Φωτογραφία του Santiago Arau, που χρησιμοποιείται με άδεια. Τραβήχτηκε στις 8 Μαρτίου 2020, κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας στην Πόλη του Μεξικού. Το κείμενο αναφέρει: “Είμαστε οι φωνές εκείνων που δεν είναι πλέον εδώ”.
Δείτε το ειδικό αφιέρωμα του Global Voices σχετικά με το Πώς μάχονται οι γυναίκες τη βία λόγω φύλου στη Λατινική Αμερική.
Στο Μεξικό, τουλάχιστον δέκα γυναίκες δολοφονούνται καθημερινά. Περισσότερο από το 27% των γυναικών έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας ή παρενόχλησης σε δημόσιους χώρους. Η βία κατά των γυναικών αυξάνεται και παραμένει ως επί το πλείστον ατιμώρητη.
Αντιμέτωπες με αυτή την κατάσταση, οι Μεξικανές αποφάσισαν να απεργήσουν: στις 9 Μαρτίου, απουσίασαν από τους δημόσιους χώρους, τη δουλειά τους, τα σχολεία, τις επιχειρήσεις, τα κοινωνικά δίκτυα και τις καθημερινές δραστηριότητες που εκτελούν και στις οποίες, τείνουν να είναι αόρατες και απλήρωτες, όπως είναι η οικιακή εργασία και η φροντίδα.
Η κινητοποίηση αποσκοπούσε στο να αποδείξει την οικονομική και κοινωνική σημασία των γυναικών και, με την προσομοίωση της απουσίας τους, να προωθήσει τον προβληματισμό σχετικά με τις γυναίκες που εξαφανίζονται στο Μεξικό.
Το κάλεσμα για την απεργία έγινε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τη φεμινιστική συλλογική οργάνωση Brujas del Mar (“Μάγισσες της θάλασσας”)—από το παράκτιο κρατίδιο Βερακρούς, όπου κατά τη διάρκεια του 2019 καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αριθμός γυναικοκτονιών στο Μεξικό—με το hashtag #UnDíaSinNosotras (#ΜίαΗμέραΧωρίςΕμάς).
[Το κείμενο του φυλλαδίου έχει ως εξής: “Στις 9, καμία γυναίκα δεν κινείται” #ΜίαΗμέραΧωρίςΕμάς Εθνική απεργία. Ούτε μία γυναίκα στο δρόμο. Ούτε μία γυναίκα στη δουλειά. Ούτε ένα κορίτσι στο σχολείο. Ούτε ένα κορίτσι στο πανεπιστήμιο. 9 Μαρτίου, 2020″]
Αν σταματήσουμε, ο κόσμος σταματάει. Ας ενωθούμε σε αυτή τη συμβολική διαμαρτυρία, ας σταματήσουμε τις δραστηριότητές μας για μια μέρα, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι ξεχνούν το 52% του πληθυσμού.
Σύμφωνα με τα λόγια του συλλόγου Sorora στο ψηφιακό μέσο Animal MX, η απεργία είχε ως στόχο:
hacer visible la violencia estructural que vivimos las niñas y mujeres en el país. Para enfatizar el impacto de nuestra ‘ausencia’ en un sistema patriarcal-capitalista que cosifica y comercializa nuestros cuerpos y que se sostiene por el trabajo de cuidados no pagados y la precarización laboral de las mujeres.
Να γίνει ορατή η διαρθρωτική βία που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια και οι γυναίκες στη χώρα. Να υπογραμμίσουμε τον αντίκτυπο της “απουσίας” μας σε ένα πατριαρχικό-καπιταλιστικό σύστημα που αντικειμενοποιεί και εμπορεύεται το σώμα μας και το οποίο υποστηρίζεται από την απλήρωτη οικιακή εργασία και την αστάθεια της απασχόλησης των γυναικών.
