Η καταπίεση του Ιράν στους χριστιανούς του χωρίζει κόρη από εκχριστιανισμένους γονείς

Γελοιογραφία του Sharok Heidari γα την αντίσταση Ιρανών Χριστιανών στον κρατικό έλεγχο. Χρήση με άδεια.

Η Lydia ήταν 3 μηνών το 2019, όταν υιοθετήθηκε από τον Sam Khosravi και τη σύζυγό του, Maryam Falahi, στο Ιράν. Σε ηλικία σχεδόν δύο ετών, και με σοβαρά προβλήματα υγείας, χωρίστηκε από τους γονείς της με δικαστική απόφαση τον Ιούλιο του 2020. Ο λόγος ήταν ότι ο Khosravi και η σύζυγός του είχαν μεταστραφεί στον χριστιανισμό από το Ισλάμ και, ως εκ τούτου, δεν μπορούσαν να είναι γονείς παιδιού, που γεννήθηκε σε μουσουλμανική οικογένεια.

Αυτή η νομική υπόθεση αποτελεί μαρτυρία για ό,τι περιγράφουν ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως συνεχιζόμενη κατασταλτική πολιτική της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν έναντι του χριστιανικού πληθυσμού της, ειδικά των προσήλυτων.

Σύμφωνα με το άρθρο 13 του συντάγματος του Ιράν, οι Ζωροάστρες, οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί Ιρανοί, όπως οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι και όχι προσήλυτοι από το Ισλάμ, είναι οι μόνες θρησκευτικές μειονότητες αναγωνρισμένες από το κράτος και είναι, εντός των ορίων του νόμου, ελεύθερες να εκτελούν τις θρησκευτικές τελετές τους.

Οι χριστιανοί στο Ιράν εκτιμάται ότι κυμαίνονται μεταξύ 500.000 και 800.000 πιστών, μερικοί ασσυριακής και αρμενικής χριστιανικής εθνικότητας, αλλά η πλειοψηφία τους αποτελείται από προσήλυτους. Αποτελούν λιγότερο από 1% του πληθυσμού του Ιράν των 83,5 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ενώ οι αναγνωρισμένες θρησκευτικές μειονότητες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν διαρθρωτικές διακρίσεις, η στόχευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας προς μη αναγνωρισμένες θρησκευτικές μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των προσήλυτων χριστιανών, είναι ευρύτερη και πιο σκληρή.

Στο Εφετείο, που επικύρωσε την απόφαση τον Σεπτέμβριο, ο δικαστής επεσήμανε ότι η Lydia και οι θετοί γονείς της είχαν “έντονο συναισθηματικό δεσμό” και ότι το ζευγάρι παρείχε την αγάπη και τη φροντίδα, που χρειαζόταν για να λάμψει. Στην ετυμηγορία του, πρόσθεσε ότι η τώρα σχεδόν δίχρονη Lydia δεν θα είχε καμία πιθανότητα να βρει άλλη θετή οικογένεια λόγω των προβλημάτων υγείας της. Ωστόσο, το δικαστήριο προχώρησε με τον διαχωρισμό της οικογένειας.

Οι θετοί γονείς της Lydia έχουν επίσης στοχευτεί από τις ιρανικές Αρχές στο παρελθόν. Ο Khosravi και η σύζυγός του, Maryam Falahi, ήταν μεταξύ των μελών της χριστιανικής οικογένειας, που συνελήφθησαν σε συντονισμένες επιδρομές στα σπίτια τους στο Μπουσέχρ τον Ιούλιο του 2019. Τον Ιούνιο του 2020, τους επιβλήθηκαν διάφορες ποινές, όπως φυλάκιση, πρόστιμα, περιορισμοί στην εργασία και εσωτερική εξορία.

Ο Hossein Ahmadiniyaz με έδρα την Ολλανδία, ένας από τους δικηγόρους της Lydia, δήλωσε στο Global Voices ότι το αίτημα της οικογένειας για επανάληψη της διαδικασίας στο Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει ακόμη απαντηθεί και, ενώ το νήπιο εξακολουθεί να είναι με τους γονείς του, η εκτελεστική εντολή απομάκρυνσής της έχει εκδοθεί. Πρόσθεσε ότι έγραψε επιστολή τον Νοέμβριο για την υπόθεση της Lydia στον Javid Rahman, Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν, ζητώντας του να παρέμβει. Αυτή η επιστολή παραμένει αναπάντητη.

