Καθώς η Τζαμάικα αναλογίζεται τα 61 χρόνια της ανεξαρτησίας της, κοιτάζει επίσης το μέλλον της

Εικόνα μέσω Canva Pro.

Στις 6 Αυγούστου 1962, η Τζαμάικα έγινε ανεξάρτητο έθνος, τερματίζοντας έτσι την περίοδο που ήταν βρετανική αποικία. Το νησί συμπλήρωσε πρόσφατα 61 χρόνια ανεξαρτησίας.

Σαν σήμερα, πριν 61 χρόνια η #Τζαμάικα απέκτησε την #ανεξαρτησία της. Ας το γιορτάσουμε με τον Lord Creator. Το “Independent Jamaica” ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Island το 1962. Ο Kentrick Patrick (Lord Creator) πέθανε τον περασμένο μήνα σε ηλικία 87 ετών https://t.co/gCiBqfJbpO

Για ορισμένους, η απελευθέρωση της Τζαμάικα από τα αποικιακά δεσμά είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την Ημέρα Χειραφέτησης, η οποία γιορτάζεται σε μεγάλο μέρος των πρώην Βρετανικών Δυτικών Ινδιών την 1η Αυγούστου κάθε έτους:

Ο #Αύγουστος είναι ειδικός μήνας για μένα και την ιστορία της #Τζαμάικα. Η πρώτη εβδομάδα του #Αυγούστου στη Τζαμάικα είναι γνωστή ως #Emancipendence. Η 1η Αυγούστου είναι η #Ημέρα Χειραφέτησής μας από τη δουλεία και η 6η Αυγούστου 1962 η #Ανεξαρτησία μας. Το 2023 είναι το 61ο έτος της #Ανεξαρτησίας μας.

Η Ημέρα Ανεξαρτησίας στην Τζαμάικα γιορτάζεται ως εθνική εορτή, με μια παραδοσιακή δραστηριότητα να είναι η παρέλαση με βάρκα που πραγματοποιείται κατά μήκος της νότιας ακτής του νησιού:

Υπάρχει καλύτερος τρόπος να γιορτάσετε την Τζαμάικα 61 από το να ταξιδέψετε στην Καραϊβική;

Η παρέλαση σκαφών πραγματοποιείται στον κόλπο Billy's Bay, Treasure Beach στο St Elizabeth. #IndependenceDay #Independence #Jamaica61 #Jamaica #JamaicaIndependence #HappyIndependenceDay #JamaicaObserver #AlwaysAhead pic.twitter.com/b1TgUPf0KE

Ο χρήστης του X (τέως Twitter) Wayne Chen εξήγησε:

Η σημαία της Τζαμάικα υιοθετήθηκε πριν από 61 χρόνια σήμερα, στις 6 Αυγούστου 1962. Σχεδιάστηκε από διακομματική επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων, αφού ένας διαγωνισμός με 360 υποβολές δεν ανέδειξε νικητή. Τα χρώματα ερμηνεύτηκαν αρχικά ως “οι δυσκολίες υπάρχουν αλλά οι… pic.twitter.com/THEq0Jp6xK

Οι Τζαμαϊκανοί/ές έχουν πολλά για τα οποία μπορούν να νιώθουν υπερηφάνεια, ιδίως στη μάχη τους για αυτοδιοίκηση. Όπως μεγάλο μέρος της περιοχής της Καραϊβικής, το νησί αποικίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν οι Ισπανοί νίκησαν τους ιθαγενείς Τάινο. Μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα, οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν τον έλεγχο του νησιού και οι ιδιοκτήτες αποικιακών φυτειών ήταν βαθιά ριζωμένοι στο υπερατλαντικό δουλεμπόριο. Μια ομάδα σκλαβωμένων Αφρικανών που ήταν αποφασισμένοι να εξασφαλίσουν την ελευθερία τους ενώθηκαν με την κοινότητα των εναπομεινάντων Τάινο σε μια περιοχή που ονομαζόταν Cockpit Country στο ορεινό εσωτερικό του νησιού. Εκεί, δημιούργησαν μια κοινωνία γνωστή ως Μαρούν, η οποία πολέμησε με επιτυχία τους Βρετανούς σε έναν πόλεμο που διήρκεσε από το 1728-1740.

