Δημοσιογράφος του Μπαλουχιστάν βρέθηκε νεκρός στη Σουηδία

Ο Sajid Hussain, 39 ετών, ήταν ένας εξέχων δημοσιογράφος με καταγωγή από το Μπαλουχιστάν. Στιγμιότυπο οθόνης από το YouTube από την εφημερίδα Balochistan Times.

Επιβεβαιώθηκε από τη Σουηδική Αστυνομία ο θάνατος του δημοσιογράφου του Μπαλουχιστάν Sajid Hussain, αφότου βρέθηκε το πτώμα του σε ποτάμι έξω από την πόλη της Ουψάλα στις 23 Απριλίου. Η αστυνομία είπε ότι η αρχική έρευνά τους δεν έδειξε “καμία αντικανονική ενέργεια” και ότι θα συνέχιζαν την έρευνά τους και αναμένονταν περαιτέρω αποτελέσματα από την αυτοψία, ωστόσο ακτιβιστές από Μπαλουχιστάν και Πακιστάν “δείχνουν” τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών.

“Δυσάρεστα νέα”

Ο 39χρονος Hussain δηλώθηκε νεκρός από τη Σουηδική Αστυνομία, αφότου εξαφανίστηκε στις 2 Μαρτίου από τη Σουηδία, όπου ζούσε σε αυτοεξορία. Η αστυνομία βρήκε το πτώμα του στις 23 Απριλίου και πρόσφατα κατάφερε να ταιριάξει τα δακτυλικά αποτυπώματά του, επιβεβαιώνοντας τον θάνατό του στην οικογένεια και τους συναδέλφους του την Παρασκευή 1η Μαΐου 2020.

Συζήτηση:
Το σώμα του #SajidHussain, του φίλου μας και συναδέλφου δημοσιογράφου, βρέθηκε σήμερα στη Σουηδία. Μοιράζομαι ένα μέρος της εκρηκτικής δημοσιογραφικής του δουλειάς (μεταξύ πολλών άλλων) που δημοσιεύτηκε στο The News σχετικά με το #Μπαλουχιστάν που τον έβαλε σε μπελάδες. 1

Πριν από το θάνατό του, ο Hussain ήταν ο συντάκτης των The Balochistan Times, ενός ειδησεογραφικού ιστοτόπου, που έχει αποκλειστεί στο Πακιστάν. Σύμφωνα με ομάδες δικαιωμάτων, η κυβέρνηση του Πακιστάν αποκλείει τακτικά ιστότοπους και πληροφορίες, που προέρχονται από το Μπαλουχιστάν.

Η εφημερίδα The Balochistan Times τουίταρε στιγμιότυπα οθόνης από την ιστορία της σχετικά με το θάνατο του συντάκτη της:

Στιγμιότυπα από τα θλιβερά νέα για όσους δεν έχουν πρόσβαση στον ιστότοπό μας από το Πακιστάν

Ο Sajid Hussain βρέθηκε νεκρός.

Ο επικεφαλής του γραφείου του Reuters Pakistan, Gibran Peshimam, ο οποίος είχε προηγουμένως συνεργαστεί με τον Sajid, τουίταρε μια παλιά εικόνα του Sajid από το γάμο του στο Μπαλουχιστάν.

Ο Sajid. Ο φίλος μου.
Όχι έτσι…

Η Mama Qadeer, ηγετική ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Μπαλουχιστάν, η οποία το 2014 βάδισε με τα πόδια για 2000+ χιλιόμετρα από την Κέτα προς την πρωτεύουσα Ισλαμαμπάντ ενάντια σε εξαναγκαστικές εξαφανίσεις στην περιοχή, τουίταρε:

Είναι μια θλιβερή είδηση ​​για εμάς, ο διάσημος δημοσιογράφος Sajid Hussain, ο επικεφαλής συντάκτης των @BaluchistanTime δεν είναι πλέον ανάμεσά μας.
Το πτώμα του ανακαλύφθηκε σε ένα ποτάμι στην Ουψάλα της Σουηδίας.
Ο ατυχής θάνατος του Sajid άφησε ένα κενό στην κοινωνία του Μπαλουχιστάν, που θα χρειαστεί χρόνια για να γεμίσει.