Ο Ahmadiniyaz, ο οποίος υπερασπίστηκε πολλούς ακτιβιστές πολιτικών δικαιωμάτων και μέλη μειονοτικών κοινοτήτων, εξήγησε ότι οι εκτελεστικές και δικαστικές Αρχές στο Μπουσέχρ υπόκεινται στις ιδιοτροπίες της ασφάλειας και των πολιτικών υπηρεσιών. Είπε στο Global Voices:

Στις περιπτώσεις των χριστιανών προσήλυτων στο Ιράν, το ίδιο το δικαστικό σύστημα – δηλαδή το δικαστήριο και οι νόμοι – γίνονται τα κύρια εργαλεία καταστολής και καταπίεσης, επειδή οι πράκτορες ασφαλείας στην έκθεσή τους σχετικά με την υπόθεση προέτρεψαν μια τέτοια απόφαση. Όταν δεν υπάρχουν οι βασικές αρχές της δίκαιης δίκης και της δικαστικής ανεξαρτησίας, ο νόμος και το δικαστήριο είναι διακοσμητικά, ένα θέατρο. Ακόμη και οι συστάσεις δύο σιιτικών θρησκευτικών Αρχών δεν λειτουργούν. Ακόμα και αυτό δεν λυπάται το παιδί.

Δεκαετίες διώξεων

Από το 1979, δεκάδες άτομα μειονοτικής πίστης ή θρησκείας, όπως Μπαχάι, Κούρδοι και Χριστιανοί, έχουν σταλεί στη φυλακή στο Ιράν για “δράση κατά της εθνικής ασφάλειας” ή “προπαγάνδα κατά του κράτους”. Έτσι, το Ιράν κατατάχθηκε ως η 8η χειρότερη χώρα για Χριστιανούς από το Open Doors, ένα παρατηρητήριο διώξεων χριστιανών με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο.

Στις 12 Ιανουαρίου, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του Ειδικού Εισηγητή για την Ελευθερία της Θρησκείας ή Πίστης, Ahmed Ahmed, έγραψε μια επιστολή προς την ιρανική κυβέρνηση, εκφράζοντας “σοβαρή ανησυχία” για τη συστηματική και εκτεταμένη καταστολή και κρατικό έλεγχο της χριστιανικής μειονότητας στο Ιράν, ιδίως όσων έχουν μεταστραφεί από το Ισλάμ.

Στην απάντησή του στην έρευνα των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για 24 χριστιανούς που διώκονται για τις πεποιθήσεις τους, το ιρανικό κράτος υπερασπίστηκε τη στάση του, υποστηρίζοντας ότι οι κατηγορούμενοι “«ενήργησαν κατά της εθνικής ασφάλειας”, κατηγορίες που η επιστολή των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ δήλωσε ότι αντικατοπτρίζουν τον “κρατικό έλεγχο στις μειονοτικές θρησκείες” στην Ισλαμική Δημοκρατία.

Σύμφωνα με έκθεση του Φεβρουαρίου, που δημοσιεύθηκε από τέσσερις χριστιανικές οργανώσεις, το ιρανικό κράτος μετά το 1979 “προσπαθεί να επιβάλει μια ομοιογενή ταυτότητα” στον λαό του με ισλαμικό σιιτικό σύστημα πεποιθήσεων, “με αποτέλεσμα την καταστολή των μειονοτικών ομάδων: πολιτισμό, παραδόσεις, θρησκευτικές πεποιθήσεις και ό,τι άλλο θεωρείται απειλή για την Ισλαμική Δημοκρατία και τις αξίες της”.

