Ο Gasem Al Hamad και ο γιος του, Mohamad, στο καινούριο τους σπίτι στην Καλιφόρνια. Η οικογένεια Al Hamad διέφυγε από τον πόλεμο στην Συρία και έπειτα από ένα τριετές ταξίδι, κατάφεραν να φτάσουν στις ΗΠΑ ως πρόσφυγες. Αρθρογραφεί η Monica Campbell. Χρήση με αδειοδότηση από το PRI.

Το παρακάτω άρθρο της Monica Campbell για το The World εμφανίστηκε αρχικά στην ιστοσελίδα  PRI.org στις 30 Νοεμβρίου 2015 και επανεμφανίζεται εδώ ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου.

Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την οικογένεια, ο Gasem Al Hamad, ο μπαμπάς, ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης. Εν τέλει, τα νέα ήταν ευχάριστα. Το πήρε. Καθώς παρκάραμε μπροστά από την πολυκατοικία που μένουν, είδαμε και τον Al Hamad να κάνει το ίδιο με το μίνι βαν του.

‘Ηταν εύκολη η εξέταση;

“Εύκολη, εύκολη!” μας είπε γελώντας. (Ο Al Hamad μιλάει κυρίως αραβικά προς το παρόν, οπότε έδωσε τις γραπτές εξετάσεις για το δίπλωμα στα αραβικά, καθώς και την εξέταση της οδήγησης, με τη βοήθεια διερμηνέα. Ωστόσο, έπρεπε να αποδείξει πως μπορεί να διαβάσει όλα τα σήματα στα αγγλικά.)

Ήταν σημαντικό επίτευγμα και ένα μικρό βήμα για το ξεκίνημα της νέας τους ζωής στις ΗΠΑ. Ο Al Hamad, η γυναίκα του, η Wajed Al Khlifa, και τα παιδιά τους έφτασαν μόλις τον Φεβρουάριο. Το ταξίδι τους διήρκησε σχεδόν τρία χρόνια, αφότου έφυγαν από την εμπόλεμη Συρία και το [βομβαρδισμένο] σπίτι τους στην πόλη Χομς και έφτασαν στο Τέρλοκ στην Καλιφόρνια, μια αγροτική συνοικία δύο ώρες ανατολικά του Σαν Φρανσίσκο. Τους παρέλαβε και τους  βοήθησε να εγκατασταθούν η International Rescue Committee, η οποία διαθέτει γραφεία στην περιοχή.

Η Arwa αριστερά, στο κέντρο η Marwa και στα δεξιά η Rawan, διαβάζουν τα μαθήματά τους ένα απόγευμα. Οι τρεις αδερφές έφτασαν στο Τέρλοκ στην Καλιφόρνια τον Φεβρουάριο, αφότου διέφυγαν από την εμπόλεμη Συρία. Αρθρογραφεί η Monica Campbell. Χρήση με αδειοδότηση από το PRI.

Έπειτα από μεγάλη αναμονή, η ζωή είναι πλέον μπροστά τους. Ο δίχρονος Mohamad μαθαίνει τις πρώτες του λέξεις στα αγγλικά και οι τρεις αδερφές του ξεκίνησαν σχολείο και μαθαίνουν γρήγορα. Η οχτάχρονη Arwa, η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, πάει τετάρτη δημοτικού και καμαρώνει για τον βαθμό της στο διαγώνισμα που έγραψε τις προάλλες. “Ήταν πάνω στον πολλαπλασιασμό. Εύκολο, πανεύκολο!” μας είπε.

Οι γονείς τους κάνουν επίσης μαθήματα αγγλικών τα πρωινά. Αν και η πρόοδός τους είναι πιο αργή, η εκμάθηση της γλώσσας είναι η προτεραιότητά τους. Μάλιστα ο 35χρονος Al Hamad σταμάτησε να δουλεύει στο κοντινό σφαγείο κρέατος χαλάλ, μια δουλειά που βρήκε μέσα στις πρώτες βδομάδες από την άφιξή τους, και εστιάζει στην εκμάθηση αγγλικών. Χωρίς κάποιο εισόδημα, η οικογένεια λαμβάνει προσωρινά κουπόνια φαγητού και άλλες παροχές, που προσφέρουν οι δημόσιες υπηρεσίες της πολιτείας της Καλιφόρνια. Και ποιά είναι η δουλειά των ονείρων του Al Hamad; “Θα ήθελα να έχω μια φάρμα”, μας λέει. “Ονειρεύομαι μια φάρμα”. Αγελάδες, κατσικάκια, κοτούλες. Όπως είχε και στην Συρία.

