Ο Mirshad Ghalip μιλά για την κράτηση της μητέρας του στο Σιντσιάνγκ της Κίνας. Στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο του YouTube που δημοσιεύθηκε στις 25 Μαρτίου 2019.

Ο Mirshad Ghalip, Ουιγούρος που γεννήθηκε στην Κίνα, έφτιαξε ένα έντονο συναισθηματικά βίντεο για να σώσει τη μητέρα του, την 58χρονη Zumret Awut, από το χαρακτηριζόμενο από τον ίδιο κινεζικό “στρατόπεδο συγκέντρωσης”.

Ο Ghalip πιστεύει ότι η Zumret Awut είναι μία από τους περισσότερους από ένα εκατομμύριο φυλακισμένους, που έχουν κολλήσει στο δυστοπικό σύστημα της Κίνας για “επανεκπαίδευση” στο Σιντσιάνγκ. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι είναι ακόμα ζωντανή.

Η μητέρα του “μπήκε” στο σύστημα το 2017, την ίδια χρονιά που άρχισαν να ισχύουν οι αυστηροί έλεγχοι του πληθυσμού σε ολόκληρο το Σιντσιάνγκ υπό την ηγεσία του περιφερειακού ηγέτη του κομμουνιστικού κόμματος Chen Quanguo.

Η Κίνα έχει περιγράψει τα “επαγγελματικά και εκπαιδευτικά κέντρα” του Σιντσιάνγκ ως μέρη, όπου κανείς παρευρίσκεται εθελοντικά και ότι αποσκοπούν στην καταπολέμηση του αποσχισμού και του θρησκευτικού ριζοσπαστισμού.

Η ισχυρή μαρτυρία του Mirshad Ghalip δείχνει ότι οποιοσδήποτε μπορεί να καταλήξει σε αυτά τα κέντρα, ακόμα κι αν ποτέ πριν δεν θεωρούνταν ύποπτοι από το κράτος.

Προκειμένου να θεωρηθεί ότι υπάρχει ανάγκη “επανεκπαίδευσης”, αρκεί να υπάρξουν δεσμοί με ξένες χώρες — τόσο ο Mirshad Ghalip όσο και η αδερφή του σπουδάζουν στο εξωτερικό.

Ως η μεγαλύτερη μη εθνική ομάδα Χαν στην περιοχή, οι Ουιγούροι πιστεύεται ότι αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων των κέντρων επανεκπαίδευσης της Κίνας.

Μέχρι πρόσφατα, ωστόσο, πολλοί Ουιγούροι εκτός Κίνας είναι απρόθυμοι να μιλήσουν για τα βάσανα των συγγενών τους στο Σιντσιάνγκ.

Οι Καζάκοι — η δεύτερη μεγαλύτερη μη Κινεζική ομάδα της περιοχής — έχουν επωφεληθεί από πιο μαχητική και καλύτερα οργανωμένη εκπροσώπηση, κυρίως λόγω του ακτιβιστικού έργου στο γειτονικό με την Κίνα κράτος του Καζακστάν της Κεντρικής Ασίας.

Η εκστρατεία #MetooUyghur (Είμαι κι Εγώ Ουιγούρος) έκανε πολλά για να αλλάξει την ευρεία σιωπή των Ουιγούρων, για την οποία ο Ghalip λέει ότι “είναι ακριβώς αυτό που θέλει το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα”.

Όμως οι Ουιγούροι και οι άνθρωποι των άλλων ομάδων μουσουλμανικής πλειοψηφίας, που προέρχονται από την περιοχή, εξακολουθούν να εκφράζουν απογοήτευση για τις αδύναμες διπλωματικές προσπάθειες στο Σιντσιάνγκ.

Σε μια κίνηση που τονίζει την έκταση της οικονομικής επιρροής της Κίνας σε πολλά μέρη του κόσμου, ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας — ένα σώμα που απαρτίζεται από 57 μουσουλμανικά κράτη — επιβεβαίωσε ότι “επαινεί τις προσπάθειες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για την παροχή φροντίδας τους Μουσουλμάνους πολίτες”, ως μέρος ενός ψηφίσματος που εγκρίθηκε κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης υπουργών Εξωτερικών αυτό το μήνα.

Η διπλωματική δυναμική αυτού του είδους δεν αφήνει τον Mirshad Ghalip και άλλους όπως αυτόν να έχουν άλλη επιλογή από το να μιλούν πιο δυνατά και να προωθούν πιο σκληρά την ελευθερία των αγαπημένων τους.