Τραγούδι εξιλέωσης: Η διαδρομή μου προς τον ακτιβισμό μαριχουάνας

Μαριχουάνα, από τον Carlos Gracia στο flickr, CC BY 2.0.

Από την Nazma Muller

Δεν μπορώ να προσδιορίσω πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι για μένα. Θα έλεγε κανείς ότι ξεκίνησε, όταν ο Κολόμβος έφτασε στην περιοχή Μορούγκα, στην νότια ακτή του Τρινιδάδ, και μετέτρεψε τον παράδεισο σε φυτεία. Η άφιξή του έφερε τους Αφρικανούς, Ινδούς και Κινέζους προγόνους εδώ και διατάραξε ολόκληρο τον κόσμο των ιθαγενών πληθυσμών. Τα τελευταία 500 χρόνια, αυτό το ταξίδι προς την εξιλέωση βρίσκεται υπό κατασκευή: από την κατάκτηση της Iere [το πρωτότυπο ιθαγενές όνομα του Τρινιδάδ] από το ισπανικό Στέμμα με την έγκριση της Καθολικής Εκκλησίας, μέσω συνεχόμενων μεταναστευτικών κυμάτων, σε αυτά τα σταυροδρόμια της ιστορίας, όπου όλοι επισφαλώς γαντζωνόμαστε στη θέση μας με την πιο τέλεια μοντέρνα ενσάρκωση της Βαβυλώνας.

Όλοι εμείς οι μετανάστες κολλημένοι στην ολοένα πιο χαοτική φυτεία, προσπαθώντας να “ανταπεξέλθουμε”, ενόσω “ελπίζουμε” ότι “οι εγκληματίες” δε θα μας πιάσουν. Όμως, όπως λέει και το λυπητερό τραγούδι του Tosh στο ραδιόφωνο ως σάουντρακ της κρεολής παιδικής μου ηλικίας στον αυτοκινητόδρομο East-West Corridor του Τρινιδάδ: “Όλοι αποζητούν την ειρήνη/Κανένας δεν αποζητά τη δικαιοσύνη… Πες μου, ποιοι είναι οι εγκληματίες;”

Καλύτερα να πιστεύεις ότι το προσωπικό είναι πολιτικό. Αλλά όχι με τον κλεψιμαίικο, θρασύδειλο, δόλιο τρόπο, που οι μαριονέτες του Λαϊκού Εθνικού Κινήματος [ΣτΜ: PNM, People's National Movement, το υπάρχων κυβερνητικό κόμμα του Τρινιδάδ και Τομπάγκο] και της αντιπολίτευσης UNC [United National Congress] βγάζουν λεφτά. Σε αυτό το μικροσκοπικό νησί, αν η οικογένειά σου δεν έχει λεφτά, οι επιλογές σου στη ζωή είναι περιορισμένες. Δεδομένης της καταγωγής μου, πιθανότατα να τα είχα παρατήσει από την τρίτη τάξη του δημοτικού, αν η μητέρα μου δεν είχε κάνει τα πάντα για να με στείλει στο δημοτικό σχολείο Holy Name. Με αυτόν τον τρόπο, νίκησα την απάτη Κοινής Εισαγωγής και κατέληξα στο γυμνάσιο θηλέων Holy Name Convent να κάθομαι δίπλα στο 1%.

Ως μια από το 99%, ήμουν τυχερή, ώστε να έχω πρόσβαση σε πολύ καλή ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Κατάφερα να μπω στο Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών για να σπουδάσω κοινωνιολογία. Εκεί γνώρισα τον καθηγητή Daurius Figueira, έναν ριζοσπάστη διανοούμενο παθιασμένο με το εμπόριο ναρκωτικών. Εκείνη την εποχή, φαινόταν παράξενος, μιλώντας συνέχεια για την κοκαΐνη, το χόρτο και τις συμμορίες που σκοτώνουν. Αυτό ήταν πριν κρεμαστεί ο Dole Chadee και η συμμορία του. Τότε, δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο γρήγορα και αμετάκλητα το εμπόριο ναρκωτικών και άλλη μια εκτίναξη του πετρελαίου θα άλλαζε το Τρινιδάδ, αν όχι το Τομπάγκο.

Τότε, πήγα στην Τζαμάικα να δουλέψω ως δημοσιογράφος και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Υποθέτω ότι με άλλαξε το γεγονός ότι η εφημερίδα Jamaica Observer με έστειλε στην Ότσο Ρίος να καλύψω το φεστιβάλ Reggae Sunsplash. Από την πρώτη βραδιά κάτω από τα αστέρια, όταν άκουγα τραγούδια ska και rocksteady για ώρες και όλο το μουσικό ιδιοφυές ρεπερτόριο αυτών των ανθρώπων εκτυλισσόταν μπροστά μου, η ζωή μου άλλαξε για πάντα.