Εν τω μεταξύ, η οικογένεια πιάνει όλο και περισσότερες φιλίες. Οι γονείς γνώρισαν τους περισσότερους από τους καινούριους τους φίλους στο τζαμί της περιοχής. Η Kiefa Aziz, μια Αμερικάνα με καταγωγή από την Παλαιστίνη, λέει πως εκείνη και η Al Khlifa έχουν γίνει “κολλητές”. Τις προάλλες το απόγευμα, η Aziz βοήθησε την Al Khlifa να ψωνίσει για το γεύμα για την πρώτη Ημέρα Ευχαριστιών της οικογένειας. “Θα της δείξω όλες τις συνταγές”, λέει η Aziz, που βοηθά την οικογένεια και με την φροντίδα του Mohamad.

Ζωγραφιές των παιδιών στο δωμάτιό τους στο καινούριο σπίτι στην Καλιφόρνια. Η 8χρονη Arwa ζωγράφισε την σημαία της Συρίας, ώστε “να μην ξεχάσω από που είμαι”. Αρθρογραφεί η Monica Campbell. Χρήση με αδειοδότηση από το PRI.

Παράλληλα, η Al Khlifa και ο Al Hamad μαθαίνουν τη σκληρή πραγματικότητα της Αμερικής και της πολιτικής της. Παρακολουθούν τους κυβερνήτες, που πλέον εκπροσωπούν περισσότερες από τις μισές πολιτείες των ΗΠΑ, και είναι αντίθετοι στην υποδοχή προσφύγων από την Συρία και το Ιράκ, εφόσον, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Γαλλία, κυριάρχησε η ανησυχία σχετικά με τον επαρκή έλεγχο των νεοαφιχθέντων προσφύγων.

Το ζευγάρι φοβάται πως αυτό το κλίμα θα καθυστερήσει την άφιξη των υπόλοιπων συγγενών τους, συμπεριλαμβανομένων αδερφού και ανιψιού, οι οποίοι ήλπιζαν να είναι οι επόμενοι που θα φτάσουν στις ΗΠΑ. “Θα είναι δύσκολο”, παραδέχεται η Al Khlifa. Πλέον εξηγεί στην οικογένειά της ότι, μετά τα γεγονότα του Παρισιού, θα τους πάρει περισσότερο καιρό να καταφέρουν να έρθουν.

Δεν καταλαβαίνουν όμως γιατί τώρα όλη αυτή η ανησυχία για την ασφάλεια από τους πρόσφυγες. Η διαδικασία της αίτησης προσφυγικού ασύλου στην Ιορδανία ήταν μεγάλη. Υπήρξαν πολλές συνεντεύξεις και έλεγχοι ιστορικού.

“Για ενάμιση χρόνο μου έκαναν ερωτήσεις”, μας λέει ο Al Hamad. “Έχεις τατουάζ ή πληγές στο σώμα σου; Πότε πέθανε ο πατέρας σου; Η μητέρα σου; Υπηρέτησες στο στρατό; Πότε; Πού;” Ο Al Hamad θυμάται να φτάνει για μια δια ζώσης συνάντηση με εκπρόσωπο των ΗΠΑ στις 8 το πρωί στην Ιορδανία και να φεύγει στις 9 το βράδυ. “Κάναμε μεγάλα διαλείμματα, και μετά ακολουθούσαν περισσότερες ερωτήσεις”, λέει ο Al Hamad.

Και μετά τα γεγονότα στο Παρίσι, ένιωσαν μια αλλαγή. Η Al Khlifa, η οποία φοράει χιτζάμπ, ομολογεί ότι ο κόσμος την κοιτάει περίεργα πλέον, ενώ παλαιότερα δε συνέβαινε αυτό. “Μετά το Παρίσι, μετά απ’ ό,τι συνέβη στο Παρίσι, τα πράγματα άλλαξαν”, εξηγεί.

“Ελπίζω να περάσει αυτή η περίοδος”, λέει ο σύζυγός της. “Ελπίζω να έχουμε σύντομα ειρήνη, στη Συρία και σε όλο τον κόσμο”.