Στη Βολιβία, όπου τα σωματεία σχηματίζονται ευρέως από μέλη της κοινωνίας, άλλη μια ομάδα εργατών απέκτησε το δικό της: τα παιδιά.
Μια ιστορία για την παιδική εργασία στη Βολιβία παρουσιάζεται από την Jean-Friedman Rudovsky ως τμήμα της σειράς Ground Shifters: Ιστορίες γυναικών που αλλάζουν αόρατους κόσμους. Η Rudovsky γράφει:
Η Βολιβία έχει 9 εκατομμύρια κατοίκους: ένα εκατομμύριο είναι παιδιά εργάτες, κάποια από αυτά ξεκίνησαν να δουλεύουν ακόμη κι απ’ τα εφτά τους χρόνια. Από αυτά, τα μισά περίπου είναι κορίτσια. Τα κορίτσια, όπως και οι δουλειές τους, είναι συχνά κρυμμένες, μέσα σε σπίτια ή στο πίσω μέρος των εστιατορίων.
Ο Mauricio Aira στο blog Bolivia Primera Plana [es] υποστηρίζει πως η παιδική εργασία δεν αποτελεί ανησυχία και ενδιαφέρον της Βολιβιανής κοινωνίας και προσθέτει:
el anonimato en el que viven [los niños trabajadores] simplemente refleja el desprecio que siente el mundo adulto por la niñez en Bolivia.
Η σελίδα Hispanically Speaking News παλαιότερα είχε δημοσιεύσει:
Αυτά τα παιδιά και έφηβοι δουλεύουν για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους, να υποστηρίξουν τις σπουδές τους, να καλύψουν τα προσωπικά τους έξοδα, να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό των γονιών τους ή των αδερφών τους, που χάθηκαν από πυριτίαση και ατυχήματα σε μεταλλωρυχεία ή φυτείες ζαχαρότευτλων.
Η πλειοψηφία των παιδιών εργατών πηγαίνουν σχολείο και ταυτόχρονα κρατούν απαιτητικές δουλειές, κάποια από αυτά μάλιστα δουλεύοντας και πλήρες ωράριο. Έχουν σχηματίσει σωματεία για να προστατεύονται από την κυβέρνηση και να αντιμετωπίζονται με σεβασμό από την κοινωνία. Όπως γράφει η Marion Gibney εδώ:
αυτά τα παιδιά δε θεωρούν άσχημη την κατάστασή τους: θέλουν να δουλέψουν και σχημάτισαν τα σωματεία αυτά για δικό τους όφελος. Τα σωματεία είναι για να τους χαρίζουν προστασία και βασικά δικαιώματα από την κυβέρνηση, καθώς και να κερδίσουν σεβασμό από τους υπόλοιπους εργάτες. Λόγω του ότι είναι παιδιά, συχνά τους ξεχωρίζουν και τους χτυπούν οι μεγαλύτεροι, αλλά έχουν μάθει να προσαρμόζονται και να προστατεύονται.
Μιας και η παιδική εργασία είναι παράνομη, είναι δύσκολο να ζητήσει κανείς από την κυβέρνηση ή άλλους οργανισμούς την προστασία της παιδικής εργασίας. Η Noemi Gutierrez, νεαρή συντονίστρια στο CONNATSOP, το Συμβούλιο της πόλης Ποτοσί για τα Παιδιά Εργάτες εντός Σωματείων αναφέρει:
“Όλοι λένε πως τα παιδιά δε θα έπρεπε να δουλεύουν, αλλά δε λαμβάνουν υπόψη τους την οικονομική πραγματικότητα στη χώρα αυτή. Σίγουρα, αν όλοι ήμαστε ευκατάστατοι, κανείς μας δε θα χρειαζόταν να δουλέψει. Αλλά αντί να σκεφτεί λογικά, η κυβέρνηση λέει μονάχα πως πρέπει να εξαλειφθεί η παιδική εργασία. Εγώ λέω πως πρώτα πρέπει να εξαλειφθεί η φτώχεια.”
Το blog Children's Participation συνοψίζει κάποια από τα αιτήματα της UNATSBO (“Unión de Niños, Niñas, y Adolescentes Trabajadores de Bolivia” στα ισπανικά, “‘Ενωση Αγοριών, Κοριτσιών και Εφήβων εργατών της Βολιβίας”), της μεγαλύτερης ένωσης παιδιών εργατών στη χώρα:
Θέλουν να διασφαλίσουν πως τα παιδιά θα έχουν τους ίδιους μισθούς και τα ίδια οικονομικά εργαλεία με τους ενήλικους συναδέρφους τους. Σε κάποιους τομείς, κερδίζουν λιγότερα κι απ’ τα μισά από το μισθό των ενηλίκων συναδέρφων τους. Επιπλέον, τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε λογαριασμούς καταθέσεων και συχνά δίνουν τα χρήματα που κερδίζουν κατευθείαν στους γονείς τους. Τα μέλη των σωματείων επίσης ασκούν πίεση για ασφάλεια στο περιβάλλον εργασίας και καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ειδικά για τα παιδιά που έχουν δουλειές με υψηλό κίνδυνο για την υγεία τους.
Η απουσία αναγνώρισης των παιδιών που εργάζονται αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην επίτευξη καλύτερων συνθηκών διαβίωσης για τα παιδιά εργάτες.
2 σχόλια
Δεν ξέρω τι είναι πιο συγκλονιστικό στην επικεφαλίδα του άρθρου αυτού: το “ιδρύουν σωματείο” ή το ίδιο το “παιδιά-εργάτες” σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου…