που προερχόταν από απλούς πολίτες κατέκλυσε το Διαδίκτυο και κατάφερε να σπάσει το τείχος της ελεγχόμενης από το κράτος ενημέρωσης. Η δημοσίευση αυτή προσφέρει μια επιλογή υλικού που δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο και απεικονίζει τον αγώνα του λαού της Συρίας για ελευθερία και αξιοπρέπεια και το τέλος μιας σιωπής τεσσάρων δεκαετιών.
Σιωπή και φωνές πολιτών
Δεκαετίες ελέγχου των ΜΜΕ στη Συρία βοήθησαν το καθεστώς να κατασιγάσει το λαό και να διατηρήσει διεθνή νομιμότητα. Η συριακή κυβέρνηση κατέχει την αγορά τηλεπικοινωνιών της χώρας, την περισσότερο ελεγχόμενη στην περιοχή [en], και δημοσιογράφοι του εξωτερικού δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στη χώρα. Η φωτογραφία αυτή, που δείχνει διαδηλωτές να έχουν κλείσει με ταινίες το στόμα τους, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα “από την κατεχόμενη πόλη Kafar Nabel”:
Τι φοβάσαι;
Κατά τους τελευταίους λίγους μήνες, οι Σύριοι μάχονται εναντίον ενός τείχους φόβου 41 ετών. Το βίντεο αυτό, που έγινε δημοφιλές διαδικτυακά, δείχνει έναν νεαρό να μιλάει με έναν μεγαλύτερο άνδρα, απαριθμώντας τους λόγους που μπορεί να φοβάται και τον ενθαρρύνει να μην φοβάται. Τελειώνει με τη φράση “Η σιωπή σου είναι το πιο ισχυρό τους όπλο”.
Για να το “κάνουμε πιο λιανά”, η Samar Dahmash Jarrah έγραψε [en]:
H σκέψη ότι μπορώ να ανοίξω την τηλεόραση και να δω δεκάδες χιλιάδες Σύριους να φωνάζουν Ελευθερία Ελευθερία φαινόταν αδιανόητη, όχι πλέον!
Σιωπώντας τους διαδηλωτές
Χιλιάδες διαδηλωτές σκοτώθηκαν από το ξεκίνημα της εξέγερσης στη Συρία το Μάρτιο. Ο θάνατος του 13χρονου αγοριού Hamza al-Khatib [en], που σκοτώθηκε βάναυσα εν συλλήψει, πυροδότησε σοκ και οργή για τη σκληρότητα του καθεστώτος. Χιλιάδες άλλων ειρηνικών διαδηλωτών, όπως ο 26χρονος Ghiath Matar [en] από το προάστιο Νταράγια της Δαμασκού, αποτέλεσαν το στόχο τέτοιων κτηνωδιών. Ο Ghiath ήταν γνωστός για την πρωτοβουλία του να απαντήσουν στα πυρά και τη βία των δυνάμεων ασφαλείας με μπουκάλια νερό και λουλούδια. Μετά το θάνατό του στις 10 Σεπτεμβρίου, η Τοπική Επιτροπή Συντονισμού εξέδωσε από κοινού ανακοίνωση [en] που ανέφερε το όνειρο για το οποίο πέθανε ο Ghiath:
Ο Ghiath περίμενε δυο γέννες: τη γέννηση της κόρης του, που δεν θα ‘χει την ευκαιρία να βρεθεί μες στην αγκαλιά του, και τη γέννηση μιας νέας, ελεύθερης, δίκαιης και δημοκρατικής Συρίας, την οποία δε θα δει, αλλά θα κρατήσει τη μνήμη του και την αγνή του ψυχή για πάντα. Ο Ghiath και οι φίλοι του στην Νταράγια ήταν πρεσβευτές του αγώνα χωρίς βία. Πίστευε πως μια ελεύθερη και πολιτισμένη Συρία δε θα γινόταν πραγματικότητα παρά μόνο από Σύριους άνδρες και γυναίκες να μάχονται ειρηνικά ενάντια στη βία του καθεστώτος, με όλη την αγάπη που έχουν ενάντια των λόγων μίσους, αρνούμενοι να γίνουν σαν τον σφαγέα ή να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία του.
Ο Σύριος blogger @Bsyria έγραψε [en]:
Αναπαύσου εν ειρήνη Ghiath Matar. Ο Ghiath ήταν ένας ειρηνικός ακτιβιστής. Προσέφερε λουλούδια και νερό στους στρατιώτες στην Νταράγια. Βασανίστηκε μέχρι θανάτου. #Syria
Σιωπώντας τη μουσική
Αν υπάρχει ένα τραγούδι που έγινε ο ύμνος της Συριακής επανάστασης, είναι το “Yalla Irhal ya Bashar” (“Ώρα να φύγεις, Μπασάρ”), που έγινε δημοφιλές από τον τραγουδιστή Ibrahim Kashoush. Στις 5 Ιουλίου, ο Kashoush βρέθηκε νεκρός με ξεριζωμένες τις φωνητικές του χορδές, ως εκδίκηση για τη γελοιοποίηση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Η φωνή του, ωστόσο, εξαπλώθηκε αστραπιαία μέσω των βίντεο των διαδηλώσεων στη Χάμα και δεν μπορεί να σωπάσει:
Ο Σαουδάραβας blogger Ahmad Al-Omran, εκπαιδευόμενος στο NPR, περνάει το χρόνο του αναμεταδίδοντας βίντεο και ειδήσεις από χρήστες του Διαδικτύου για τη Συρία. Έπειτα από μια μέρα δουλειάς, έγραψε [en]:
Ποια είναι τα σχέδια μου για το Σαββατοκύριακο; Έχοντας δει όλα αυτά τα βίντεο από τη Συρία σήμερα, κανένα από τα σχέδια μου δε μοιάζει να έχει σημασία.
