Νωρίτερα αυτό το μήνα, πέντε γνωστές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών στην πόλη Ντούμα και στην περιοχή της Ανατολικής Γούτα δέχτηκαν πίεση από το Τζάις αλ-Ισλάμ, της μεγαλύτερης ομάδας ανταρτών στην περιοχή. Το Global Voices κάλυψε για πρώτη φορά τα γεγονότα αυτά στις 10 Μαρτίου.
Η καταστολή συνέβη μετά τη δημοσίευση άρθρου στο περιοδικό «Rising for Freedom» (RFM) (طلعنا عالحرية), μια τοπική εφημερίδα δημοφιλή αρκετά μεταξύ των αντιπάλων του καθεστώτος Άσαντ, τόσο στη Συρία όσο και σε καταυλισμούς προσφύγων στις γειτονικές χώρες.
Με τίτλο “Κουβάλα με, μπαμπά”, το άρθρο έθιξε επικριτές, οι οποίοι απαίτησαν αντίποινα για το χαρατηριζόμενο ως βλάσφημο κείμενο. Όταν οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της RFM, οι αστυνομικοί προειδοποίησαν το προσωπικό ότι δεν πρέπει να περιμένουν αστυνομική προστασία, δεδομένου ότι το περιοδικό «δεν εμποδίζει τον κόσμο να διαδηλώνουν στους δρόμους». Οι δημοσιογράφοι έλαβαν συμβουλή να εγκαταλείψουν το κτίριο.
Ως εκ τούτου, το περιοδικό ανακοίνωσε ότι αναστέλλει όλες τις δραστηριότητες εντός της Συρίας μέχρι νεοτέρας. Λίγο αργότερα, οι αρχισυντάκτες Mimona Al-Ammar και Oussama Nassar παραιτήθηκαν, σε μια προσπάθεια να αποκλιμακώσουν την κατάσταση.
Ωστόσο, οι εντάσεις ανέκαμψαν, καθώς οι αρχές πίεσαν σύντομα αρκετές άλλες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών να σταματήσουν κάθε δραστηριότητα, παρά το γεγονός ότι οι οργανώσεις αυτές δεν είχαν δεσμούς με το RFM. “Έπεσε τσεκούρι” και σε άλλες τέσσερις ομάδες: το Κέντρο Τεκμηρίωσης Παραβιάσεων, το Ημέρα μετά: Υποστήριξη της δημοκρατικής μετάβασης στη Συρία, η Υποατήριξη για την Τοπική ανάπτυξη και στήριξη μικρών έργων και το δίκτυο Hurras για την προστασία του παιδιού.
Από την καταστολή, πολλοί ακτιβιστές έχουν απευθύνει έκκληση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προς το Τζάις αλ-Ισλάμ, ζητώντας να επιτραπεί στους ακτιβιστές και δημοσιογράφους να ξαναρχίσουν τις δραστηριότητές τους.
Τη στιγμή που γράφονταν οι γραμμές αυτές, φάνηκε ότι οι περισσότερες από τις επηρεαζόμενες ομάδες πολιτών μπορούσαν να επιστρέψουν στο έργο τους:
Our offices in Douma (with @SyNVM@Childprotectsyr@freedomraise ) reopens today after 5 days of closure.#Syria#civilsocietypic.twitter.com/DiwzlONE54
— VDC-Syria (@VDC_Syria) 13 March 2017
Τα γραφεία μας στην Ντούμα ανοίγουν ξανά σήμερα έπειτα από κλείσιμο 5 ημερών.
Παρ’ όλες αυτές τις ελπιδοφόρες ενδείξεις, ωστόσο, μια πηγή δήλωσε στο Global Voices ότι η RFM εξακολουθεί να αντιμετωπίζει εμπόδια επιστρέφοντας στο έργο της και ότι άτομα από όλους τους οργανισμούς αντιμετωπίζουν, σύμφωνα με πληροφορίες, συνεχιζόμενη παρενόχληση.
Σε βίντεο στο Facebook που κοινοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου, ο Ibrahim Al-Assil, πρόεδρος του Συριακού Κινήματος Μη Βίας, προσπάθησε να εξηγήσει “τι συνέβη και τι συμβαίνει στην Ντούμα”. Ο Al-Assil είπε στους θεατές επίσης γιατί οι καταστολές αυτές είναι σημαντικές και συνόψισε τι μπορούν να κάνουν για να καταπολεμήσουν την πίεση στην ελευθερία του λόγου και την κοινωνία των πολιτών.
Ο Al-Assil ξεκίνησε αφηγούμενος τι συμβαίνει στην Ντούμα: όταν οι εργαζόμενοι των διαφόρων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών εγκατέλειψαν τα γραφεία τους, που βρίσκονται στο ίδιο κτίριο, «είδαν διαδηλωτές με μαχαίρια και όπλα να ετοιμάζονται να μπουν στο κτίριο. Σύντομα, οι διαδηλωτές εισήλθαν τελικά στο κτίριο, σπάζοντας πράγματα, ξηλώνοντας πάνελ και πινακίδες και γράφοντας απειλές στους τοίχους και τις πόρτες».
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί:
Την ίδια ημέρα, ο πρόεδρος του Al-Da'we Al-Islah Al-Ijtima'i [Πρόσκληση για Δημόσια Μεταρρύθμιση] μήνυσε το περιοδικό και το Δικτύου των Κηδεμόνων Παιδικής Μέριμνας με βάση το kufr [απιστία προς το Θεό].
