Το μεσημεριανό σερβιρίστηκε. Για ένα μόνο δολάριο. Έκπληκτοι; Έχουμε πάει πίσω στις ημέρες, όπου ένα άλογο κόστιζε όσο κοστίζει σήμερα ένα κομμάτι ψωμί; Όχι, μιλάμε ακόμα για το παρόν.
Μια οργάνωση του Μπανγκλαντές που ονομάζεται Bidyanondo έχει ξεκινήσει μια πρωτοβουλία, που επιδιώκει να διανέμονται τρόφιμα στα μη προνομιούχα παιδιά της Ντάκα και σε άλλες περιοχές για ένα μόνο τάκα Μπανγκλαντές (0.013 δολάρια). Η πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν από έξι μήνες τον Μάιο και λαμβάνει χώρα σε πέντε περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ντάκα. Η οργάνωση λέει ότι 121.000 παιδιά και ηλικιωμένοι έχουν τραφεί από τις 22 Σεπτεμβρίου 2016 και το σχέδιο είναι για τη διανομή τροφίμων σε τουλάχιστον 300 μη προνομιούχα παιδιά τη νύχτα.
Το Bidyanondo είναι κυρίως ένα εθελοντικό εκπαιδευτικό ίδρυμα για τους μη προνομιούχους. Το ινστιτούτο έχει πέντε υποκαταστήματα σε όλη τη χώρα με περισσότερα από 750 μη προνομιούχα παιδιά που φοιτούν στα σχολεία του. Το αρχικό μυαλό πίσω από την επιχείρηση για το γεύμα του ενός τάκα είναι ο Kishor Kumar Das, ο οποίος σήμερα ζει στην πρωτεύουσα του Περού, Λίμα. Όταν ρωτήθηκε για την πρωτοβουλία, εξήγησε στο Global Voices ότι ήταν προσωπικό θέμα:
নিজেই ছিলাম মন্দিরের সামনে ক্ষুধার লাইনে। তখন চিন্তা ছিলো, আমিও একদিন ফিরিয়ে দিবো এই খাবার। সেই চিন্তা থেকে করা। আমাদের ৫টা স্কুলে প্রতিবছর দরিদ্র ছাত্রছাত্রী ঝড়ে পড়ে, তাঁদের আটকানো একটা কারণ ছিলো। আরেকটা কারণ ছিলো খুবই দরিদ্র শিশুদের স্কুলে টানার জন্য।
Υπήρξε μια εποχή που περίμενα στις μεγάλες ουρές μπροστά από το ναό για λίγο φαγητό. Αποφάσισα τότε ότι, αν έχω ποτέ την ευκαιρία, θα επιστρέψω την ίδια ευγένεια σε όσους το χρειάζονται. Φτωχά παιδιά εγκαταλείπουν τα σχολεία μας κάθε χρόνο. Το να τα κρατήσω στο σχολείο ήταν ένας από τους λόγους για την πρωτοβουλία. Ένας άλλος ήταν η προσέλκυση κι άλλων παιδιών να ενταχθούν στα σχολεία μας.
Παρά το γεγονός ότι το σύνταγμα του Μπανγκλαντές αναφέρει ότι η τροφή είναι ένα βασικό δικαίωμα για όλους, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πηγαίνουν για ύπνο χωρίς γεύμα σχεδόν κάθε βράδυ. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.
Υπάρχουν περίπου 400.000 μη προνομιούχα παιδιά στο Μπανγκλαντές. Τα περισσότερα από αυτά περνούν τις νύχτες τους στο δρόμο ή σε σταθμούς λεωφορείων και σιδηροδρομικών μεταφορών. Τρώνε λίγο και δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν περισσότερα τρόφιμα. Είναι γι’ αυτά τα παιδιά που ξεκίνησε το έργο του το Bidyanondo.