Η επιρροή των Τζαμαϊκανών στον κόσμο δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Τα τελευταία 25 χρόνια, έχω εμπνευστεί και επιφωτιστεί από αυτούς τους επαναστατικούς ανθρώπους, από πνευματικούς γίγαντες όπως οι Louise Bennett, Rex Nettleford και Barry Chevannes, μέχρι μουσικούς όπως οι Buju, Beenie και Chronixx.

Ως ρεπόρτερ, γνώρισα τα γκέτο, τις αίθουσες συσκέψεων, τις συναυλίες, τις επαύλεις, την βόρεια ακτή, τα πολυτελή ξενοδοχεία και τους δρόμους. Απειλήθηκα κιόλας από έναν κύριο και τη γλίτωσα μια σφαίρα την περίοδο των εκλογών. Είχα επίσης την τύχη να μελετήσω την πνευματική ρασταφαριανή έννοια του “livity”. Ως συνεργάτης του περιοδικού Caribbean Beat, πήρα συνέντευξη από τους Ziggy, Stephen και Skip Marley και ως ακτιβίστρια ήμουν στο πάνελ του πανεπιστημίου Ryerson με την εγγονή του Bob Marley, Donisha Prendergast, της οποίας η δουλειά συμπεριλαμβάνει την ταινία Rasta: A Soul’s Journey.

Η μαριχουάνα αποτελεί πηγή έμπνευσης, διαλογισμού και φαρμακευτικής αγωγής στην διαδρομή μου ως μιγάδα, εργαζόμενη γυναίκα της Καραϊβικής, που προσπαθεί να αντεπεξέλθει στον καπιταλιστικό κόσμο. Ως συγγραφέας, με έχει βοηθήσει να δημιουργήσω και να εξερευνήσω τα όρια και τα σύνορα του δικού μου μυαλού. Ως προληπτικό φάρμακο, εξασφαλίζει ότι δεν αρρωσταίνω ή αρπάζω καμία συνηθισμένη μη μεταδοτική ασθένεια λόγω του τρόπου ζωής. Και ως μαθήτρια του Κάστρο, μου έχει δώσει το θάρρος να ασκώ κριτική στο κατεστημένο. Για αυτό το λόγο, το Κράτος δεν θέλει οι μάζες να χρησιμοποιούν τη μαριχουάνα. Αρχίζουμε να γινόμαστε υπεροπτικοί και να πιστεύουμε ότι είμαστε ίσοι με αυτούς. Πριν το καταλάβεις καλά καλά, μιλάμε για δικαιώματα και θέλουμε “αλλαγή”.

Για εμένα, η μάχη για την νομιμοποίηση της μαριχουάνας είναι ένας τρόπος να ξεπληρώσω το χρέος, που οφείλω στους Αφρικανούς προγόνους μου, για όλα τα χρόνια απλήρωτης εργασίας τους. Μένει να ξεπληρωθεί από τους Βρετανούς, και ίσως δεν γίνει ποτέ αυτό, παρόλο που ο οργανισμός Caricom Reparations Committee συνεχίζει να προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα. Θέλω αποζημιώσεις από την δική μου την κυβέρνηση πρώτα!

Στην ταινία The Colour of Darkness που αφορά την δουλειά του, ο πρώτος ερευνητής του Ρασταφαριανισμού, ο αποθανών Barry Chevannes, αναζητά πώς άντρες όπως ο Μάρκους Γκάρβεϊ επεδίωξαν να εμψυχώσουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους τους μέσω αυτοδυναμίας και επιχειρηματικότητας. Το κίνημα του ρασταφαριανισμού έχει χρησιμοποιήσει την μαριχουάνα ως μυσταγωγία και ως μέσο επιβίωσης και για αυτό, το πλήρωσαν ακριβά. Όπως έκαναν πολλοί “καραφλοί” συναγωνιστές που αναζήτησαν καταφύγιο και άνεση στις θεραπευτικές και κατευναστικές ιδιότητες του χόρτου.

Οι νόμοι της φυσικής δικαιοσύνης απαιτούν οι αδικίες που υπέστησαν οι άνθρωποι μας λόγω χρώματος και φυλής να αποκατασταθούν. Τα περισσότερα άτομα που συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν για κατοχή μαριχουάνας, καλλιέργεια και εμπόριο τα τελευταία 50 χρόνια, είναι Αφρικανοί ή Dougla. Ως μητέρα ενός αγοριού, αισθάνομαι υποχρεωμένη να δράσω, πριν γίνει ο γιος μου άλλο ένα στατιστικό.

Η Nazma Muller είναι γεννημένη στην Τρινιδάδ, υποστηρίκτρια του κινήματος του Ρασταφαριανισμού, συγγραφέας και υπέρμαχος της κάνναβης.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.