Ο Mansour Borji, εκτελεστικός διευθυντής του Άρθρου 18, κορυφαίου οργανισμού υπεράσπισης Χριστιανών με έδρα το Λονδίνο, λέει στο Global Voices:

Οι προκλήσεις, που αντιμετωπίζει οι Χριστιανοί στο σημερινό Ιράν, βασίζονται στις μισαλλόδοξες απόψεις των Ισλαμιστών επαναστατών, που θέλουν να διατηρήσουν το μονοπώλιο ή τον απόλυτο έλεγχο σε κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων, και το πιο σημαντικό, τα δικαιώματα επιλογής της πίστης του καθενός και πώς την ασκεί. Η ανησυχητική πραγματικότητα είναι ότι το κράτος καταφεύγει όλο και περισσότερο σε πιο βίαιες μεθόδους για να περιθωριοποιήσει, να απανθρωπίσει και να εξαλείψει τους μη αναγνωρισμένους Χριστιανούς.

Αντιδράσεις

Η υπόθεση της Lydia προκάλεσε πολλές αντιπαραθέσεις τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας.

Μια ανοιχτή επιστολή υπογεγραμμένη από 120 δικηγόρους και ακτιβιστές πολιτικών δικαιωμάτων απευθύνθηκε στον επικεφαλής της δικαστικής εξουσίας του Ιράν, με την οποία του ζητούνταν να ακυρώσει την απόφαση του δικαστηρίου του Μπουσέχρ τόσο κατά του ιρανικού όσο και του διεθνούς δικαίου. Αναφερόμενη σε διάφορα άρθρα του συντάγματος, η επιστολή έγραφε:

Ειδικότερα, όσον αφορά τη φροντίδα και την προστασία κακοποιημένων ή ασυνόδευτων παιδιών, το Σύνταγμα ασχολείται μόνο με ανθρώπινες και ηθικές πτυχές, πράγμα που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε Ιρανός πολίτης, ανεξάρτητα από τη θρησκεία του/της, μπορεί να υποβάλει αίτηση για επιμέλεια παιδιού. Πουθενά σε αυτούς τους νόμους ή κανονισμούς δεν γίνεται αναφορά στη θρησκεία του αιτούντος, αλλά μάλλον πρωτίστως το να είσαι Ιρανός πολίτης και να έχεις καλό ηθικό χαρακτήρα είναι το κριτήριο επιλεξιμότητας.

Ορισμένοι Ιρανοί Χριστιανοί στο εξωτερικό πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες ενάντια σε αυτήν την εντολή τον Οκτώβριο του 2020. Το “Είμαι κι εγώ Χριστιανός” είναι μια εκστρατεία, που οργανώθηκε από Ιρανούς Χριστιανούς στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, για να ευαισθητοποιήσει τόσο τους Ιρανούς Χριστιανούς όσο και για τα άλλα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν.

Η Mary Mohammadi, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό, η οποία μοιράστηκε την ιστορία της φυλάκισής της στο “White Torture” [Λευκά Βασανιστήρια], σχολίασε ειρωνικά την ετυμηγορία για τη Lydia σε ένα τουίτ:

Εάν χωριστεί από την οικογένεια, η πιθανότητα να την υιοθετήσει μια άλλη οικογένεια είναι μηδενική.

Η μεταχείριση των Χριστιανών από την Ισλαμική Δημοκρατία τους λέει ευγενικά: “Ψοφήστε”.

Καθώς το Ιρανικό Κράτος προτίθεται να ελέγξει αυστηρά την ταυτότητα του έθνους, εν μέρει καταπιέζοντας τις θρησκευτικές του μειονότητες, η στάση και η αντίληψη των Ιρανών για τη θρησκεία έχει αλλάξει. Μια πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από την οργάνωση Gamaan με έδρα την Ολλανδία, μεταξύ γραμματισμένων Ιρανών κατοίκων ηλικίας άνω των 19 ετών, δείχνει ότι μόλις περίπου το 32% των Ιρανών θεωρούν τους εαυτούς τους Σιίτες (επίσημη θρησκεία στο Ιράν), ενώ περίπου το μισό του πληθυσμού ανέφερε ότι έχασε τη θρησκεία του.

1 σχόλιο

  • Αλή Αλ-Γιουνάνι

    Μη μουσουλμάνοι δεν μπορούν να είναι γονείς παιδιού, που γεννήθηκε σε μουσουλμανική οικογένεια.

Συμμετέχετε στη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.