Ένας Μουσουλμάνος εφημέριος εξηγεί τι σημαίνει να είσαι Αμερικανός την σήμερον ημέραν

A Muslim man praying in front of the White House in Washington DC. Photo taken in April 2013 by Flickr user Elvert Barnes.

Ένας Μουσουλμάνος προσεύχεται μπροστά από το Λευκό Οίκο στην Ουάσινγκτον. Φωτογραφία, Απρίλιος 2013, Flickr, Elvert Barnes. CC 2.0.

Ξημερώνοντας Μέρα Ανεξαρτησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Khalid Latif, γενικός διευθυντής και εφημέριος στο Ισλαμικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU), μοιράστηκε μια συναισθηματική σημείωση και ένα βίντεο στο Facebook Live, εξηγώντας πώς είναι να είσαι Μουσουλμάνος στην Αμερική.

Το βίντεό του, το οποίο έχει προβληθεί τουλάχιστον 161.000 φορές ήδη, εμφανίζεται κατά τη στιγμή, όπου η ισλαμοφοβία ως πολιτική ρητορική έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, αυξάνονται τα εγκλήματα μίσους εναντίον Μουσουλμάνων Αμερικανών και αποτελεί κανόνα η παρακολούθηση μουσουλμανικών κοινοτήτων και χώρων λατρείας.

Σήμερα το πρωί, ξύπνησα από εικόνες και ειδήσεις που περιέγραφαν πολυάριθμα εγκλήματα μίσους, που έλαβαν χώρα εναντίον Μουσουλμάνων σε πόλεις σε όλες τις ΗΠΑ μόνο τις τελευταίες δέκα ώρες. Δυο Μουσουλμάνοι έφηβοι δέχτηκαν επίθεση στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης έξω από τέμενος, ενόσω ο δράστης τους αποκαλούσε “τρομοκράτες”. Σε έναν Μουσουλμάνο γιατρό την είχαν στημένη και τον πυροβόλησαν στο Χιούστον του Τέξας τρεις άνδρες, στο δρόμο του για την πρωινή προσευχή. Άλλος ένας Μουσουλμάνος χτυπήθηκε στο Φορτ Πιρς της Φλόριντα ακριβώς έξω από το τοπικό Ισλαμικό Κέντρο. Αυτές είναι απλά οι ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν και έλαβαν χώρα μέσα στην προηγούμενη ημέρα. Έρχονται να προστεθούν σε άλλα τόσα που έχουν αναφερθεί τις τελευταίες εβδομάδες και τους τελευταίους μήνες και σε πολλά περισσότερα, που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

Σημαίνει κάτι διαφορετικό για εμάς στις μέρες που ζούμε το “βλέπω κάτι, μιλάω γι’ αυτό”. Αν δεις φανατισμό και μισαλλοδοξία, μίλα. Αν δεις μίσος, μίλα. Αν δεις ρατσιστική συμπεριφορά, μίλα. Πες κάτι. Εσύ κι εγώ πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που χρειάζεται αυτός ο κόσμος.

[…]

Κατά πάσα πιθανότητα, δε θα δούμε καμία κατακραυγή εναντίον των ενεργειών αυτών από οποιοδήποτε πολιτικό αρχηγό. Θα συνεχίζει να χρησιμοποιείται το Ισλάμ ως “πολιτικό ποδόσφαιρο” από αυτούς που δεν έχουν κανένα άλλο πραγματικό κέρδος από τίποτε άλλο πέρα από το προσωπικό τους όφελος. Το να αφήσουμε να κυριαρχήσει το μίσος προφανώς δεν δούλεψε ως λύση για να σταματήσουμε το μίσος, αλλά πάλι προφανώς κάτι τέτοιο δεν αποτελεί καν ζήτημα.

Η δημοτικότητα του Khalid Latif ξεπερνά την κοινότητα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης: η σελίδα του στο Facebook έχει 122.042 likes και έχει σημαντικούς λάτρεις από όλο τον κόσμο. Συχνά μιλά για φυλετικά ζητήματα και δείχνει αλληλεγγύη προς άλλες περιθωριοποιημένες κοινότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αν θεωρείτε πως ο θυμός και η αγανάκτησή μου υπάρχουν μονάχα επειδή έγινε επίθεση σε Μουσουλμάνους, τότε δεν καταλαβαίνετε. Αισθάνομαι άσχημα για αυτούς τους ανθρώπους, επειδή είναι άνθρωποι. Αισθάνομαι για αυτούς τους ανθρώπους όπως αισθάνομαι για το Ορλάντο. Για τη Βαλτιμόρη, το Φέργκιουσον και το Σικάγο. Όπως αισθάνομαι για την Τουρκία, το Μπανγκλαντές, το Ιράκ και τη Συρία. Όπως αισθάνομαι για τον καθένα που δέχεται επίθεση ή βρίσκεται εν μέσω διαμάχης. Βλέπουμε όλο και περισσότερο κάθε είδους μειονότητες να διαβάλλονται και τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα βαθμό που οι επιθέσεις, ακόμα κι οι θάνατοι, δεν φέρνουν μια αναγνώριση της αξίας τους ως άνθρωποι. Βλέπουμε να συμβαίνουν στη χώρα πυροβολισμοί ο ένας μετά τον άλλο, αυξανόμενοι ακριβώς ανάλογα με την απροθυμία των νομοθετών της χώρας μας να συμμετέχουν σε διάλογο για την οπλοφορία. Ο θυμός και η αγανάκτησή μου πηγάζουν από το γεγονός ότι με κάθε πράξη μίσους και τις αποτυχημένες μας αντιδράσεις προς αυτήν, η αδιαφορία γίνεται όλο και πιο έντονη και στην πορεία η κοινή μας ανθρωπιά πεθαίνει.