Η δουλεία καταργήθηκε τελικά στις Βρετανικές Δυτικές Ινδίες, αλλά οι Βρετανοί εξακολουθούσαν να διατηρούν άλλες μορφές ελέγχου. Καθώς ξημέρωνε ο 20ός αιώνας, αυτό το status quo αμφισβητήθηκε από τον Τζαμαϊκανό εθνικό ήρωα Μάρκους Γκάρβεϊ, ο οποίος υπερασπίστηκε τους μαύρους στην Τζαμάικα και πέρα από αυτήν. Οι από καιρό φυτεμένοι σπόροι της αυτοδιάθεσης άρχισαν να αποδίδουν καρπούς και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο δρόμος για την ανεξαρτησία είχε χαραχθεί, κάτι που τελικά συνέβη στις 6 Αυγούστου 1962, με τον Αλεξάντερ Μπουσταμάντε ως πρώτο πρωθυπουργό της χώρας..

Μετά την ανεξαρτησία της, η Τζαμάικα συνέχισε να διαπρέπει με πολλούς τρόπους, διαπρέποντας στην παγκόσμια σκηνή στον πολιτισμό, τον αθλητισμό και τις τέχνες, και παρά το μέγεθός της ξεπερνά τακτικά το βάρος της:

We likkle, but we tallawah’ 💪🏾
Χαρούμενη 61η επέτειο Ανεξαρτησίας, Τζαμάικα.

Το Grand Gala, η ετήσια πολιτιστική επίδειξη στο Εθνικό Στάδιο της χώρας, υπερκαλύφθηκε, με τους Τζαμαϊκανούς να προσπαθούν να βρουν εισιτήρια. Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον εθνικό ύμνο:

Η εθνική σημαία της Τζαμάικα υψώθηκε για πρώτη φορά την Ημέρα Ανεξαρτησίας, στις 6 Αυγούστου 1962, και σηματοδοτεί τη γέννηση του έθνους μας. Έκτοτε, κάθε χρόνο, η σημαία υψώνεται πριν από την έναρξη του Grand Gala.

Ας παρατηρήσουμε τη στιγμή κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου που εκτελείται…

Έλαβε τέλος ώρες αργότερα με οθόνες από drone:

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η θεαματική επίδειξη με drone ξεπέρασε όλες τις παραστάσεις στη φετινή μεγάλη γιορτή για την ανεξαρτησία, που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Στάδιο την Κυριακή.

Διαβάστε περισσότερα: https://t.co/UlukalmPVt (📷: Nicholas Nunes) #GLNRToday pic.twitter.com/t9KBUjF9MQ

Όπως σε κάθε ταξίδι, όμως, υπάρχουν προκλήσεις. Την επομένη της Ανεξαρτησίας, η blogger και συνεργάτης του Global Voices Emma Lewis συντόνισε ένα διαδικτυακό (και διά ζώσης) μεσημεριανό φόρουμ που προσπάθησε να διερευνήσει το ζήτημα της ταυτότητας:

Αυτή είναι για κάποιους από εμάς μια στιγμή για προβληματισμό. Πού έχουμε φτάσει; Ποια είναι η Τζαμάικα που θα θέλατε να δείτε όταν γιορτάσουμε την 65η επέτειο; Τι είναι ένας Τζαμαϊκανός και πώς βλέπουμε τους εαυτούς μας; Είμαστε προσγειωμένοι στο παρελθόν, ζούμε στο παρόν… αλλά τι γίνεται με το μέλλον μας;

Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Τζαμαϊκανός ιστορικός πολιτισμού Ainsley Henriques και η Karen Y. Johns, διευθύνουσα σύμβουλος του Good Institute and Caribbean Connector στις ΗΠΑ — και μιλώντας για την οποία, οι εορτασμοί της Ημέρας Ανεξαρτησίας πραγματοποιήθηκαν επίσης σε κοινότητες της διασποράς, όπως στη Νέα Υόρκη και το Ηνωμένο Βασίλειο, με χιλιάδες άτομα να προσέρχονται για να τιμήσουν την επέτειο.

Τα μέλη της διασποράς που συμμετείχαν στο διαδικτυακό φόρουμ με βάση το Zoom αντανακλούσαν έναν αισιόδοξο τόνο κατά τη διάρκεια της συζήτησης (η οποία γινόταν όλο και πιο ζωηρή). Όταν του ζητήθηκε να περιγράψει την “Τζαμάικα 61″ με μία λέξη, ο Τζαμαϊκανοαμερικανός επιχειρηματίας David Mullings είπε: “Υπόσχεση”, ενώ ο Τζαμαϊκανοκαναδός εκδότης Kwame Scott Fraser είπε: “Αυθεντική”. Άλλοι όροι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν “Δυνατότητα”, “Καινοτομία” και “Κληρονομιά”. Αντίθετα, η ακτιβίστρια της κοινωνίας των πολιτών Joy Crawford συνέδεσε δύο λέξεις μαζί: “Ανθεκτική – αλλά απογοητευμένη”.

Η συζήτηση στο Κίνγκστον άγγιξε αρκετά καίρια ζητήματα, με τον σχολιαστή και οικονομολόγο Damien King να παρατηρεί ότι υπάρχει μια τάση προς την “αυταπάτη” κατά τη συζήτηση για τη σημερινή Τζαμάικα, επειδή “δεν έχουμε μια κοινή εμπειρία”. Η αυξανόμενη ανισότητα, η ανάγκη να γίνουμε περισσότερο αυτάρκεις στη γεωργία και η θεωρούμενη αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος ήταν καυτά θέματα, με τον τραγουδιστή της ρέγκε και ακτιβιστή Aaron Silk να τονίζει ότι δεν υπάρχει “καμία ελπίδα” για πολλούς αποφοίτους πανεπιστημίου που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Η ανοικοδόμηση των κοινοτήτων (ίσως μέσω της τεχνολογίας) με βαθύτερη κατανόηση του Συντάγματος, της πολιτικής αγωγής και ιδιαίτερα των διδασκαλιών του Μάρκους Γκάρβεϊ, θεωρήθηκαν ως λύσεις. Ο Silk έκλεισε την εκδήλωση με ένα ενδυναμωτικό τραγούδι, αφού η ποιήτρια Ann-Margaret Lim διάβασε ένα από τα ποιήματά της.

Υπήρξαν επίσης κάποιες αμφισβητούσες φωνές στο διαδίκτυο. Στο εβδομαδιαίο podcast του, ο βετεράνος δημοσιογράφος Franklin McKnight έθεσε το ίδιο ερώτημα:

“Ποιος είναι Τζαμαϊκανός; Μας αρέσει αυτό που έχουμε γίνει;”

Μία από τις λέξεις που ήρθαν στο μυαλό του μουσικού Yekengele κατά τη διάρκεια του φόρουμ για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας ήταν “Δημοκρατία!”. Είναι ενδιαφέρον ότι η Τζαμάικα παραμένει ένα από τα λίγα εδάφη της Καραϊβικής που δεν είναι δημοκρατία, αν και ο πρωθυπουργός Άντριου Χόλνες δήλωσε στον Δούκα και τη Δούκισσα του Κέιμπριτζ κατά τη διάρκεια μιας βασιλικής επίσκεψης το 2022 ότι η Τζαμάικα εξετάζει το ενδεχόμενο να “προχωρήσει” από αυτή την άποψη. Εάν και όταν παραιτηθεί από τον Βρετανό βασιλιά ως αρχηγό του κράτους, η Τζαμάικα θα ακολουθήσει τα βήματα των Μπαρμπάντος, του πιο πρόσφατου εδάφους της Καραϊβικής που έγιναν δημοκρατία.

Ένα άρθρο γνώμης του κοινοτικού δημοσιογράφου της ECHO του Λίβερπουλ, Patrick Graham, γεννημένου στη Βρετανία και απόγονου τζαμαϊκανών γονέων, αναρωτήθηκε εάν, μεταξύ της έλλειψης τοπικού αρχηγού κράτους και της εξάρτησής της από το Privy Council ως τελικό εφετείο (για να μην αναφέρουμε πόσο άθλια αντιμετωπίστηκαν οι Τζαμαϊκανοί της εποχής Windrush στο πρόσφατο σκάνδαλο του βρετανικού υπουργείου Εσωτερικών), η χώρα ήταν πράγματι ανεξάρτητη:

Η Τζαμάικα συζητά να γίνει δημοκρατία και να μην έχει τον Βρετανό μονάρχη και αρχηγό του κράτους της. Αυτό δείχνει ότι ποτέ δεν ήταν πραγματικά ανεξάρτητη, δεδομένου ότι ο αρχηγός του κράτους της είναι από τη χώρα [των] πρώην σκλάβων της […]

Η Τζαμάικα, όταν την επισκέφθηκα ως παιδί, είχε μεγάλα προβλήματα φτώχειας και εξακολουθεί να έχει μέχρι σήμερα. Δεν βλέπω κανένα όφελος από τη συμμετοχή στην Κοινοπολιτεία για τους καθημερινούς ανθρώπους […]

Προς το παρόν, η Τζαμάικα θα πρέπει να απολαύσει την “ανεξαρτησία” της, αλλά να αναγνωρίσει ότι είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση […] Θα συμμετάσχω σε αυτούς τους εορτασμούς, αλλά θα έχω πάντα το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον για τους πραγματικούς εορτασμούς της “πραγματικής ανεξαρτησίας”.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.