Κινηματογράφοι στο Τσενάι παίζουν τον Εθνικό Ύμνο προτού ξεκινήσει η προβολή της ταινίας, σύμφωνα με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στιγμιότυπο από βίντεο του YouTube, από τον χρήστη Netalert The Hindu

Η παράδοση να παίζεται ο εθνικός ύμνος στις ινδικές κινηματογραφικές αίθουσες είναι παλιά, αλλά οι νόμοι που την καθιστούν υποχρεωτική είναι αρκετά νέοι. Το 2003, η πολιτειακή κυβέρνηση της Μαχαράστρα κατέστησε υποχρεωτικό να παίζεται ο εθνικός ύμνος στους κινηματογράφους σε αυτό το κρατίδιο. Σύμφωνα με τον πολιτικό Narendra Verma, ο οποίος το πρότεινε, ο ύμνος θα ενώσει τους ανθρώπους, όταν παίζεται στους κινηματογράφους, εφόσον εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν ταινίες κάθε μέρα.

Αλλά αυτό ήταν μόνο ένα κρατίδιο. Τώρα, κάθε αίθουσα κινηματογράφου σε όλη τη χώρα πρέπει να παίξει τον εθνικό ύμνο μαζί με την εικόνα της ινδικής εθνικής σημαίας πριν από την έναρξη της ταινίας, μετά από οδηγία που εκδόθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας στις 30 Νοεμβρίου 2016.

Το δικαστήριο έκρινε, επίσης, ότι η απόφαση θα πρέπει να ακολουθείται στο “πνεύμα και γράμμα του νόμου” από τους θεατές, που σημαίνει ότι οι παρόντες θα πρέπει να παραμείνουν όρθιοι, ενώ παίζεται ο ύμνος.

Μετά την απόφαση, οι άνθρωποι στους κινηματογράφους έχουν γίνει στόχος και από τις κρατικές δυνάμεις, καθώς και από τους αυτοαποκαλούμενους ρουφιάνους επειδή δεν στέκονται όρθιοι. Υπήρξαν επίσης αναφορές για ανθρώπους που τους επιτέθηκαν με αυτό το πρόσχημα.

Σύμφωνα με μία έκθεση της εφημερίδας Hindustan Times, 12 άτομα συνελήφθησαν, έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, στην πόλη Thiruvananthapuram, πρωτεύουσα του ινδικού κρατιδίου της Κεράλα, για ισχυρισμούς προσβολής του έθνους επειδή δεν σηκώθηκαν όρθιοι, ενώ παιζόταν ο ύμνος κατά την διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην Κεράλα. Οι συλλήψεις ακολουθήθηκαν, επίσης, από διαμαρτυρίες στο χώρο του φεστιβάλ. Οι διαδηλωτές επεσήμαναν ότι τέτοιες συλλήψεις ήταν απειλή για τη δημοκρατία.

Ο συγγραφέας της Κεράλα, Kamal C. Chavara, συνελήφθη με την κατηγορία της στάσης σχετικά με μία σατιρική δημοσίευση στο Facebook που δημοσίευσε ως απάντηση στους ανθρώπους που κρατούνται.

Ακόμη και άτομα με ειδικές ανάγκες δεν έχουν γλιτώσει. Ο συγγραφέας και ακτιβιστής Salil Chaturvedi, ο οποίος χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο, δέχθηκε επίθεση από πίσω επειδή δεν στεκόταν όρθιος.

What we feared as consequence of SC's absurd order on National Anthem is happening. It's promoting Vigilantism!https://t.co/JzD57Ej7fo

— Prashant Bhushan (@pbhushan1) December 11, 2016

Αυτό που φοβόμασταν ως συνέπεια στην παράλογη εντολή του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τον Εθνικό Ύμνο συμβαίνει. Είναι προώθηση της αυτοδικίας!https://t.co/JzD57Ej7fo

“Ο αναγκαστικός εθνικισμός είναι χάλια”

Έχουν προταθεί αρκετά επιχειρήματα εναντίον της λογικής που βρίσκεται πίσω από την απόφαση του δικαστηρίου. Για παράδειγμα, μία γυναίκα από τη Νότια Αφρική, της οποίας ο Ινδός φίλος της την είχε προσβάλει επειδή δεν στάθηκε όρθια κατά τη διάρκεια του ύμνου σε μία αίθουσα κινηματογράφου στη Βομβάη, επεσήμανε πως βρήκε την έννοια του εθνικισμού να είναι περιορισμένη, δεδομένου ότι ομογενοποιεί έναν ποικίλο πληθυσμό. Εκτός αυτού, εκείνη δεν είχε επίσης καμία γεωπολιτική δέσμευση με την Ινδία, αλλά τίποτε από αυτά δεν σήμαινε ότι πρόσβαλε το έθνος ή τον ύμνο.