Οι ιθαγενείς γυναίκες του Στρατού των Ζαπατίστα για την Εθνική Απελευθέρωση (EZLN) συμμετείχαν στο κάλεσμα και, την 1η Μαρτίου, δημοσίευσαν μια δήλωση που εξηγεί τη σημασία αυτού του τύπου φεμινιστικής κινητοποίησης: “Τι θα γίνει αν οργανωθούμε περισσότερο και καλύτερα; Επειδή μερικές φορές, ο πόνος και η οργή δεν ακολουθούν την απελπισία ή την παραίτηση. Μπορεί να είναι η οργάνωση που ακολουθεί.”
NO NECESITAMOS PERMISO PARA LUCHAR POR LA VIDA.
Las mujeres zapatistas se unen al Paro Nacional del 9 de marzo.
Comandantas y Coordinadoras de Mujeres Zapatistas del EZLN
https://t.co/ICffxDdJyT pic.twitter.com/5FDDxaADT1
— Enlace Zapatista (@notienlacezap) March 1, 2020
WE DO NOT NEED PERMISSION TO FIGHT FOR LIFE.
Zapatista women join the National Strike on March 9.
Commanders and Coordinators of Zapatista Women of the EZLN
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
Οι γυναίκες Ζαπατίστας εντάσσονται στην Εθνική Απεργία στις 9 Μαρτίου.
Οι Διοικήτριες και Συντονίστριες των Γυναικών Ζαπατίστας του EZLN
Άλλες συμβολικές πρωτοβουλίες
Οι φεμινιστικές κινητοποιήσεις κέρδισαν μια ανανεωμένη ζωτικότητα μετά από δύο τρομακτικές περιπτώσεις γυναικοκτονιών που σημειώθηκαν με διαφορά δύο ημερών το Φεβρουάριο: η Ingrid Escamilla, μια 25χρονη γυναίκα που δολοφονήθηκε άγρια από τον σύντροφό της και της οποίας οι εξαιρετικά σκληρές φωτογραφίες του κακοποιημένου σώματός της διέρρευσαν στις εφημερίδες και η Fátima Cecilia Aldrighett, ένα κορίτσι ηλικίας 7 ετών, που απήχθη έξω από το δημοτικό σχολείο της και το σώμα της οποίας, εμφανίζοντας σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης και βασανιστηρίων, βρέθηκε τυλιγμένο σε πλαστική σακούλα σε δημόσιο δρόμο.
Μετά την έκθεση από τα μέσα ενημέρωσης του κακοποιημένου σώματος της Ingrid Escamilla, ξεπήδησε στο Twitter μία πρωτοβουλία που προσπάθησε να φέρει πίσω την αξιοπρέπεια στη ζωή της:
Amigas, una vez vi un caso de un feminicidio a una chica de EEUU en el que filtraron las imágenes de su cuerpo y sus familiares y amigos compartían fotos de cosas bonitas para que cuando buscaran su nombre no aparecieran las desafortunadas fotos. Así que aquí les va un spam.
— Cit (@citcitcitcit_) February 12, 2020
Φίλοι, άκουσα για μια υπόθεση γυναικοκτονίας μιας κοπέλας στις ΗΠΑ όταν, μετά την διαρροή εικόνων του σώματος της στον Τύπο, η οικογένειά της και οι φίλοι της κοινοποίησαν φωτογραφίες από όμορφα πράγματα, έτσι ώστε όταν οι άνθρωποι αναζητούσαν το όνομά της στο διαδίκτυο, οι άσχημες φωτογραφίες δεν εμφανίστηκαν, καθώς χαρακτηρίστηκαν ως ανεπιθύμητες.
Amigas, una vez vi un caso de un feminicidio a una chica de EEUU en el que filtraron las imágenes de su cuerpo y sus familiares y amigos compartían fotos de cosas bonitas para que cuando buscaran su nombre no aparecieran las desafortunadas fotos. Así que aquí les va un spam.
— Cit ♡ (@gatitaradical_) February 12, 2020
Ως αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας, εκατοντάδες χρήστες Twitter ανέλαβαν το καθήκον να μοιραστούν όμορφες φωτογραφίες με το hashtag #IngridEscamilla και, με τον τρόπο αυτό, να εμποδίσουν τις σχετικές αναζητήσεις να οδηγήσουν σε εικόνες του βίαια κακοποιημένου σώματος της.