“Θέλω να ταΐσω τουλάχιστον διακόσια μικρά λουλούδια”
Το Bidyanondo ξεκίνησε την πρωτοβουλία με τα περισσεύματα φαγητού τους και την οικονομική υποστήριξη από τον ιδρυτή Kishor Kumar Das. Αλλά και πολλοί άλλοι συμμετείχαν με ενθουσιασμό στο έργο από τότε. Μερικοί έχουν δωρίσει τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει για το πάρτι των γενεθλίων τους. Μερικοί έχουν δώσει τα μπόνους τους για τη μουσουλμανική γιορτή του Ίντ, ενώ άλλοι έχουν συμβάλει στο έργο με χρήματα για τα δίδακτρα, τα οποία έβγαλαν με κόπο.
Όχι μόνο άτομα, αλλά και μια οργάνωση που ονομάζεται Ίδρυμα Serverghost έχει επίσης προσχωρήσει. Δώρισαν όλα τα χρήματα που έλαβαν ως βραβείο από την Google στο έργο του Bidyanondo.
Ένας από τους ανθρώπους που βοήθησαν ώστε να επιτύχει ο σκοπός, έγραψε αυτό στη σελίδα του Bidyanondo στο Facebook:
আমি খুব ছোট একটা চাকরি করি, সম্বল খুব নেই। তবে ঈদে যে বোনাস পাইছি তা দিয়ে ২০০টা কচি ফুলকে অন্তত এক বেলা খাওয়াতে চাই।
Έχω μια πολύ μικρή δουλειά και οι αποταμιεύσεις μου είναι λίγες. Αλλά θέλω να ταΐσω τουλάχιστον διακόσια μικρά λουλούδια (παιδιά) με το μπόνους μου από το Ίντ.
Η σελίδα αργότερα ανακοίνωσε ότι 203 παιδιά έφαγαν με την συνεισφορά εκείνου του ατόμου.
“Ήθελα να εξαλείψω τη λέξη ελεημοσύνη από το παιδικό λεξικό”
Όταν ερωτήθηκε γιατί τα γεύματα κοστίζουν ένα τάκα, ο Kishor Kumar Das είπε αυτό:
বিষয়টিকে যেন ভিক্ষা হিসেবে না দেখা হয় সেজন্য শিশুদেরকে এক টাকা দিয়ে খাবার কিনতে হয়। শুরুতে বিষয়টি নিয়ে অনেকে হাসাহাসি করেছে, কিন্তু এখন শিশুগুলোর মধ্যে অহংবোধ এসেছে। অনেকে আজ বাকিতে খাবার নিলেও কাল এসে টাকাটা দিয়ে যাচ্ছে। আমি এ জায়গাটাই বদলাতে চেয়েছিলাম, শিশুদের ভেতর ‘ভিক্ষা’ এবং দাতাদের মধ্যে ‘দান’ শব্দটি মোছার জন্য।
Δεν θέλουμε αυτή η πρωτοβουλία να εμφανίζεται ως φιλανθρωπία ή οίκτος. Υπήρχε πολλή γελοιοποίηση γι’ αυτό στην αρχή, αλλά τα παιδιά έχουν έναν ορισμένο βαθμό υπερηφάνειας τώρα. Ακόμη και αν ορισμένα από αυτά δεν μπορούν να πληρώσουν για το φαγητό αμέσως, θα μας δώσουν τα χρήματα την επόμενη μέρα. Ήθελα να εξαλείψω τη λέξη ‘ελεημοσύνη’ από το λεξικό των παιδιών, και τη λέξη ‘δωρεά’ από τους δωρητές.
Το γεύμα αποτελείται συνήθως από ρύζι και κάρυ λαχανικών. Αλλά όταν υπάρχουν αρκετά κεφάλαια, τα παιδιά μερικές φορές απολαμβάνουν πολύ αγαπημένα πιάτα όπως πιλάφι και κοτόπουλο κάρυ. Το φαγητό παρασκευάζεται από τους εθελοντές του Bidyanondo.