Latif's Facebook profile picture. Photo credit: Priya Chandra.

H φωτογραφία προφίλ του Latif στο Facebook. Πηγή: Priya Chandra.

Ο Latif ήταν ο πρώτος Μουσουλμάνος εφημέριος ή ιμάμης που ορίστηκε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Δυο χρόνια αργότερα, το 2007, ο Δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Michael Bloomberg, τον έθεσε υποψήφιο ως το νεότερο εφημέριο στην ιστορία του Αστυνομικού Τμήματος της πόλης της Νέας Υόρκης. Ήταν μόλις 24 ετών τότε.

Είμαι ένας Μουσουλμάνος. Εργάζομαι ως Πανεπιστημιακός Εφημέριος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Υπηρετώ στο Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης ως επιθεωρητής. Έχω ταξιδέψει εκ μέρους του Υπουργείου Εξωτερικών, έχω συναντήσει τους επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, υψηλόβαθμους αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, ακόμα και τον ίδιο τον Πρόεδρο Ομπάμα, έχω βρεθεί στο ίδιο μέρος με προσωπικότητες όπως ο Πάπας Φραγκίσκος ή ο Δαλάι Λάμα. Αποτελώ ακόμη έναν από τους πολλούς Μουσουλμάνους στη χώρα αυτή, που κρατούνται, αναλύονται τα προσωπικά τους στοιχεία και παρακολουθούνται. Έχουν επισκεφθεί την κατοικία μου από το FBI αμέτρητες φορές, όπου μου είπανε ότι με παρακολουθούν, επειδή είμαι πολύ καλός για να είμαι αληθινός. Όσο και να θεωρούμαι ως αντίδοτο, ακόμη με βλέπουν πρώτα σαν δηλητήριο όχι για κανέναν άλλο λόγο, πέρα από το ότι διαλέγω να ακολουθήσω την πίστη μου. Δεν είναι εντάξει αυτό. Αλλά πιστεύω ακόμη ότι μπορούμε και θα γίνουμε καλύτεροι.

Η γιατρειά απαιτεί την παραδοχή του ότι είμαστε άρρωστοι. Εσύ κι εγώ αποτελούμε ένα μεγαλύτερο κομμάτι της γιατρειάς απ’ ό,τι μπορεί να συνειδητοποιούμε. Παραμονή της Ημέρας Ανεξαρτησίας, πρέπει ως έθνος να επιλέξουμε. Σε μια χρονική στιγμή που ακόμα συζητάμε το αν “Οι Ζωές των Μαύρων Έχουν Αξία” [Black Lives Matter] ή όχι, οι υποψήφιοι για τα υψηλότερα αξιώματα της πατρίδας μας κάνουν δηλώσεις που υποδεικνύουν ότι μιλούν εκ μέρους και προς μια συγκεκριμένη ομάδα Αμερικανών. Δεν μπορούμε πλέον να αφήνουμε τις απόψεις μας για τους άλλους να πυροδοτούνται από την μηχανή των ΜΜΕ, που κοιτά να δημιουργεί εντυπώσεις και να βομβαρδίζει αναγνώστες και θεατές με μια αφηγηματική γραμμή, που εξυπηρετεί μονάχα στο να διαχωρίζει και να δημιουργεί ανταγωνισμό ακόμα πιο πολύ. Η ενδυνάμωση των ακραίων φωνών πρέπει να καταπνιγεί με το να ενωθούμε όλοι μαζί. Το να αγνοούμε το Ισλαμικό Κράτος ή τους Ρεπουμπλικάνους δεξιούς δεν μπορεί πλέον να αποτελεί τη βάση του πώς λειτουργούμε σε διαφορετικές κοινωνίες. Πρέπει να μάθουμε την πραγματικότητα του αγώνα που κάνουν οι γύρω μας με το να είμαστε μαζί τους, αντίθετα με τις γεμάτες προκατάληψη εικόνες που προβάλλονται ενώπιόν μας κάθε μέρα. Δε χρειάζεται να είμαστε γυναίκες για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των γυναικών, δε χρειάζεται να είμαστε μαύροι για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των μαύρων ή Μουσουλμάνοι για τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων. Μια επίθεση εναντίον του οποιουδήποτε από εμάς αποτελεί επίθεση εναντίον όλων μας. Το είπα πριν και θα το πω ξανά, το “αν δεις κάτι, μίλα” πρέπει να σημαίνει κάτι διαφορετικό για εμάς τη σήμερον ημέρα. Αν δεις φανατισμό και μισαλλοδοξία, μίλα. Αν δεις μίσος, μίλα. Αν δεις ρατσιστική συμπεριφορά, μίλα. Εσύ κι εγώ πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που χρειάζεται αυτός ο κόσμος. Δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε μια πικρία ή παθητικότητα, που επιτρέπει να πετύχουν άτομα που δεν έχουν κανένα άλλο πραγματικό κέρδος πέρα από το προσωπικό τους όφελος. Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα μας – το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα, όσο κάνεις το καθήκον σου. Το να ενωθούμε όλοι μαζί σήμερα έχει σημασία, μόνο αν συνεχίσουμε το ίδιο αύριο. Ας γίνουμε ο λόγος που οι άνθρωποι συνεχίζουν να ελπίζουν σε αυτό τον κόσμο και όχι ο λόγος για τον οποίο τον φοβούνται.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.