Τι συνέβη στον Hussain;

Ο Hussain ήταν ένας νεαρός και λαμπρός δημοσιογράφος από το Μπαλουχιστάν, μια ζώνη συγκρούσεων στο Πακιστάν, θέατρο περισσότερων από 6 εξεγέρσεων από το 1947. Για δεκαετίες, το Εθνικιστικό Κίνημα του Μπαλουχιστάν αγωνίζεται για πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα και μεγαλύτερη πολιτική αυτονομία, συμπεριλαμβανομένης της “απόλυτης απόσχισης και της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κράτους του Μπαλουχιστάν”. Δυσαρεστημένες φωνές και νέοι διανοούμενοι στην περιοχή υπόκεινται σε εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, βασανιστήρια, ακόμη και δολοφονίες. Άλλοι εξαναγκάζονται σε εξορία. Από το 2010, τα σώματα εκατοντάδων “αγνοούμενων ανθρώπων” του Μπαλουχιστάν εμφανίστηκαν να έχουν υποστεί βασανιστήρια, σύμφωνα με την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν (HRCP). Μόνο το 2013, 116 πτώματα βρέθηκαν σε ολόκληρη την επαρχία, 87 εκ των οποίων εντοπίστηκαν από οικογένειες, που κατηγόρησαν τις υπηρεσίες ασφαλείας του Πακιστάν ότι απήγαγαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Ο Hussain έφυγε από το Πακιστάν το 2012, αφότου άγνωστα άτομα έκλεψαν τον φορητό υπολογιστή και τις σημειώσεις του, που είναι ένας τρόπος λειτουργίας των υπηρεσιών της κατασκοπείας. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Ομάν και στη συνέχεια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και στην Ουγκάντα ​​για την ασφάλειά του, προτού υποβάλει αίτηση για καθεστώς πρόσφυγα στη Σουηδία το 2017. Η σύζυγός του και τα δύο παιδιά του αναμενόταν να επανενωθούν μαζί του αυτό το καλοκαίρι.

Μετακόμισε στην Ουψάλα από τη Στοκχόλμη για να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Την τελευταία φορά που εθεάθη, επιβιβάστηκε σε τρένο από τη Στοκχόλμη προς την Ουψάλα στις 2 Μαρτίου.

Όταν ο δημοσιογράφος εξαφανίστηκε, οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα (RSF) κατέδειξαν τη διαβόητη υπηρεσία κατασκοπείας της χώρας για την εξαφάνισή του. “Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες επιθέσεις και παρενοχλήσεις εναντίον άλλων Πακιστανών δημοσιογράφων στην Ευρώπη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το ενδεχόμενο η εξαφάνισή του να σχετίζεται με το έργο του”, δήλωσε ο Erik Halkjaer, πρόεδρος του σουηδικού τμήματος των RSF, στις 30 Μαρτίου.

“Έφυγε και είμαστε ανακουφισμένοι ότι τουλάχιστον θα ήταν ασφαλής”, θυμάται ο αδερφός του Wasif Khalil για την αναχώρησή του. Αλλά αυτό δεν ήταν πραγματικότητα.

Οι εξόριστοι διαφωνούντες έγιναν στόχος

Ενώ παραμένει ένα μυστήριο το τι συνέβη στον Hussain, ακτιβιστές του Μπαλουχιστάν και του Πακιστάν καταδεικνύουν τον Στρατό, ο οποίος είχε προηγουμένως κατηγορηθεί ότι στοχεύει αντιφρονούντες που ζουν στο εξωτερικό.

Ο Taha Siddiqui, Πακιστανός εξόριστος δημοσιογράφος και ιδρυτής του safenewsrooms.org είπε:

Στο παρελθόν, ο στρατός του Πακιστάν είχε προτείνει τη δολοφονία αντιφρονούντων στο εξωτερικό και φαίνεται ότι τώρα εφαρμόζουν αυτό το σχέδιο. Ακολουθεί το βιβλίο στρατηγικής των Σαουδικής Αραβίας, Κίνας, Τουρκίας και Ρωσίας. Το κάνουν αυτό στη Δύση εναντίον των αντιφρονούντων τους. Ελπίζω η Σουηδική αστυνομία να μπορεί να το λύσει, αλλά οι εχθρικές υπηρεσίες πληροφοριών συνήθως λειτουργούν χωρίς να αφήνουν ίχνη. Σαν εξόριστος δημοσιογράφος, έχω συμβουλευτεί από δυτικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου να παραμείνω σε εγρήγορση στη Γαλλία.