Ομοίως, ορισμένοι υποστήριξαν ότι το να παίζεται ο εθνικός ύμνος πριν από την έναρξη μίας ταινίας είναι στην πραγματικότητα προσβολή για τον ύμνο. Ο διάσημος αντικληρικός Ram Puniyani είχε μία άποψη προς την ίδια κατεύθυνση, λέγοντας ότι η απόφαση του δικαστηρίου ισοδυναμεί με περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών. Σύμφωνα με τα λόγια του:

Ενώ πριν από μια δεκαετία, το Δικαστήριο θα μπορούσε να αποφανθεί υπέρ της ατομικής ελευθερίας, τώρα φαίνεται ότι η τάση είναι ακριβώς το αντίθετο, καθώς “η αγάπη για τη μητέρα γη, ο εθνικισμός, ο πατριωτισμός” επιδεικνύονται ανα πάσα στιγμή. Όλοι εκείνοι που δεν συμφωνούν με τις πολιτικές της κυβέρνησης βαπτίζονται αντι-εθνικοί, και αποκαλούνται “μη πατριώτες“.

Ακριβώς επειδή μερικοί άνθρωποι δεν παίρνουν το τελεσίγραφο στα σοβαρά, δεν ακολουθούν όλες οι κινηματογραφικές αίθουσες την αυστηρή νομοθεσία, δείχνουν οι εκθέσεις.

Ανάμικτες αντιδράσεις έχουν εμφανιστεί επίσης στο Twitter. Ο image maker Sanal Kumar Sasidhar παρατήρησε:

Feeling sorry for our national anthem. The forced nationalism sucks #IFFK

— Sanal Kumar Sasidhar (@sanalsasidharan) December 9, 2016

Στεναχωριέμαι για τον εθνικό μας ύμνο. Ο αναγκαστικός εθνικισμός είναι χάλια #IFFK

Ένας χρήστης του Twitter ονόματι Suhail μοιράστηκε μία φωτογραφία μίας ενδιαφέρουσας επιστολής προς τον εκδότη, αποκαλώντας την “την τέλεια ανταπάντηση στην συζήτηση για τον εθνικό ύμνο”:

Πηγαίνω στον κινηματογράφο για να χαλαρώσω και να ψυχαγωγηθώ, όχι για να δείξω τον πατριωτισμό μου στους συμπατριώτες μου. Οι άνθρωποι που αμφισβητούν τον πατριωτισμό μου μπορούν να έρθουν στο σπίτι μου. Θα καταστήσω υποχρεωτική την απαγγελία του εθνικού ύμνου προτού εισέλθουν. – Prince Bharadwaj, Asansol

Αλλά για τον Yogesh Viswanathan, το να μην στέκεσαι όρθιος, ενώ παίζεται ο εθνικός ύμνος είναι πράγματι ένα σημάδι ασέβειας που μπορεί να αποφευχθεί:

#iffk 52 seconds can't u stand for #NationalAnthem ? If u can't stand outside for 52 seconds, don't insult by doing something.

— Yogesh Viswanathan (@yogstwits) December 14, 2016

#iffk Δεν μπορείς να σταθείς όρθιος 52 δευτερόλεπτα για τον #Εθνικό Ύμνο; Αν δεν μπορείς, στάσου απ’ έξω για 52 δευτερόλεπτα, μην προσβάλεις κάνοντας κάτι.

Είναι ενδιαφέρον ότι κάποιοι υποστηρίζουν πως, παρά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην είναι νομικά υποχρεωμένοι να σηκωθούν, όταν παίζεται ο εθνικός ύμνος σε μία κινηματογραφική αίθουσα. Υπήρξαν καταγγελίες για υπερβολή των δικαστών, δεδομένου ότι τα δικαστήρια δεν θα έπρεπε να φέρουν το ρόλο του νομοθέτη:

Θυμηθείτε, καμία από αυτές τις κατευθύνσεις δεν έχουν υποστήριξη εκ του νόμου. Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να έχει τεθεί σε εφαρμογή, ούτε τυχόν θεμελιώδη δικαιώματα που να παραβιάζονται με την απουσία ενός τέτοιου νόμου. Αυτό, όμως, δεν σταματά το δικαστήριο που αναλαμβάνει το ρόλο της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας σε μία κίνηση, υποστηρίζοντας μία επιπλέον συνταγματική δύναμη που είναι το σήμα κατατεθέν των απόλυτων τυράννων.