Ο Al-Assil επεσήμανε ότι ο τρόπος με τον οποίο οι Aρχές αντιμετώπισαν την κατάσταση ήταν απερίσκεπτος, τουλάχιστον:
Τι σημαίνει; Γιατί; Ποιος; Πώς; Το δίκτυο Hurras για την Προστασία του Παιδιού δεν έχει καμία σχέση με το περιοδικό Rising for Freedom: ούτε σε επίπεδο διεύθυνσης ούτε σε επίπεδο χρηματοδότησης ούτε σε επίπεδο εργασίας, σε κανένα επίπεδο απολύτως. [Είναι] μια εντελώς διαφορετική οργάνωση. Την ίδια ημέρα, οι συντάκτες του περιοδικού θεώρησαν ότι η κατηγορία ήταν πολύ μεγάλη και θεώρησαν ότι έπρεπε να κάνουν ένα θαρραλέο βήμα. Ζήτησαν συγγνώμη, αφαίρεσαν το άρθρο, σταμάτησαν την κυκλοφορία της έκδοσης και απέσυραν τις ήδη εκτυπωμένες εκδόσεις, όπου κυκλοφόρησαν στη Συρία. Δήλωσαν ότι το άρθρο αποτελεί άποψη του συγγραφέα και είπαν ότι ποτέ δεν θα διαπράξουν ξανά ένα τέτοιο σφάλμα.
Επιθυμούσε επίσης να επικεντρωθεί στο δίκτυο Hurras για την Προστασία των Παιδιών, διότι εξαρτώνται από τις υπηρεσίες τους 18.000 παιδιά.
Το δίκτυο Hurras μόνο το 2016 προσέφερε εκπαιδευτικές υπηρεσίες και προσωπική υποστήριξη σε 18.000 παιδιά στην Ντούμα. Επί του παρόντος, όλα αυτά, όλες αυτές οι υπηρεσίες που προσφέρονται από τους οργανισμούς με τη μορφή ΜΜΕ, εκπαίδευσης, κοινότητας, οικονομικών, νομικών, δικαστικών παροχών κλπ. – όλα σταματούν. Και επηρεάζονται οι άνθρωποι της Ντούμα, της Γούτα και Σύριοι γενικά. Οι πληγείσες δεν είναι οι ίδιες οι οργανώσεις, οι οποίες είχαν αποστολές. Οι αποστολές τους επηρεάζονται – εκείνες που εργάζονται για να ολοκληρώσουν, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Ο Al-Assil τόνισε επίσης την παρενόχληση που αντιμετωπίζουν μεμονωμένοι ακτιβιστές, όπως το να έχουν τα πρόσωπά τους και τα ονόματά τους τυπωμένα σε χαρτιά και ψευδώς να κατηγορούνται για «διάδοση δυσπιστίας»:
Αρχίζει να παίρνει ακόμα πιο επικίνδυνη τροπή με τη διανομή στην Ντούμα ντροπιαστικών φυλλαδίων που έχουν ονόματα και εικόνες από ανθρώπους όπως οι Mimona Al-Ammar, Oussama Nassar και Thaer Hijazi. […] Το περιοδικό Rising for Freedom είναι πέντε ετών στην Ντούμα. Γεννήθηκε με τη Συριακή Επανάσταση και είναι ένα από τα πρώτα που προήλθε από την επανάσταση και μερικά από τα καλύτερα βάσει του τι έχει επιτύχει από πλευράς μέσων. […] Οι Oussama και Mimona είναι από τους πιο εκπληκτικούς ανθρώπους που βρίσκονται σε οποιαδήποτε επανάσταση σε όλο τον κόσμο. Ο Oussama ξεκίνησε τον ακτιβισμό του το 2002 από το ζήτημα της νεολαίας της Νταράγια. Συνελήφθη το 2003. Αυτός και η Mimona συνελήφθησαν την πρώτη ημέρα της Συριακής Επανάστασης. […] [Ο Oussama] είναι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που μόνο αφού τον χάσουμε, αρχίζουμε να τον εκτιμούμε και να τον κλαίμε και να λέμε «πώς πέρασε η επανάστασή μας». Η Mimona Al-Ammar είναι το σύμβολο της γυναίκας της Συρίας. Ένα σύμβολο θάρρους, σύμβολο θυσίας, επιμονής, σύμβολο φιλανθρωπίας. Αυτή η μικρή οικογένεια που αρνήθηκε να φύγει και μετακόμισε από τη Νταράγια στην Ντούμα για να συνεχίσει τις εργασίες της εξυπηρετώντας την κοινότητα και προσφέροντας υπηρεσίες σε παιδιά. Συνέβαλαν σε πολλά διαφορετικά έργα και πολλές διαφορετικές διαμαρτυρίες. Δεν τους ξέρεις; Πήγαινε γράψε το όνομά τους και δες τι είχαν κάνει.
Τελείωσε το βίντεο με μια πρόσκληση για κινητοποίηση, κι αυτός ανάμεσα στους πολλούς που ζητούν από το Τζάις αλ-Ισλάμ να επιτρέψει στις οργανώσεις των πολιτών να συνεχίσουν το έργο τους. Μπορούμε τώρα να πούμε ότι ήταν εν μέρει επιτυχείς, αλλά η μοίρα του περιοδικού Rising for Freedom παραμένει αβέβαιη.