Tο άρθρο αυτό της Traci Tong αρχικά δημοσιεύτηκε στο PRI.org στις 13 Φεβρουαρίου 2017. Αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συνεργασίας μεταξύ PRI και Global Voices.
Ο Zeshan Bagewadi πάντα ψάχνει για ένα νέο τραγούδι. Πρόσφατα, ανακάλυψε ένα σπουδαίο: μόνο που δεν είναι καινούριο. Έχουν περάσει σχεδόν 45 χρόνια από τότε που πρωτοβγήκε: το “Cryin’ in the Streets” του George Perkins το 1970.
Γράφτηκε ως αντίδραση στη δολοφονία του αγωνιστή των πολιτικών δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ δυο χρόνια νωρίτερα.
Ο Bagewadi όμως ήταν πεπεισμένος ότι το “Cryin’ in the Streets” είναι ένα τραγούδι και για τους τωρινούς αγώνες πολιτικών δικαιωμάτων. Οπότε το διασκεύασε.
“‘Βλέπω κάποιον να κατεβαίνει στους δρόμους. Βλέπω κάποιον να κλαίει στο δρόμο. Βλέπω κάποιον να πεθαίνει στο δρόμο’. Έπαθα σοκ…πόσο απλό…πόσο ισχυρό…πόσο στοιχειώδες ήταν”, λέει για τους πρωτότυπους στίχους.
Το “Cryin’ in the Streets” απηχούσε επίσης τις εμπειρίες του ίδιου του Bagewadi, ο οποίος μεγάλωσε ως Μουσουλμάνος, Ινδοαμερικανός και ντόπιος κάτοικος του Σικάγο. Μεγάλωσε ακούγοντας την εκτενή συλλογή του πατέρα του με μπλουζ, σόουλ και γκόσπελ: “Otis Redding, Sam Cooke, Curtis Mayfield, James Brown … αυτό ήταν το σάουντρακ της παιδικής μου ηλικίας”.
Ο πατέρας του ήταν ανεξάρτητος δημοσιογράφος, ο οποίος ζούσε στην Ινδία, και από εκεί παρακολουθούσε το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική. “Έγραφε κείμενα για την έκφραση των μαύρων στη λογοτεχνία”, λέει ο Bagewadi. “Ο πατέρας μου πάντοτε προσελκυόταν από την καλλιτεχνική έκφραση των μαύρων και διάβαζε Langston Hughes, Zora [Neale] Hurston“.
Αυτό έκανε τεράστια εντύπωση στον Bagewadi, ο οποίος μπήκε στο κίνημα “Οι Μαύρες Ζωές Μετράνε” [Black Lives Matter], το οποίο εκστρατεύει εναντίον της βίας και του συστημικού ρατσισμού ενάντια στους μαύρους. “Είναι απλό αυτό που χρειάζεται να γίνει εδώ πέρα. Εμείς οι Μουσουλμάνοι πρέπει να συμμαχήσουμε με όσους έστρωσαν για μας το δρόμο και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Πρέπει να γίνουμε ένα με τον αγώνα τους, να γίνουμε ένα με τον πόνο τους”.
Η μουσική έχει περισσότερη δύναμη από σκέτα λόγια, προσθέτει. “Ακούς τον Κέρτις Μέιφιλντ να τραγουδά ‘people get ready, there's a train a comin‘. Ακούς την Mαχάλια Τζάκσον να τραγουδά ‘Joshua Fit The Battle of Jericho‘. Αν αυτό δεν σε κινητοποιήσει, δεν ξέρω κάτι άλλο που να μπορεί να το κάνει”.