Ο Siddiqui στο τσακ διέφυγε από απαγωγή το 2018 στο Πακιστάν και κατηγορεί την Υπηρεσία Πληροφοριών του Πακιστάν (ISI) για την απόπειρα απαγωγής. Έφυγε από τη χώρα αμέσως μετά την επίθεση. Ενημερώθηκε από τη Γαλλική Αστυνομία για σοβαρές απειλές κατά της ζωής του στη Γαλλία.

Τους τελευταίους μήνες, αρκετοί Πακιστανοί ακτιβιστές και blogger που ζουν στην Ευρώπη ισχυρίστηκαν επίσης ότι είχαν γίνει στόχος, επειδή μιλούσαν κατά των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Πακιστάν.

Μια έκθεση των ΔΧΣ, που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο, ανέφερε ότι ένας Πακιστανός blogger του Ρότερνταμ, ο Waqqas Goraya, ο οποίος απήχθη και βασανίστηκε, ενώ βρισκόταν πριν από τρία χρόνια στο Πακιστάν, δέχθηκε επίθεση και απειλήθηκε από δύο άτομα, που πιστεύεται ότι είναι Πακιστανοί πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών.

Μια παλιά συνέντευξη του πρώην προέδρου Στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ εμφανίστηκε ξανά στο Twitter, στην οποία ανέφερε για δολοφονίες διαφωνούντων που ζουν στην εξορία. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε το 2017 στο Ντουμπάι, όπου ο Μουσάραφ ζει από το 2014 για “αναζήτηση ιατρικής περίθαλψης“. Τον Δεκέμβριο του 2019, ο Μουσάραφ έγινε ο πρώτος στρατηγός στο Πακιστάν που καταδικάστηκε σε θάνατο, αφότου ένα ειδικό δικαστήριο τον κήρυξε προδότη για αναστολή του συντάγματος τον Νοέμβριο του 2007 όταν ήταν πρόεδρος. Ωστόσο, εξακολουθεί να διατηρεί υποστήριξη εντός της σημερινής κυβέρνησης και του στρατού του Πακιστάν. Η ποινή του ανατράπηκε τον Ιανουάριο του 2020 από το Ανώτατο Δικαστήριο της Λαχώρης.

Ο Δρ. Allah Nazar Baloch, Πρόεδρος της BSO (Οργάνωση Φοιτητών Μπαλουχιστάν) ανέφερε το ρεπορτάζ και το βίντεο της συνέντευξης:

Ο θάνατος του Sajid Hussain είναι μια τεράστια απώλεια για το έθνος και τη δημοσιογραφία του Μπαλουχιστάν. Οι σουηδικές Αρχές πρέπει να εντοπίσουν όλους τους δεσμούς πίσω από την δίμηνη εξαφάνιση που οδήγησε στον πρόωρο θάνατό του. Τα λόγια του Μουσάραφ πρέπει να συμπεριληφθούν και να αναλυθούν στην έρευνα. @ΥπουργείοΕξωτερικώνΣουηδίας

Ο Malik Siraj Akbar, δημοσιογράφος από το Μπαλουχιστάν που κατέφυγε στις ΗΠΑ, έγραψε μια ειλικρινή νεκρολογία και υπογράμμισε την κατάσταση των αιτούντων άσυλο:

Η περίπτωση του Sajid επέστησε την προσοχή σε ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα: τη σχέση των αιτούντων ασύλου με τις χώρες καταγωγής τους. Οι άνθρωποι υποβάλλουν αίτηση για πολιτικό άσυλο όχι επειδή μισούν τη χώρα τους ή έχουν διαπράξει έγκλημα εκεί. Αναχωρούν, επειδή η κυβέρνησή τους απέτυχε να τους προστατεύσει, και αντιμετωπίζουν διώξεις βάσει της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητάς τους, της ένταξής τους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή της πολιτικής τους άποψης.

Το Πακιστάν έπεσε τρεις θέσεις και είναι πλέον στην 145η θέση από τις 180 χώρες της κατάταξης του Δείκτη Παγκόσμιας Ελευθερίας Τύπου των ΔΧΣ για το 2020. Σύμφωνα με τους ΔΧΣ, τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται “υπό  την επιρροή του στρατιωτικού καθεστώτος”. Η επιρροή του στρατού στην ελευθερία του λόγου και του Τύπου έχει αυξηθεί δραματικά, από τότε που ο Ιμράν Χαν έγινε πρωθυπουργός τον Ιούλιο του 2018.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.