Σιωπώντας το χιούμορ
Ο γνωστός Σύριος γελοιογράφος Ali Ferzat [en], επικεφαλής της Ένωσης Αράβων Γελοιογράφων, δημοσίευσε ένα σκίτσο που απεικόνιζε έναν καταϊδρωμένο Μπασάρ Αλ Άσαντ να βαστάει ένα χαρτοφύλακα, τρέχοντας να προλάβει τον Καντάφι. Ο Ferzat χτυπήθηκε άγρια στις 26 Αυγούστου, του έσπασαν και τα δυο τα χέρια “επειδή κορόιδεψε τη Συριακή ηγεσία.”
Ο χρήστης @Freedom_7uriyah έγραψε [en]:
Αυτό που έχω να πω στο Άσαντ είναι: παρακολούθα με προσοχή τη Λιβύη, είσαι ο επόμενος. Τα ψέματά σου δε θα σε πάνε πουθενά
Σιωπώντας δημοσιογράφους και bloggers
Ο κατάλογος δημοσιογράφων και bloggers που σκοτώθηκαν, συνελήφθησαν ή βασανίστηκαν αυξήθηκε δραματικά από το ξεκίνημα των διαδηλώσεων το Μάρτιο. Ο κάμεραμαν Ferzat Jarban βρέθηκε νεκρός [en] στις 20 Νοεμβρίου με βγαλμένα τα μάτια του. Βιντεοσκοπούσε αντικαθεστωτικές διαμαρτυρίες στην πόλη Al-Qasir της Χομς. Η κυβέρνηση είχε ως στόχους επίσης bloggers όπως ο Hussein Ghrer [en] και η Razan Ghazzawi [en], μια από τους πιο επιφανείς Σύριους bloggers και πρώην συντάκτρια του Global Voices Online. Η Razan, που κατηγορήθηκε για “αποδυνάμωση του εθνικού αισθήματος και προσπάθεια πυροδότησης σεχταριστικών διαμαχών”, αφέθηκε ελεύθερη στις 18 Δεκεμβρίου, αλλά πολλοί άλλοι [en] παραμένουν φυλακισμένοι ή αγνοούμενοι.
Ο Σύριος blogger @anasqtiesh έγραψε [en]:
“Αποδυνάμωση του εθνικού αισθήματος και προσπάθεια πυροδότησης σεχταριστικών διαμαχών” θα ‘πρεπε να είναι οι κατηγορίες ενάντια στον Άσαντ. #Syria#FreeRazan
Οι Σύριοι κερδίζουν παγκόσμια υποστήριξη
Καθώς συνεχίζεται η εξέγερση στη Συρία και παρά τις προσπάθειες κατασίγασης των ακτιβιστών, δεν έχει παύσει η αλληλεγγύη στο συριακό λαό. Αρκετές διαδικτυακές πρωτοβουλίες [en] δείχνουν πώς οι ακτιβιστές έχουν γίνει πιο δημιουργικοί για να εξασφαλίσουν παγκόσμια προσοχή στην τρέχουσα κατάσταση της χώρας. Η εκστρατεία SyrianSitIn στο YouTube από την ειδησεογραφική κοινότητα Sham News Network ζητά από άτομα να υποβάλουν βίντεο σε αλληλεγγύη προς τους Σύριους διαδηλωτές. Τα βίντεο, που δημοσιεύονταν στο λογαριασμό SyrianSitIn του YouTube, περιέχουν εναλλαγές μιας δήλωσης [ar]:
Ο χρήστης @honestmenofsyri έγραψε [ar]:
Συρία 2012
Καθώς το 2011 έφτασε στο τέλος του, οι Σύριοι ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν το hashtag #Syria2012 αναφερόμενοι σε μια αυριανή Συρία: μια Συρία ελευθερίας, δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας.
Ο Fadi al-Qadi έγραψε [en]:
Syria2012 “Τέτοια ώρα του χρόνου, ο Bashar Al-Assad θα είναι πρώην πρόεδρος”
Ο Mouhanad Abdul Hamid πρόσθεσε [en]:
Θα επισκεφθώ την οικογένειά μου και θα επιστρέψω σπίτι μου στη Δαμασκό στη Συρία του 2012 έπειτα από πολλά χρόνια εξορίας.
Η Nora Bashra σημείωσε [en]:
Στη Συρία του 2012, η λέξη “βασανιστήρια” θα ανήκει στο παρελθόν. #Syria
Η Nour al-Ali ήλπισε [ar]:
Κι ο Ahmad Ibn Rashed Ibn Said κατέληξε [en]:
Η Συρία του 2012 θα καθαρίσει από φονιάδες και σκουλήκια, από λύκους και σκυλιά, και θα γεμίσει φιλιά και αγκαλιές
Αυτό το άρθρο αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Διαδηλώσεις στη Συρία 2011.
1 σχόλιο