Εδώ είναι ένα βίντεο ρεπορτάζ σχετικά με αυτή την πρωτοβουλία που ανέβηκε στο YouTube από τον χρήστη Video Vubon:
Πολλές εθελοντικές πρωτοβουλίες στο Μπανγκλαντές συνήθως δεν μπορούν να παραταθούν μετά από ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα για διάφορους λόγους. Όταν ρωτήθηκε κατά πόσον το έργο του γεύματος ενός τάκα θα παραμείνει ενεργό σε μακροπρόθεσμη βάση, ο Das, δήλωσε:
বেশীরভাগ প্রতিষ্ঠান শুরু হয় আবেগি মাথায়, অনভিজ্ঞ হাতে, বাস্তবতার সাথে যুদ্ধ করতে গিয়ে দুর্বল হয়ে হারিয়ে যায়, বিশেষ করে পেশা আর সংসার শুরু করে। আমরা শুরু করছি এসব স্টেজ পার করার পর। আরেকটি ব্যাপার হলো, অর্থের সংস্থান। উদ্যোক্তাকে নিজেই স্বাবলম্বী হতে হবে প্রতিষ্ঠান চালাতে, বিনা অনুদানে প্রতিষ্ঠান কয়েক বছর চালানোর সক্ষমতা জরুরি। দীর্ঘমেয়াদী চালাতে আমি নিজের ব্যবসার মালিকানা এই বিদ্যানন্দকে দিয়ে দিয়েছি, এটা দিয়ে এর খরচের অনেকটা পূরণ করা যাবে।
Οι περισσότερες παρόμοιες πρωτοβουλίες ξεκίνησαν από ανθρώπους χωρίς εμπειρία και δουλεύουν με περισσότερη καρδιά παρά μυαλό. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, αυτές οι πρωτοβουλίες μερικές φορές λυγίζουν. Ειδικά όταν πρέπει να βρεις χρόνο για οικογένεια και για δουλειά, το φιλανθρωπικό έργο γίνεται όλο και πιο δύσκολα διαχειρίσιμο. Έχουμε ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση αυτών των σταδίων. Ένα άλλο θέμα είναι η χρηματοδότηση. Οι υπεύθυνοι της πρωτοβουλίας θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειριστούν την οργάνωση με δικά τους μέσα. Είναι σημαντικό να λειτουργήσει ο οργανισμός, χωρίς δωρεές ή εξωτερική βοήθεια για μερικά χρόνια. Έχω μεταβιβάσει την κυριότητα των τοπικών επιχειρήσεων μου στο Bidyanondo, για την εξασφάλιση χρημάτων σε μακροπρόθεσμη βάση.
Φορτηγά διανομής τροφίμων έχουν ενσωματωθεί στο έργο για την καλύτερη διαχείριση της διαδικασίας διανομής. Οι εθελοντές πηγαίνουν αυτά τα, γεμάτα με τρόφιμα, φορτηγά στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και τα δίνουν στα μη προνομιούχα παιδιά. Οι επικεφαλής του έργου ονειρεύονται μία μέρα, όπου αυτό το είδος των φορτηγών ή καταστημάτων θα υπάρχει σε όλη τη χώρα, και θα πωλούν τα εμπορεύματά τους για ένα τάκα σε όσους έχουν ανάγκη.
Διασχίζοντας σύνορα
Μια παρόμοια πρωτοβουλία έχει ξεκινήσει στην πρωτεύουσα του Περού, Λίμα. Τα τρόφιμα μοιράζονται μεταξύ των παιδιών στις φτωχογειτονιές της Λίμα κάθε εβδομάδα. Ο Kishor Kumar Das διευθύνει μία ξενοδοχειακή επιχείρηση στη Λίμα. Τα κέρδη από τη δραστηριότητα αυτή χρησιμοποιούνται για να πληρώσει για αυτή την προσπάθεια. Το φαγητό μαγειρεύεται στην κουζίνα του ξενοδοχείου. Το μαγείρεμα είναι ομαδική υπόθεση, με τους πελάτες του ξενοδοχείου να συμμετέχουν.
Ο Das ονειρεύεται την ημέρα, όπου αυτό το έργο της θέλησής του θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Κανένα παιδί δεν θα πρέπει να υποφέρει πλέον από την πείνα. Επειδή θυμάται την εποχή που εκείνος στεκόταν στην ουρά μπροστά από το ναό. Επειδή καταλαβαίνει τον πόνο της πείνας, των πεινασμένων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλει να βοηθήσει τα μη προνομιούχα παιδιά.