Όπως δήλωσε το Signa Lab, ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα που ειδικεύεται στην ανάλυση δικτύων:
Ingrid fue brutalmente asesinada. Entre el coraje y dolor, las redes se convirtieron en espacios de propagación del horror. La inteligencia y los afectos colectivos irrumpieron para apagar el horror y exigir justicia.
Η Ingrid δολοφονήθηκε άγρια. Μεταξύ του θάρρους και του πόνου, τα κοινωνικά δίκτυα έγιναν χώροι για τη διάδοση της φρίκης. Η πληροφόρηση και οι συλλογικές συγκινήσεις εισέβαλαν για να σταματήσουν τη φρίκη και να απαιτήσουν δικαιοσύνη.
Estoy llorando por culpa de @citcitcitcit_ y su hermosísima idea#IngridEscamilla pic.twitter.com/OLeRV8aboP
— Mala Madre (@malamadremx) February 12, 2020
Κλαίω εξαιτίας της όμορφης ιδέας του @citcitcitcit_
Άλλες ενέργειες περιλάμβαναν το βάψιμο με κόκκινο χρώμα εμβληματικών αγαλμάτων, όπως το άγαλμα της Diana Cazadora (Συντριβάνι της Άρτεμις της Κυνηγού) στην πόλη του Μεξικού και το άγαλμα La Minerva στην πόλη Γκουανταλαχάρα από την πολιτεία Χαλίσκο:
La Diana se pintó de rojo. Los feminicidas nos han arrebatado a miles de mujeres, pero su memoria sigue viva.
No vamos a parar hasta que dejen de matarnos. No vamos a parar hasta que dejen de violentarnos.
No vamos a parar hasta ser LIBRES.
— Mariana Limón (@marianaliru) March 7, 2020
Η Άρτεμις βάφτηκε με κόκκινο χρώμα. Οι γυναικοκτονίες έχουν πάρει χιλιάδες γυναίκες από εμάς, αλλά η μνήμη τους ζει.
Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να σταματήσουν να μας σκοτώνουν. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να σταματήσουν να μας βιάζουν.
Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ.
#ZONALocal | Este sábado la fuente de la glorieta de La Minerva amaneció teñida de color rojo junto con una lona que dice “México Feminicida”, frente a la avenida Vallarta ⚠⬇⬇ pic.twitter.com/rLX4KeTriL
— ZONA 3 (@zona3noticias) March 7, 2020
Αυτό το Σάββατο, η κρήνη La Minerva στον κυκλικό κόμβο ήταν ζωγραφισμένη κόκκινη και είχε ένα πανό με τις λέξεις “México Feminicida” (“Γυναικοκτονία στο Μεξικό”), μπροστά από τη λεωφόρο Vallarta.
Επίσης, πριν από την έναρξη της μαζικής πορείας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στην Πόλη του Μεξικού, μια ομάδα γυναικών ακτιβιστριών ζωγράφισε τα ονόματα ορισμένων από τις δολοφονημένες γυναίκες στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας, τον τόπο όπου οι εκδηλώσεις συνήθως τελειώνουν:
Hoy #8M nombramos a todas las que nos faltan, a las que hoy no pueden marchar con nosotras, a las que nos arrebató la violencia patriarcal. Todas ellas tienen un nombre, una cara, una historia.
Hoy sus nombres son el grito de justicia.#NiUnaMenos pic.twitter.com/JAv9koE8nn— Ixchel Cisneros Soltero (@Chelawuera) March 8, 2020
Σήμερα #8Μ, ονοματίζουμε όλες εκείνες που μας λείπουν, εκείνες που δεν μπορούν να πορευτούν μαζί μας σήμερα, εκείνες που μας τις πήρε η πατριαρχική βία. Όλες έχουν ένα όνομα, ένα πρόσωπο, μια ιστορία.
Σήμερα, τα ονόματά τους είναι η κραυγή για τη δικαιοσύνη.
Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα για το πώς οι γυναίκες στο Μεξικό αποφάσισαν να δημιουργήσουν δίκτυα, να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να δικαιώσουν την οργή τους και να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν τη βία λόγω φύλου.
